Η Βίωση της Πραγματικότητας

Απόλυτη Πραγματικότητα, Ύστατη Πραγματικότητα, Απεριόριστη Πραγματικότητα, Χωρίς Όρια Πραγματικότητα, Χωρίς «Εμπόδια» Πραγματικότητα, δεν είναι αφηρημένοι όροι της μεταφυσικής, ή της απλής, σκέψης, αλλά Πραγματικότητα που Βιώνουν κάποιοι άνθρωποι, Αλήθεια που Κατανοούν, Ζωή που Ζουν.

 

Από την Αρχαιότητα υπάρχουν άνθρωποι που Προσέγγισαν την Πραγματικότητα Άμεσα,  πέρα από τις κοινές ανθρώπινες δυνάμεις… Πέρα από τις αισθήσεις που συλλαμβάνουν το άμεσα αντικειμενικό, τον εξωτερικό κόσμο… Πέρα από την εσωτερική αίσθηση ή συναίσθηση (και «συγκίνηση») που συλλαμβάνει τις δυνάμεις της ζωής που υπάρχουν πίσω από τα φαινόμενα… Πέρα από την σκέψη που απλά περιγράφει με βάση τα πραγματικά στοιχεία της Πραγματικότητας, καταλήγοντας σε μια κατασκευή, σε μια σκεπτοκατασκευή, που αντανακλά την Πραγματικότητα, αλλά δεν είναι η Πραγματικότητα…

Πέρα από όλα αυτά Υπάρχει Μια Άμεση Προσέγγιση της Πραγματικότητας, Μια Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, Μια Βίωση της Πραγματικότητας, της Απεριόριστης Πραγματικότητας. Είναι όμως (η Βίωση της Πραγματικότητας) Ένας Δρόμος Άγνωστος που Οδηγεί Αλλού, Πέρα από την καθημερινή αντίληψη που χρειάζονται οι άνθρωποι για να επιβιώσουν στον κόσμο. Είναι Ένας Δρόμος που όμως Οδηγεί στην Αντικειμενικότητα, την Πραγματική Αντικειμενικότητα (την Αντικειμενική Πραγματικότητα), γιατί Οδηγεί πέρα από το εγώ, σε μια Ευρύτερη Αντίληψη που Χάνεται στην Χωρίς Όρια Παρουσία που Αγκαλιάζει τα Πάντα.

Αντίθετα, οι άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι στην σκέψη, στο εγώ, θεωρούν αντικειμενικό το «εξωτερικό» στο οποίο συμφωνούν τουλάχιστον οι περισσότεροι. Με άλλα λόγια δεν Βιώνουν το Αντικειμενικό (πέρα από το εγώ), δεν είναι το Αντικειμενικό, αλλά μέσα από το υποκείμενο (τα υποκείμενα) αποδέχονται σαν αντικειμενικό το «εξωτερικό» που αντιλαμβάνονται όλοι… Αλλά για να ακριβολογήσουμε αυτό δεν είναι το Αντικειμενικό, είναι αυτό που τα υποκείμενα αντιλαμβάνονται σαν αντικειμενικό.

Αυτή η Χώρα της Πραγματικότητας (η Εμπειρία της Πραγματικότητας) ήταν πάντα η Αλήθεια Όλων Αυτών που Έψαξαν και Βρήκαν Μέσα τους το Απεριόριστο Βάθος της Ύπαρξής τους, ήταν η Ζωή που Ζούσαν και που Ανήκει στην Ανθρώπινη Φύση, σε Κάθε Άνθρωπο.

Υπάρχει έτσι μια Παγκόσμια Παράδοση που «μιλά» για την Πραγματικότητα, για την Αλήθεια, για την Ζωή.

Συχνά όμως οι άνθρωποι που ακολουθούν την Αρχαία Παράδοση, επειδή ακριβώς δεν είναι σε θέση να Βιώσουν Αυτή την Πραγματικότητα, την αντιλαμβάνονται μέσα από την σκέψη, το εγώ κι έτσι η Αλήθεια ξεπέφτει σε θεωρίες, διδασκαλίες, θρησκείες.

Ασφαλώς το Μυστικό Βίωμα (η Εμπειρία της Πραγματικότητας, η Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα) έχει τόση σχέση με (τις θεωρίες, τις διδασκαλίες και) τις θρησκείες και τις πρακτικές τους, όση σχέση έχει το φαγητό με τον τιμοκατάλογο. Το φαγητό σε χορταίνει, ο τιμοκατάλογος δεν σε χορταίνει.

Αυτό που κάνουν όλοι οι πραγματικοί ερευνητές της Αλήθειας είναι ακριβώς να μιλήσουν για την Αρχαία Παράδοση, να Συγκεντρώσουν την Αλήθεια που είναι «θαμμένη» μέσα στις παραδόσεις, στις θρησκείες – και που μένει στην πραγματικότητα αχρησιμοποίητη από αυτούς που υποτίθεται ότι ακολουθούν τις θρησκείες – και να αναδείξουν το Ουσιαστικό Περιεχόμενο της Αρχαίας Παράδοσης, το Πραγματικό Μήνυμα, που είναι πέρα από περιγραφές και λόγια, το Μυστικό Βίωμα, την Εμπειρία της Πραγματικότητας, την Βιωματική Προσέγγιση της Αλήθειας, την Ελεύθερη, Απεριόριστη, Χωρίς Εμπόδια Ζωή.

Ναι! Η Αλήθεια Υπάρχει μέσα στις θρησκείες (και μέσα σε πολλές φιλοσοφικές προσεγγίσεις της Πραγματικότητας) αλλά ποιος την χρησιμοποιεί; Πόσοι βουδιστές φτάνουν στο Νιρβάνα; Πόσοι χριστιανοί πραγματοποιούν την θέωση; Πολλοί άνθρωποι, δραστηριότητες και ιδρύματα και θεωρίες και λόγια και θρησκευτικές πράξεις… αλλά θα θέλαμε να συναντούσαμε έναν άνθρωπο που βίωσε την Αλήθεια της Θρησκείας του, την Πραγματικότητα (μέσα από την παράδοσή του).

Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι ενώ Υπάρχει η Γνώση οι άνθρωποι βαδίζουν τον δρόμο της άγνοιας, έχει να κάνει με αυτούς, με τις επιλογές τους και με την χρήση της Γνώσης, όχι με αυτή καθ’ εαυτή την Γνώση.

Στο μέτρο των δυνάμεών μας, στην έκταση των δυνατοτήτων μας, προσπαθούμε να πούμε ότι μέσα σε όλες τις παραδόσεις Αναδύεται η Μία Αρχαία Παράδοση, Βρίσκεται η Μια Αλήθεια. Απλά πρέπει να την Εφαρμόσουμε, να την Ζήσουμε, τίποτα περισσότερο.

Αναφερόμαστε στους Μεγάλους Σοφούς Ανθρώπους (Ανθρώπους, όχι κάτι άλλο), στον Ορφέα και στους Έλληνες Φιλοσόφους, στον Λάο Τσε, στους Διδασκάλους των Ουπανισάδ, στον Βούδα,  με τον τρόπο που Κατανοούμε Αυτούς τους Ανθρώπους που Βίωσαν την Πραγματικότητα, και προσεγγίζουμε την Διδασκαλία τους ακριβώς σαν μια Υπόδειξη να Βιώσουμε (ο καθένας μας) Αυτή την Αλήθεια, να Ζήσουμε Αληθινά, όπως Έζησαν Αυτοί.

Ασφαλώς οι οπαδοί τους (που συχνά όχι μόνο τους «εκπροσωπούν» αλλά και τους «μεταχειρίζονται» σαν ιδιοκτησία τους) μπορεί να έχουν άλλη αντίληψη, διαφορετική από την δική μας «οπτική». Δικαίωμά μας να λέμε αυτά που Κατανοούμε. Δικαίωμά τους να ισχυρίζονται αυτά που ισχυρίζονται. Παραπλανάται μόνον αυτός που «θέλει» να παραπλανηθεί.

Κατανοούμε ότι η Πραγματικότητα Είναι Μια, η Αλήθεια Είναι Μια, η Ζωή Είναι Μια κι όλοι οι Σοφοί μιλούν για αυτή την Μια Εμπειρία.

Στην πραγματικότητα ό,τι λέμε είναι αυτά που έλεγαν πάντα οι Σοφοί Άνθρωποι. Το αν Κατανοούμε και Μιλάμε από Προσωπική Εμπειρία ή αν απλά επαναλαμβάνουμε ό,τι είπαν οι άλλοι δεν έχει και τόση σημασία. Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι είμαστε κάποιοι ή κάτι που δεν θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος. Στην πραγματικότητα Κατανοούμε ότι είμαστε τίποτα, δεν θέλουμε, ούτε επιδιώκουμε, ούτε είμαστε κάτι. Τελικά αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιοι είμαστε εμείς αλλά αν αυτά που λέμε είναι Αλήθεια.

Δοκιμάστε, Ανακαλύψτε Μόνοι σας την Αλήθεια… Αυτή είναι η μόνη επιδίωξη που μπορεί να έχει ένας Αληθινός Άνθρωπος… δηλαδή Καθένας, Μόνος του να Βιώσει την Αλήθεια… Αυτό απαιτεί η εντιμότητά μας.