Ό,τι δώσεις, η ζωή θα στο επιστρέψει. Ίσως όχι με την ίδια μορφή, από την ίδια πηγή, ή στο σωστό timing, αλλά σίγουρα θα σου το επιστρέψει.Γιατί φίλτατε, δε γίνεται εσαεί να παίρνεις αχόρταγα από δω κι εκεί και να μη δίνεις τίποτε.
Είμαστε οι επιλογές μας. Κι ως γνωστόν, κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα. Κι εδώ δε μιλάμε για τις επιλογές που δεν επηρεάζουν κανέναν πέρα από σένα, αλλά για τις άλλες, αυτές που παίρνουν στο λαιμό τους κι άλλο κοσμάκη.
Αν στις ερωτικές σου συναναστροφές υπήρξες ανέκαθεν ένας εγωιστής που το μόνο που έκανε είναι να εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα των γύρω του, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο δρόμο σου ένας «δάσκαλος» που θα σου δείξει πώς είναι να αγαπάς κι ο απέναντι να σε εμπαίζει.
Θα σου μάθει πώς είναι να συμβιβάζεσαι με τα ψίχουλα που ζητιανεύεις, την ίδια στιγμή που εκείνος τα δίνει απλόχερα κάπου αλλού. Με αυτό τον τρόπο θα αντιστραφούν οι ρόλοι κι από θύτης θα γίνεις θύμα. Θα περάσεις απέναντι και θα νιώσεις πώς είναι να σε θυμάται κάποιος και να σε παίρνει τηλέφωνο μόλις του τελειώνουν οι καβάτζες.
Σου θυμίζει κάτι;
Η ζωή δεν είναι λαϊκή αγορά που απλά περνάς και δοκιμάζεις το εμπόρευμα από τους μικροπωλητές. Πρέπει να πληρώσεις γι’αυτό που θα αγοράσεις.
Όλοι μας θα πληρώσουμε και θα πληρωθούμε για κάτι. Και δεν είναι θέμα εκδικητικότητας, αλλά δικαιοσύνης. Και ισορροπίας. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ανταμειφθούν όσοι πρόσφεραν και με κάποιο άλλο όσοι δεν έδωσαν τίποτα. Μόνο έτσι διατηρείται η αρμονία των πραγμάτων. Διότι δε γίνεται να γεμίζεις συνέχεια το δικό σου δοχείο από τους άλλους, απαιτώντας να γίνεται το δικό τους μικρότερο.
Πως θεωρείς λοιπόν πως θα αισθανθείς μόλις έρθει η σειρά του απέναντι να παίξει;
Αν σου έχουν μάθει πως η φιλία είναι μια σχέση μονόπλευρη όπου οι έννοιες της συμπαράστασης και της κατανόησης είναι αποκλειστικά προνόμια του άλλου, αν πιστεύεις πως έχεις μόνο δικαιώματα κι ο άλλος μόνο υποχρεώσεις, τότε λυπάμαι, αλλά θα καταλήξεις μόνος.
Όσα έπραξες θα τα βρεις μπροστά σου. Ο κανόνας που σου έλεγα παραπάνω, θα σε βρει στην πιο αδύναμη στιγμή, κι εκεί που θα χρειάζεσαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά να υπάρξεις η λαμπρή εξαίρεσή του, θα ανοίξει το τεφτεράκι του, θα δει ότι δεν ήσουν τίποτα άλλο παρά ένα αχάριστο ανθρωπάκι και θα σου τα ζητήσει όλα μονομιάς. Τέρμα η πίστωση.
Προσομοιάζοντας τις κοσμικές αρχές, δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι εκδικητικοί εκ φύσεως. Θεωρώ πως η συσσωρευμένη αδικία μέσα τους είναι που ζητάει διακαώς δικαιοσύνη και ισότιμη αντιμετώπιση.
Κάποτε αναρωτιόμουν γιατί ορισμένοι πατάνε επί πτωμάτων για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους προκειμένου να ανέβουν στην εργασιακή ιεραρχία. Αργότερα τους συνάντησα στη διάρκεια της διαδρομής. Με τη διαφορά πως εγώ ανέβαινα αργά αλλά σταθερά ενώ εκείνοι έπεφταν παρέα με τη ματαιοδοξία τους.
Όσο πλήγωσες, θα πληγωθείς. Όσο μίσησες, θα μισηθείς.
Κάπως έτσι όμως θα μάθεις. Όχι μόνο εσύ, αλλά και ο απέναντι που υπήρξε σωστός.
Τα ίδια συνάντησα και με όσους ανθρώπους κοιμόντουσαν αγκαλιά με την καριέρα κι έκαναν πέρα τον έρωτα. Στο τέλος κατέληξαν μόνοι μαζί της.
Κάποτε πίστευα πως με το να ανταποδίδω τα ίσα στον άλλο, θα τον κάνω να πονέσει περισσότερο απ’όσο πόνεσα εγώ. Στη διάρκεια της ζωής λοιπόν, κι όσο έκανε τον κύκλο της, είδα με τα μάτια μου τη δικαιοσύνη να έρχεται από αλλού. Κι όταν τα παρατηρείς σαν απλός θεατής, η δικαίωση είναι μεγαλύτερη.
Τα πάντα εξισώνονται.
Για ελαχίστους ανθρώπους μόνο δεν επιβεβαιώνεται αυτό. Επειδή λοιπόν για τους περισσότερους θα επιβεβαιωθεί, μόλις φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, ο τσιγκούνης θα χάσει λεφτά, ο φίλος που σε μαχαίρωσε θα μαχαιρωθεί, ο πρώην που σε πρόδωσε θα προδοθεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου