Ξεχωριστά και μαζί

Δεν προσπαθείς μια σχέση. Το μόνο που προσπαθείς είναι να μάθεις λίγα περισσότερο για τον Εαυτό σου μέσα από αυτήν.

Η σχέση όμως που έρχεται εφόσον έχεις συλλέξει τα κομμάτια σου, έχεις απαγκιστρωθεί από τα δεδομένα σου και έχεις απαλλαγεί από τις επίπλαστες ανάγκες σου, δεν μπορεί να προγραμματιστεί, να πιεστεί, να ελεγχθεί. Έχει δική της ζωή, δική της πορεία.

Σε ξεσηκώνει, σε οδηγεί, σε αναγεννά και σε απελευθερώνει. Δεν την καθορίζεις γιατί τα πάντα αλλάζουν και δεν είσαι ο ίδιος αλλά γίνεσαι κάτι άλλο μαζί της.

Σε μια κοινωνία που όλα έχουν στηθεί ανάποδα και βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την παραμόρφωση που αγνοούμε, δεν βιώνουμε τέτοιες σχέσεις. Τις βιώνουμε μόνο εφόσον επιστρέψουμε στην πρωταρχική σχέση με τον Εαυτό μας, που είναι η βάση όλων των υπολοίπων.

Εκπαιδευμένοι από νωρίς, συνήθως μένουμε στο να προσπαθούμε, να έχουμε εμμονές, να απαιτούμε, να απογοητευόμαστε. Κάνουμε συμβόλαια ψεύτικα που δεν διαρκούν, ακόμα και προτού τα υπογράψουμε. Πολύ γρήγορα αντικαθιστά ο "έρωτας" που θεωρούμε πως υπάρχει από ανία, ρουτίνα, συνήθεια, απομάκρυνση και νέες αναζητήσεις ή παραίτηση. Μέσα μας, μένουμε ακάλυπτοι.

Δεν είναι καμία σχέση "κακή" ή "λάθος" αφού όλες μας οδηγούν πιο κοντά στον Εαυτό μας, πιο κοντά στην αλήθεια μας, πιο κοντά στην ουσία μας. Όχι αυτόματα όμως! Όχι τόσο απλά....

Κοιτάζοντας γύρω μας, το σύνηθες που ονομάζουμε "φυσιολογικό", οι περισσότεροι παραμένουν στον συμβιβασμό, στην απογοήτευση, στην αναζήτηση ή την αντικατάσταση συντρόφου ή άλλου υποκατάστατος, που έρχεται υπό μορφή ενδιαφέροντος, σκοπού, κοινωνικού έργου ή κάποιας καλλιτεχνικής έκφρασης, εξάρτησης.... οποιασδήποτε μορφής ανακύκλωσης του πόνου και της ευχαρίστησης και της φυγής.

Γιατί είναι αδύνατον να μάθουμε από τις σχέσεις μας, να πάρουμε όλα όσα αυτές έχουν να μάς δώσουν, να προχωρήσουμε, απελευθερώνοντας το παρελθόν και τους ανθρώπους της ζωής μας, αν δεν αρχίσουμε κάποια στιγμή, παράλληλα και πρωτίστως, το δικό μας εσωτερικό ταξίδι προς τον Εαυτό μας. Διαφορετικά, οι σχέσεις μας, μάς αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση, ενώ το εσωτερικό κενό δεν γεμίζει ποτέ και η μοναξιά παραμένει. Συνεχίζουμε να αγνοούμε τον Έρωτα, ενώ τον ψάχνουμε και (κρυφά ή φανερά) τον αναζητούμε.

Η μια και μοναδική σχέση όμως, που φτιάχνεται με μαγεία, έμπνευση, σύνδεση σε όλα τα επίπεδα και μάς δίνει φτερά, υπάρχει! Είναι εφικτή! Δεν χρειάζεται τα γήινα συμβόλαια, δεν ταξιδεύει στο φόβο και με εξαρτήσεις. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια, δεν απειλείται από τίποτα.

Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις, όταν έχεις ήδη εγκαταστήσει τα δικά σου θεμέλια στον Εαυτό σου και σε απογειώνει, ακόμα ψηλότερα. Ζει ελεύθερη και μοναδική, πέρα από οτιδήποτε συνηθισμένο και προηγούμενο που έχουμε ποτέ αισθανθεί.  Συνεχίζουμε να υπάρχουμε ξεχωριστά και μαζί, όπου πλέον δεν υπάρχει διαχωρισμός, διαίρεση ή αφαίρεση.

Είναι η "χώρα των θαυμάτων" και είναι τώρα. Το αιώνιο παρόν, που συνθέτει τα πάντα όλα!