Ξέρεις τι γίναμε; Ένα συνονθύλευμα εγωιστικών όντων που τρέφουν το εγώ τους για να πείσουν το τέρας μέσα τους να μην τούς ξεκοιλιάσει. Κρυμμένοι πίσω από τη βιτρίνα του σύγχρονου και κατά τα άλλα προοδευτικού μας κόσμου, μαθαίνουμε να βάζουμε στη σίγαση την ανθρωπιά και την αγάπη για τον διπλανό μας σκεπτόμενοι πως αφού είμαι καλά εγώ αφού κάνω σωστά αυτό που πρέπει εγώ, αφού είμαι υγιής εγώ τι κι αν έχει ο κόσμος γύρω μου το πρόβλημα;Ξεχάσαμε να στρέφουμε την προσοχή μας στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση και βολευτήκαμε στην εγωιστική μας σφαίρα, όπου κυριαρχεί η άνεση, το συμφέρον και η δική μας ατομική ευημερία. Δεν είναι δύσκολο να δώσουμε αγάπη, αρκεί να την βρούμε πρώτα μέσα μας, αυτό ναι ίσως και να μας πονά κομματάκι.
Ο κόσμος δεν χρειάζεται απαραίτητα χρήματα και υλικά για να στεριώσει, αυτό άλλωστε είναι εμφανές που μας έχει οδηγήσει. Δώσε μία ευχή αληθινή σε κάποιον, πες του ένα καλημέρα ζεστό και ανθρώπινο κι ας είναι και ο φούρναρης της γειτονιάς. Άνθρωπος δεν είναι κι αυτός; Οποιαδήποτε αλλαγή, έχει τους σπόρους της στις ρίζες της ψυχής μας, το μόνο που χρειάζεται είναι να "ρίξουμε" λίγη καλή θέληση και προθυμία για να ποτίσουμε αυτά τα μικρά σποράκια και να γίνουν πλατάνια θεόρατα ψηλά.
Ύψωσε τα τείχη σου σε αυτούς που σε πονάνε και πληγώνουν όχι το εγώ σου, αλλά την ψυχή και την καρδιά σου. Σε αυτούς που μπροστά στην αγάπη σου, φέρονται με μένος και ψυχρότητα. Όσο μένουμε απαθείς και βουτηγμένοι στη θλίψη και την μιζέρια μας, ωθούμε ολοένα και πιο γρήγορα τον κόσμο μας στην μοναξιά και την αρνητικότητα.Αλήθεια άνθρωπε, αυτό ευχόσουνα να γίνεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου