Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΙΔΡΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ

“Μια αυθεντική συνάντηση με τον εαυτό μας”…αυτός ήταν ο τίτλος της προηγούμενης δημοσίευσης και κλείνοντας ευχήθηκα σε όλους μας αυτή τη χρονιά να είμαστε πιο αυθεντικοί… Ακούγεται απλό, όμως γνωρίζω πως δεν είναι και τόσο… γιατί ακόμη κι αν έχει κανείς την πρόθεση, ίσως δεν ξέρει πως, ίσως δεν έχει μάθει… Άσε που το να είσαι αυθεντικός προϋποθέτει γενναιότητα και θάρρος και η ανθρώπινη συμπεριφορά υπαγορεύεται σε μεγάλο βαθμό από το φόβο. Συμπληρώστε κατά βούληση: της έκθεσης, της απόρριψης, της κριτικής…κ.ο.κ

Πολλοί από εμάς μπορεί να υπερηφανευόμαστε για την αυθεντικότητά μας, όμως η αυθεντικότητα είναι ένας περίεργος όρος. Είμαι αυθεντικός δε σημαίνει απλά εκφράζω την ειλικρινή μου γνώμη ή το θυμό μου, έτσι… ακατέργαστα. Είναι πιο απαιτητική, φίλοι μου, η αυθεντικότητα… Δεν έχει σημασία αν έχουμε ένα μεγάλο «εγώ». Αυτό το ίδιο μεγάλο «εγώ» μπορεί να είναι και εξαιρετικά εύθραυστο πολλές φορές, για να μην πω ότι αξιωματικά όσο πιο μεγάλο τόσο πιο εύθραυστο είναι… ή μπορεί πάλι να θεωρούμε ότι έχουμε ένα «μικρούλι» εγώ και να το προστατεύουμε με νύχια και με δόντια από την οποιαδήποτε ενδεχόμενη γρατζουνιά.

Ταυτόχρονα λαχταράμε σχέσεις μέσα στις οποίες να απολαμβάνουμε αγάπη και αποδοχή- λαχταράμε να συνδεθούμε με τον άλλο σε ένα επίπεδο βαθύτερο. Και όταν αυτό συμβαίνει έχει κάτι μαγικό- αποπνέει μια φρεσκάδα και την ώρα εκείνη νιώθεις τη ροή της ενέργειας απρόσκοπτη να κυλάει στο χώρο ανάμεσα στους δύο ανθρώπους, ανεμπόδιστη. Και αυτό ποιος δεν το θέλει; Κι όμως την ίδια στιγμή που επιθυμούμε αυτή τη σύνδεση, τείνουμε και να την απωθούμε στο όνομα της αυτοπροστασίας και της προστασίας του εγώ μας, αφού το τίμημα για να την αποκτήσουμε είναι ακριβώς το να γίνουμε πιο ευάλωτοι, πιο διάφανοι… πιο αυθεντικοί τελικά…

Η αυθεντικότητα έχει αυτή την επίδραση επάνω σου που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, να νιώθεις ορατός, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι πρωταγωνιστής στο έργο της ζωής σου…ακόμη και τις φορές που τα πόδια σου τρέμουν. Και στις σχέσεις, έχει την ιδιότητα να δημιουργεί ένα κλίμα μέσα στο οποίο να μπορεί πραγματικά να υπάρξει μια βαθύτερη σύνδεση, μια μεγαλύτερη οικειότητα ακόμη και τις φορές που αυτή είναι μόνο στο «εδώ και τώρα».

Να είσαι αυθεντικός στον εαυτό σου και έπειτα στη σχέση με τον άλλο… είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις. Προϋποθέτει να αφουγκράζεσαι προσεκτικά τη δική σου βιωμένη αίσθηση και αντί να οχυρώνεσαι , να βρίσκεις το κουράγιο να είσαι ευάλωτος και αυτό να το δείχνεις στο πρόσωπο με το οποίο θέλεις να έλθεις κοντά.

Και συνήθως υπάρχουν αρκετά στρώματα που χρειάζεται να ξεδιπλώσει κανείς για να συνειδητοποιήσει την εμπειρία όπως πραγματικά τη βιώνει ο οργανισμός του. Χρειάζεται να πάρει το ασανσέρ, να κατέβει από το μυαλό στην καρδιά του, να δει τι γίνεται εκεί, πώς νιώθει εκεί πέρα τη δεδομένη στιγμή.

Οι θεραπευτές, χρησιμοποιούμε συχνά την έκφραση «μείνε με αυτό», προτρέποντας έτσι τον θεραπευόμενο πραγματικά να μείνει για λίγο με αυτό που βιώνει και να του επιτρέψει να έλθει στη συνειδητότητα. Η έκφραση αυτή συνδέεται με την προσέγγιση Focusing, που προήλθε από την έρευνα του Eugene Gendlin, ο οποίος είχε παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που έκαναν τη μεγαλύτερη πρόοδο στην ψυχοθεραπεία ήταν εκείνοι οι οποίοι ήταν σε επαφή και μιλούσαν από την πραγματική τους εμπειρία όπως τη βίωναν εκείνη τη στιγμή, τη λεγόμενη “βιωμένη αίσθηση” (felt sense) και όχι από το μυαλό τους, κάνοντας συχνά παύσεις και ‘ψάχνοντας’ τις λέξεις εκείνες που μπορούσαν να την αναπαραστήσουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια.

Υπάρχουν δύο βασικά συστατικά της αυθεντικότητας:
Το πρώτο είναι η Ενσυνειδητότητα (being mindful). Βασική προϋπόθεση της αυθεντικότητας να έχουμε επίγνωση της εμπειρίας που βιώνουμε. Ενσυνειδητότητα σημαίνει να είμαστε σε επαφή με την εμπειρία μας όπως είναι χωρίς να κρίνουμε τον εαυτό μας.

Πολλές φορές δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώσει αυτό που νιώθει από ντροπή και στην ιδέα ότι δεν θα έπρεπε να νιώθουμε έτσι. Προσπαθούμε να ενσαρκώνουμε με κάθε κόστος την εικόνα εκείνη που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε προκειμένου να μας αγαπούν και να μας σέβονται. Θεωρούμε ότι είναι αδυναμία να αφήσουμε να φανούν συναισθήματα όπως θλίψη, πόνος, φόβος, μοναξιά, από φόβο ότι οι άλλοι μπορεί να τρομοκρατηθούν ή και να μας απορρίψουν.

Αλλά τα ευάλωτα συναισθήματα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας. Στην πραγματικότητα είναι δύναμη να μπορούμε να τα αγκαλιάσουμε και όχι αδυναμία. «Φέρνοντας την επίγνωσή μας στο πλήρες φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας και αποκαλύπτοντάς το στους ανθρώπους με τους οποίους θέλουμε να είμαστε κοντά, δημιουργούμε ένα κλίμα για πιο πλούσιες συνδέσεις»

Το δεύτερο είναι η Ευγένεια (being kind). Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευγενικοί αλλά συναισθηματικά αδιαφανείς. Είναι δύσκολο να συνδεθείς μαζί τους. Κι από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που στο όνομα της ειλικρίνειας γίνονται ωμοί και βάρβαροι.

Όταν η ενσυνειδητότητα «δένεται» με την ευγένεια έχει πολύ ισχυρή επίδραση. Το να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματά μας και να μπορούμε να τα επικοινωνήσουμε με έναν τρόπο ευγενικό, που δε θίγει και δεν προσβάλλει τον άλλο, το κάνει πιο πιθανό να είναι καλοδεχούμενα.

Ας το έχουμε στο νου μας πως αν θέλουμε να μπορούμε να δημιουργούμε ουσιαστικές και βαθιές συνδέσεις με τους άλλους ανθρώπους χρειάζεται να εξασκήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας στην αυθεντικότητα. Να μάθουμε να παίρνουμε το ασανσέρ συχνότερα και να αφουγκραζόμαστε τον εαυτό μας. Θέλει κουράγιο. Κι έπειτα, να βρίσκουμε το κουράγιο να μοιραστούμε με τον άλλο “αυτό που είναι”, προσκαλώντας τον να κοιτάξει μέσα στην καρδιά και το νού μας, με ρίσκο ορισμένες φορές και καμιά γρατζουνιά στο εγώ μας.