Η κατανόηση των καταπιεσμένων συναισθημάτων μας μπορεί να είναι το πιο πολύ ισχυρό όπλο που θα βοηθήσει να εξομαλύνουμε τη συμπεριφορά μας.Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η μελέτη της νευροεπιστήμης εστιάζει στις συνδέσεις του εγκεφάλου με τα συναισθήματά μας. Το πώς αισθανόμαστε είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα βαθύ νόημα προσωπικής αξίας. Είναι αποδεδειγμένο πλέων ότι τα συναισθήματα μας δεν είναι απλές αυτόματες αντιδράσεις.
Είναι απαραίτητο να διδαχθούμε πώς να εντοπίζουμε, να κατανοούμε και να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας, προκειμένου να αποτρέπουμε τα καταπιεσμένα συναισθήματα να καθοδηγούν την συμπεριφοράς μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα δίνουμε τόση σημασία στην κατανόηση των καταπιεσμένων συναισθημάτων μας. Με αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας και θα μπορούμε να προσδιορίσουμε τι συμβαίνει μέσα μας.
“Κάθε καταπιεσμένο συναίσθημα επηρεάζει αόριστα την συμπεριφορά μας μέσα από συναισθηματικά “πρότυπα” που αποφασίζουν αντί για εμάς”.
Η κατανόηση των καταπιεσμένων συναισθημάτων μας βοηθά να κατανοήσουμε την ταυτότητά μας
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα είναι αυτά που δεν θέλουμε να ακούσουμε ή προσπαθούμε να τα αγνοήσουμε. Ωστόσο, τελικά αυτά είναι που να κατευθύνουν τις συμπεριφορές και τις σκέψεις μας. Η κατανόηση των συναισθημάτων μας, μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίζουμε γιατί ενεργούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο καθένας φιλτράρει καταστάσεις σύμφωνα με τα συναισθήματά του, γι' αυτό και όλοι βιώνουν διαφορετικές ερμηνείες μιας κατάστασης. Οι εμπειρίες μας, μας οδηγούν να δούμε τον κόσμο με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο. Κάθε κατάσταση δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα μέσα μας. Γι' αυτό, γνωρίζοντας τον εαυτό μας μπορούμε να καταλάβουμε πώς ενεργούμε.
Όταν καταπιέζουμε, συναισθήματα όπως ο θυμός ή την ντροπή, αφήνουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν από το φόβο και δεν μπορούμε να διεκδικούμε. Εμποδίζοντας τον εαυτό μας να βιώσει την λύπη του ή να αποδεχτούμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο του πόνου μας, πυροδοτούμε αυτόματα την ανεξάρτητη λειτουργία των συναισθημάτων με αποτέλεσμα στην συνέχεια να μην μπορούμε να τα διαχειριστούμε.
Αυτό συμβαίνει όταν τα συναισθήματα μιλούν από μόνα τους μέσω των ενεργειών μας (Η σκιά Carl Jung). Ακόμα, είναι φυσιολογικό όταν δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας να αντιμετωπίζουμε κάποιο σωματικό προβλήματα όπως μυϊκή ένταση, πονοκέφαλο , δερματικές αντιδράσεις ή και περίπλοκες ασθένειες. Το σίγουρο είναι ότι τα συναισθήματά μας πάντα θα βρουν τρόπο να εκφραστούν.
Τόσο η μνήμη του σώματος όσο και του νου!
Μερικές φορές αντιμετωπίζουμε καταστάσεις και αντιδρούμε με τρόπους που μας εκπλήσσουν. Αυτό συμβαίνει μέσα από τη απομνημόνευση των εμπειριών μας, τις οποίες ενσωματώνουμε είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Όταν καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, δεν τα επεξεργαζόμαστε. Τους επιτρέπουμε να εισέρχονται στη μνήμη μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει και τι αισθανόμαστε σε κάθε στιγμή. Αν δεν γνωρίζουμε πώς να προσδιορίσουμε τα συναισθήματα μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε. Επομένως, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να τους δώσουμε μια φωνή όταν ζητούν να μιλήσουν. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, καταλήγουμε να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας και να τους επιτρέπουμε να ενεργούν αυτόνομα.
Όταν γνωρίζουμε τι αισθανόμαστε, μπορούμε να διαμορφώσουμε τα συναισθήματά μας και να προσπαθήσουμε να τα αφομοιώσουμε. Όταν ακούμε τον εαυτό μας, μπορούμε να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε τη συμπεριφορά μας, ώστε να ενεργούμε με ολοκληρωμένο και κατανοητό τρόπο. Μόνο όταν δίνουμε στα καταπιεσμένα συναισθήματά μια φωνή, μπορούμε να αρχίσουμε να κατανοούμε την πραγματική μας ταυτότητα,
Η συναισθηματική καταστολή βλάπτει τη σωματική μας υγεία
Όταν αρνούμαστε ή καταστείλουμε την έκφραση των συναισθημάτων όπως του φόβου, της θλίψης ή της οργή, δεν σημαίνει εξαφανίζονται. Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά μπορούμε να τους φερθούμε, αυτά θα παραμείνουν. Όταν καταπιέζουμε τα συναισθήματα, αρνούμενοι την ελεύθερη έκφρασή τους, διοχετεύονται στον εαυτό μας.
Έτσι, για παράδειγμα, όταν αισθανόμαστε οργή ή φόβο, αυτόματα προκαλείτε μια μυϊκή ένταση που εκδηλώνετε στους κινητικούς μύες. Αντίθετα όμως, όταν καταπιέζουμε την έκφραση αυτών των συναισθημάτων όλη αυτή η ένταση ανακατευθύνεται προς μέσα. Αυτή η ένταση μεταφέρεται στη συνέχεια στους μικρούς εσωτερικούς μύες. Μακροπρόθεσμα, η ένταση που συνοδεύει τα συναισθήματα, η οποία δεν εκδηλώθηκε, καταλήγει να εκφράζεται με άλλες μορφές. Για παράδειγμα, συσπάσεις ή μυϊκή δυσκαμψία, πόνος στο λαιμό και την πλάτη, γαστρικές παθήσεις, πονοκεφάλους και ακόμη και ηπατικές παθήσεις. Τα συναισθήματα που παγιδεύονται μέσα μας αναζητούν τη δική τους ανάλυση και έκφραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου