Η Βρετανίδα φιλόλογος Eliza Marian Butler (1885 – 1959) στο βιβλίο της με τίτλο: «Η τυραννία της Ελλάδας επί της Γερμανίας», 1935, αναλύει την παθιασμένη ελληνολατρία των Γερμανών για τον αρχαίο πολιτισμό.Εκεί αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Αν οι Έλληνες είναι τύραννοι, τότε οι Γερμανοί είναι γραμμένο να είναι οι σκλάβοι τους. Η Ελλάδα άλλαξε ριζικά τη συνολική πορεία του σύγχρονου πολιτισμού. Όποτε η Ελλάδα έπαιζε ένα ρόλο, άλλαζε τις σκέψεις, τα μέτρα και τα σταθμά, τις παραστάσεις, τα οράματα και τα όνειρα. Η Γερμανία ωστόσο είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πόσο τυραννική μπορεί να καταντήσει αυτή η ελληνική πνευματικότητα. Οι Γερμανοί μιμήθηκαν τους Έλληνες πιο τυφλά από ό,τι το έκανε κάθε άλλη φυλή, οι Γερμανοί υποδουλώθηκαν εσωτερικά στους Έλληνες, τους ενστερνίσθηκαν πιστά χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Βεβαίως και δεν είναι εύκολο να προσμετρήσει κανείς την ελληνική επιρροή στην Ευρώπη. Αλλά πουθενά η επιρροή αυτή δεν ήταν τόσο καθοριστική όσο στη Γερμανία. Οι Γερμανοί διακρίνονται από το έντονο πάθος με το οποίο αφοσιώνονται σε διάφορες ιδέες και προσπαθούν να τις μετατρέψουν σε πραγματικότητες. Τα μεγαλύτερα επιτεύγματά τους, οι πιο καταστροφικές αποτυχίες τους, η τραγική πολιτική τους ιστορία διαπνέονται εξ ολοκλήρου από αυτόν τον επικίνδυνο ιδεαλισμό. Αν οι περισσότεροι από εμάς είμαστε θύματα των περιστάσεων, μπορεί κανείς να πει ότι ο γερμανικός λαός ως σύνολο είναι έρμαιο των ιδεών».
Eliza Marian Butler, Η τυραννία της Ελλάδας πάνω από τη Γερμανία: Μελέτη της επιρροής της ελληνικής τέχνης και ποίησης πάνω από τους μεγάλους Γερμανούς συγγραφείς του δέκατου όγδοου, δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα (Πανεπιστημιακός Τύπος Cambridge, 1935, Boston: Beacon, 1958 και Cambridge, MA : Cambridge University Press, 2012,
(Η μετάφρασή του βιβλίου απαγορεύτηκε στη Γερμανία.)
Όπως οι αρχαίοι λαοί ζούσαν την ιστορία του παρελθόντος στη φαντασία τους, στη μυθολογία, έτσι κι εμείς οι Γερμανοί ζούμε τη μέλλουσα ιστορία μας στη σκέψη, στη φιλοσοφία. Είμαστε φιλοσοφικά σύγχρονοι με το παρόν χωρίς να είμαστε ιστορικά σύγχρονοί του.
Καρλ Μαρξ, Συμβολή σε μια κρτική της φιλοσοφίας του δικαίου του Χέγκελ.- Εισαγωγή
Η ιστορία των Γερμανών είναι μια ιστορία των άκρων. Έχει τα πάντα εκτός από μεσότητα, και εδώ και χίλια χρόνια οι Γερμανοί έχουν ζήσει τα πάντα εκτός από την κανονικότητα… Το μόνο κανονικό στοιχείο της γερμανικής ιστορίας είναι οι βίαιες μεταβολές.
A. J. P. Taylor, The Course of German History
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
ΝΙΤΣΕ, Η Γέννηση της Τραγωδίας (1872) κεφ.15
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου