Να τις μετράς, να τις τιμάς και να τις σέβεσαι τις λέξεις

Ποιες μωρέ, οι λέξεις;
Οι λέξεις υπάρχουν για να γίνονται θάλασσες, πότε αγριεμένες και πότε γαλήνιες.
Οι λέξεις υπάρχουν για να γίνονται ουρανοί, που πότε φιλιώνουν μαζί μας και πότε μας φοβερίζουν.
Υπάρχουν για να γίνονται δάση, δάση που πότε είναι φιλόξενα κι άλλωστε αφιλόξενα.

Οι λέξεις όπλα είναι, που πότε μας απειλούνε και πότε μας σώζουν.
Πότε είναι φλόγες και πότε είναι στάχτες οι λέξεις.
Πότε γιατρεύουν και πότε πληγώνουν.
Πότε προσθέτουν και πότε αφαιρούν.
Πότε τις παίρνει ο άνεμος και πότε γίνονται αιώνιες.

Οι λέξεις έχουν το χρώμα της στιγμής που ειπώθηκαν. Έχουν τον ήχο των συναισθημάτων που τις αποκάλυψαν. Έχουν την γεύση της ψυχής που της είπε. Έχουν την ορμή και την δύναμη του χεριού που τις έγραψε.

Να τις μετράς τις λέξεις σου φίλε, να τις αποκαλύπτεις με θάρρος, να τις τιμάς και να τις σέβεσαι. Κυρίως να τις σέβεσαι!