Χωροχρονικό Loop: Mater Polis & – Ο Αέρας φυσά μέσα στο στενό σοκάκι που περιστοιχίζεται από παλιά, σχεδόν ερειπωμένα κτίσματα που παραδόξως κατοικούνται, και μεταφέρει μνήμες από κάποιο μακρινό αλλά ίσως φωτεινότερο παρελθόν.
Μπορείς να το νιώσεις την ώρα που τσιτώνει το δέρμα σου, να αφουγκραστείς πως δεν είναι η παγωνιά που σε κάνει να θες να αλλάξεις το βλέμμα και να μεταφερθείς βιαστικά σε μία πιο ζωντανή περιοχή, αλλά αυτή η ξεχασμένη μακρινή ανάμνηση ενός αλλοτινού χαρακτήρα που ακόμα υπάρχει ως ένα αστικό φάντασμα που στοιχειώνει κάθε γωνία και πέτρα αυτού του μέρους. Και οι άνθρωποι; Πως αντανακλάται αυτή η ζοφερή αύρα στο ζωντανό στοιχείο που κρατά ενεργό έστω και αμυδρά το ζωτικό επίπεδο της περιοχής; Είναι άραγε τόσο ερειπωμένοι ψυχικά όσοι και τα ταλαιπωρημένα κτίσματα που τους περιθάλπουν;
“Λειτουργούμε μονάχα με πράγματα που δεν υπάρχουν: Αόρατες γραμμές, σφαίρες ύπαρξης, σώματα, άτομα, διαχωρισμένα χρονικά διαστήματα, διαχωρισμένους χώρους.. Πως μπορούν να υπάρξουν πιθανές εξηγήσεις όταν μετατρέπουμε τα πάντα σε εικόνα, την δική μας εικόνα… Και λειτουργούμε με πράγματα που υπάρχουν εικονικά.. Εικονικές γραμμές, σφαίρες ύπαρξης, σώματα, εικονικά διαχωρισμένα χρονικά διαστήματα, και εικονικούς χώρους. Δεν μπορούν να υπάρχουν πιθανές εξηγήσεις, όταν μετατρέπουμε τα πάντα σε μία εικονική κατάσταση, την δική μας Εικονική Πραγματικότητα…» The Electronic Disturbance
Απέναντι φαίνεται ολοζώντανα ζωγραφισμένο το κεφάλι μίας αλλόκοτης παιδικής μορφής που περιεργάζεται το τοπίο με μία σειρά από μάτια. Διαθέτει τέσσερα από δαύτα, το ένα ζευγάρι κάτω από το άλλο, και στην κορυφή της κεφαλής βρίσκεται μία ερμητικά σφραγισμένη κουκκίδα. Ίσως αυτή η μορφή να είναι η υλοποιημένη σκεπτομορφή του Συλλογικού Ασυνείδητου της Ευρύτερης περιοχής. Τα δύο της κάτω μάτια αντανακλούν την πραγματικότητα που έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε αυτόν εδώ τον τόπο. Μαύρα σαν το έρεβος, σαν τα προβλήματα της γειτονιάς που ενδυναμώνουν την στασιμότητα του κέντρου της Πόλης. Ναι, βρίσκομαι στο κέντρο της Χώρας, στον Ομφαλό ολόκληρης της εξέλιξης του πολιτισμού μας. Και αυτή είναι η εικόνα που αντικρύζουν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπων που δίχως να το κατανοούν με τα χιλιάδες υποσυνείδητα και συνειδητά προβλήματά τους υλοποιούν τον χώρο και τον «σακατεύουν», σε μία αλληλεπίδραση που στο τέλος θα σακατέψει και την ίδια την ύπαρξή τους, αν δεν το έχει ήδη κάνει.
Η δεύτερη σειρά από μάτια είναι η αόρατη χρονική γραμμή που ενώνει την περιοχή αυτή με το παρελθόν της. Τις αναμνήσεις και όλα τα όνειρα, τις ελπίδες και τις προσδοκίες που θάφτηκαν κάτω από την σκόνη και τα σκουπίδια. Η συνείδηση του Συλλογικού ασυνείδητου που κάποτε λειτουργούσε και παρέδιδε στον χώρο την θετική ενεργειακή μορφή της. Και οι άνθρωποι, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα εικονικό χρονικό timeline, αναμεταδίδοντας στο Νου τους το παρελθόν μονάχα. Η συλλογιστική διαδικασία αυτής της γειτονιάς, αυτής της πόλης, αυτής της χώρας, παίζει μονίμως σε Rewind. Έτσι ξαναζωντανεύει το πνεύμα του παρελθόντος, προσπαθώντας να αποσύρει από το υποσυνείδητό της τα ερείπια της γειτονιάς, τα ερείπια της Ψυχικής γαλήνης των κατοίκων.
Η Αθήνα, η Μητρόπολη στην οποία ζούμε μπορεί να θεωρηθεί ως η “Mater Polis” η Μητέρα Πόλη, που αφομοιώνει τα προβλήματα των κατοίκων της και τα ενσωματώνει στο ενεργειακό της αποτύπωμα. Αυτή η Μέγα-πόλη αποτελείται από ένα σύνθετο δίκτυο κοινωνικής αλληλεπίδρασης που υπάρχει σαν αποτύπωμα στον ενεργειακό πλέγμα της και υφαίνεται μέρα με την ημέρα, στιγμή με την στιγμή, ανάμνηση με την ανάμνηση.. Είναι η Ενεργειακή δομή της πόλης μέσα στην οποία ο άνθρωπος είναι δύσκολο να πλοηγηθεί και ακόμη δυσκολότερο να κατανοήσει. Μόνο που οι εξελίξεις τείνουν πάντοτε να μας προλαβαίνουν, και αυτή η αναγνώριση της ενεργειακής δομής αλλά και η συνειδησιακή της μετατόπιση θα είναι ραγδαία, απότομη και Πανίσχυρη…
Είναι το τρίτο μάτι σε αυτή την υλοποιημένη εικόνα στο στόρι της βρώμικης γειτονιάς, το ερμητικά κλεισμένο μυστικό, η μη υλοποιημένη Τρίτη πραγματικότητα που όταν αποκαλυφθεί και ανοίξει θα απλώσει άπλετο το φως ενός Ενεργειακά και Συνειδησιακά απελευθερωμένου κόσμου…
Προτού συμβεί αυτό όμως υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που θα πρέπει ο καθένας μας να αρχίσει να παρατηρεί:
Κάθε στιγμή μέσα στην πόλη υπάρχουν πολλά περισσότερα από όσα το μάτι μπορεί να δει, από όσα μπορεί να ακούσει το αυτί, ένα σκηνικό που περιμένει κρυμμένο και έτοιμο να αποκαλυφθεί. Τίποτα δεν υπάρχει από μόνο του, παρά μόνο σε σχέση με το περιβάλλον, η αλληλουχία των γεγονότων που οδηγούν σε αυτό το κρυμμένο σκηνικό, η μνήμη περασμένων εμπειριών που βρίσκεται εντυπωμένη στο βιωματικό DNA του αστικού τοπίου. Κάθε άνθρωπος που ζει σε μία γειτονιά διαθέτει βιωματικούς δεσμούς με κάποια περιοχή της πόλης και η εικόνα του είναι βουτηγμένη στις αναμνήσεις και την σημειολογία.
Η Δόμηση και η αναγνώριση του περιβάλλοντος χώρου είναι μία ζωτική δυνατότητα των ανθρώπων και είναι χρήσιμο να την αποκρυπτογραφήσουμε. Εδώ χρησιμοποιούνται πολλά χαρακτηριστικά: Οι οπτικές αισθήσεις του χρώματος, το σχήμα, η κίνηση ή η πόλωση του φωτός, καθώς και οι υπόλοιπες αισθήσεις όπως η όσφρηση, ο ήχος, η αφή, η κιναίσθηση, η αίσθηση της βαρύτητας και ίσως τα ηλεκτρικά και τα μαγνητικά πεδία.
Πρόκειται για την διαδικασία αναγνώρισης της εικόνας που είτε έχει εντυπωθεί επιτηδευμένα από τους χειριστές του Αστικού περιβάλλοντος με σκοπό την μετάλλαξη της πόλης και των κατοίκων της, είτε «γεννήθηκε» από το Συλλογικό Ασυνείδητο που για χρόνια τώρα χειραγωγείται και εγκλωβίζεται σε μία διαδικασία αναπαραγωγής τέτοιων ξενομορφικών εικόνων.
Το χτίσιμο της «Εικόνας»
Από πού πηγάζουν όμως αυτές οι Αρχετυπικές εικόνες που βρίσκονται παντού μέσα στο αστικό τοπίο; Πως μπορεί κάποιος να τις παρατηρήσει για να καταφέρει να αναγνωρίσει τα χαρακτηριστικά που περνάνε μέσα στον υποσυνείδητο εαυτό του;
Οι «Χωρικές εικόνες» είναι τα όνειρα της κοινωνίας. Και όταν αυτά τα ιερογλυφικά της οποιασδήποτε Χωρικής εικόνας αποκρυπτογραφηθούν τότε η βάση της συνειδησιακής πραγματικότητας των ανθρώπων παρουσιάζεται και αποκαλύπτεται. Αυτό που παρατηρούμε στην «επιφάνεια» είναι απλά το αποτέλεσμα των βαθύτερων δυνάμεων που δρουν, ενεργοποιούνται και αποτυπώνονται στο επιφανειακό επίπεδο. Οι εκφράσεις του επιφανειακού αυτού επιπέδου μέσω της υποσυνείδητης φύσης τους παρέχουν πρόσβαση στην υποβόσκουσα ενεργειακή υπόσταση. Άρα η παρατήρηση των φαινομένων αυτών και των χαρακτηριστικών στοιχείων που εντυπώνονται μέσα της μας επιτρέπει την απόρριψη αυτών των επιφανειακών αλλά κατ’ ουσίαν βαθύτερων ροών Συλλογικής «απενεργοποίησης»
Οι χωρικές εικόνες είναι αποτέλεσμα μίας δυαδικής διαδικασίας μεταξύ του παρατηρητή και του περιβάλλοντος. Το περιβάλλον «προτείνει» τις αντιθέσεις και τους συσχετισμούς και ο παρατηρητής – με μεγάλη προσαρμογή στα ερεθίσματα αυτά για τους δικούς του εσωτερικούς σκοπούς – επιλέγει, οργανώνει και αποτυπώνει το υποσυνείδητο μήνυμα που παρατηρεί. Αυτή η εικόνα είναι πια τόσο αναπτυγμένη που οριοθετεί αυτό που βλέπει ο παρατηρητής, και όταν το ίδιο είδωλο δοκιμάζει να αποτυπωθεί σε κάποια φιλτραρισμένη συνείδηση μέσω μίας οπτικής αλληλεπίδρασης, τότε παρατηρούμε το εξής: Η πραγματικότητα που αποτυπώνεται στον Νου διαφέρει ανάλογα με την συνειδησιακή κατάσταση των παρατηρητών που έρχονται αντιμέτωποι μαζί της.
Οι χειριστές του Τεχνητού περιβάλλοντος της πόλης φαίνεται πως ενδιαφέρονται κυρίως για την αλληλεπίδραση αυτή που παράγει η εικόνα του χώρου. Διαφορετικοί χώροι μπορεί να αντισταθούν ή ακόμα και να αποβάλλουν την εντύπωση μίας συγκεκριμένης εικόνας που θα επιφέρει τον συνειδησιακό σκοταδισμό στους επερχόμενους παρατηρητές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου