Ο έρωτας διαχωρίζεται σε θετική και αρνητική δύναμη. Αυτός και μόνο αυτός μπορεί να σε οδηγήσει τόσο στην αρετή όσο και στην αθλιότητα.Έρωτας είναι το καρδιοχτύπι όταν βλέπεις μέσα στα μάτια αυτό που ποθείς. Είναι έκσταση και μαρτύριο, ελευθερία και σκλαβιά μαζί.
Άλλοτε δημιουργικός και άλλοτε καταστροφικός. Ο μεν είναι αυτός που θα σε βοηθήσει να ανοίξεις τα φτερά και να ανακαλύψεις το είναι σου. Να δεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο να κολυμπάει σε κόκκινα χρώματα δίχως όρια και δίχως φραγμούς. Δίχως πείσματα,γκρίνιες και εγωισμούς.
Ο δε όμως είναι πιο ισχυρός και σε χτυπά κατά κούτελα...
είναι αυτός που θα σε κάνει να ζήσεις με πάθος στη κόλαση. Επειδή είναι ένας «δαίμονας», μεσολαβητής ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Δαίμονας που σε κυριεύει και ελέγχει το νου και τις κινήσεις σου. Δαίμονας που τρέφεται απ τη ίδια του την φωτιά, πόλεμος μεταξύ δυο πλασμάτων.
Ζει, αναπτύσσεται και φλέγεται με τσακωμούς και εντάσεις. Γιατί μόνο έτσι τρέφεται. Γιατί αρέσει να πονάει αυτός ο μαζοχιστικός έρωτας!
Πρέπει να κλάψεις, να πονέσεις για να καταλάβεις τι εστί έρωτας! Άλλωστε δε θα είχε ουσία, αν δεν καείς, αν δεν αμαρτήσεις, πως θα αναστηθείς;
Ο έρωτας αγαπάει τους κολασμένους...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου