«Ένα από τα πολλά πράγματα που έμαθα όσο έλειπα είναι ότι πρέπει να είμαστε αυθεντικοί».«Να είμαστε αυθεντικοί;» ρώτησα, χωρίς να είμαι σίγουρη πού το πήγαινε.
«Ναι, Κάθριν. Οι περισσότεροι περνάμε όλη μας τη ζωή φορώντας κοινωνικά προσωπεία που κρύβουν τον πραγματικό μας εαυτό. Αντί να δείχνουμε τις αληθινές αποχρώσεις της προσωπικότητάς μας, πασχίζουμε να κατασκευάσουμε μια εικόνα που να ανταποκρίνεται στο πώς πιστεύουμε ότι θα ήθελαν οι άλλοι να είμαστε. Λέμε τα λόγια που θέλουν οι άλλοι να πούμε, φοράμε τα ρούχα που θέλουν οι άλλοι να φορέσουμε και γενικά κάνουμε ό,τι θέλουν οι άλλοι. Αντί να ζήσουμε τη ζωή που ήμασταν προορισμένοι να ζήσουμε, ακούγοντάς τους καταλήγουμε να ζούμε τη δική τους ζωή. Και με αυτόν τον τρόπο, αργοπεθαίνουμε. «Ο θάνατος είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να πεθάνει κανείς», όπως είπε και ο εξερευνητής Άλβα Σάιμον. Έτσι τώρα ζω τη ζωή μου αποκλειστικά σύμφωνα με το ποιος μου λέει η καρδιά μου ότι είναι ο σωστός τρόπος να ζω.
Όταν αισθάνομαι ότι θέλω να κλάψω, όπως πριν, επειδή είμαι τόσο ευτυχισμένος που βρίσκομαι και πάλι κοντά σου, κλαίω. Όταν νιώθω ότι πλημμυρίζω χαρά, τραγουδάω. Όταν νιώθω αγάπη για κάποιον, την εκφράζω. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τώρα εξωτερικεύω ελεύθερα τα συναισθήματά μου. Ζω στο τώρα και απολαμβάνω κάθε στιγμή του σπουδαίου αυτού δώρου που ονομάζουμε ζωή».
«Και αυτό σημαίνει ότι είσαι “αυθεντικός”;» ρώτησα.
«Ναι, σημαίνει ότι ζω όπως φτιαχτήκαμε να ζούμε. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν εξημερωθεί».
«Εξημερωθεί;»
«Ναι. Γίνονται τόσο καλοί στο να υποκρίνονται και να κάνουν ό,τι περιμένουν οι άλλοι από εκείνους, που εξημερώνονται, όπως οι εκπαιδευμένες φώκιες».
ROBIN SHARMA
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου