Οι νόμοι της Μαγείας

Ο πιο διάσημος ορισμός –και πιθανώς ο σωστότερος στην αξιωματική του καθαρότητα – για την Μαγεία έρχεται από τον Άλιστερ Κρόουλυ: Μαγεία είναι η Επιστήμη και η Τέχνη του να προκαλείς την Αλλαγή σε συμφωνία με τη Βούληση».

Το πασπαρτού κλειδί για την πρόκληση μαγικών αλλαγών, πριν τις θεωρίες για κβαντικές νομοτέλειες και θαυματουργά συμβάντα, πριν την Chaos Magic, τα κινήματα Wicca, τους νεοπαγανιστές, η αλήθεια που διατυπώνει άμεσα ο Κρόουλυ εμπεριέχει όλα τα συστατικά στοιχεία της μαγικής πράξης. Ο επιδιωκόμενος στόχος της Αλλαγής, η κινητήρια ισχύς της Βούλησης, η γνώση (επιστήμη/know how) της πρόκλησης και εκτέλεσης του μαγικού φαινομένου και η τέχνη, ο τρόπος και η ενέργεια, η επινοητικότητα, η δημιουργικότητα με την οποία αυτό επιτελείται είναι βασικοί πυλώνες του Μαγικού Συστήματος.

Ένας άλλος από τους ορισμούς που της έχουν δοθεί είναι πως «η Μαγεία είναι η κατεξοχήν Τέχνη, που εμπεριέχει όλες τις άλλες τέχνες». Είναι όμως και Επιστήμη-Γνώση και όπως κάθε επιστήμη που σέβεται τον εαυτό της έχει τους νόμους της- αξιωματικές προτάσεις που έχουν παρατηρηθεί, εφαρμοστεί και επαληθευτεί από απανωτά «μαγικά πειράματα» στη διάρκεια του χρόνου.

Αυτούς τους νόμους, 20 τον αριθμό, τους συνοψίζει ένας νεαρός εκπαιδευόμενος(;) σίγουρα πάντως ιστορικός της μαγείας, ο Bill Whitcomb, σε ένα συγκεντρωτικό έργο που τιτλοφορεί «Ο Σύντροφος ενός Μάγου». Τους παραθέτουμε να τους εμπεδώσετε:

1. Ο νόμος της Θέασης του Κόσμου

Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι η διάδραση, η μίξη, του αντικειμενικά άγνωστου κόσμου και του εαυτού μας. Αλλάζοντας την προσωπική θέαση του κόσμου δεν αλλοιώνεται ο αντικειμενικός, αιώνιος κόσμος αλλά αλλάζει ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε. ΄Ετσι μεταβάλλοντας την δική μας ματιά προκαλούμε αλλαγές οι οποίες είναι πραγματικές για μας. Δεν μπορείς να παρατηρείς ένα φαινόμενο χωρίς να επιφέρεις αλλαγές στη μορφή του.

2. Ο νόμος της Προσοχής

Όσο περισσότερα στοιχεία αναζητεί κάποιος για να υποστηρίξει μια συγκεκριμένη κατάσταση, ένα συμπέρασμα ή μια άποψη, τόσο περισσότερα θα βρει. Επαναπροσδιορίζοντας την προσοχή μας τροποποιούμε τον κόσμο μας. Όπως είπε ο Lewis Carroll “Ό,τι σου λέω τρεις φορές βγαίνει αληθινό”.

3. Ο νόμος της Συγχρονικότητας

Η Συγχρονικότητα είναι όρος που δημιουργήθηκε από τον Καρλ Γιουνγκ για να περιγράψει συμπτώσεις που έχουν κάποιο νόημα και οι οποίες δεν μπορούν να εξηγηθούν από τον νόμο αιτίας-αποτελέσματος. Είναι συμβάντα που συνδέονται περισσότερο από μοτίβα (νόημα) και λιγότερο από τον χρόνο.

4. Ο νόμος της Σχετικής Αλήθειας

Κάθε δήλωση είναι αληθινή από μια άποψη, λανθασμένη από μια άλλη και χωρίς νόημα κατά μία έννοια. Από μια άποψη «Τίποτα δεν είναι αληθινό. Όλα είναι επιτρεπτά».

5. Ο νόμος του Πραγματισμού

Εάν δουλεύει είναι πραγματικό. Μια άποψη για τον κόσμο νομιμοποιείται από τη στιγμή που βοηθά κάποιον να πετύχει τους στόχους του. Από αυτή την άποψη, ελάχιστοι άνθρωποι είναι εντελώς τρελοί. Αλλά και πολύ λίγοι είναι εντελώς υγιείς.

6. Ο νόμος του Παράδοξου

Καμία άποψη ή γνώση δεν εμπεριέχει τον κόσμο ολόκληρο. Δύο μοντέλα (ή νόμοι) μπορεί να αντικρούουν ο ένας τον άλλο και ωστόσο να είναι εξίσου αληθινοί στο δικό τους πλαίσιο. Το κόλπο είναι να γυρίζεις τον διακόπτη και να μετακινείσαι από το ένα μοντέλο στο άλλο όταν χρειάζεται.

7. Ο νόμος της Ενότητας

Τα πάντα (διαμέσω του χωροχρόνου) αλληλοσυνδέονται, άμεσα ή έμμεσα.

8. Ο νόμος της Αντανάκλασης

Όπως πάνω έτσι και κάτω, σύμφωνα με το διάσημο αξίωμα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Ο μικρόκοσμος είναι ο μακρόκοσμος. Το μέρος εμπεριέχει το όλον. Κάθε άτομο εμπεριέχει την εικόνα του σύμπαντος. Όταν η εσωτερική εικόνα συντονιστεί με την εξωτερική, η αλλαγή στην πρώτη προκαλεί αλλαγή και στην δεύτερη. Αυτή είναι η βάση όλων των μαντικών συστημάτων όπως το Ι Τσινγκ και τα Ταρώ. Κατά μία έννοια αυτή η αναλογία νομιμοποιεί την ρήση ότι είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του Θεού. Το σύμπαν είναι εντός μας και έξω από εμάς.

9. Ο νόμος των Συσχετισμών

Εάν δύο πράγματα, Α και Β έχουν κάτι κοινό, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τα επηρεάσει και τα δύο. Ομοίως, το Α και το Β έχουν αμοιβαία επίδραση το ένα στο άλλο. Όσο περισσότερο συσχετίζονται τόσο μεγαλύτερη είναι η αλληλεπίδρασή τους. Ο νόμος των Συσχετισμών μπορεί να σπάσει σε δύο μικρότερους νόμους: Τον νόμο της Ομοιότητας όπου το αίτιο και το αποτέλεσμα μοιάζουν το ένα στο άλλο, π.χ. μια λιτανεία για την πρόκληση βροχής δημιουργεί σταγόνες νερού να πέφτουν από τον ουρανό. Αυτή είναι η βάση της «συμπαθητικής μαγείας». Και τον νόμο της Μετάδοσης που λέει πως κάθε δράση είναι ενεργειακή ανταλλαγή. Το να έχεις δύναμη πάνω σε κάτι σημαίνει πως και αυτό επίσης έχει δύναμη πάνω σε σένα. Με το να αντιστέκεσαι σε αυτό σημαίνει πως το διατηρείς. Δύο αντίθετα, διατηρούν το ένα την ουσία του άλλου.

10. Ο νόμος της Σύνδεσης

Κάθε δράση είναι ανταλλαγή ενέργειας.
Ένας άλλος από τους ορισμούς που της έχουν δοθεί είναι πως «η Μαγεία είναι η κατεξοχήν Τέχνη, που εμπεριέχει όλες τις άλλες τέχνες». Είναι όμως και Επιστήμη-Γνώση και όπως κάθε επιστήμη που σέβεται τον εαυτό της έχει τους νόμους της- αξιωματικές προτάσεις που έχουν παρατηρηθεί, εφαρμοστεί και επαληθευτεί από απανωτά «μαγικά πειράματα» στη διάρκεια του χρόνου.

11. Ο νόμος της Σύνθεσης

Δύο οποιεσδήποτε αντιτιθέμενες δυνάμεις ή ιδέες μπορούν να συνενωθούν σε μια σύλληψη η οποία και θα τις εμπεριέχει ταυτόχρονα.

12. Ο νόμος της Δυαδικότητας

Κάθε ιδέα ή δύναμη μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ολότελα αντιθετικές ιδέες ή δυνάμεις που η καθεμιά εμπεριέχει την ουσία της άλλης. Τα αντίθετα ορίζονται μόνο σε σχέση μεταξύ τους.

13. Ο νόμος της Πραγμάτωσης

Κάθε ιδέα, δύναμη, αντικείμενο ή φαινόμενο μπορεί να θεωρηθεί ως ζωντανό, ως έχων προσωπικότητα, ότι είναι μια οντότητα.

Ως Συνέπεια αυτής της πραγμάτωσης ή ζωοποιητικής δυνατότητας όλων των πραγμάτων καθετί μπορεί να παρουσιαστεί ως οντότητα και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Αυτό είναι ένα από τα βασικά αξιώματα της μαγείας και δείχνει πως καθετί που μας περιτριγυρίζει μπορεί να είναι προστατευτικό ή αντίθετα επικίνδυνο για εμάς.

14. Ο νόμος του Χωροχρόνου 

Η δύναμη υφίσταται στους χώρους δύναμης των πραγμάτων. Αυτοί είναι οι ενδιάμεσοι τόποι που δεν απολύτως ούτε ένα πράγμα ούτε ένα άλλο. Παραδοσιακά αυτοί οι τόποι είναι τα σπήλαια, οι πύργοι, τα βουνά, οι ακρογιαλιές, οι πηγές, τα σταυροδρόμια, οι λόφοι.

Επίσης, όλες οι καίριες ώρες αλλαγής της μέρας, αυγή, μεσημέρι, δύση και μεσάνυχτα θεωρούνται ισχυρές. Το ίδιο ισχύει για τα Ηλιοστάσια, τις Ισημερίες, τη Νέα Χρονιά.

15. Ο νόμος των Λέξεων (Συμβόλων) Δύναμης

Υπάρχουν λόγια (σύμβολα) που είναι ικανά να αλλάξουν την εσωτερική και την εξωτερική μας πραγματικότητα. Αυτά τα λόγια, λέξεις/ονόματα/σύμβολα, δεν χρειάζεται να γίνονται αντιληπτά στο συνειδητό επίπεδο για να επιδρούν. Κατά μία άποψη αυτά τα ονόματα έχουν συσσωρεύσει δύναμη από την χρήση (προσοχή) που τους έχει δοθεί στη διάρκεια αιώνων.

16. Ο νόμος των Μαγικών Ονομάτων

Στα μαγικά συμβολικά συστήματα το είναι ΕΙΝΑΙ το πράγμα που ονομάζεται. Υπάρχει μια σύνδεση που δημιουργείται από μια κοινή στο βάθος της δομή. Το να γνωρίζεις το αληθινό όνομα ενός προσώπου, ενός τόπου ή ενός πράγματος σημαίνει ότι έχεις απόλυτο έλεγχο πάνω του γιατί το να το γνωρίζεις σημαίνει πως έχεις και γνώση της πραγματικής, εσωτερικής του φύσης.

17. Ο νόμος της Ετικέττας, του Χαρακτηρισμού

Το να δίνεις μια ταμπέλα, μια ετικέττα, να χαρακτηρίζεις κάτι σημαίνει πως κρύβεις πληροφορίες γι΄ αυτό. Και αυτό γιατί κάτω από μια ταμπέλα, το πράγμα γίνεται αδιαφανές, σκοτεινό από άλλες πληροφορίες που κουβαλάει πάνω του ο χαρακτηρισμός. Για παράδειγμα αν πει κάποιος «Μελετώ τη μαγεία» μπορεί να προκαλέσει σε διάφορους ακροατές μια σειρά από σκέψεις/συνειρμούς. Κάποιος μπορεί να νομίσει ότι πρόκειται για έναν ταχυδακτυλουργό, κάποιος άλλος για έναν σατανιστή, ένας τρίτος θα αντιληφθεί έναν ιστορικό της μαγείας. Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους χαρακτηρισμούς που κρύβονται κάτω από την ταμπέλα της μαγείας μπορεί να μην είναι απόλυτα σωστός.

Η ονοματοδοσία είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο που μπορεί να κρύβει και να φανερώνει ταυτόχρονα.

18. Ο νόμος του Πληροφοριακού Πακέτου

Όση περισσότερη πληροφορία εμπεριέχεται σε ένα σύμβολο τόσο πιο γενικό (κενό) γίνεται.

19. Ο νόμος του Μοτίβου (Γνώση)

Η πληροφορία μπορεί να νοηθεί ως μέτρο για την μη προβλεψιμότητα ενός μηνύματος. Όσο πιο απρόβλεπτο είναι ένα μήνυμα τόσο περισσότερη πληροφορία εμπεριέχει. Ο βαθμός τάξης που έχει ένα σύστημα είναι το ποσό της ενέργειας που διαθέτει. Ισχύουν οι παρακάτω ακολουθίες: Το Μοτίβο είναι Πληροφορία. Η Πληροφορία είναι Ενέργεια. Η Γνώση είναι Δύναμη.

Όσο περισσότερη πληροφορία έχεις τόσο λιγότερη ενέργεια χρειάζεσαι. Κάποιοι ορίζουν την ζωή ως «αρνητική εντροπία» ακριβώς γιατί εξελίσσεται και αναπτύσσει όλο και μεγαλύτερη περιπλοκότητα στα μοτίβα της. Από μια άποψη, το σύμπαν κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο ευφυές.

20. Ο νόμος της Ευφυϊας

Κάθε μοτίβο μιας ικανής περιπλοκότητας θα δράσει ευφυώς όταν το αντιμετωπίσουν ως ενότητα. Ένα μοτίβο πιο περίπλοκο από εμάς λογικά θα είναι και πιο ευφυές από εμάς – οποιοδήποτε θεϊκό ον για παράδειγμα. Και ας έχουμε υπόψιν μας πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος παραμένει μακράν πιο περίπλοκος από οποιοδήποτε κομπιούτερ έχουμε κατασκευάσει μέχρι στιγμής.