Άτλας. Τα πάντα υπομένοντας

Σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και τα άγνωστα ή απλά λόγω της δεινής ικανότητάς τους να πλάθουν ιστορίες, να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους, να συλλογίζονται, οι άνθρωποι έπλαθαν μύθους.

 

Έτσι, ο τιτάνας Άτλας ύστερα από την ήττα της μάχης των Τιτάνων με τους Ολύμπιους Θεούς τιμωρήθηκε να κρατά στις πλάτες του τον Ουράνιο Θόλο. 

 

Επειδή τη "θεία τιμωρία" ετούτη την υπέμενε με θαυμαστή και παραδειγματική εγκαρτέρηση, έλαβε το όνομα Άτλας (εκ του στερητικού α και του τλάν = τα πάντα υπομένοντας). Για τον λόγο αυτόν, στεκόταν επί της κορυφής μεγάλου όρους της Αφρικής, το οποίο πήρε το όνομά του.

 

Γιατί οι άνθρωποι έπλασαν έναν τέτοιο μύθο; Γιατί εναπόθεσαν μια απορία τους σχετικά με τη Γη στις πλάτες ενός ζωντανού πλάσματος στα πλαίσια μιας σκληρής και αιώνιας τιμωρίας;

 

Προβάλλει πάθη, εμπειρίες και βιώματα ο άνθρωπος στις ιστορίες του. Τη φαντασία του τη βουτά στη θάλασσα της καθημερινότητάς του και δημιουργεί εικόνες εξωπραγματικές προς τέρψη των καλλιτεχνικών του αναγκών και της επιθυμίας του να αποδράσει από το γήινο και ρεαλιστικό με τη βοήθεια, όμως, γήινων  παθημάτων.  

 

Έτσι, τη δική του δύσκολη καθημερινότητα με τα προβλήματα και τις ευθύνες την καθρεφτίζει στη μοίρα του Άτλαντα.

 

Αυτή η τιμωρία, όμως, μετατράπηκε σε αποστολή. Ίσως μπορούσε να επαναστατήσει, να απαλλαχθεί από τα δεσμά και να διεκδικήσει την ελευθερία του. Αλλά το βάρος του κόσμου στις πλάτες του, έγινε συνήθεια, έγινε η ζωή του, η ρουτίνα και ταυτόχρονα αυτοσκοπός του. Γιατί ήξερε πως το να σηκώνεις τον ουρανό, να τον κρατάς πάνω από τη γη ήταν κάτι σημαντικό, κάτι με μεγάλη σπουδαιότητα… και έγινε η αποστολή του.  

 

Το καθήκον του Άτλαντα και ο ρόλος του αντικατοπτρίζεται στο όνομά του  που σημαίνει στερεός, σταθερός, ανθεκτικός, αυτός που υπομένει να σηκώνει βάρη. Οι ποιητές τον χαρακτήριζαν πνεύμα ισχυρό και ακλόνητο. Έτσι και ο άνθρωπος πνεύμα ισχυρό και ακλόνητο επιδεικνύει δύναμη και ξεπερνά τις αντιξοότητες με τιτάνια θέληση. 

 

Σηκώνει καρτερικά στους ώμους του το βάρος του κόσμου του, όταν αποτυγχάνει να κερδίσει τα ηνία και να αναγορευτεί σε κύριο των γεγονότων των ημερών του. Τιμωρείται και βιώνει τις συνέπειες των πράξεών του. Το σώμα του πληγώνεται από το βάρος, κυριολεκτικό και μεταφορικό. Ζει για να εκπληρώνει την τιμωρία που του δόθηκε. Υπομένει καρτερικά και το λυγισμένο ανάστημά γίνεται ρουτίνα και τρόπος που ζει. Μα είναι εκεί, αντέχει. Ο άνθρωπος - Άτλας. Και έμεινε χαραγμένη η ιστορία του για πάντα. Τα πάντα υπομένοντας.