Η Γη μπορεί να έχει διαδώσει την ζωή σε κοντινά αστέρια

Σύμφωνα με μια νέα θεωρία οι πτώσεις των αστεροειδών πάνω στη Γη, που έλαβαν χώρα κατά το μακρινό παρελθόν, θα μπορούσαν να μεταδώσουν υλικό του DNA που υπήρχε στον πλανήτη μας προς το βαθύ διάστημα. Έτσι, αυτό μπορεί να έχει στη συνέχεια βρει το δρόμο του σε άλλους κόσμους – πλανήτες που βρίσκονται γύρω από κοντινά αστέρια.

Αστροειδείς μπορεί εύκολα να διαδώσουν σπόρους της ζωής από τη Γη σε άλλους κόσμους κοντά στον Ήλιο

Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή μπορεί να έχει ταξιδέψει από τον πλανήτη μας σε άλλες τοποθεσίες στην αστρική γειτονιά του Ήλιου μας. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη ότι η Γη και ο Άρης αντάλλασαν μετεωρίτες και άλλα υλικά στο παρελθόν, και ότι μερικές μορφές ζωής που έχουν εξελιχθεί εδώ μπορεί να αντέξουν πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη, ακόμη και τώρα.

Επιπλέον, άλλες μελέτες έχουν δείξει πρόσφατα ότι οι βασικές δομικές μονάδες της ζωής μπορεί να αντέξουν σε πτώσεις των αστεροειδών σε πλανήτες, επιβιώνοντας για εκατομμύρια χρόνια πάνω σε διαστημικούς βράχους, και στη συνέχεια να αντέξουν στις πύρινες συνθήκες κατά την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη.

Μια ομάδα αστρονόμων αυτή τη στιγμή ψάχνει για εξωηλιακούς πλανήτες που να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αστέρια, που να γεννήθηκαν από το ίδιο αστρικό βρεφοκομείο με αυτί του Ήλιου. Αν υπάρχουν αυτοί οι κόσμοι, τότε μπορεί να έχουν σπαρθεί με ζωή που να γεννήθηκε εδώ στη Γη μας, εδώ και πολύ καιρό.

Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι το αστρικό αυτό βρεφοκομείο που γέννησε τον Ήλιο μας διαλύθηκε περίπου πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ή περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια αφότου το μητρικό αστέρι μας σχηματίστηκε. Πριν τα πιθανά δίδυμα αστέρια διαχωριστούν, μπορούν να είχαν ανταλλάξει μεταξύ τους υλικά των αντίστοιχων συστημάτων τους.

«Η ιδέα αυτή υποστηρίζει πως αν ένας πλανήτης έχει η ζωή, όπως η Γη, και αν την χτυπήσει ένας αστεροειδής, θα δημιουργήσει συντρίμμια, μερικά από τα οποία θα δραπετεύσουν στο διάστημα», εξηγεί ο Mauri Valtonen, ένας αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Τουρκού, στη Φινλανδία.

"Και αν τα συντρίμμια είναι αρκετά μεγάλα, όπως για παράδειγμα με πλάτος 1 μέτρο, μπορεί αυτά να προστατεύσουν τη ζωή από την γύρω θανατηφόρο ακτινοβολία, και έτσι η ζωή μπορεί να επιζήσει μέσα σε αυτά για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που προσγειωθούν τα συντρίμμια κάπου αλλού. Αν συμβεί να προσγειωθεί σε έναν πλανήτη με τις κατάλληλες συνθήκες, τότε μπορεί να αρχίσει η ζωή εκεί πάνω," λέει ο Mauri Valtonen.

Αν και η ιδέα μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη με μια πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα δεν είναι. Κατά τις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος, οι τροχιές που σήμερα κατοικούνται από τους τέσσερις βραχώδεις πλανήτες – Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρη – βομβαρδίζονταν από χιλιάδες χιλιάδων βράχων που κτυπούσαν συνεχώς τους νέους πλανήτες.

Η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλοι οι εσωτερικοί κόσμοι κτυπήθηκαν αλύπητα από αστεροειδείς και κομήτες. Τα πρώιμα βακτήρια και αλληλουχίες του DNA μπορεί λοιπόν εύκολα να είχαν μεταφερθεί στο διάστημα, πάνω σε μεγάλα κομμάτια από συντρίμμια.

"Αν βρούμε έναν πλανήτη σαν τη Γη τότε θα ήταν ένας ωραίος στόχος για μια νέα γενιά ανιχνευτών ώστε να ψάξει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αν υπάρχει ένας πλανήτης και έχει σημάδια ζωής, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως είμαστε συγγενείς κατά κάποια έννοια," καταλήγει ο Valtonen.