Η λατρεία του Σατανά

Διάβολος, που σημαίνει «ο διαβάλλων, συκοφάντης», είναι όνομα που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για να προσδιοριστεί ο αρχηγός των πονηρών πνευμάτων, του κόσμου της αμαρτίας και του κάτω κόσμου.

Ιουδαϊσμός

O εβραϊκός όρος "satan" είναι ουσιαστικό, και όχι όνομα, προερχόμενο από ρήμα που σημαίνει "εμποδίζω ή είμαι αντίθετος".

 Κυριολεκτικά μεταφράζεται ως "ο κατήγορος" ή "ο αντίπαλος" και στην Παλαιά Διαθήκη εμφανίζεται τις περισσότερες φορές με το άρθρο του "ha-satan". Στην Παλαιά Διαθήκη πότε χρησιμοποιείται για κάποιον άνθρωπο (Σαμουήλ 29:4) και πότε για έναν άγγελο του Θεού (π.χ. στο βιβλίο του Ιώβ, 1 και 2).

Χριστιανισμός

Στην παραδοσιακή Χριστιανική εκδοχή, η λέξη satan μεταφράζεται ως ο "Διάβολος" και είναι ένας άγγελος ο οποίος επαναστάτησε κατά του Θεού, προσπαθώντας να εξαπατήσει και να θέσει υπό τον έλεγχό του την ανθρωπότητα, στρέφοντας και αυτήν ενάντια στον Θεό. Επίσης σύμφωνα με την Χριστιανική παράδοση, το φίδι που παρασύρει την Εύα ώστε να φάει τον απαγορευμένο καρπό στο βιβλίο της Γένεσης (2:8) της Παλαιάς Διαθήκης ταυτίζεται με τον Διάβολο, όπου φερόταν να είναι και αυτός εγκατεστημένος στον Κήπο της Εδέμ.

Εκτός από τη λέξη "Διάβολος", χρησιμοποιείται ισοδύναμα και η εξελληνισμένη μορφή της λέξης satan ως Σατανάς. Στην καινή διαθήκη ο Διάβολος αποκαλείται "άρχοντας των δαιμόνων" και "άρχοντας του κόσμου".

Από τη συνηθισμένη χρήση του ονόματος του Διαβόλου στην εκκλησία, ως εχθρού του έργου του Χριστού και κάθε ηθικής αρχής, έγινε γνωστός όχι μόνο στον ελληνικό, αλλά σε όλους τους χριστιανικούς λαούς. Στο Ισλάμ ο Σεϊτάνή Ίμπλις θεωρείται ένα ασήμαντο και ανόητο πρόσωπο.

Μεταφορικά σημαίνει τον έξυπνο, τον τετραπέρατο, το ζωηρό, αλλά και τον κακόβουλο, το μοχθηρό.

Άλλες ονομασίες του Διαβόλου:

Αρχιδιάβολος
Σατανάς
Εωσφόρος
Μεφιστοφελής
Βεελζεβούλ
Μαμωνάς
Πονηρός
Αντίχριστος
Σαμαέλ