Μην σταματάς να πλάθεις όνειρα

Η ζωή σου δεν είναι άσπρο – μαύρο, έχει χρώματα. Μην σταματάς να αγωνίζεσαι, να πέφτεις και να σηκώνεσαι, να είσαι ένας πολεμιστής στην πρώτη γραμμή, να μάχεσαι σαν το λιοντάρι.

Μην σταματάς να ζωγραφίζεις στο μυαλό σου ανθρώπους, εικόνες, να βάζεις πινελιές στα όνειρά σου και να χτίζεις το μέλλον σου. Δεν ξέρεις ποιος μπορεί να… αγοράσει τους πίνακές σου.

Τον τελευταίο καιρό εμπνέομαι τις καλύτερες «Ανθρώπινες Στιγμές» σε καφέ όπου συχνάζουν θαμώνες, άνθρωποι που μιλούν δυνατά, χωρίς να σέβονται τους γύρω τους. Ίσως αυτό να είναι μια δική μου επιλογή, για να παίρνω τον παλμό των γεγονότων και του κόσμου.

 

Να θυμάμαι τον συγγραφέα Γκαρσία Μαρκές να λέει: «Μη σταματάς ποτέ να χαμογελάς. Επειδή δεν ξέρεις ποιος θα μπορούσε να ερωτευτεί το χαμόγελό σου».

 

Να συμφωνώ, να συλλογίζομαι, να παίρνω βαθιές ανάσες και να σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου και η δική σου και του καθενός χωρίς ένα χαμόγελο, χωρίς μια καλή κουβέντα και ένα τρυφερό λόγο.

 

Να παλεύω να συναρμολογήσω τις σκέψεις μου, που χάνονται στις πολλές και ποικίλες πληροφορίες που παίρνω και προσπαθώ να τις βάλω σε τάξη και σκέφτομαι πως είναι ίσως καλύτερα να πω «παραιτήσου, άσ’ τα αυτά και προχώρα».

 

Μην σταματάς

Μέσα μου υπάρχει μια μεγάλη δύναμη, που λέει «μην σταματάς ποτέ να χαμογελάς, να λες καλημέρα με την ψυχή σου, να λες μια καλή κουβέντα στους γνωστούς και άγνωστους που συναντάς στον δρόμο σου. Μπορεί να σου ανοίξουν την καρδιά και εσύ τη δική τους».

 

Μην σταματάς να δίνεις το χέρι εκεί που νομίζεις πως το αξίζουν, εκεί που εκτιμούν την αξία της μοναδικότητάς σου και εκτιμούν την παρουσία σου στη ζωή τους.

 

Μην σταματάς να πλάθεις όνειρα για το μέλλον σου, να πιστεύεις σε σένα και στην αξία σου, να έχεις στόχους και οράματα και να πιστεύεις σε αυτά. Δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις στον δρόμο σου και τι μπορεί να σου προσφέρει και να του προσφέρεις.

 

Μια μικρή ακτίδα φως

Μπορεί να είναι μόνο μια μικρή ακτίδα φωτός σε αυτήν τη… μαύρη κοινωνία του συμφέροντος και της ψευτιάς.

 

Μην σταματάς να πιστεύεις στη φιλία, ακόμη κι αν όλοι οι φίλοι σε πούλησαν σε τιμή ευκαιρίας, γιατί δεν είχαν τίποτα να πάρουν από σένα. Ή δεν είχαν να σου δώσουν, γιατί η ψυχή τους στέγνωσε… στον ήλιο και δεν της έμεινε συναίσθημα.

 

Ίσως να συναντήσεις στον δρόμο σου ανθρώπους μοναδικούς και εκλεκτούς, που μπορείς να εμπιστευτείς και να πιστέψεις. Επειδή όλοι οι άνθρωποι δεν είναι οι ίδιοι. Ακόμη κι αν έσπασες τα μούτρα σου πολλές φορές και συνεχίζεις να τα σπάζεις, από συνήθεια, ακόμη κι αν είπες πως δεν θα εμπιστευτείς ποτέ κανέναν και καμιά.

 

Το σκέφτομαι συχνά. Η ζωή σου δεν είναι άσπρο, μαύρο. Έχει χρώματα, πολλά χρώματα. Μην σταματάς να ζωγραφίζεις στο μυαλό σου ανθρώπους, εικόνες, να βάζεις πινελιές στα όνειρά σου και να χτίζεις το μέλλον σου. Δεν ξέρεις ποιος μπορεί να … αγοράσει τους πίνακές σου. Μην τους πουλήσεις σε τιμή ευκαιρίας, ακόμη κι αν κουρεύτηκε η ζωή σου και έχεις ανάγκη από ρευστό.

 

Μην σταματάς να αγωνίζεσαι, να πέφτεις και να σηκώνεσαι, να είσαι ένας πολεμιστής στην πρώτη γραμμή, να μάχεσαι σαν το λιοντάρι. Επειδή εκείνος που αγωνίζεται, ακόμη κι αν χάσει, θα αισθάνεται την ικανοποίηση του νικητή, ότι έκαμε το καθήκον του μέχρι το τέλος. Καμιά μάχη δεν χάνεται όταν ο στρατιώτης είναι πιστός, πειθαρχημένος, συνεπής προς το καθήκον. Όταν ξέρει βαθιά μέσα του, ακόμη κι αν δεν το εκδηλώνει, πως όποιος αγωνίζεται με την ψυχή του, στο τέλος κερδίζει.

 

Γίνονται θαύματα

Μην σταματάς να πιστεύεις πως γίνονται ακόμη και θαύματα. Τα μεγάλα θαύματα έγιναν από ανθρώπους που πίστευαν σε αυτά. Δοκίμασε και εσύ. Μην μεμψιμοιρείς, μην τα βάζεις με τον εαυτό σου και τους γύρω σου, μην σκορπάς τον πανικό. Δοκίμασε! Οι μεγαλύτεροι εφευρέτες δοκίμασαν δεκάδες φορές. Απέτυχαν τις περισσότερες αλλά η επιμονή τούς έφερε το ποθητό αποτέλεσμα.

 

Η ζωή είναι μια σειρά από μεγάλες αποτυχίες.

 

Μην σταματάς να παίζεις σαν παιδί του Δημοτικού, να ερωτεύεσαι σαν τα γυμνασιόπαιδα. Να κάνεις όνειρα όπως τους φοιτητές, να ελπίζεις.

 

Μην επιτρέπεις στους ανθρώπους να σκοτώνουν τα όνειρά σου, μην τους δίνεις το δικαίωμα να επεμβαίνουν στη ζωή σου, στις επιλογές σου, τις αποφάσεις σου. Κανένας δεν θα σε στηρίξει στο τέλος. Μην προσπαθείς να τους πείσεις, να τους αλλάξεις, να τους ξαναχτίσεις από την αρχή. Όσο και να προσπαθήσεις, να ξέρεις πως τίποτα και κανένας δεν αλλάζει, χωρίς να το θέλει ο ίδιος.

 

Απλώνω στο στέκι μου, κάπου σε ένα καφέ της γειτονιάς, όχι επειδή είμαι αργόσχολος -το αντίθετο- αλλά για να παίρνω τους κραδασμούς του κόσμου, να τους μεταφέρω στο χαρτί, να μαθαίνω για τα όνειρά τους. Μα υπάρχουν ακόμη όνειρα και στόχοι;

 

Βέβαια υπάρχουν και θα υπάρχουν, εφόσον υπάρχουν άνθρωποι με καρδιά που σκέφτονται, αισθάνονται, βλέπουν, ακούνε, οσφραίνονται. Έτσι είναι η ζωή.

 

Απολαμβάνω τον καφέ, που, για να είμαι ειλικρινής, έχει τη γεύση της πικράδας, και σκέφτομαι πως πρέπει να αλλάξω τις συνήθειές μου. Ίσως ακόμη και να κόψω τον καφέ, όπως τόσα άλλα που τρυπούσαν το κεφάλι μου απ’ τα ανώφελα και άνευ ουσίας ζητήματα… Όταν καθαρίσεις τη ζωή σου από τη σαβούρα ανθρώπων, καταστάσεων και πραγμάτων, αφήνεις χώρο για να μπουν νέοι άνθρωποι, με νέες απόψεις και νέο τρόπο σκέψης. Ίσως και να ‘ναι πιο κοντά στον δικό σου.

 

Εσύ τι κάνεις;

Όλοι μού λένε πως κουράστηκαν να ζουν και να ελπίζουν σε τούτο τον τόπο. Μεμψιμοιρούν, σχολιάζουν, κατηγορούν και επικρίνουν. Τι έχουν κάνει οι ίδιοι για να φέρουν την αλλαγή στη δική τους ζωή και στη ζωή των άλλων; Μήπως το παλιό τούς κρατά αλυσοδεμένους, φοβούμενοι να το αλλάξουν; Μια σταθερή συνήθεια, όπως εκείνες που βάλτωσαν το μέλλον τους σε άχαρους ρόλους, άχαρες ζωές, με ανθρώπους που δεν γωνιάζουν, να είναι δίπλα τους και στη ζωή τους.

 

Μην επιτρέπεις ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό σου να κλειδώνει τα θέλω σου, τις επιθυμίες σου, την ίδια τη ζωή σου. Βγες έξω με χαμόγελο, γέλασε, ζήσε, ακόμη κι αν σου κούρεψαν τα πάντα! Όπως λέω συχνά επικαλούμενος τον Επίκουρο, «μια φορά υπάρχουμε».