ΧΟΡΟΣ ὑψόροφα μέλαθρα καὶ γεραι- [στρ.]
ὰ δέμνι᾽ ἀμφὶ βάκτροις
ἔρεισμα θέμενος ἐστάλην
110 ἰηλέμων γέρων ἀοι-
δὸς ὥστε πολιὸς ὄρνις,
ἔπεα μόνον καὶ δόκημα νυκτερω-
πὸν ἐννύχων ὀνείρων,
τρομερὰ μὲν ἀλλ᾽ ὅμως πρόθυμ᾽,
115 ὦ τέκεα τέκεα πατρὸς ἀπάτορ᾽,
ὦ γεραιὲ σύ τε τάλαινα μᾶ-
τερ, ἃ τὸν ‹ἐν› Ἀίδα δόμοις
πόσιν ἀναστενάζεις.
†μὴ προκάμητε πόδα† βαρύ τε κῶ- [ἀντ.]
120 λον ὥστε πρὸς πετραῖον
λέπας †ζυγηφόρον πῶλον
ἀνέντες ὡς βάρος φέρον
τροχηλάτοιο πώλου†.
λαβοῦ χερῶν καὶ πέπλων, ὅτου λέλοι-
125 πε ποδὸς ἀμαυρὸν ἴχνος.
γέρων γέροντα παρακόμιζ᾽,
τὸ πάρος ἐν ἡλίκων πόνοις
ὧι ξύνοπλα δόρατα νέα νέωι
ξυνῆν ποτ᾽, εὐκλεεστάτας
130 πατρίδος οὐκ ὀνείδη.
ἴδετε πατέρος ὡς γορ-
γῶπες αἵδε προσφερεῖς
ὀμμάτων αὐγαί,
τὸ δὲ κακοτυχὲς οὐ λέλοιπεν ἐκ τέκνων
οὐδ᾽ ἀποίχεται χάρις.
135 Ἑλλὰς ὦ ξυμμάχους
οἵους οἵους ὀλέσασα
τούσδ᾽ ἀποστερήσηι.
ἀλλ᾽ εἰσορῶ γὰρ τόνδε δωμάτων πέλας
Λύκον περῶντα, τῆσδε κοίρανον χθονός.
***
ΧΟΡΟΣ
Δω στα αψηλόστεγα παλάτια
και στα παλαιικά κρεβάτια
στηριγμένος σε ραβδιά ήρθα
110 τραγουδιστής θρηνητικών μοιρολογιών
ωσάν πουλί, λόγια όντας μόνο
και φάντασμα ολοσκότεινο
νυχτερινών ονείρων,
πρόθυμος όμως, αν και τρέμω.
Ω από πατέρα ορφανά τέκνα,
ω γέροντα και συ δυστυχισμένη
μάνα, που για τον άντρα σου,
που ᾽ναι στον Άδη, αναστενάζεις!
Μην κουραστεί το πόδι σας
120 και τα βαριά μέλη σας, όμοια
με το πουλάρι, που ζεμένο
το βάρος σέρνει επά σε βράχια
αρμάτου τροχοδρόμου.
Πιάσε τα χέρια και τους πέπλους
εκείνου που έχασε τ᾽ αχνάρι
τ᾽ αργό των ποδιών του·
Γέρος εσύ γέρον οδήγα,
που πριν μέσα στων συνομήλικων
τα έργατα νιος κράταε τα νέα
δόρατα, τιμή μεγάλη
130 της δοξασμένης του πατρίδας.
Γιά ιδέτε πώς οι γρήγορες
των παιδικών ματιών οι λάμψεις
μοιάζουν του πατέρα των
και δεν τους λείπ᾽ η χάρη του!
Ω Ελλάδα, ποιούς συμμάχους,
ποιούς καταστρέφοντας, τους χάνεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου