Αγάπη & Μίσος

Αν αγαπάς κάποιον, μερικές στιγμές μπορεί να τον μισείς, αλλά αυτό δεν καταστρέφει την αγάπη. Μάλλον, δίνει μια μεγαλοπρέπεια στην αγάπη. Τι είναι το μίσος στην πραγματικότητα; Είναι μια τάση για απομάκρυνση.

Τι είναι αγάπη; Είναι μια τάση για πλησίασμα. Το μίσος είναι μια τάση για χωρισμό, μια τάση για διαζύγιο. Η αγάπη είναι μια τάση για γάμο, για προσέγγιση, για πλησίασμα, για να γίνεις ένα.

Μίσος σημαίνει να γίνεστε δύο, ανεξάρτητοι.
Αγάπη σημαίνει να γίνεστε ένα, αλληλένδετοι.

Όποτε μισείς, απομακρύνεσαι από τον εραστή σου, τον αγαπημένο σου. Στην καθημερινότητα όμως είναι απαραίτητη μια απομάκρυνση, για να ξαναγυρίσεις.

Είναι όπως όταν τρως. Όποτε πεινάς, τρως. Τότε η πείνα φεύγει, γιατί έχεις φάει. Όταν αγαπάς κάποιον, μοιάζει με το φαγητό. Η αγάπη είναι φαγητό. Μπορεί να είναι πνευματική, όμως είναι φαγητό. Τροφοδοτεί.

Όταν αγαπάς κάποιον, η πείνα καταλαγιάζει και αισθάνεσαι πλήρης, τότε ξαφνικά αρχίζει η τάση για φυγή και χωρίζετε. Ύστερα όμως θα νιώσεις πάλι πείνα και θα σου άρεσε να έρθεις πιο κοντά, ακόμη πιο κοντά, ν’ αγαπήσεις, να βυθιστείτε ο ένας μέσα στον άλλον.

Τρως και ύστερα, για τέσσερις, πέντε, έξι ώρες, ξεχνάς το φαγητό. Δεν συνεχίζεις να κάθεσαι στην κουζίνα, δε συνεχίζεις να κάθεσαι αναστατωμένος. Απομακρύνεσαι και ξαφνικά μετά από έξι ώρες αρχίζεις να επιστρέφεις. Έρχεται η πείνα.

Η αγάπη έχει δύο όψεις: πείνα και κορεσμό.

Η αγάπη χωρίς τη δυνατότητα μίσους, θα ξεθυμάνει. Τότε ο γάμος θα μοιάζει με φυλακή. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις, όμως η αγάπη με μίσος έχει μια ελευθερία μέσα της. Ποτέ δεν ξεθυμαίνει.

Στα μαθηματικά της ζωής, τα διαζύγια συμβαίνουν γιατί καθημερινά συνεχίζετε να το αναβάλετε.
Τότε ο χωρισμός συνεχίζει να συσσωρεύεται και μια μέρα ο γάμος πεθαίνει τελειωτικά, καταστρέφεται.

Αν με αντιλαμβάνεσαι, θα σου πρότεινα να μην περιμένεις:
Κάθε μέρα να χωρίζεις και να ξαναπαντρεύεσαι. Θα πρέπει να υπάρχει ένας ρυθμός, σαν τη μέρα και τη νύχτα, τη πείνα και τον κορεσμό, το καλοκαίρι και το χειμώνα, τη ζωή και το θάνατο. Έτσι θα πρέπει να είναι.

Η ομορφιά βρίσκεται στην ολότητα.
Ο θυμός μόνος του γίνεται άσχημος, το μίσος μόνο του γίνεται άσχημο. Είναι σαν την κοιλάδα χωρίς λόφο, χωρίς κορυφή. Με την κορυφή όμως, η κοιλάδα γίνεται ένα άμορφο τοπίο. Από την κορυφή, η κοιλάδα γίνεται ωραία, από την κοιλάδα η κορυφή γίνεται ωραία. Κινείσαι. Ο ποταμός της ζωής σου κινείται ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο όχθες.

Και λίγο λίγο, όσο πιο πολύ καταλαβαίνεις τα μαθηματικά της ζωής, δεν θα νομίζεις ότι το μίσος είναι εναντίον της αγάπης.

Είναι συμπληρωματικό.
Τότε δεν θα νομίζεις ότι η ανάπαυση είναι εναντίον της εργασίας, αλλά ότι είναι συμπληρωματική. Ούτε θα νομίζεις πως η νύχτα είναι εναντίον της ημέρας- είναι συμπληρωματική. Φτιάχνουν ένα τέλειο σύνολο. Επειδή δεν έχεις αγαπήσει, φοβάσαι το μίσος. Φοβάσαι, γιατί η αγάπη σου δεν είναι αρκετά δυνατή και το μίσος θα μπορούσε να τη διαλύσει.

Δεν είσαι σίγουρος αν πράγματι αγαπάς ή όχι, γι’ αυτό φοβάσαι το μίσος και το θυμό. Φοβάσαι πως μπορεί να γκρεμιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα, γιατί δεν είσαι σίγουρος αν υπάρχει το οικοδόμημα πραγματικά ή είναι απλά μια φαντασίωση, ένα φανταστικό σπίτι.

Αν είναι φαντασίωση, το μίσος θα το καταστρέψει, αν όμως είναι αληθινό, το μίσος θα το δυναμώσει.

Μετά από την καταιγίδα, έρχεται η γαλήνη. Μετά από το μίσος, οι εραστές είναι πάλι φρέσκοι να βυθιστούν ο ένας μέσα στον άλλο, τελείως φρέσκοι, σαν να συναντιόνται για πρώτη φορά.
Οι εραστές πάντα συναντιόνται για πρώτη φορά. Αν συναντιέστε δεύτερη φορά, η αγάπη έχει ήδη παλιώσει, έχει ξεθυμάνει. Γίνεται βαρετή.

Οι εραστές πάντα ερωτεύονται κάθε μέρα φρέσκοι, νέοι. Κοιτάζεις τη γυναίκα σου και ούτε που την αναγνωρίζεις. Σαν να μην έχεις ξαναδεί. Σου φαίνεται τόσο νέα. Κοιτάζεις τον άντρα σου και μοιάζει να είναι ένας ξένος. Ξαναερωτεύεσαι.

Το μίσος δεν καταστρέφει την αγάπη. Μόνο τη μούχλα καταστρέφει.
Είναι μια κάθαρση.

Αν το κατανοήσεις, θα είσαι ευγνώμων γι’ αυτό. Και αν μπορείς να του είσαι ευγνώμων, έχεις καταλάβει.