«Τα έδωσα όλα αλλά τι εισέπραξα τελικά; Αχαριστία», ακούω συχνά πολλούς να λένε με την δυστυχία αποτιμωμένη στο βλέμμα τους. Δυστυχία που προκάλεσε η προδοσία από το εκάστοτε άτομο πάνω στο οποίο είχαν επενδύει φιλική, εργασιακή ή ερωτική σχέση. Δεν φταίνε όμως οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν αλλά εμείς οι ίδιοι. Και αυτό γιατί τους δίνουμε περισσότερη αξία από αυτήν που μπορούν να αντέξουν. Πριν επενδύσουμε σε μια οποιαδήποτε είδους σχέση υπάρχουν παραμέτρους που πρέπει να αναλύσουμε και να σκεφτούμε.Διαφορετικά η απογοήτευση που θα αισθανθούμε αργότερα είναι αναμενόμενη. Η παράμετρος που θα πρέπει να σκεφτούμε αρχικά είναι αν τα άτομα για οποία θα δώσουμε κομμάτι της ψυχής μας, μας έχουν δώσει δείγματα της αξιοπιστίας τους ή όχι.
Συνήθως ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται από τα μικρά και καθημερινά πράγματα διότι στα μεγάλα είναι προετοιμασμένος και ξέρει να κρύβεται καλά. Μόλις μας δώσει κάποιο δείγμα της αρνητικής του συμπεριφοράς και μας δημιουργήσει το αίσθημα της αμφιβολίας, πρέπει να κρατήσουμε μια άμυνα προστασίας προς τον εαυτό μας. Ποτέ δεν τα δίνουμε όλα μονομιάς, αλλά με μικρές δόσεις ώστε να δούμε πως θα αντιδράσει ο αποδέκτης μας. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να εκτιμήσει τα μικρά και απλά πράγματα δεν θα εκτιμήσει ποτέ και τα μεγάλα.
Λειτουργεί ως αρπακτικό. Λατρεύει να παίρνει χωρίς ποτέ να δίνει. Εκτός αυτού δεν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη εκτίμηση και θεωρεί τον συνάνθρωπό του υποχρεωμένο να συνεχίζει να προσφέρει. Μην βάζεις ποτέ παρωπίδες στις σειρήνες που σου κρούουν το κώδωνα του κινδύνου. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Πράξε με γνώμονα την λογική. Η καρδιά πολλές φορές παρασύρεται από λόγια μεγάλα. Οι πράξεις όμως κάνουν την διαφορά. Δώσε έμφαση από την πιο μικρή, την πιο απλή έως την πιο μεγάλη. Κι ας τα λόγια να εξανεμιστούν, να χαθούν, να γίνουν ένα με τον ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου