Αγχιβασίην

Αυτή η μονολεκτική προτροπή του μεγαλύτερου δάσκαλου της ιστορίας του Ηράκλειτου του Εφέσιου ή ''σκοτεινού'' (ως δυσνόητου), πέρα απ’ τα όσα λέγονται σημαίνει :

Αγχιβασίην = Να πορεύεσαι στην ακμή / άκρη / όριο των πραγμάτων αλλά και των ιδεών, μένοντας κοντά δίπλα μα κι έξω απ’ αυτά, ώστε να μπορείς να διαμορφώνεις καθαρή / ανεξάρτητη πορεία και καθαρές / αμερόληπτες σκέψεις / απόψεις.

Αυτή η στάση ζωής είναι μια εξαιρετικά δύσκολη πορεία που αφορά συνειδητή και οριακή αποστασιοποίηση από το κοινωνικό κατεστημένο.

Τόση ώστε να μην γίνεσαι αγρίμι αποκοινωνικοποιημένο, τόση ώστε να διατηρείς τη λογική και την κριτική σου σκέψη σε μια σωρεία παραπληροφόρησης και ελαφρότητας.

Αποτελεί κυρίως δρόμο της Τέχνης συγκαταλέγοντας σ’ αυτή κάθε μορφή έκφρασης την οποία σήμερα θα λέγαμε εκκεντρικότητα ή ιδιόμορφο εγωκεντρισμό ανάλογα με το εύρος της έκφρασης στο περιβάλλον.

Μια σύγχρονη μορφή της είναι και το φαινόμενο των bloggers.

Συνήθως σε ψευδώνυμους ή επώνυμους bloggers παρατηρούμε μια αδέσμευτη ελευθεροπρέπεια και μια υπερβολή περιγραφής των πραγμάτων τέτοια που συνιστά οίηση του θυμικού και υπέρβαση σε καλλιτεχνική διάσταση.

Χιλιάδες οι ανήσυχοι ''κολασμένοι'' που μετουσιώνουν το δικό τους ''δηλητήριο'' σε Τέχνη ζωγραφίζοντας σε εικονικούς τοίχους τη σύγχρονη θεατρική παράστασή τους, που δεν μπορείς να την χαρακτηρίσεις ούτε τραγωδία, ούτε παρωδία, ούτε καν ελεύθερη ποίηση με την κλασσική έννοια.

Είναι ίσως μια σύγχρονη μετεξέλιξη του διηνεκώς κραυγαλέου οντολογικού προβλήματος σε παγκόσμιο ηλεκτρονικό παλμό/απαίτηση για το αυτονόητο του ευ ζειν.

Η χθεσινή ιστορική αγωνία για το επέκεινα της ζωής, έχει σήμερα μετατραπεί σε αγωνία για το πραγματικό και τ’ αυτονόητο της ίδιας της ζωής.

Τα θέλω της ζωής που σήμερα δε συμβαδίζουν με τα μπορώ, έχουν γίνει παγκόσμια πλημμυρίδα σε ένα πανανθρώπινο κυρίαρχο Μήνυμα των bloggersπρος κάθε μορφή εξουσίας.

Σίγουρο είναι πως κάποια στιγμή ως δεδομένα θα προκαλέσουν και το αποτέλεσμά τους που θα είναι η λυτρωτική εκτόνωση της ώσμωσης.

Απέναντι σ’ αυτή τη στάση που δε χαρακτηρίζεται στωϊκή - κάθε άλλο - υπάρχει η επικούρεια προτροπή του Λάθε Βιώσας.

Λάθε βιώσας σημαίνει, να ζεις απαρατήρητα και ανεπιτήρητα, έξω από την τρέχουσα συστημική τάξη και κατάσταση, ώστε να μπορείς απρόσκοπτα να ευδαιμονείς με ότι η καθημερινότητα μπορεί να σου προσφέρει.

Βέβαια η αξία της ζωής έχει να κάνει με την πραγματική ωραιότητά της και όχι με τη διάρκειά της, αλλά αυτό αποτελεί άλλο μεγάλο θέμα…

Αυτή η πρακτική στάση ζωής ακολουθείται από την πλειονότητα του κόσμου / λαού, που αρκείται στο ευτελές και το εφήμερο συμβιβαζόμενη με τημετριότητα και την ψευδαίσθητη ασφάλεια μιας αφανούς πορείας μέσα στο πολύβουο της κοινωνίας.

Επαρκής για τους πολλούς και απαραίτητη φυσική συνθήκη για να εξισορροπείται ο ρους της ιστορίας των κοινωνιών χωρίς εγγενείς αναταράξεις.

Σε τρίτη επιλογή η ηθελημένη απομόνωση μέσα στο κοινωνικό σύνολο και όχι στα όριά του, αποτελεί στωϊκότητα και δεν αξίζει ν’ αναφερθούμε σ’ αυτή γιατί δεν προσθέτει οτιδήποτε στον κοινωνικό προβληματισμό.

Παρατηρούμε πως η επικούρεια αντίληψη του λάθε βιώσας σε ευρεία μορφή αποτελεί και αυτή μια δευτερεύουσα στωική αντίληψη των κοινωνιών από την άποψη της αδράνειάς τους.

Το λάθε βιώσας είναι εξ΄ ορισμού συμβιβασμός με τη μετριότητα και την αδράνεια.

Συμπεραίνουμε πως οι ίδιες οι κοινωνίες ζώντας μια λανθάνουσα ζωή, αδυνατούν να προκαλέσουν τη ριζική εκείνη ανατροπή των δεδομένων τους ή την ρηξικέλευθη απαίτησή τους για αλλαγή, αν δεν καθοδηγηθούν από έναν ή πολλούς αγχιβασίην μέντορες έχοντας πειστεί ταυτόχρονα πως δε θα ρισκάρουν τη σιγουριά του απάνεμου και την απόλαυση του λάθε βιώσας.

Η πανανθρώπινη ιδεολογική επανάσταση λοιπόν θα περιμένει;

Όχι όσο η κοινωνική ζέση αυξάνεται έναντι των φυγόκεντρων εξουσιών και οι αγχιβασίην φωνές πληθαίνουν παράγοντας τη σύγχρονη πανανθρώπινη Τέχνη στην εποχή της Πληροφορίας και της Πληροφορικής.

Η Νέμεση των καιρών θα είναι ένα αγχιβασίην Μήνυμα στον υπολογιστή μας...