ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Εἰρήνη (431-458)

ΤΡ. ἄγε δή, σὺ ταχέως ὕπεχε τὴν φιάλην, ὅπως
ἔργῳ ᾽φιαλοῦμεν εὐξάμενοι τοῖσιν θεοῖς.
ΕΡ. σπονδὴ σπονδή·
εὐφημεῖτε εὐφημεῖτε.
435 σπένδοντες εὐχόμεσθα τὴν νῦν ἡμέραν
Ἕλλησιν ἄρξαι πᾶσι πολλῶν κἀγαθῶν,
χὤστις προθύμως ξυλλάβοι τῶν σχοινίων,
τοῦτον τὸν ἄνδρα μὴ λαβεῖν ποτ᾽ ἀσπίδα.
ΤΡ. μὰ Δί᾽, ἀλλ᾽ ἐν εἰρήνῃ διαγαγεῖν τὸν βίον,
440 ἔχονθ᾽ ἑταίραν καὶ σκαλεύοντ᾽ ἄνθρακας.
ΕΡ. ὅστις δὲ πόλεμον μᾶλλον εἶναι βούλεται,
μηδέποτε παύσασθ᾽ αὐτόν, ὦ Διόνυσ᾽ ἄναξ,—
ΤΡ. ἐκ τῶν ‹γ᾽› ὀλεκράνων ἀκίδας ἐξαιρούμενον.
ΕΡ. κεἴ τις ἐπιθυμῶν ταξιαρχεῖν σοὶ φθονεῖ
445 εἰς φῶς ἀνελθεῖν, ὦ πότνι᾽, ἐν ταῖσιν μάχαις—
ΤΡ. πάσχοι γε τοιαῦθ᾽ οἷάπερ Κλεώνυμος.
ΕΡ. κεἴ τις δορυξὸς ἢ κάπηλος ἀσπίδων,
ἵν᾽ ἐμπολᾷ βέλτιον, ἐπιθυμεῖ μαχῶν,—
ΤΡ. ληφθείς ‹γ᾽› ὑπὸ λῃστῶν ἐσθίοι κριθὰς μόνας.
450 ΕΡ. κεἴ τις στρατηγεῖν βουλόμενος μὴ ξυλλάβοι
ἢ δοῦλος αὐτομολεῖν παρεσκευασμένος,—
ΤΡ. ἐπὶ τοῦ τροχοῦ γ᾽ ἕλκοιτο μαστιγούμενος.
ΕΡ. ἡμῖν δ᾽ ἀγαθὰ γένοιτ᾽. ἰὴ παιών, ἰή.
ΤΡ. ἄφελε τὸ παίειν, ἀλλ᾽ ἰὴ μόνον λέγε.
455 ΕΡ. ἰὴ ἰὴ τοίνυν, ἰὴ μόνον λέγω.
ΤΡ. Ἑρμῇ, Χάρισιν, Ὥραισιν, Ἀφροδίτῃ, Πόθῳ.
ΕΡ. Ἄρει δὲ μή. ΤΡ. μή. ΕΡ. μηδ᾽ Ἐνυαλίῳ γε. ΤΡ. μή.
ΕΡ. ὑπότεινε δὴ πᾶς καὶ κάταγε τοῖσιν κάλῳς.

***
ΤΡΥ., στον Ερμή.
Για κράτα το καυκί, κρασί να βάλω,
κι έτσι να καυκηθούμε, αφού δεηθούμε,
για του έργου αυτού το ευτυχισμένο τέλος.
ΕΡΜ. Σπονδή, σπονδή·
ιερή σιωπή, ησυχία!
ΚΟΡ. Με τη σπονδή μας δεόμαστε να γίνει
αρχή αγαθών η μέρα αυτή στους Έλληνες,
και στα σκοινιά όποιος πρόθυμα βοηθήσει,
αυτός ποτέ να μη σηκώσει ασπίδα.
ΤΡΥ. Ειρηνική ζωή με μια ερωμένη
440 να ζήσει και σκαλίζοντας το … τζάκι.
ΕΡΜ. Μα, αφέντη Διόνυσε, όποιος προτιμάει
τον πόλεμο, ποτέ του να μην πάψει…
ΤΡΥ. αγκίδια απ᾽ τους αγκώνες του να βγάζει.
ΕΡΜ. Κι αν κανενός, ω σεβαστή, απ᾽ τον πόθο
για να γίνει ταξίαρχος, δεν τ᾽ αρέσει
να βγεις εσύ στο φως, αυτός στη μάχη…
ΤΡΥ. ό,τι έπαθε ο Κλεώνυμος να πάθει.
ΕΡΜ. Κι αν κανείς κονταράς ή ασπιδοπώλης,
για να ᾽χει τζίρο, επιθυμεί τις μάχες…
ΤΡΥ. σκλάβος ληστών, να τρώει κριθάρι σκέτο.
450 ΕΡΜ. Κι αν ένας δε βοηθά απ᾽ τον πόθο να είναι
στρατηγός, ή σκαστός να πάει σα δούλος…
ΤΡΥ. να τρώει καμτσίκι στον τροχό δεμένος.
ΕΡΜ. Κι εμείς καλό να δούμε. Ιώ παιάνα!
ΤΡΥ. Φτάνει το «ιώ» κι ας λείπει αυτή η παγάνα.
ΕΡΜ. Ω ιώ, λοιπόν, ω ιώ μονάχα λέω.
ΤΡΥ., χύνοντας σπονδή.
Του Ερμή, της Αφροδίτης, και του Πόθου,
των Ωρών, των Χαρίτων… ΕΡΜ. Όχι του Άρη.
ΤΡΥ. Όχι. ΕΡΜ. Και μήτε του Ενυάλιου. ΤΡΥ. Μήτε.
ΕΡΜ. Τώρα όλοι τέντα τα σκοινά και βίρα.