Ο Μωάμεθ είχε ένα μαθητή που τον έλεγαν Αλί. Αυτός ο Αλί ρώτησε κάποτε τη γνώμη του Μωάμεθ για το αν ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει ή αν οδηγείται από το πεπρωμένο του σε ό,τι κάνει.
Όταν οι άνθρωποι έκαναν στο Μαχαβίρα ή στο Βούδα μια τέτοιου είδους ερώτηση, έπαιρναν πολύπλοκες και βαθιές απαντήσεις. Ο Μωάμεθ όμως, έδωσε στον άνθρωπο μια απάντηση που μπορούσε να την καταλάβει. Του είπε: «Πρώτα σήκωσε το ένα πόδι σου.»
Ο καημένος ο Αλί σήκωσε το αριστερό του πόδι και στεκόταν εκεί, στο ένα πόδι.
Τότε, ο Μωάμεθ του είπε: «Τώρα σήκωσε και το δεξί σου πόδι.»
Ο Αλί τα έχασε και ρώτησε πώς ήταν δυνατό να κάνει κάτι τέτοιο. Τότε, ο Μωάμεθ είπε: «Αν ήθελες, μπορούσες να είχες σηκώσει πρώτα το δεξί πόδι. Τώρα όμως δεν μπορείς. Ο άνθρωπος είναι πάντοτε ελεύθερος να σηκώσει το πρώτο πόδι. Μπορεί να είναι όποιο πόδι θέλει, πριν όμως σηκώσει το ένα πόδι, το άλλο είναι κολλημένο στη Γη.»
Με το να κοιτάζουμε το μη ουσιώδες μέρος της ζωής, είμαστε πάντοτε ελεύθεροι να σηκώσουμε το πρώτο πόδι. Από τη στιγμή όμως που γίνεται αυτό, γίνεται εμπόδιο για το ουσιώδες μέρος.
Εμείς κάνουμε βήματα που δεν είναι ουσιώδη, μπερδευόμαστε κι ύστερα δεν μπορούμε να κάνουμε το ουσιώδες. Έτσι, ο Μωάμεθ είπε στον Αλί ότι είχε όλη την ελευθερία να σηκώσει πρώτα το αριστερό ή το δεξί πόδι.
Από τη στιγμή όμως που είχε ασκήσει αυτή την ελευθερία και είχε σηκώσει το αριστερό του πόδι, δεν μπορούσε να σηκώσει το άλλο πόδι. Έτσι, υπάρχει ελευθερία μέσα σε συγκεκριμένα όρια, πέρα όμως από αυτά τα όρια, δεν υπάρχει ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου