Ο άνθρωπος από τη γέννησή του έχει το χάρισμα να είναι δοτικός και να προσφέρει αγάπη. Δε γνωρίζει την έννοια την αντίθετη όσο είναι ακόμα σε τρυφερή ηλικία, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αρχίζει να αντιλαμβάνεται το κόστος του να είναι κανείς άνθρωπος.Από τη φύση του είναι ον κοινωνικό και εντάσσεται σε ομάδες για να μπορέσει να ανελιχθεί από πολύ μικρή ηλικία. Η πρώτη ομάδα είναι η οικογένεια, η οποία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ατόμου, στους πολλαπλούς ρόλους του και στον τρόπο που μαθαίνει να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Είναι εκείνη που θεμελιώνει το νου και την ψυχή και δίνει τα κατάλληλα εφόδια -πνευματικά και ψυχικά- για να πορευτεί το άτομο με ισορροπία και ανιδιοτέλεια.
Αν δεν υπάρχει αρμονία μέσα στην οικογένεια, τότε το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με αποκλίνουσες συμπεριφορές που οδηγούν και το ίδιο σε μη σωστή συμπεριφορά. Αν έχει υποστεί σωματική κακοποίηση ή έχει ψυχικά τραύματα από το οικογενειακό περιβάλλον, αυτό διαταράσσει την εξέλιξή του και συχνά επιδρά αρνητικά σ’ αυτή. Τραύματα παιδικά είναι οι κύριες αιτίες που κάποιος μπορεί να πάψει να συμπεριφέρεται ανθρώπινα και να προσπαθεί με το δικό του τρόπο να αναγκάσει κάποιον να βιώσει το δικό του πόνο, τον πόνο που εκείνος τον βίωσε κάποτε.
Χάνεται μέσα στο σκοτάδι των βιωμάτων του και ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κτήνος που ίσως κάποια στιγμή αλλάξει με καθοδήγηση και αγάπη. Η σχολική κοινότητα είναι ένας σημαντικός σταθμός στα βιώματα ενός ανθρώπου. Το παιδί περνά το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας του στο σχολικό περιβάλλον, το οποίο εκτός από γνώσεις περιλαμβάνει και κοινωνικές συναναστροφές και αλληλεπίδραση με διαφορετικούς ανθρώπους -όχι μόνο από πλευράς αντιλήψεων, αλλά και κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Το σχολικό περιβάλλον κάποιες φορές μπορεί να είναι το κατάλληλο για έναν επερχόμενο ενήλικα, αλλά κάποιες άλλες ίσως να είναι και η καταδίκη του -αν δεν μπορέσει να ελέγξει τον παράγοντα που λέγεται «άνθρωπος». Πολλές φορές έρχεται κανείς αντιμέτωπος με την ενδοσχολική βία και με άτομα που εκφοβίζουν χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, αναγκάζοντας τον συνάνθρωπό τους να βιώνει συναισθήματα που δύσκολα καταφέρνει να διαχειριστεί και να νιώθει ανήμπορος να αντισταθεί στην ψυχολογική πίεση που υφίσταται από τους γύρω του.
Οι φίλοι είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί είτε να σε ανεβάσει τόσο ψυχολογικά, ώστε να νιώθεις ικανός να αγγίξεις τα σύννεφα, είτε να σε ρίξει τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι μόνος. Οι φίλοι είναι το κομμάτι της ζωής του ανθρώπου που βοηθά στην ανασυγκρότησή του και στην πρόοδό του ως οντότητα. Αλλά αρκεί μόνο το οικείο περιβάλλον να μας δημιουργήσει το φυσιολογικό αίσθημα ανθρωπιάς, εκείνης που επιζητά η κοινωνία και γενικότερα η ανθρωπότητα;
Το να είναι κανείς ανθρώπινος είναι θέμα θέλησης και αυταπάρνησης. Είναι μια διαμάχη του εγωισμού με την ανιδιοτελή προσφορά και την αγάπη και η σύγκρουση αυτή πολλές φορές δεν έχει νικητή και ηττημένο. Η θέληση να είναι κάποιος ανθρώπινος έγκειται στην ψυχή του και στην ανάγκη του να δει τον αντικατοπτρισμό του εαυτού του στο πρόσωπο της ίδιας της κοινωνίας. Ανθρώπινος σημαίνει να είναι κανείς αφοσιωμένος στον άνθρωπο, ως επιστήμονας, ως υπάλληλος, ως ένας απλός άνθρωπος που έχει ανησυχίες για το μέλλον του σαν ανθρώπινο ον και όχι σαν ένα κτήνος που καταχράται το δικαίωμα του άλλου να ζει και να επιβιώνει. Ανθρωπιά είναι να κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ, να ξέρεις ότι κανένας δεν πεινάει σε αυτή τη γη, κανένας δεν βιώνει πόνο και δυστυχία εξαιτίας κάποιων άλλων.
Ανθρώπινος και όχι κάλπικος σαν φλουρί χάλκινο. Με ειλικρίνεια στο βλέμμα, ευθύτητα στο λόγο και αποφασιστικότητα στις πράξεις. Ο λόγος σου να είναι συμβόλαιο και όχι ένα ακόμα σχέδιο υπεκφυγής και αποποίησης ευθυνών.
Η ανθρωπιά έχει πολλές πλευρές και πολλά μονοπάτια για να βρεθείς στο σωστό σημείο, εκείνο που θα σε κάνει να δώσεις το 100% του εαυτού σου και να πεις ότι τον ξεπέρασες προς όφελος κάποιου άλλου. Και κάπου εκεί ο εσωτερικός σου κόσμος έρχεται σε ισορροπία με το κρυμμένο κτήνος που έχεις κάπου κρυμμένο, εκείνο της αδιαφορίας και του εγωισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου