Δεν είμαστε πλέον αυτοί που ήμασταν

Δεν είμαστε πλέον οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν κάποτε. Ποτέ δεν θα είμαστε αυτοί που ήμασταν επειδή η ζωή απαιτεί να αλλάζουμε. Το να μην είμαστε αυτοί που ήμασταν σημαίνει ότι είμαστε τυχεροί που είχαμε εμπειρίες οι οποίες μας άλλαξαν και μάθαμε από αυτές.

Συχνά είναι εύκολο να επιβεβαιώσουμε ότι οι γύρω μας έχουν αλλάξει και επομένως, η σχέση μας μαζί τους. Άλλες φορές, δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ότι είμαστε διαφορετικοί και συνειδητοποιούμε πως το λάθος είναι να κοιτάξουμε το παρελθόν με την αντίληψη που έχουμε σήμερα.

Όταν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι

Είναι λογικό να δηλώνουμε πως συνήθως ορίζουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τα βασικά γεγονότα που μας στιγμάτισαν και ξέρουμε πως θα θυμόμαστε για πάντα. Αυτά τα γεγονότα είναι το αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων μας με την πραγματικότητα, από μια ερωτική απογοήτευση έως το άγχος για την εκπλήρωση των καθημερινών μας υποχρεώσεων.

Ας πούμε για παράδειγμα πως για κάποιο χρονικό διάστημα πάμε σε μια άλλη χώρα. Εκεί θα πρέπει να προσαρμοστούμε στον τρόπο ζωής, στα διαφορετικά έθιμα και σε άλλες αντιλήψεις. Ή ακόμα ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το ότι πιστεύουμε πως έχουμε βρει έναν τέλειο φίλο μέχρι να ανακαλύψουμε το αντίθετο.

Είτε η εμπειρία είναι καλή ή κακή, αρκεί για να μας γεμίσει με συναισθήματα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αληθινή ευτυχία, ούτε τις φορές που πέσαμε. Αυτό που παραμένει αφού περάσουμε την εμπειρία είναι αυτό που είμαστε σήμερα. Η ουσία μας είναι η ίδια, αλλά εμείς δεν είμαστε.

Όταν αλλάζει ο κοινωνικός μας κύκλος

Αν πρέπει να αλλάξουμε ως άτομα, το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι καθώς και οι σχέσεις που έχουμε. Όταν αλλάζει ο κοινωνικός κύκλος μας- η οικογένεια, οι φίλοι, ο/η σύντροφος μας, είναι χρήσιμο να προσαρμοστούμε στην αλλαγή.

Ωστόσο, μπορεί επίσης να τύχει αυτές οι αλλαγές να οδηγήσουν σε χωρισμούς. Θεωρούσαμε ότι ξέρουμε εντελώς τους ανθρώπους και δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως δεν γίνεται να ξέρεις κάποιον εντελώς επειδή συνεχώς αναπτυσσόμαστε.

«Ωστόσο, τι θέλεις να πω; Ο χρόνος ξεπερνά τα πάντα. Μας νικά χωρίς συμπόνια, τρομερά και βάναυσα.
Επειδή μια μέρα την συναντάς στον δρόμο, σε φιλά απαλά στο μάγουλο και χαμογελά- “με περιμένουν”- και φεύγει». -Rodolfo Serrano

Όταν κάποιος φύγει από τον κοινωνικό μας κύκλο, μας πονά βαθιά και νομίζουμε πως ο κόσμος μας διαλύεται. Μόνο ο χρόνος και η προσπάθεια μας καθιστούν ικανούς να βρούμε ξανά τον εαυτό μας και να επιβεβαιώσουμε ότι η πληγή έχει επουλωθεί. Για μια ακόμη φορά, συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε πια αυτοί που ήμασταν.

Δεν είμαστε πια το ίδιο

Ο χρόνος μας θέτει σε κίνηση: μας ταράζει, μας διδάσκει, μας αποκαλύπτει και πάνω από όλα δεν μας αφήνει να παραμείνουμε ίδιοι. Στην πραγματικότητα, κάθε μέρα, ακόμα και αν φαίνεται χαμένη σημαίνει κάτι. Διαρκώς αποφασίζουμε και όταν το κάνουμε αυτό επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κινηθεί.

«Όταν πιστεύαμε πως είχαμε όλες τις απαντήσεις, ξαφνικά όλες οι ερωτήσεις άλλαξαν» -Μάριο Μπενεντέτι

Το να χαθείτε είναι εντάξει ακόμα και αν δεν φαίνεται έτσι. Δεν έχει σημασία αν χαθούμε στον ουρανό επειδή μείναμε σε ένα μόνιμο σύννεφο ευτυχίας για πολύ ή αν χαθήκαμε επειδή μείναμε για πολύ καιρό στο έδαφος. Και τα δύο μας καθοδηγούν και μας αναδιαμορφώνουν λίγο περισσότερο, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι να έχουμε το θάρρος να συνεχίσουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και το ποιοι είμαστε. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας όλα όσα χρειάζεται και να βρούμε αυτά που μας γεμίζουν χαρά. Με άλλα λόγια, αν λάμψουμε μέσα από τις αλλαγές, θα βοηθήσουμε τους άλλους να λάμψουν μέσα από τις δικές τους.