- ...- Σε άκουσα καλά. Άκουσέ με τώρα κι εσύ.
Η δυσκολία όταν έρχεται και σε βρίσκει είναι αποκαλυπτική, αχόρταγη. Μοιάζει να θέλει να συντρίψει κάθε ίχνος ευκολίας που την εμπόδιζε να περάσει και που τόσα χρόνια την ερέθιζε ζηλότυπα.
Άκουσέ με λοιπόν. Την ώρα της μεγάλης δυσκολίας δύο στάσεις έχεις να επιδείξεις. Ή του μεγάλου θράσους ή της μεγάλης φυγής. Μεγάλη προσφορά χειρολαβών μην περιμένεις εκείνη τη στιγμή. Σαν κάτι να γίνεται ξαφνικά και αποσύρονται από το εμπόριο. Ο δρόμος όμως είναι ένας. Μονόδρομος. Η απέναντι όχθη. Με κάθε τρόπο πρέπει να περάσεις απέναντι.
Διαφορετικά, η ζωή δε θα σε παρακαλέσει πολύ. Έχει πολλούς να νοιαστεί που είναι στην αναμονή.
Ξέρω, κουβαλάς κιβώτια μνήμης για τις δύσκολες μέρες. Της συναισθηματικής ξηρασίας και άπνοιας. Η ανάνηψη όμως από τη συναισθηματική ανακοπή δε γίνεται με παστίλιες αναμνήσεων. Πρέπει να συντηρείσαι.
Δεν αντιλέγω. Σε νιώθω. Όμως δε γίνεται αλλιώς. Πρέπει να επανέλθεις. Υποφέρει ακόμη και η σκιά σου. Σκιάζεται να σε βλέπει έτσι λιπόσαρκη και καχεκτική. Να πάρεις τα πάνω σου. Ζυγίσου όμως πριν... Να ξέρω, να μπορώ να αξιολογήσω την πρόοδό σου.
Βγάλε ρούχα, παπούτσια, σκέψεις, καρδιά. Κράτησε μόνο τα μάτια. Αυτά που μετατοπίζουν το κέντρο βάρος σου μπροστά. Μόνο εκεί. Μόνο.
Όσο για το παρελθόν σου, μην το βαλσαμώνεις. Το παρόν σου το ρώτησες που του φόρτωσες να περιφέρει έναν νεκρό στη διαδρομή για το μέλλον;
Μην μεμψιμοιρείς. Πάρε τη δυσκολία σου απ' το χέρι και κάνε όνειρα μαζί της. Δωσ' της ρόλο. Βαλ' την στο παιχνίδι της αλλαγής. Θα το εκτιμήσει. Να το δεις. Θα μεταμορφωθεί.
Χάθηκες πάλι... Μ' ακούς; Η ανακούφιση έρχεται πάντα σε δεύτερο χρόνο. Όμως έρχεται. Η δοκιμασία πρέπει να περάσει, να αφήσει το κατακάθι της και την αλμύρα της και τότε να δεις που αυτή ασυναίσθητα θα σε βγάλει στην πηγή να ξεδιψάσεις. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης... Το ένστικτο, όπως και η διαίσθηση. Αυτά μας σώζουν.
- Αλήθεια το πιστεύεις;
- Δεν το πιστεύω. Το βιώνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου