Μη βαφτίζετε τον εγωισμό σας έρωτα

Τους έχεις δει να κινούνται σαν δήθεν ερωτευμένοι, αλλά όλα πάνω τους φωνάζουν ψέμα. Τα ζευγάρια εκείνα που –είτε εξ αρχής είτε επειδή τα έφερε έτσι η πορεία τους– είναι εντελώς αταίριαστα κι αμίλητα. Τους βλέπεις κατσούφηδες, χωρίς κοινές γραμμές, χωρίς ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο, απλώς να συνυπάρχουν. Είτε βρίσκονται μόνοι τους είτε ανάμεσα σε κόσμο φαίνονται σαν να βαριούνται και περιεργάζονται τους περαστικούς για να ξεχαστούν.

Συμφωνίες συνύπαρξης που βαφτίζονται έρωτες για χάρη του εγωισμού. Γιατί να αφήσεις να σου τελειώσει ο άλλος και να παραδεχθείς την ήττα; Γιατί να του τελείωσες εσύ; Πού πήγε ο δυνατός έρωτας που ήθελες να ζήσεις; Και συνεχίζεις να ζεις στον μικρόκοσμό σου θεωρώντας ότι καλύτερα να είσαι μίζερος σε μια σχέση που δε θες, παρά να χωρίσεις και να είσαι μόνος κι έρημος.

Τουλάχιστον έτσι παίρνεις την επιβεβαίωση ότι έχεις έναν άνθρωπο δικό σου κι ας μην είναι πραγματικά δικός σου κι ας βλέπεις ότι η χημεία μεταξύ σας είναι μηδενική. Τι να το κάνεις το μηδέν; Η χημεία θέλει εκρήξεις και χρώματα κι ενθουσιασμό κι αντιδράσεις, αλλιώς γίνεται άλλο ένα βαρετό μάθημα που έκανες στο σχολείο.

Μένεις και βαφτίζεις όσα (δε) νιώθεις για τον άλλο έρωτα για να είσαι σαν τους άλλους, αλλά δεν είσαι. Βαθιά μέσα σου σε καίει που βλέπεις ζευγαράκια να κρατιούνται απ’ το χέρι, να πειράζονται μεταξύ τους, να συζητούν. Κατά βάθος κι εσύ αυτό θες και το ζηλεύεις, αλλά ο εγωισμός σου είναι μεγαλύτερος απ’ την αντίληψή σου.

Δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιταχτήκατε στα μάτια ή που μιλήσατε τρυφερά ο ένας στον άλλο. Δε σας βγαίνει καν να μιλήσετε πλέον τρυφερά και καθετί ερωτικό έχει εκμηδενιστεί και χαθεί. Δεν ξέρεις καν πώς να προσεγγίσεις τον άλλο και σχεδόν δε σου καίγεται καρφί ακόμη κι αν τον βλέπεις να πονά. Κι όμως εξακολουθείς να δηλώνεις ερωτευμένος. Γελάνε μέχρι κι οι πέτρες μαζί σου, να ξέρεις. Δεν πείθεις κανέναν.

Πας να θυμηθείς την τελευταία φορά που ο άλλος πέρασε απ’ το μυαλό σου απλά επειδή, χωρίς αιτία κι αφορμή και το πρόσωπό σου φωτίστηκε και δεν μπορείς. Σου φαίνονται αιώνες πριν. Η τελευταία φορά που έκανες κάτι όμορφο γι’ αυτόν, χωρίς να σου το ζητήσει μακρινή κι αυτή. Η τελευταία φορά που περάσατε πραγματικά όμορφα οι δυο σας. Η τελευταία φορά που διεκδικήσατε ο ένας τον άλλο. Δε θυμάσαι.

Εγωισμός κι άρρωστος συμβιβασμός, λέγεται αυτό. Απλώς δεν ταιριάξατε ή δεν ήταν ο άλλος αυτό που έψαχνες, αλλά δεν μπορείς να δεχτείς ότι η σχέση σου απέτυχε. Πες με ρομαντική, πες με τρελή, πες με ονειροπαρμένη, αλλά όσα χρόνια κι αν περάσουν κι όσο κι αν δυο άτομα συνηθίσουν ο ένας τον άλλο κι όσο κι αν θέλουν να σπάσουν ο ένας το κεφάλι του άλλου κάθε μέρα, αν είναι πραγματικά ερωτευμένα θα βρίσκουν τρόπους να το δείχνουν.

Ίσως όσο περνά ο καιρός τα ρομαντικά δωράκια να αντικαθίστανται από πιο πρακτικά πράγματα όπως το να σου μαγειρέψει μια μέρα που θα είσαι χάλια ή να πάρει ρεπό επειδή δεν είσαι καλά, αλλά θα βρουν τον τρόπο να σου το δείξουν.

Αν το όλο πράγμα περιστρέφεται γύρω απ’ τις μοναξιές σας και την επιβεβαίωση του «εγώ» σας, τότε δε μιλάμε για έρωτα, αλλά για επιχειρηματική συμφωνία. Και το χειρότερο είναι ότι αρχίζεις να το συνηθίζεις και να το θεωρείς λογικό κι αποδεχτό.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πετάς με αυτό τον τρόπο. Άσε τον εγωισμό κι αποδέξου ότι δεν πετυχαίνουν όλα στη ζωή. Δουλειά σου είναι να το βλέπεις, να το αποδέχεσαι και να προχωράς κρατώντας όσα σου δίδαξε το παρελθόν.

Μια εγωιστική σχέση δεν οδηγείται από έρωτα, αλλά από φοβίες και συμφέρον και θα έρθει αναπόφευκτα η στιγμή που όλο αυτό θα γυρίσει εναντίον σου όπως και να έχει. Κι αν δεν ανοίξεις τα μάτια σου να το δεις, θα βρεθείς στα 60 σου παντρεμένος με έναν άνθρωπο που δε θες πραγματικά, να αλληλοκατηγορείστε ότι φάγατε τα καλύτερά σας χρόνια και γι’ αυτό δε θα φταίει κανείς άλλος απ’ τον εγωιστικό δήθεν έρωτά σας.