ἔξω παρασπᾷ κἀνοκωχεύει παρεὶς
κλύδων᾽ ἔφιππον ἐν μέσῳ κυκώμενον.
ἤλαυνε δ᾽ ἔσχατος μὲν ὑστέρας δ᾽ ἔχων
735 πώλους Ὀρέστης, τῷ τέλει πίστιν φέρων·
ὃ δ᾽ ὡς ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον,
ὀξὺν δι᾽ ὤτων κέλαδον ἐνσείσας θοαῖς
πώλοις διώκει, κἀξισώσαντε ζυγὰ
ἠλαυνέτην, τότ᾽ ἄλλος, ἄλλοθ᾽ ἅτερος
740 κάρα προβάλλων ἱππικῶν ὀχημάτων.
καὶ τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἀσφαλεῖς δρόμους
ὠρθοῦθ᾽ ὁ τλήμων ὀρθὸς ἐξ ὀρθῶν δίφρων·
ἔπειτα λύων ἡνίαν ἀριστερὰν
κάμπτοντος ἵππου λανθάνει στήλην ἄκραν
745 παίσας· ἔθραυσε δ᾽ ἄξονος μέσας χνόας,
κἀξ ἀντύγων ὤλισθεν· ἐν δ᾽ ἑλίσσεται
τμητοῖς ἱμᾶσι· τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ
πῶλοι διεσπάρησαν ἐς μέσον δρόμον.
στρατὸς δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα
750 δίφρων, ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν,
οἷ᾽ ἔργα δράσας οἷα λαγχάνει κακά,
φορούμενος πρὸς οὖδας, ἄλλοτ᾽ οὐρανῷ
σκέλη προφαίνων, ἔστε νιν διφρηλάται,
μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον,
755 ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα
γνῶναι φίλων ἰδόντ᾽ ἂν ἄθλιον δέμας.
καί νιν πυρᾷ κέαντες εὐθὺς ἐν βραχεῖ
χαλκῷ μέγιστον σῶμα δειλαίας σποδοῦ
φέρουσιν ἄνδρες Φωκέων τεταγμένοι,
760 ὅπως πατρῴας τύμβον ἐκλάχῃ χθονός.
τοιαῦτά σοι ταῦτ᾽ ἐστίν, ὡς μὲν ἐν λόγοις
ἀλγεινά, τοῖς δ᾽ ἰδοῦσιν, οἵπερ εἴδομεν,
μέγιστα πάντων ὧν ὄπωπ᾽ ἐγὼ κακῶν.
κλύδων᾽ ἔφιππον ἐν μέσῳ κυκώμενον.
ἤλαυνε δ᾽ ἔσχατος μὲν ὑστέρας δ᾽ ἔχων
735 πώλους Ὀρέστης, τῷ τέλει πίστιν φέρων·
ὃ δ᾽ ὡς ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον,
ὀξὺν δι᾽ ὤτων κέλαδον ἐνσείσας θοαῖς
πώλοις διώκει, κἀξισώσαντε ζυγὰ
ἠλαυνέτην, τότ᾽ ἄλλος, ἄλλοθ᾽ ἅτερος
740 κάρα προβάλλων ἱππικῶν ὀχημάτων.
καὶ τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἀσφαλεῖς δρόμους
ὠρθοῦθ᾽ ὁ τλήμων ὀρθὸς ἐξ ὀρθῶν δίφρων·
ἔπειτα λύων ἡνίαν ἀριστερὰν
κάμπτοντος ἵππου λανθάνει στήλην ἄκραν
745 παίσας· ἔθραυσε δ᾽ ἄξονος μέσας χνόας,
κἀξ ἀντύγων ὤλισθεν· ἐν δ᾽ ἑλίσσεται
τμητοῖς ἱμᾶσι· τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ
πῶλοι διεσπάρησαν ἐς μέσον δρόμον.
στρατὸς δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα
750 δίφρων, ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν,
οἷ᾽ ἔργα δράσας οἷα λαγχάνει κακά,
φορούμενος πρὸς οὖδας, ἄλλοτ᾽ οὐρανῷ
σκέλη προφαίνων, ἔστε νιν διφρηλάται,
μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον,
755 ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα
γνῶναι φίλων ἰδόντ᾽ ἂν ἄθλιον δέμας.
καί νιν πυρᾷ κέαντες εὐθὺς ἐν βραχεῖ
χαλκῷ μέγιστον σῶμα δειλαίας σποδοῦ
φέρουσιν ἄνδρες Φωκέων τεταγμένοι,
760 ὅπως πατρῴας τύμβον ἐκλάχῃ χθονός.
τοιαῦτά σοι ταῦτ᾽ ἐστίν, ὡς μὲν ἐν λόγοις
ἀλγεινά, τοῖς δ᾽ ἰδοῦσιν, οἵπερ εἴδομεν,
μέγιστα πάντων ὧν ὄπωπ᾽ ἐγὼ κακῶν.
***
Μα ο άξιος αμέσως το ᾽νιωσε ο Αθηναίοςηνίοχος, και τραβώντας το άρμα του έξω,
κρατάει ανοιχτά κι αφήνει ν᾽ ανταριάζει
στη μέση ο αλογοσίφουνας εκείνος.
Στερνός, πιο πίσω απ᾽ όλους, οδηγούσε
τ᾽ άρμα του ο Ορέστης, βέβαιος για το τέλος·
κι ως είδε που είχε μείνει εκείνος μόνος,
σκάνει μες στων αλόγων του τ᾽ αυτιά
μια βροντερή καμουτσικιά και δρόμο
τους δίνει, κι αφού φτάσανε στην ίδια
τα δυο άρματα γραμμή, τα ᾽τρεχαν έτσι,
740 μια το ένα εμπρός, μια το άλλο, ένα κεφάλι.
Κι είχε πια κάμει όλους τους άλλους δρόμους
χωρίς κακό κι ορθός απ᾽ ορθό τ᾽ άρμα
ο δύστυχος, μα ενώ, στη στροφή επάνω,
χαλάρωνε το αριστερό το γκέμι
του αλόγου, χτύπησ᾽ άξαφνα στην άκρη
της στήλης, έσπασε στα δυο τ᾽ αξόνι,
γλίστρησ᾽ απ᾽ τ᾽ άρμα, και μες στα λουριά του
μπλεγμένος πέφτει καταγής, ενώ
τ᾽ άτια στη μέση σκόρπιζαν του στίβου.
Κι όταν τον είδε πὄπεφτε απ᾽ το δίφρο,
750 βοή και θρήνο σήκωσε το πλήθος
για το λεβεντονιό, που μετά τέτοιες
νίκες, τέτοιό ηταν νά ᾽βρει κακό τέλος,
πότε σερνάμενος στη γης και πότε
στον ουρανό τινάζοντας τα πόδια του· ώσπου
μόλις και μετά βίας διφρηλάτες
σταμάτησαν το δρόμο των αλόγων
και τον έλυσαν, έτσι μέσα στο αίμα,
π᾽ ούτε φίλος θα γνώριζε κανένας
αν έβλεπε το άθλιο το λείψανό του.
Ευτύς απάνω σε πυρά τον κάψαν
και μέσα σε μικρή χάλκιν᾽ υδρία
στάχτη φτωχιά από τόσο μέγα σώμα
τη φέρνουν άντρες από τη Φωκίδα
σταλμένοι επί τ᾽ αυτού, για νά ᾽βρει τάφο
760 εδώ στης πατρικής του γης το χώμα.
Έτσι έγιναν αυτά, θλιβερά τωόντι
όσο μπορεί να τα ιστορήσει ο λόγος,
μα για όσους τά ειδαν με τα μάτια τους
καθώς εμείς που ήμαστ᾽ εμπρός, κανένα
κακό δεν είδα πιο μεγάλο ως τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου