Μια ομάδα ερευνητών, του Ινστιτούτου Αστρονομίας Argelander του Πανεπιστημίου της Βόννης, χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική και με τη βοήθεια στοιχείων που έλαβε από τα διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων-Χ της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), συμπέρανε ότι, διάφορα μέρη του σύμπαντος φαίνεται να διαστέλλονται με διαφορετικούς ρυθμούς και ότι το σύμπαν είναι πιθανό να μην επεκτείνεται με την ίδια ταχύτητα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η νέα μέθοδος βασίζεται στη σχέση που υπάρχει μεταξύ της θερμοκρασίας των καυτών αερίων ενός σμήνους γαλαξιών και της ποσότητας ακτίνων-Χ που παράγεται από αυτό. Όσο μεγαλώνει η θερμοκρασία, τόσο μεγαλώνει και η φωτεινότητα των παραγόμενων ακτίνων-Χ ενώ η διαβάθμιση της φωτεινότητας σχετίζεται με την ταχύτητα κάθε σμήνους. Παρόλο που και άλλοι επιστήμονες έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με το θέμα αυτό, ισχυριζόμενοι πως υπάρχουν ενδείξεις ότι το σύμπαν επεκτείνεται ανομοιόμορφα, ωστόσο, τα συμπεράσματα της νέας έρευνας αντιμετωπίζονται με περισσότερο ενδιαφέρον.
Τον λόγο γι’ αυτό, εξηγεί ο Νόρμπερτ Σάρτελ, επιστήμονας της ESA, που χαρακτήρισε ως «τρομερά εντυπωσιακά» τα αποτελέσματα της έρευνας και τόνισε ότι, «τα νέα ευρήματα έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία, καθώς είναι η πρώτη φορά που έγινε ένα τέτοιο τεστ ακτίνων-Χ σε σμήνη γαλαξιών, ανοίγοντας τον δρόμο για μελλοντικές έρευνες».
Σύμφωνα με τον επικεφαλής, αν η υπόθεση της ισοτροπίας του σύμπαντος ήταν σωστή τότε, οι ιδιότητες του σύμπαντος θα έπρεπε να είναι ομοιόμορφες σε όλο τον ουρανό, πράγμα που δεν συμβαίνει αφού, οι ερευνητές διαπίστωσαν σημαντικές διαφορές, εξετάζοντας τη συμπεριφορά 842 γαλαξιακών σμηνών στο σημερινό σύμπαν. «Ένας από τους πυλώνες της κοσμολογίας, της μελέτης της ιστορίας και μοίρας όλου του σύμπαντος, είναι ότι αυτό είναι ισοτροπικό, δηλαδή ίδιο σε όλες τις κατευθύνσεις.
Η έρευνά μας δείχνει ότι ίσως υπάρχουν ρωγμές σε αυτόν τον πυλώνα» και πρόσθεσε: «Αν το σύμπαν είναι πράγματι ανισοτροπικό, ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει στα τελευταία λίγα δισεκατομμύρια χρόνια, θα αποτελεί μία τεράστια μεταβολή επιστημονικού υποδείγματος, καθώς η κατεύθυνση κάθε αντικειμένου θα πρέπει πλέον να λαμβάνεται υπόψη όταν αναλύουμε τις ιδιότητες του. Για παράδειγμα, σήμερα εκτιμούμε την απόσταση των πολύ μακρινών αντικειμένων στο σύμπαν εφαρμόζοντας ορισμένες κοσμολογικές παραμέτρους και εξισώσεις, πιστεύοντας ότι είναι ίδιες παντού. Αν όμως τα συμπεράσματά μας είναι σωστά, τότε πλέον αυτό δεν θα ισχύει και συνεπώς θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα τα προηγούμενα συμπεράσματά μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου