Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στην Αγορά του Κόσμου

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

Η Αλήθεια δεν χρειάζεται επιχειρήματα, ούτε αποδείξεις, ούτε συζητήσεις. Είναι Ολοφάνερη! Μόνο η «ερμηνεία της πραγματικότητας» χρειάζεται επιχειρήματα για να «πείσουν» ότι «τα πράγματα είναι έτσι». Αλλά μόνο ηλίθιοι «πείθονται» από επιχειρήματα. Οι αληθινοί άνθρωποι απλά «Βλέπουν».

Γνωρίζουμε ότι Υπάρχει Μια Πραγματικότητα πέρα από το Κοσμικό Όνειρο. Γνωρίζουμε ότι Υπάρχουν Ανώτεροι Πνευματικοί Κόσμοι, Αόρατοι για τους ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι στο Σύμπαν υπάρχουν εκατομμύρια κατοικημένοι πλανήτες με πολιτισμούς ανώτερους από αυτόν της γης. Είναι ηλιθιότητα του ανθρώπου να πιστεύει και να διακηρύττει ότι το Σύμπαν «φτιάχτηκε» για αυτόν.

Συνήθως δεν ασχολούμαστε με τον κόσμο και την γη, πέρα από το να μαρτυρήσουμε την Αλήθεια, μέχρι το βάθος που την κατανοούμε. Μερικές φορές όμως, από ιστορική άποψη (αν και η γήινη ιστορία δεν έχει και πολύ σημασία) ασχολούμαστε με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Μια «Δημοκρατία» στην οποία οι συμμετέχοντες είναι εξαρχής «άνισοι» και όπου δεν υπάρχει προοπτική να αλλάξει η κοινωνική κατάσταση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, δεν είναι ένα Σταθερό Πολιτικό Σύστημα Ελευθερίας, Ισότητας, Ισονομίας. Είναι ένα Ανελεύθερο Σύστημα που επιβάλλει ακόμα και με την απειλή τιμωρίας και ποινής μια ΑΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Εμπεριέχει Αυταρχισμό, Βία, Αδικία, κι Ανισορροπία.

Ποιος είπε ότι αυτού του τύπου οι ψευτοδημοκρατίες είναι το καλύτερο πολιτικό σύστημα; Μόνο όσοι εξυπηρετούνται από αυτή την κοινωνική κατάσταση το ισχυρίζονται και τα πρόβατα που τους ακολουθούν, είτε για να εξασφαλίσουν την βοσκή τους, είτε για να μην χάσουν την ησυχία του μαντριού.

Η Αλήθεια είναι πέρα από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ της ψευτοδημοκρατίας, έξω από την βρώμικη κοινωνία που φτιάχνουν βρώμικοι άνθρωποι.

Σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη της γης, τις πιο πολλές φορές στην «Εξουσία» (πολιτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική…) δεν βρίσκονται σοφοί και δίκαιοι άνθρωποι, αλλά ανθρωπάκια… ανθρωπάκια χωρίς ψυχή, χωρίς αρετή, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς αξίες, αλλά με πολύ μετριότητα, με πολύ ανικανότητα, με πολύ θράσος και με πολύ παλιανθρωπιά… Η ιστορία των ανθρώπων, όπως την διηγούνται (για τον προσεκτικό παρατηρητή) δεν είναι παρά η εξιστόρηση της γελοιότητας.

Ο «κοινοβουλευτισμός» (και μάλιστα όπως εφαρμόζεται, σχεδόν παντού) δεν είναι Δημοκρατία, είναι απάτη, φτηνή απομίμηση Δημοκρατίας, γελοιοποίηση της Δημοκρατίας… Το «σύνταγμα», εκτός του ότι δεν στηρίζεται στην Δικαιοσύνη και δεν εξασφαλίζει τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, περιέχει πολλές αντιφάσεις κι αυτοαναιρείται, δεν ταιριάζει σε μια πολιτισμένη κοινωνία… Οι νόμοι που νομοθετούν είναι «νόμοι κατά παραγγελία»: νομιμοποιούν την παρανομία και χαρακτηρίζουν άνομο και παράνομο το «δίκιο του λαού». Εκβιάζουν την εφαρμογή των «άνομων νόμων» τους με κυρώσεις και τιμωρίες κι αφήνουν ελεύθερα τα παράσιτα που πλουτίζουν ενώ κυνηγούν τους φτωχούς ανθρώπους… Κι ενώ όλοι αυτοί (το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο) είναι μέσα στην ανομία έχουν το θράσος να μιλάνε για «έννομο κράτος»… αλλά το ίδιο μπορεί να προβάλλει κι ο πιο κτηνώδης δικτάτορας, κι αυτός «εφαρμόζει νόμο». Έχουν το θράσος να απαιτούν από τους πολίτες να υπακούν στους «νόμους». Ποιους νόμους; Τους άδικους, άθλιους, νόμους που νομοθετούν; Λες και η νομοθέτηση «νομιμοποιεί» οποιοδήποτε εκτρωματικό νομικό κείμενο. Μας θεωρούν ηλίθιους; Ή έχουν χάσει πιά κάθε ντροπή;

Σε ένα «άδικο κράτος» κι όταν η ίδια η «εξουσία» παρανομεί κανένας πολίτης δεν έχει υποχρέωση (ηθική, νομική, οποιουδήποτε είδους) να υπακούει σε «άδικους νόμους». Αντίθετα, θα λέγαμε ότι σε ένα «άδικο κράτος» έχει Ηθική Υποχρέωση να Αντισταθεί, αλλιώς γίνεται συνένοχος στο Άδικο και στην Ανομία και στην Παρανομία: Όποιος σιωπά μπροστά στο Άδικο δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται εκ των υστέρων ότι τον αδικούν.

Η Αντίσταση στο Άδικο πρέπει να είναι Ενεργή, όχι παθητική…

Παντού, όλα συμβαίνουν «ανάποδα»: Επωφελούνται οι «λιγοστοί», οι αχυράνθρωποι, τα παράσιτα και οι διεφθαρμένοι και το υγιές σώμα του λαού λιώνει μέσα στον ηθικό, ψυχολογικό, οικονομικό, θρησκευτικό και υλικό μαρασμό.

Δυστυχώς, δεν πιστεύουμε ότι μπορούν οι σύγχρονοι λαοί να αφυπνιστούν, να αντιδράσουν. Τελικά δεν υπάρχει καμμιά Ενεργή Αντίσταση στην ηθική, πολιτική, οικονομική και στην θρησκευτική αποσύνθεση. Οι σύγχρονοι κάτοικοι του πλανήτη περιμένουν παθητικά το «μοιραίο».

Κι αν υπάρχει κάποια παθητική ανυπακοή στις εντολές των κυβερνώντων κι όσων παρασίτων έχουν (ή νομίζουν ότι έχουν) συμφέροντα μέσα σε αυτή την «κατάσταση», είναι όχι γιατί οι πολίτες γνωρίζουν το Αληθινό και το Δίκαιο και θέλουν επιτέλους να το δουν στη ζωή τους, αλλά από αδυναμία, από εξάντληση και από αηδία: Παρανομούν γιατί δεν έχουν κίνητρα σε ένα ανήθικο και άδικο και σαπισμένο κράτος να είναι νόμιμοι (μόνο από φόβο είναι νόμιμοι, όσοι είναι). … Ζουν έχοντας στραγγίσει από «ζωή»…

Τελικά, απλά διαπιστώνουμε τα συμπτώματα της τελικής αποσύνθεσης όλων των εθνών. Υπάρχει Ελπίδα; Όχι Δεν Υπάρχει Ελπίδα! Μόνο άνθρωποι μεμονωμένοι μπορούν να «διασωθούν».

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

Οι κοινωνίες, εδώ και χιλιάδες χρόνια σέρνονται μέσα στην ιστορία. Ο πολιτισμός που δημιούργησαν οι άνθρωποι είναι ένας πολιτισμός της βαρβαρότητας… Ό,τι καλό δημιούργησαν οι άνθρωποι, στην φιλοσοφία, στην τέχνη, στη ζωή, δεν το δημιούργησαν σαν κοινωνίες… κάποια ιδιαίτερα άτομα που ξεχώρισαν, σήκωσαν τα μάτια στον ουρανό, ένοιωσαν το βάθος του ορίζοντα, και χάραξαν δρόμους με στέρεα βήματα… πόσοι όμως ακολουθούν;

Κοινωνία σημαίνει ομαδική ψυχή, ομαδικό «πνεύμα», ισότιμη συμμετοχή, συνεργασία, κοινή ζωή… Κάθε κοινωνία έχει την ποιότητα των ανθρώπων που την αποτελούν… Πως οι κάτοικοι τούτου του πλανήτη, οι εγώ-άνθρωποι να φτιάξουν κοινωνία; Για αυτό όλες οι κοινωνίες είναι προβληματικές.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πάντα προβληματικές. Ο λόγος είναι απλός. Η «κοινωνία» απαιτεί ομαδικότητα. Οι κοινωνίες όμως καλλιεργούν πάντα τον ατομισμό, τον ατομικισμό, το ίδιον συμφέρον. Κοινωνία και εγωισμός είναι αντιφατικές έννοιες, κανένας δεν γνωρίζει πώς να τις εξισορροπήσει. Αυτή η αντιφατικότητα περνάει στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα μπορεί κάποιος να το δει γύρω του.

Ο Θεός (όπως κι αν τον καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, αν τον καταλαβαίνουν) είναι η Απόλυτη Εξουσία που Στηρίζει τα Πάντα… Κι όμως! Πόσο Διακριτικά Κρατά τα Πάντα στην Αγκαλιά Του… σαν να Μην Υπάρχει, Χωρίς να Φαίνεται. Κι είναι πολλοί που λένε «δεν υπάρχει». Παρών αλλά Αόρατος Συμπεριφέρεται σαν η Απόλυτη Μη-Εξουσία… Όμως οι εξουσίες των ανθρώπων χειραγωγούν, κατευθύνουν και καταπιέζουν τους ανθρώπους. Άρα οι ανθρώπινες εξουσίες δεν είναι του Θεού, προέρχονται από το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής… Τελικό Συμπέρασμα: Κάθε ανθρώπινη εξουσία είναι βρώμικη. Κι όποιος σκύβει το κεφάλι σε ανθρώπινες εξουσίες ομολογεί ότι είναι δούλος.

Το πολιτικό καθεστώς που έχει επιβληθεί εδώ και 10.000 χρόνια στις ανθρώπινες κοινωνίες, και που πέρασε από τις βασιλείες και τις αυτοκρατορίες για να καταλήξει στις σημερινές ψευτοδημοκρατίες και διεθνείς λυκοσυμμαχίες, είναι το χειρότερο πολιτικό σύστημα που μπορεί να υπάρξει. Στηρίζεται στην απατηλή ιδέα της ατομικής ιδιοκτησίας και στην φανταστική δυνατότητα του ατομικού πλουτισμού. Έτσι ενώ είναι οι λίγοι που κατέχουν τον πλούτο στον πλανήτη, οι πολλοί ηλίθιοι υιοθετούν την απατηλή ιδεολογία της ατομικής επιβίωσης και πέφτουν στην παγίδα που τους έχουν στημένη χιλιετηρίδες τώρα… τελικά οι ηλίθιοι βολεύονται με το κοινωνικό ξεροκόμματό τους και μασουλάνε αμέριμνοι τα ψίχουλά τους, κι η ζωή περνάει… τόσο ήσυχα, τόσο ειρηνικά, στο μαντρί.

Η Πραγματική Οικονομία έχει να κάνει με πράγματα που υπάρχουν. Αν θέλετε να δείτε τι είναι πραγματική οικονομία διαβάστε τον «Ροβινσόνα Κρούσο» του Ντανιέλ Ντιφόου… Το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα που εφαρμόζεται σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη δεν έχει παρά μικρή σχέση με την Πραγματική Οικονομία, αφού διαχειρίζεται πλασματικά «μεγέθη», πράγματα που δεν υπάρχουν… Πρόκειται για μια μεγάλη απάτη (αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία στον πλανήτη) που έχει σκοπό την χειραγώγηση των πληθυσμών… Πως; Γιατί; Τι; Καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σε αυτό τον ασήμαντο τελικά πλανήτη.

Η Δικαιοσύνη και το Δίκαιο όχι μόνο δεν είναι ταυτόσημες ή συγγενείς (φιλοσοφικοπολιτικές) έννοιες, αλλά, είναι εξολοκλήρου αντίθετες. Αυτό ακούγεται παράδοξο. Αν όμως διαθέτετε λίγη νοημοσύνη στοχαστείτε το και θα το διαπιστώσετε. Η Δικαιοσύνη είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη αξία της Ισότητας, του Ίσου μοιράσματος, κλπ. Το Δίκαιο αντίθετα, καθορίζει, περιγράφει κι επιζητεί να δώσει λύση σε σχέσεις μεταξύ ατομικών υπάρξεων και συμφερόντων, να βρει ισορροπίες ανάμεσα σε διαχωρισμένα κι αντιμαχόμενα μέρη. Ολόκληρος ο πολιτισμός των ανθρώπινων κοινωνιών δεν βασίζεται στη Φυσική Αίσθηση Δικαιοσύνης, αλλά σε μια τεράστια νομολογία που προσπαθεί να δώσει λύση σε όλες τις ανθρώπινες συγκρούσεις… κι είστε τόσο αφελείς να πιστεύετε ότι αποδίδεται δικαιοσύνη; Το βλέπετε γύρω σας;

Όταν σε μια κοινωνία οι νόμοι είναι άδικοι, τότε οι πολίτες Οφείλουν στην Δικαιοσύνη, στην Φυσική Αίσθηση Δικαιοσύνης, αν θέλουν να είναι ελεύθεροι, να είναι «παράνομοι»… αλλιώς καταντούν δούλοι.

Η Πραγματικότητα Είναι Πολύ Ευρύτερη κι Έχει Απροσδιόριστο Βάθος, που δεν μπορεί να προσεγγίσει η ανθρώπινη αντίληψη… Πάντως πραγματικότητα δεν είναι η πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι επίσημες κυβερνήσεις κι οι πολιτικοί και προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης… Όταν με τον προβολέα φωτίζεις ένα σημείο δεν σημαίνει ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν υπάρχει. Η τέχνη της κατασκευής της πραγματικότητας (καθώς και τα μέσα επιβολής της στους πληθυσμούς) είναι πολύ-πολύ παλιά τέχνη στις ανθρώπινες κοινωνίες… Αλλά αφού οι λαοί είναι ευχαριστημένοι έτσι που τους κυβερνούν, τι να πούμε;

ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΑΝΤΡΙΑ

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να βρει κάποιος την πνευματική ισορροπία του. Να μην χρησιμοποιεί το δίκτυο, ή τουλάχιστον να διαγραφεί από τα ηλίθια μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να σταματήσει να βλέπει τηλεόραση και να διαβάζει εφημερίδες, και να ξεχάσει ό,τι ηλιθιότητα του έχουν διδάξει μέχρι σήμερα… να σταματήσει να αποδέχεται την πραγματικότητα που άλλοι κατασκευάζουν για αυτόν και να βγει από τον τάφο του… Τότε θα ανακαλύψει ότι Ψηλά υπάρχει ένας Ουρανός, και κάτω, η γη είναι στέρεη κάτω από τα πόδια του.

Όλες οι θρησκευτικές, πολιτικές, κάθε είδους, εξουσίες είναι διεφθαρμένες και χρησιμοποιούν ψεύτικη γλώσσα που διαστρέφει την πραγματικότητα… πως μπορούν να μιλήσουν για την Αλήθεια, για το Δίκαιο, για την Ζωή;

Χιλιάδες χρόνια τώρα οι πολιτικές εξουσίες δεν έλυσαν τα κοινωνικά προβλήματα. Και δεν πρόκειται να τα λύσουν. Όσοι είναι βολεμένοι στο «σύστημα» σηκώνουν τους ώμους… όσοι πεινάνε είναι ανήμποροι να αντιδράσουν… Κι έτσι ο κόσμος πορεύεται ειρηνικά.

Οι άνθρωποι, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που δημιουργούν τα προβλήματα μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων, τσακώνονται μεταξύ τους για την καλύτερη λύση… και τελικά δεν κάνουν τίποτα ή στραβώνουν χειρότερα τα πράγματα, κι η κοινωνία σέρνεται.

Αν Υπήρχε Δικαιοσύνη δεν θα χρειαζόταν να υπάρχουν νόμοι!