Κατ' αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Ήταν θεός ο Ιησούς ή όχι; Αν ήταν Χριστός, είχε πάρει δηλαδή το χρίσμα, τότε δεν ήταν Θεός! Ομιλούμε την απλή και ξεκάθαρη Ελληνική γλώσσα! Ή είσαι θεός και δεν έχεις ανάγκη κανενός χρίσματος ή είσαι άνθρωπος και χρειάζεσαι χρίσμα. Ο κάθε Θεός ΕΙΝΑΙ Θεός, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Θεός! Ο Ιησούς αποδεδειγμένα βάση των Ευαγγελίων, αλλά και του επιθέτου Χριστός, πήρε το χρίσμα! Τί εχρίσθη, όμως, ο Ιησούς; Τον έχρισε ο Θεός ...; Θεό και τον υιοθέτησε ως Υιό του; Ή μήπως πήρε το χρίσμα του ηγέτη; Κατανοητό ότι πήρε το χρίσμα του ηγέτη, γιατί ο Θεός ΕΙΝΑΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΟΣ. Τί ηγέτης εχρίσθη; Πολιτικός, στρατιωτικός ή θρησκευτικός ηγέτης; Και ένα τελευταίο και ...; τυχερό ερώτημα: Ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο με τον Ιησού Χριστό της Χριστιανικής θρησκείας; Ποια είναι η αληθινή ιστορία του Χριστιανισμού ως Θρησκεία;
Σ' όλα αυτά τα ερωτήματα θα πάρετε απαντήσεις αφού ακούσετε την αληθινή ιστορία του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου!
Ας ξεκινήσουμε την εξιστόρηση. Ο Ιησούς ήταν Γιος του Θεού, κήρυττε ειρήνη και αγάπη, έκανε θαύματα και συγχωρούσε τις αμαρτίες ...; μπλα ...; μπλα ...; μπλα ...; μπλα ...; μπλα ...; μπλα ...;
Ακούω φωνές που λένε «Αυτά τα ξέραμε κι εμείς, αλλά εσύ υποσχέθηκες να πεις την ...; ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία»!! Και απαντώ: Είστε σίγουροι; Γιατί θα σας γυρίσει το στομάχι ανάποδα! Αντέχετε; Οι φωνές πολλαπλασιάζονται: «Μη φοβάσαι αντέχουμε! Αντέχουμε»!
Εντάξει λοιπόν! Εσείς επιμένατε!
Σχεδόν όλοι σας ξέρετε την Ιστορία του Ιησού ...; Πρέπει, λοιπόν, να σας πληροφορήσω ότι δυστυχώς έπρεπε να αλλάξουμε ΛΙΓΟ την ιστορία του Ιησού, διότι με την βιογραφία ενός αδίστακτου συμμορίτη δεν θα ήταν δυνατόν να στήσουμε μια επικερδή επιχείρηση ιδρύοντας μια θρησκεία. Και όταν λέω ότι θα αλλάξαμε ΛΙΓΟ την ιστορία, εννοώ σχεδόν ΟΛΟΚΛΗΡΗ.
Όλα ξεκίνησαν το έτος 325 στην Νίκαια (Μικρά Ασία) όταν αποφάσισε το Ιουδαϊκής καταγωγής παπαδαριό να βάλει όλα τα κείμενα των διαφόρων παπύρων σε ένα μόνο βιβλίο και να το ονομάσει Αγία Γραφή ή Βίβλο. Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως: Πολλά κείμενα έλεγαν την ιστορία αλλιώς, ανέφεραν διάφορες βρώμικες λεπτομέρειες, ξεσκέπαζαν πολλά ψέματα ή απλώς έλεγαν ακατανόητες αμπελοφιλοσοφίες.
Τώρα ίσως έχετε την απορία για το πως έγινε αυτή η διαλογή των κειμένων. Έγινε με πολύ θαυμαστό τρόπο! Έβαλαν όλα τα βιβλία πάνω στην Αγία Τράπεζα κλείδωσαν την εκκλησία και όσα βιβλία δεν ήταν "αληθινά" το άλλο πρωί βρέθηκαν κάτω από την Αγία Τράπεζα! Δεν μας είπαν όμως ποιος είχε το κλειδί!
Το σωστό είναι, βέβαια, ότι τα έριξαν από την Τράπεζα οι ίδιοι, γιατί είχαν αρχίσει να τους κοροϊδεύουν οι φιλόσοφοι και οι αθεϊστές! Αυτά που απέρριψαν τα ονόμασαν «απόκρυφα» και έκαψαν όσα μπόρεσαν! Και αν δεν παρέβλεπαν τις βλακείες που περιείχαν τα τέσσερα ευαγγέλια που άφησαν, τότε θα είχαμε μόνο ένα ευαγγέλιο σήμερα!
Δυστυχώς για το παπαδαριό μερικά από αυτά τα «απόκρυφα» βιβλία σώθηκαν παρά το άγριο κυνηγητό που υπέστησαν! Όπως λέει και ο Ιησούς Χριστός, τίποτα δεν μένει για πάντα κρυμμένο. Το 1945 ...; καταραμένη η ώρα ...;βρέθηκαν από δυο χωρικούς που όργωναν το χωράφι τους, στο αρχαίο Χηνοβόσκιο, το σημερινό Ναγκ Χαμμαντί της Αιγύπτου, μερικά από αυτά τα «απόκρυφα» βιβλία μαζί με άλλα ανεκτίμητα Χριστιανικά χειρόγραφα, τα λεγόμενα «Γνωστικιστικά».
Δεν έχει δοθεί μεγάλη σημασία σ' αυτά τα χειρόγραφα από την μάζα. Οι περισσότεροι Χριστιανοί δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους (όπως και για άλλα πολλά πράγματα που αφορούν την θρησκεία τους). Διότι αυτό δεν συμφέρει στο θρησκευτικό και εκκλησιαστικό κατεστημένο. Είναι, όμως, πιο σημαντικά και από τα «Χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης», την πνευματική παρακαταθήκη των Εσσαίων που κάτι βοσκόπουλα βρήκαν τυχαία το 1947, όταν έπαιζαν ρίχνοντας πέτρες σε απόκρημνες σπηλιές στο Κουμράν της Νεκράς Θαλάσσης.
Όταν οι αρχαιολόγοι διάβασαν αυτά τα χειρόγραφα κατάλαβαν γιατί είχαν υποστεί τόσο άγριο κυνηγητό από τους θεόπνευστους! Ιδιαίτερα τα Ευαγγέλια του καταραμένου Θωμά και του αναθεματισμένου Φιλίππου ...;
Δείτε για παράδειγμα τί γράφει σ' ένα εδάφιο ο Θωμάς (ευαγγέλιο του Θωμά στοίχος 14): ο Ιησούς είπε «αν νηστεύετε θα αμαρτήσετε, αν προσευχηθείτε θα αμαρτήσετε και αν κάνετε ελεημοσύνες θα αμαρτήσετε». Και μετά, ρε μαλάκα Θωμά, απορείς γιατί σε ονόμασε το παπαδαριό «Άπιστο»!! Μα ...; αν δεν κάνει κανένας ελεημοσύνες πώς θα ζήσουν τα Θεόπνευστα τραγιά; Με τί φράγκα;
Καταλάβατε γιατί είναι τόσο επικίνδυνα τα απόκρυφα ευαγγέλια για τους Θεόπνευστους; Αλλά και τα «κανονικά» ευαγγέλια έχουν και αυτά "επικίνδυνα σημεία". Είπαμε, τους ξέφυγαν μερικά, αλλά ήταν πάρα πολλά τα σημεία και τότε ο ηλίθιος ο λαός δεν ήξερε γράμματα, οπότε δεν θεωρούνταν και μεγάλο πρόβλημα.
Μήπως όμως όταν έμαθε ο λαός να διαβάζει, κατάλαβε; Δεν νομίζω, γιατί το να ξέρεις να διαβάζεις δεν σημαίνει ότι έμαθες και να σκέφτεσαι! Πάντως για να ανταποκριθούν στους νέους καιρούς οι Θεόπνευστοι, έχουν μισθοφόρους θεολόγους που τους στέλνουν τακτικά στα σχολεία, γιατί τα παλιόπαιδα άρχισαν να ξεφεύγουν από την γραμμή και πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο για βαφτίσια, γάμους και κηδείες και για να βγάλουν καμιά γκόμενα στον Επιτάφιο και στην Ανάταση.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, με την ιστορία του Ιησού! Κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης θα παρεμβάλω μέσα σε παρενθέσεις εδάφια από τα ιερά βιβλία, κανονικά και απόκρυφα και αποσπάσματα από άλλα ιστορικά και «πατερικά» βιβλία!
Μια φορά και ένα καιρό γεννήθηκε ένα λαμόγιο. Όχι ότι δεν υπήρχαν τότε λαμόγια αλλά αυτός ήταν το κάτι άλλο ...; Σε ποια πόλη γεννήθηκε; Ο Ματθαίος και ο Λουκάς θέλουν να γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, για να αποδείξουν ότι είχε αίμα του Δαβίδ και για να επιβεβαιωθούν οι γραφές. Η αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε κοντά στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας όπως διαβεβαιώνουν ο Μάρκος και ο Ιωάννης στα ευαγγέλια τους. Όχι βέβαια στην Ναζαρέτ, γιατί η Ναζαρέτ δεν υπήρχε τότε αφού ιδρύθηκε τον 8οναιώνα μ.Χ. προς εξυπηρέτηση των προσκυνητών και του ταμείου της Εκκλησίας. Κοντά είπαμε, κάπου εκεί γύρω!
[(κατά Ιωάννην 7:41) ...;Άλλοι έλεγαν: «Αυτός (ο Ιησούς) είναι ο Μεσσίας». Ενώ άλλοι έλεγαν:«Ο Μεσσίας θα έρθει από τη Γαλιλαία; Η Γραφή δεν είπε πως ο Μεσσίας θα προέρχεται από τους απογόνους του Δαβίδ και θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ, το χωριό καταγωγής του Δαβίδ;».]
Η γέννηση όμως είχε και μια προϊστορία. Η μητέρα του η Μαρία αρραβωνιάστηκε τον Ιωσήφ. Πριν όμως μπορέσει «να την χαρεί», είχε ήδη «σκοράρει» το Άγιο Πνεύμα! Βέβαια ο Ιωσήφ δεν χάρηκε και πολύ που η γυναίκα γκαστρώθηκε από κάποιον άλλον, έστω και θεϊκού διαμετρήματος! Σκέφτηκε να την διώξει, αλλά τελικά πέρασε ένας άγγελος από εκεί και τον έπεισε να κρατήσει την Μαρία. Όμορφο παραμυθάκι!
Υπάρχουν μήπως και άλλες εκδοχές για την γέννηση του; Οι εβραίοι έχουν μια άλλη γνώμη. Θεωρούν ότι η σύλληψη του Ιησού δεν έγινε με «θαυματουργό τρόπο» αλλά ότι κάποιος όμορφος, δυνατός σαν πολεμιστής ονόματι Ιωσήφ-Μπαντέρα εξαπατώντας την Μαρία, προσποιούμενος τον άντρα της, που σύμφωνα με τους εβραίους λεγόταν Ιωάννης, την «διέφθειρε». Αλλά μετά αυτή κατάλαβε τι έγινε, γιατί οι πρακτικές του Ιωσήφ στον έρωτα ήταν «άγριες», ενώ ο Ιωάννης ήταν «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Ο άντρας της ο Ιωάννης μαθαίνοντας για την μοιχεία της Μαρίας έφυγε για την Βαβυλώνα, όπως μας λέει η εβραϊκή παράδοση (Toledoth Yeshu).
Και μην νομίζεται ότι είναι παρατραβηγμένο το ότι δεν κατάλαβε η Μαριώ ότι ο άνδρας που είχε ανάμεσα στα πόδ ...; άντε ...; μπροστά της, δεν ήταν ο άνδρας της. Οι άνδρες έλειπαν για μήνες από τα σπίτια τους είτε για δουλειές, είτε γιατί έβοσκαν τα κοπάδια τους σε βοσκοτόπια μακρινά, είτε γιατί πολεμούσαν, και όταν αποφάσιζαν να επιστρέψουν ήταν αλλαγμένοι, ηλιοψημένοι, με μακρύτερα μούσια και μαλλιά ...; ήταν και παιδάκι 15 χρονών η Μαριώ ...; πάνω στην ορμονική αλλαγή της και τις κάψες της ...; ε ...; πολύ θέλει;; Είδε άντρα και τον πέρασε για τον δικό της!!!
Ο φιλόσοφος Κέλσος διηγείται μια παρόμοια ιστορία: Σύμφωνα με αυτόν μια φτωχή εβραία που ήταν παντρεμένη με έναν ξυλουργό απάτησε τον άντρα της με έναν στρατιώτη ονόματι Πανθέρα. Ο άντρας της αφού το έμαθε την έδιωξε. Αυτή δεν είχε που να πάει και γέννησε τον Ιησού μέσα σε ένα ...; στάβλο. Σας θυμίζει τίποτα;
[(κατά Ιωάννην 8:41) ...;Τότε του είπαν (του Ιησού): «Εμείς δεν γεννηθήκαμε από πορνεία, έναν πατέρα έχουμε τον θεό»]
Ή σε μια άλλη περίπτωση του απαντούν ανάλογα: «απεκρίθησαν και είπον αυτώ. εν αμαρτίαις συ εγεννήθης όλος, και συ διδάσκεις ημάς; Και εξέβαλον αυτόν έξω» (τον πέταξαν έξω) [Ιωάν Θ΄34].
Ξέρετε πως πάει η ιστορία! Έρχονται τρεις μάγοι που ακολουθούν ένα άστρο, βρίσκουν τον Ιησού, του δίνουν δώρα, φεύγουν, έρχεται μετά ένας άγγελος, τους προειδοποιεί ότι ο βασιλιάς Ηρώδης θέλει να σκοτώσει όλα τα παιδιά από νεογέννητα έως 2 ετών κι έτσι φεύγει όλη η οικογένεια για την Αίγυπτο! Έτσι δεν είναι; Και βέβαια έτσι είναι! Ένα όμορφο παραμυθάκι! Ιστορικά βέβαια δεν βρίσκουμε πουθενά μια παρόμοια σφαγή παιδιών, ούτε και ο Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ ή Ιώσηπος αναφέρει τίποτα. Είναι, λογικά, κάπως απίθανο να φοβόταν κάποιο παιδί ο βασιλιάς Ηρώδης, αφού η βασιλεία τού είχε παραχωρηθεί από τους Ρωμαίους, στους οποίους δεν θα άρεσε να δημιουργηθούν μ' αυτό τον τρόπο ακόμη περισσότερες επαναστατικές τάσεις στο Εβραϊκό λαό. Όμως υπάρχει το ίδιο ακριβώς παραμυθάκι και στην Ινδία με τον θεό Κρίσνα!
[(Ινδουισμός, Εμφάνιση του (θεού) Κρίσνα) ...;Και ο υπουργός του (βασιλιά) Κάνζα τον συμβούλεψε να παρατήσει τους συναισθηματισμούς του να δράσει επιτέλους και να σκοτώσει όλα τα νεογέννητα παιδία στην επαρχία.]
[(Ιερεμίας 42:18) ...;Έτσι μιλάει ο Κύριος Ζεβαόθ, ο Θεός του Ισραήλ: «όπως η οργή μου και ο θυμός μου εχύθει εις τους κάτοικους της Ιερουσαλήμ, έτσι η οργή μου θα χυθεί σε εσάς, όταν εισέλθετε εις την Αίγυπτο και θα είσθε βδέλυγμα, θάμβος, κατάρα και όνειδος]
Όχι μόνο ο Χριστός, αλλά και ο Θεός Κρίσνα, έχει και αυτός τα γενέθλια στις 25 Δεκεμβρίου, και ο (θετός) πατέρας του ήταν ξυλουργός, και αυτόν τον κυνηγούσε ένας κακός βασιλιάς, και αυτός ήταν μέρος ενός (άλλου) τριαδικού θεού! Κοίτα σύμπτωση φίλε μου!!!!
Ας δούμε τί έγινε στην πραγματικότητα συνθέτοντας όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα για την σύλληψη, όχι αυτών που έγραψαν την Καινή διαθήκη, αλλά τη σύλληψη και τη γέννηση του Ιησού!
Μια φτωχή Εβραία που ήταν παντρεμένη με έναν ξυλουργό ονόματι Ιωάννη απάτησε τον άντρα της με τον αρχηγό της επανάστασης, Ιούδα από τα Γάμαλα, που καταγόταν από την γενιά του Δαυίδ και άρα έχει βασιλικό αίμα! Ο άντρας της αφού το έμαθε την έδιωξε. Αυτή δεν είχε που να πάει και γέννησε μέσα σε ένα ...; στάβλο τον Ιησού αλλά και τον δίδυμο αδελφό του Ιούδα ή Θωμά. Στα εβραϊκά ο Θωμάς λέγεται Ταόμα και σημαίνει δίδυμος! Σύμφωνα με το εβραϊκό δίκαιο ο Ιησούς και ο Ιούδας ήταν νόθοι και η μητέρα του βρισκόταν σε κίνδυνο θανάτου εξαιτίας του μωσαϊκού νόμου! Η μόνη λύση ήταν να παντρευτεί τον Ιούδα ή να φύγει από την περιοχή. Ο Ιούδας δεν ήθελε να βάλει σε κίνδυνο την Μαρία, αφού αν την παντρευόταν θα ήταν η γυναίκα του επαναστάτη και θα είχε μεγάλο πρόβλημα και αυτή και τα παιδιά. Αν έφευγε από την περιοχή, επειδή ήταν μονάχη της με δυο παιδιά, σίγουρα θα ζούσε σε μεγάλη φτώχεια. Υπήρχε όμως και αληθινή αγάπη μεταξύ του Ιούδα και της Μαρίας, οπότε για να απαλύνει την φτώχια και να αποφύγει την θανάτωσή της, ο Ιούδας από τα Γάμαλα την παντρεύει εικονικά (λευκός γάμος) με τον προχωρημένης ηλικίας Ζεβεδαίο. Η Μαρία συνεχίζει όμως να έχει σχέσεις με τον Ιούδα από τα Γάμαλα και γεννάει τον Ίωση τον Ανδρέα και τον Σίμωνα. Μετά το θάνατο του Ιούδα από τα Γάμαλα η Μαρία, μόνη πλέον και φοβούμενη μην την διώξει ο Ζεβεδαίος, δεν είχε και τηλεόραση τότε να περνούν τα βράδια, αρχίζει να κάνει τα γλυκά μάτια στο Ζεβεδαίο (άλλο που δεν ήθελε ο "παππούς" Ζεβεδαίος) και γεννά τον Ιακώβ ή Ιάκωβο, γνωστό σαν «αδελφόθεο» που έγραψε τις επιστολές του Ιακώβου και τον Ιωάννη τον γνωστό Ευαγγελιστή.
[(προς Γαλάτες 1:19) ...;Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιακώβ τον αδελφό του Κυρίου]
[(Ωριγένης, κατά Κέλσου 178 μ.χ) ...;αυτά έγιναν από τους εβραίους για εκδίκηση εναντίον του Ιακώβου, αδερφό του Χριστού]
Μια παρένθεση εδώ! Μην ξεχνάτε τις πολύ σοφές «ατάκες» του λαού μας. Κρύβουν μεγάλα νοήματα, κρυφά νοήματα, που περνούν σαν αστεία από γενιά σε γενιά χωρίς να γίνονται αμέσως αντιληπτά! Υπάρχει το λαϊκό λογοπαίγνιο: «Τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον πατέρα είχανε;». Τώρα πρέπει να είστε σε θέση να καταλάβετε το μήνυμα που κρύβεται πίσω από αυτά τα λόγια! Κλείνει η παρένθεση.
Ο Ιησούς, το μπουμπούκι μας, σε ηλικία 12-15 ετών τραβάει λόγω φτώχιας μόνος του για την Αίγυπτο. Εκεί δουλεύει στην αρχή σκληρά για να ζήσει, όπως μας πληροφορεί ο Κέλσος, αλλά γνωρίζει κάποια στιγμή κάποιον «μάγο», που πιθανότατα τον πήρε σαν βοηθό του, όπου του έμαθε την τέχνη του ταχυδακτυλουργού, του υπνωτισμού και της απάτης γενικώς. Οπότε γεμάτος νέα κόλπα και τρικ έρχεται πίσω στην Γαλιλαία.
Όπως μας λέει η καινή διαθήκη βαπτίζεται από τον εξάδελφό του Ιωάννη τον Βαπτιστή στον Ιορδάνη ποταμό. Τα απόκρυφα «Κλημέντιες Γραφές» όμως γράφουν ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν αρχηγός μιας αίρεσης αντίπαλης προς τον Ιησού που μετά από τον θάνατο του Ιωάννη την αρχηγεία ανέλαβε ο Δωσίθεος και μετά ο Σίμων ο Μάγος, τον οποίο στο μέλλον δολοφονεί ο «Άγιος» Πέτρος επειδή ο «Σίμων ο Μάγος» θα γινόταν μεγάλη απειλή για την «μαφιόζικη» συμμορία του Ιησού. Από αυτά συμπεραίνουμε ότι Ιησούς μπήκε στην αίρεση του Ιωάννη μέχρι που έμαθε την τέχνη του προσηλυτισμού και πήρε μερικούς οπαδούς μαζί του. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής έφερε σε επαφή τον Ιησού με τον αδερφό του Ανδρέα, που προφανώς τόσα χρόνια στην ξενιτιά ο Ιησούς δεν γνώριζε, όπως μας διηγείται ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής.
[(Κλημέντιες Γραφές, βιβλίο 2, κεφάλαιο 8) ...;Όταν αυτός ο Ιωάννης ο Βαπτιστής σκοτώθηκε, όπως γνωρίζεις και εσύ, ο Δωσίθεος ανέλαβε την αίρεση του, με άλλους 30 μαθητές-αρχηγούς.]
[(κατά Ιωάννην 1:35-41) ...;Την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι με δυο από τους μαθητές του και καθώς είδε τον Ιησού να προσπερνάει είπε : «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού». Οι δυο μαθητές τον άκουσαν να το λέει και ακολούθησαν τον Ιησού ...;.και είπε «τί ζητάτε;» ...;.«δάσκαλε που μένεις» ...; «ελάτε και θα δείτε» ...;ήταν ο Ανδρέας ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου ο ένας από τους δύο που άκουσαν από τον Ιωάννη ...;]
Μετά το Άγιο Πνεύμα τον οδηγεί στην έρημο, όπου έπρεπε να τα βγάλει πέρα με τον πειρασμό που τον υπέβαλε ο Σατανάς, ο οποίος του υπόσχεται όλα τα βασιλεία του κόσμου, αν τον προσκυνήσει. Προφανώς αυτό δεν έγινε ποτέ και αν είχε γίνει τότε ο Ιησούς θα είχε μάλλον προσκυνήσει τον Σατανά με όλη του την ψυχή, όπως θα δείξει η συνέχεια της ιστορίας μας.
[(Ιάκωβος 1:13) ...;Κανένας από αυτούς που μπαίνουν σε πειρασμό να μην λέει «ο θεός με έβαλε σε πειρασμό». Γιατί ο θεός ούτε μπαίνει σε πειρασμό από το Κακό, ούτε βάζει σε πειρασμό κανέναν. Καθένας μπαίνει σε πειρασμό από την δική του επιθυμία.]
[(κατά Ματθαίον 28:18) ...;ο Ιησούς τους πλησίασε και τους είπε: «ο θεός μού έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη»]
[(κατά Ιωάννην 16:15) ...;Όλα όσα ανήκουν στον Πατέρα (Θεό) είναι δικά μου γι' αυτό σας λέω πως το Πνεύμα θα πάρει από τα δικά μου και θα τα αναγγείλει σε σας.]
[(Αποκάλυψη του Ιακώβ) ...;Σαν πατέρας Εγώ (ο Ιησούς) δεν εξουσιάζω τα πάντα;]
Μετά αρχίζει το αδελφομάζωμα και το παιδομάζωμα! Πρώτα πηγαίνει στη Γαλιλαία, στην πόλη Καπερναούμ, που βρίσκεται κοντά στη λίμνη της Γεννησαρέτ ή θάλασσα της Γαλιλαίας. Εκεί αρχίζει να μαζεύει άτομα για το τσίρκο του. Βρίσκει τους δυο αδελφούς του ψαράδες, τον Σίμωνα που θα τον ονομάσει ο ίδιος «Πέτρο», (ο μετ' έπειτα «Άγιος Πέτρος»), και τον Ανδρέα, που σύμφωνα με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή τον είχε ξανασυναντήσει όταν βαπτίστηκε από τον Ιωάννη τον βαπτιστή και είχαν μια πρώτη επαφή.
Μετά σύμφωνα με τον Λουκά (κατά Λουκά 6:14) στρατολογεί στη συμμορία του τους ετεροθαλείς αδελφούς του Ιακώβ και Ιωάννη, τον Φίλιππο, τον Βαρθολομαίο, τον Ματθαίο, τον δίδυμο αδελφό του Θωμά, τον Ιακώβ (τον γιο του Αλφαίου), τον Ιούδα, τον Σίμωνα τον Ζηλωτή και τελευταίο και τυχερό τον ανιψιό του Ιούδα τον Ισκαριώτη γιό του Πέτρου. Βέβαια ο Ιούδας (όχι ο Ισκαριώτης, ο άλλος) είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Θωμά και προσμετρείται σαν δύο διαφορετικοί «μαθητές», αλλά λίγη σημασία έχει αυτό. Τόσα παράδοξα γράφουν οι Ευαγγελιστές, σ' αυτό θα κολλήσουμε τώρα!
Βέβαια, σύμφωνα με τον Ματθαίο (κατά Ματθαίο 10:1-4) αναφέρεται μόνο ο Θωμάς και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης (ο γιός του Πέτρου) ενώ παραλείπεται ο άλλος Ιούδας. Στη θέση του, για να γίνουν δώδεκα οι μαθητές, ο Ματθαίος αναφέρει κάποιον Λεββαίο που αργότερα ονομάστηκε Θαδδαίος, χωρίς να μας εξηγεί γιατί άλλαξε όνομα! Έτσι ερχόμαστε πάλι στα ίσια μας με δώδεκα «μαθητές»!
Από αυτούς τους «μαθητές» ξεχωρίζουν τρεις: Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής (ή Κανανίτης, που σημαίνει Ζηλωτής), ο Ιούδας ο Ισκαριώτης και ο Πέτρος. Εδώ πρέπει να δώσουμε και τις εξηγήσεις των επιθέτων (ή αν προτιμάτε, τα υποκοριστικά, τα παρατσούκλια) των μαθητών:
Ζηλωτής: Έτσι έλεγαν την εποχή εκείνη τον μαχητή ενός εβραϊκού απελευθερωτικού κινήματος, που μαχαίρωνε πισώπλατα Ρωμαίους στρατιώτες και έφευγε τρέχοντας. Σήμερα θα τον λέγαμε τρομοκράτη!
Ισκαριώτης: Προέρχεται από το «Σικάριους» που ήταν επίσης μια τρομοκρατική οργάνωση, αλλά χειρότερη, κάτι σαν την «Αλ Κάιντα» σήμερα!
Έτσι βλέπουμε με ποια κριτήρια διάλεγε ο Ιησούς τους «μαθητές» του, που απ' ό,τι φαίνεται έπρεπε να ήταν όλοι τους «μπουμπούκια»!
Αλλά ο χειρότερος ήταν ο Πέτρος, ο άγιος Πέτρος! Δεν είχε το όνομα (ούτε και το παρατσούκλι), αλλά είχε την χάρη! Θα δούμε παρακάτω πώς «υπηρέτησε» τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, Σωτήρ, Υιού Θεού και πάσης Ελλάδος ...; Ολέ ...;..
Όπως όλοι γνωρίζετε, ο Άγιος Πέτρος είναι αυτός που μας ανοίγει την Πόρτα του Παραδείσου μετά το Θάνατο. Έτσι δεν λέει το παπαδαριό; Έτσι. Κι εσείς το πιστεύετε! Αν βέβαια το πιστεύετε και το εννοείτε στα σοβαρά, μάλλον θα πιστεύετε και στον Αι Βασίλη! Συγχαρητήρια! Έχετε αλάνθαστο κριτήριο! Για εμένα πάντως, πιο σωστό θα ήταν να είναι πορτιέρης της κόλασης, παρά του «Club Paradise».
[(κατά Λουκάν 14:26) ...;Εάν έρθει κάποιος σε μένα και δεν μισεί τον πατέρα, την μητέρα και την γυναίκα του, τα παιδία του και τους αδελφούς και της αδερφές του και τον εαυτό του, αυτός δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου.]
[(κατά Μάρκον 3:27) ...;Κανείς δεν μπορεί να μπει στο σπίτι ενός δυνατού ανθρώπου και να κλέψει τα πράγματα του, αν πρωτύτερα δεν τον δέσει. Μόνο τότε θα λεηλατήσει το σπίτι του.]
[(κατά Λουκάν 12:57) ...;Κρίνετε από μόνοι σας ποιο είναι το δίκαιο, αν πας με τον αντίδικο στον δικαστή, φρόντισε να τα βρεις μαζί του όσο ακόμη είσαι στο δρόμο, γιατί αν σε πάει στο δικαστή και ο δικαστής σε παραδώσει στο δεσμοφύλακα, αυτός θα σε κλείσει στη φυλακή. Να ξέρεις πως δεν θα βγεις από εκεί αν δεν επιστρέψεις και το τελευταίο νόμισμα.]
[(Κατά Λουκάν 12:39) ...;Να ξέρετε πως εάν ήξερε ο ιδιοκτήτης, ποια ώρα θα έρθει ο κλεφτής, θα έμενε άγρυπνος και δεν θα άφηνε να του κλέψουν το σπίτι. Να είστε και εσείς έτοιμοι γιατί δεν ξέρετε την ώρα που θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου (ο Ιησούς).]
Αφού, λοιπόν, τους μάζεψε όλους αυτούς και έφτιαξε τη συμμορία, πάνε όλοι μαζί στον περίφημο «γάμο της Κανά» που ήταν στην Γαλιλαία, όπου όπως μας λένε οι θεόπνευστοι, τα ευαγγέλια και η παράδοση, «ο Κύριος ευλόγησε τον Γάμο». Αυτό όμως που δεν σας λέμε είναι η πραγματική γνώμη του Ιησού για τον γάμο ...;.
[(Αποκάλυψις Ιωάννου 14:4) ...;Είναι εκείνοι (οι 144.000 σωσμένες ψυχές) που δεν μολύνθηκαν με γυναίκες, (δηλαδή οι παρθένοι).]
[κατά Ματθαίον 19:10) ...;του λένε τότε οι μαθητές του: «αν τέτοια είναι η σχέση μεταξύ άντρα και γυναίκα, καλύτερα να μη παντρευτεί κανείς. Και αυτός (ο Ιησούς) τους είπε: Αυτό δεν το μπορούνε όλοι (να μη παντρεύονται), αλλά μόνο εκείνοι που τους το έδωσε ο Θεός. Γιατί υπάρχουν ευνούχοι που γεννήθηκαν έτσι. Υπάρχουν ευνούχοι που τους ευνούχισαν άνθρωποι και υπάρχουν ευνούχοι που μόνοι τους ευνουχίσθηκαν για χάρη της Βασιλείας των Ουρανών. Όποιος μπορεί να βαδίσει αυτόν τον δρόμο ας τον βαδίσει.]
[(Ευαγγέλιο του Θωμά, απόκρυφα) ...;(λέει ο Ιησούς):«Ουαί σε εσάς που αγαπάτε την παρέα με την θηλυκότητα και τη άπρεπη συναναστροφή μαζί της»]
[(προς Κορινθίους Α, 7:25) ...;Σχετικά με τους άγαμους δεν έχω ειδική εντολή από τον Κύριο (τον Ιησού), αλλά εκφράζω τη γνώμη μου, αφού με την χάρη του Κυρίου είμαι αξιόπιστος.]
Τώρα βέβαια, αν προσέξατε (που αμφιβάλω), ο Ματθαίος αναφέρει τον Σίμωνα τον Ζηλωτή και ως Σίμωνα Κανανίτη, που σημαίνει Ζηλωτής και όχι από κάποια πόλη που λέγεται Κανά. Άρα ο Γάμος, πιθανόν, να μην έγινε σε κάποια πόλη με το όνομα Κανά, αλλά αυτή η πόλη να ήταν κάποιο «άντρο» (κάποια «γιάφκα» που θα λέγαμε σήμερα) των Ζηλωτών, που προφανώς θα ονομαζόταν Ζηλωτήριο (ή κάπως έτσι) και στη γλώσσα τους Κανά, εξ ου και οι Κανανίτες ...; οι Ζηλωτές!
Σε αυτόν το γάμο έκανε και το πρώτο του «θαύμα» ο Ιησούς. Μετέτρεψε το σκέτο καθαρό νερό του πηγαδιού σε ...; νερό της στάμνας. Αλλά ...; μεθυσμένοι ήταν όλοι εκεί αφού είχαν πιεί όλο το κρασί του οικοδεσπότη(!), ότι και να τους έλεγες, θα σε πίστευαν. Ακόμη κι αν τους έλεγες ότι έφυγαν οι Ρωμαίοι! Κρασί τους είπε ότι έφτιαξε, κρασί κατάλαβαν ότι έπιναν! Αν ήταν νηφάλιοι και είχαν συναίσθηση ότι το νερό έγινε κρασί και μάλιστα άριστης ποιότητας, θα έμεναν άλαλοι, θα άνοιγαν τρεις πήχες το στόμα τους και θα προσκυνούσαν τον Ιησού σαν Θεό. Αυτοί απεναντίας συνεχίζουν το γλέντι και παραπονούνται γιατί το καλό κρασί τους το έφεραν στο τέλος!!! Φανταστείτε πόσο κρασί είχαν καταναλώσει!!!
Και αυτό ήταν η αρχή να πιστέψουν σ' αυτόν όλοι του οι μαθητές ...; που είχαν γίνει πλέον «φέσι» από το πολύ κρασί. Λιώμα ήταν όλοι! Ντίρλα!
Τώρα θυμήθηκα και μια αστεία ιστορία με κάτι μεθυσμένους στην αρχαία Ελλάδα: Λοιπόν, είχαν σε μια γιορτή πιει τόσο πολύ που πίστευαν ότι το σπίτι τους ήταν ένα καράβι στην θάλασσα και γινόταν τρικυμία και έτσι, σαν καλοί ναυτικοί, έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν για να μην βουλιάξει το πλοίο! Πετούσαν έπιπλα από τα παράθυρα για να χάσουν βάρος!!!!
Και μην νομίζετε ότι τα παράλεω, διότι ...; δεν έχετε ακούσει τίποτα ακόμη. Δεν έχω αρχίσει ακόμα να λέω τα ...; ωραία! Και αφού ξεκινήσαμε με ...; θαύμα και έδωσα μια εξήγηση που δεν την στηρίζω σε γραπτά αλλά στην απλή λογική, ας δούμε πώς εξηγούνται και τα υπόλοιπα θαύματα που έκανε ο Ιησούς. Ακούστε για να μάθετε πως γίνονταν (και γίνονται) τα θαύματα και αυτή τη φορά θα τεκμηριώσω τα λεγόμενά μου με όσα γράφουν οι Γραφές!
Κατ' αρχήν, πόσοι νομίζετε ότι ήταν οι «μαθητές» του Ιησού; 12 ήταν οι μαθητές του, βεβαίως, όσοι και στον τελευταίο δείπνο, όπως λέει και το παπαδαριό! 12 να είναι οι μέρες του, λέω εγώ! O Ιησούς, εκτός από τους 12 «μαθητές-αξιωματικούς» (που σύμφωνα με τον Λουκά λόγω Ιούδα-Θωμά ήταν 11, αλλά σύμφωνα με τον Ματθαίο λόγω Λεββαίου που άλλαξε όνομα και έγινε Θαδδαίος, ήταν 12), είχε τουλάχιστον 72 ακόμα «μαθητές-στρατιώτες» οι οποίοι έπαιζαν τους τυφλούς, τους κουτσούς και τους δαιμονισμένους που γιάτρευε μπροστά στον κόσμο ο Ιησούς στις περιοδείες του. Μάλιστα έστελνε πάντα δυο μαθητές πριν από αυτόν σε κάθε χωριό ή πόλη που θα περνούσε για να εξετάσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί. Αν δηλαδή οι κάτοικοι είναι πλούσιοι, φιλικοί, εύπιστοι ή όχι κλπ.
[(κατά Λουκάν 10:1) ...;ύστερα από αυτά ο κύριος διάλεξε άλλους εβδομήντα μαθητές και έστελνε δυο-δυο πριν από αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο που θα ερχόταν]
Δεν θέλω να πω ότι ο Ιησούς ήταν τσαρλατάνος! Όοοοοχι! Αρχή τσαρλατάνος ήταν! Μεγάλο λαμόγιο! Ούτε τα αδέρφια του πίστευαν ότι έκανε θαύματα! Και πώς να πίστευαν άλλως τε αφού όλοι ήταν στο κόλπο! Όταν όμως συναντούσε δύσπιστους και μορφωμένους, όπως ήταν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, αρνιόταν να τους κάνει θαύματα! Εν τω μεταξύ, πολλοί βλάκες που τον πίστευαν, πέθαιναν από τσιμπήματα φιδιών, νομίζοντας ότι ο Κύριος τους έδωσε εξουσία επάνω σε αυτά λόγω της βαθιάς πίστεώς τους! Τόοοσο μαλάκες ήταν οι άνθρωπο, εεε ...; συγνώμη απολογούμαι, βλάκες ήθελα να πω!
[(κατά Ιωάννην 7:3) ...;και του (Ιησού) είπαν οι αδερφοί: «Φύγε από αυτόν τον τόπο και πήγαινε στην Ιουδαία, για να δουν οι μαθητές σου τα Θαύματα που κάνεις, γιατί κανείς δεν ενεργεί στα κρυφά, όταν θέλει να τον γνωρίσει ο κόσμος. Αν πραγματικά κάνεις θαύματα (Ιησού), άφησε τον κόσμο να δει ποιος είσαι». Γιατί ακόμη και τα αδέρφια του δεν πίστευαν σε αυτόν (τον Ιησού).]
[(κατά Ματθαίον 12:38) ...;τότε μερικοί γραμματείς και Φαρισαίοι του είπαν: «Διδάσκαλε, θέλουμε να αποδείξεις με ένα θαυματουργικό σημάδι (θαύμα) την αποστολή σου» Κι αυτός τους αποκρίθηκε: «Μια γενιά πονηρή και άπιστη ζητάει να δει θαυματουργικό σημάδι (θαύμα)! Μα δε θα της δοθεί άλλο σημάδι παρά μόνο το σημάδι του Ιωνά»]
[(κατά Λουκάν 17:29) ...;Όταν το πλήθος πύκνωσε, ο Ιησούς άρχισε να λέει: «Η σημερινή γενιά των ανθρώπων είναι πονηρή, ζητάει σημάδι θαυματουργικό, αλλά σημάδι (θαύμα) δε θα της δοθεί εκτός από το σημάδι του προφήτη Ιωνά.]
[(κατά Μάρκον 16:17) ...;Να και τα σημάδια (θαύματα) που θα κάνουν όσοι πιστέψουν: Με την επίκληση του ονόματος μου (Ιησού) θα διώχνουν δαιμόνια, θα μιλούν νέες γλώσσες και αν παίρνουν φίδια στα χέρια τους ή πίνουν κάτι δηλητηριώδες δε θα παθαίνουν τίποτα, θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και θα τους θεραπεύσουν.]
[(προς Κορίνθιους Α, 10:9) ...;μην δοκιμάζουμε τον Χριστό όπως κάποιοι τον δοκίμασαν και χάθηκαν (πέθαναν) από τα φίδια]
Οι δύσπιστοι όμως, ίσως χρειάζονται μια καλή εξήγηση για το «θαύμα» του Ιησού που τάισε 5.000 ανθρώπους με λίγα ψωμιά και ψάρια. Λοιπόν, θαύμα θα ήταν, αν ήταν αληθινό, γιατί οι ίδιοι οι συμμορίτες του Ιησού σκυλοπεινούσαν και έκλεβαν από τα χωράφια ότι τρωγόταν για να χορτάσουν, ακόμη και το Σάββατο, οι ...; αθεόφοβοι! Αν μπορούσε να κάνει θαύματα και να ταΐσει 5.000 ανθρώπους, τί πρόβλημα είχε και δεν μπορούσε να ταΐσει 12 άτομα;
[(κατά Ματθαίον 12:1) ...;Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς περνούσε ένα Σάββατο μέσα από σπαρμένα χωράφια. Οι μαθητές του πείνασαν και άρχισαν να τρίβουν τα στάχυα και να τρώνε τους σπόρους.]
Ίσως σας έπεισα ότι ο Ιησούς δεν έκανε θαύματα, αλλά και το παπαδαριό σας έχει πείσει ότι ο Θεάνθρωπος έφερε την ειρήνη και την αλήθεια στον κόσμο. Έτσι δεν είναι; Έπρεπε, όμως, να ζείτε τον Μεσαίωνα, για να δείτε και να ζήσετε τι εννοεί το παπαδαριό με το «ειρήνη, αγάπη και αλήθεια». Ξυπνήστε! Έχει τρελάνει τον κόσμο το παπαδαριό με το ψέμα, την απάτη και τη βία. Εδώ φαίνεται πόσο καλά περιποιήθηκαν τα μυαλά μας. Τα έπλυναν με πολύ απορρυπαντικό και ...; μαλακτικό. Εγώ προσωπικά θα έλεγα ότι είναι κάτι σαν πνευματική παιδεραστία, αφού από μικρά παιδιά κακοποιούν τα μυαλά μας! Έχω πολλά και καλά παραδείγματα εδώ (χωρίς να ξεχνάμε την σημερινή γεμάτη αγάπη και ειρήνη κοινωνία των Χριστιανών, που ζούμε σ' όλο της το μεγαλείο)!
[(κατά Ματθαίον 10:34) ...;Μη νομίζεται ότι ήρθα (εγώ ο Ιησούς) να φέρω ειρήνη, αλλά σπαθί. Ήρθα για να διχάσω τον άνθρωπο με τον πατέρα του και την κόρη εναντίων της μητέρας και την νύφη κατά της πεθεράς. Και εχθροί του ανθρώπου θα είναι οι δικοί του.]
[(κατά Ματθαίον 12:30) ...;Οποίος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου, όποιος δεν πάει μαζί μου, σκορπίζεται.]
[(κατά Λουκάν 19:26) ...;Σας βεβαιώνω ότι σε αυτόν που έχει θα δοθεί επιπλέον, αλλά σε αυτόν που δεν έχει θα αφαιρεθεί και το λίγο που έχει. Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δε με θέλησαν για Βασιλέα τους, φέρτε τους εδώ και σφάξτε τους μπροστά μου.]
[(κατά Λουκάν 21:22) ...;Γιατί αυτές είναι ημέρες εκδίκησης, για να εκπληρωθούν, όλα όσα είναι γραμμένα. ]
[(κατά Λουκάν 22:36) ...;Όποιος όμως δεν έχει (λεφτά) ας πουλήσει το πανωφόρι του για να αγοράσει σπαθί ]
[(κατά Ιωάννην 4:25) ...;Τότε του λέει η γυναίκα : «Ξέρω ότι θα έρθει ο Μεσσίας δηλαδή ο Χριστός, όταν έρθει εκείνος θα μας εξηγήσει τα πάντα. Εγώ είμαι, της λέει ο Ιησούς. Εγώ που σου μιλάω αυτή την στιγμή.»]
[(κατά Ιωάννην 5:31) ...;Εάν εγώ έδινα μαρτυρία για τον εαυτό μου, η μαρτυρία μου δεν θα ήταν αληθινή.]
[(κατά Ιωάννην 8:14) ...;Ο Ιησούς τους απάντησε: «Εάν εγώ δίνω μαρτυρία για τον εαυτό μου, η μαρτυρία μου είναι αληθινή».]
[(κατά Ιωάννην 15:15) ...;Όλα αυτά που άκουσα από τον πατέρα μου, σας τα είπα]
[(κατά Ιωάννην 16:12) ...;Πολλά έχω να σας πω ακόμη, αλλά δεν μπορείτε να τα αντέξετε. Όταν όμως έρθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια.]
[(προς Εβραίους 9:22) ...;Όλα σχεδόν, σύμφωνα με τον νόμο, με αίμα καθαρίζονται και χωρίς αιματοχυσίας δεν γίνεται συγχώρηση αμαρτιών]
[(προς θεσσαλονικείς 1:6) ...;Πραγματικά είναι δίκαιο από τον Θεό να ανταποδίδουμε την θλίψη που μας έφεραν άλλοι]
[(προς Ρωμαίους 3:5) ...;Εάν όμως η αδικία μας, την δικαιοσύνη του θεού φανερώνει, τότε τι να πούμε; Ότι ο θεός δεν τιμωρεί δίκαια τους ανθρώπους; Με ανθρώπινα κριτήρια εννοώ. Όχι βέβαια, γιατί πως αλλιώς θα κρίνει ο θεός τον κόσμο; Εάν όμως από το δικό μου ψέμα γνωριστεί η αλήθεια του θεού, γιατί κρίνομαι ακόμη αμαρτωλός;]
[(Θωμάς, Λόγος 97 απόκρυφα) ...;Το Βασίλειο του πατρός μου, μοιάζει με μια γυναίκα που κουβαλούσε ένα δοχείο με αλεύρι, διανύοντας μεγάλη απόσταση. Το χερούλι όμως του δοχείου έσπασε και χυνόταν το αλεύρι χωρίς να το καταλάβει. Όταν έφθασε το άφησε κάτω και το βρήκε άδειο.]
[(Θωμάς, Λόγος 98 απόκρυφα) ...;Ο Ιησούς είπε : «Το Βασίλειο του Πατρός μου μοιάζει με κάποιον, που ήθελε να σκοτώσει ένα δυνατό άντρα. Τράβηξε το σπαθί στο σπίτι του, και το έμπηξε στο τείχος για να δει εάν το χέρι του ήταν δυνατό. Και μετά σκότωσε τον δυνατό άντρα».]
Τώρα βέβαια που σας προβλημάτισα (ελπίζω), μπορεί να πάει το μυαλό σας στην Μαγδαληνή και στο αν ήταν γυναίκα του Ιησού ή όχι! Αααχ! Πολύ πονεμένη ιστορία αυτή με την Μαγδαληνή και τον Ιησού! Περιμένετε να σας πω ότι ήταν παντρεμένοι; Επειδή και το παπαδαριό αφήνει κάποια αμυδρή αμφιβολία αν είχαν παντρευτεί ή όχι; Μα ...; εξ επίτηδες δεν κάνουν κατηγορηματική διάψευση! Ήταν δηλαδή παντρεμένοι; Ααααχχχχ! Μακάρι να ήταν!
Πρώτα, πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι στο τσίρκο του υπήρχαν και γυναίκες, που έπαιζαν διαφόρους ρόλους! Κάποιες πρόσφεραν σε χρήμα, άλλες πρόσφεραν σε «είδος». Ξέρετε, και οι μαθητές είχαν «ανάγκες» αφού πολλοί παράτησαν τις γυναίκες τους. Η Μαγδαληνή, η Μαριάμ και η Σαλώμη σύμφωνα με τα απόκρυφα ήταν και αυτές απόστολοι. Επίσης ο Ιησούς φαίνεται στα απόκρυφα του Φιλίππου (στοίχος 55) να έκανε τα γλυκά ματιά στην Μαρία Μαγδαληνή για να την «ψαρέψει» ως «μαθήτρια» και χρηματοδότη του.
[(κατά Λουκάν 8:1) ...;Περιόδευε ο Χριστός από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό κηρύττοντας τη βασιλεία του θεού και μαζί του ήταν οι δώδεκα απόστολοι και γυναίκες που είχαν θεραπευτεί από νόσους, βάσανα και πονηρά πνεύματα και ασθένειες. Αυτές ήταν η Μαρία Μαγδαληνή από την οποία ο Ιησούς έβγαλε εφτά δαιμόνια, η Ιωάννα, γυναίκα του αξιωματούχου του Ηρώδη Χουζά, η Σουζάνα και άλλες πολλές που τον υπηρετούσαν με τα υπάρχοντα τους.]
[(προς Κορίνθιους Α, 9:4) ...;Δεν έχουμε το δικαίωμα (εμείς, ο Παύλος και ο Βαρνάβας) να τρώμε και να πίνουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να περιφέρουμε γυναίκα «αδερφή» και εμείς όπως κάνουν οι υπόλοιποι απόστολοι και τα αδέρφια του Κυρίου και ο Κηφάς (Πέτρος);]
[(ευαγγέλιο του Φίλιππου 55) ...;Και ο Κύριος (Ιησούς) την (Μαγδαληνή) αγαπούσε περισσότερο από τους άλλους μαθητές και την φιλούσε συχνά στο στόμα ...;]
Τώρα θα καταλάβατε βέβαια ότι ο Ιησούς ήταν γυναικάς! Τίποτα δεν σας ξεφεύγει! Ε ...; λοιπόν, τσάμπα κολάζεστε! Μακάρι να ήταν γυναικάς!
Ο Ιησούς ήταν «Αδελφή» καραμπινάτη, τελειωμένη, γόβα στιλέτο ...; Κοντός, ασχημομούρης και απελπισμένη αδελφή! Πίστεψε με! Αυτό με τρώει τόσα χρόνια. Ψεύτης, ένταξη! Κλεφτής, πάλι ένταξη! Δολοφόνος, άντε καλά, υπό Ρωμαϊκή κατοχή ήταν και ήταν επαναστάτης! Αλλά ξεφωνημένη αδελφή παρά πάει!
Τώρα, βέβαια, αυτό που είπα είναι λίγο βαρύ! Τί βαρύ δηλαδή, ασήκωτο! Και πρέπει να το τεκμηριώσω! Αυτός ο προβληματισμός όμως υπήρχε από την αρχαιότητα. Υπάρχουν τρεις χριστιανικές πηγές που το επιβεβαιώνουν: Πρώτα έμμεσα η Καινή Διαθήκη, μετά άμεσα τα απόκρυφα, και τέλος ανοιχτά ο Καρποκράτης.
Μια τυχαία μέρα το έτος 1958 ο αμερικάνος ερευνητής Morton Smith καλείται να πάει στην Ιερουσαλήμ, σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι τού «Mar Saba», για να ταξινομήσει τα αρχαία έγραφα και βιβλία της Βιβλιοθήκης. Τυχαία επάνω στην εργασία του βρίσκει ένα γράμμα που έγραψε ο γνωστός Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (150 -215 μ.Χ.), ένας από τους πρώτους πατέρες της εκκλησίας μας. Το γράμμα αυτό απαντούσε σε κάποιον Θεόδωρο, που φαινόταν να ήταν αρχηγός μιας ενορίας και αναφέρει ένα απόσπασμα το οποίο υπήρχε αλλά αφαιρέθηκε από το ευαγγέλιο του Μάρκου. Σύμφωνα με αυτό ο Ιησούς είχε πάει στην Βηθανία, ανέστησε εκεί έναν πλούσιο νεαρό, τον Λάζαρο, και κοιμήθηκε μια νύχτα με αυτόν. Ακόμα επαινεί τον Θεόδωρο για την «καλή δουλειά» που έκανε εναντίων των οπαδών του Καρποκράτη. Ποιος ήταν όμως αυτός ο «Καρποκράτης»;
Την ίδια εποχή ο Καρποκράτης, αρχηγός μιας σεξουαλικά φιλελεύθερης αίρεσης του χριστιανισμού, διέδιδε ότι κατάφερε να αποδείξει ότι ο Ιησούς ήταν ομοφυλόφιλος μέσου ενός κρυφού αποσπάσματος του ευαγγελίου του Μάρκου! Πως έγινε αυτό όμως; To κρυφό αυτό απόσπασμα θεωρούνταν επικίνδυνο για τον Χριστιανισμό για αυτό το λόγο το γνήσιο ευαγγέλιο φυλασσόταν αυστηρά στην Αλεξάνδρεια και τα αντίγραφα, για τους κατά τόπου ναούς, δεν περιείχαν αυτό το απόσπασμα. Ο Καρποκράτης λοιπόν έστειλε μια γυναίκα-παγίδα για να αποσπάσει την προσοχή από τον φύλακα και κατάφερε έτσι να εισβάλει στην βιβλιοθήκη και να κλέψει το γνήσιο ευαγγέλιο.
Από αυτήν την στιγμή διαδίδει στον κόσμο ότι εφόσον ο Ιησούς αποδεδειγμένα ήταν ομοφυλόφιλος, άρα οι οπαδοί του και γενικώς όλοι οι χριστιανοί επιτρέπεται να έχουν απόλυτη σεξουαλική ελευθερία. Βέβαια οι επιστήμονες δεν πίστευαν ότι υπήρχε κρυφό απόσπασμα στο ευαγγέλιο του Μάρκου όπως διατυμπάνιζε ο Καρποκράτης, μέχρι που το 1958 ανακαλύφθηκε η αλληλογραφία του Κλήμη του Αλεξανδρέα με τον Θεόδωρο, η οποία εκτός από το κρυφό απόσπασμα εξηγούσε την τακτική που πρέπει να ακολουθεί ενάντια στην διαρροή του ευαγγελίου.
Σύμφωνα με τον Κλήμη, τον καλό χριστιανό, ο καθένας πρέπει να διαψεύδει την ύπαρξη αυτού του κρυφού αποσπάσματος ακόμα και με όρκο! Τελικά ο αγώνας του Κλήμη καρποφόρησε. Το απόσπασμα χάθηκε και ο Καρποκράτης αγνοήθηκε για 1800 έτη. Αλλά όπως λέει και ο Κλήμης: « ...;δεν πρέπει να ειπωθεί σε όλους τους ανθρώπους η αλήθεια»!
[(Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, γράμμα προς Θεόδωρο) ...;Δεν είναι όλες οι αλήθειες αληθινές]
[(Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, γράμμα προς Θεόδωρο) ...;δεν πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό είναι το μυστικό ευαγγέλιο του Μάρκου, ακόμα και με όρκο πρέπει να το αρνηθούμε]
[(Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, γράμμα προς Θεόδωρο) ...;γιατί δεν πρέπει να ειπωθεί σε όλους τους ανθρώπους η αλήθεια]
[(κατά Μάρκον, μυστικό απόσπασμα) ...;Και ήλθαν αυτοί στην Βηθανία, και ήταν εκεί μια γυναίκα, της οποίας ο αδερφός πέθανε. Καθώς ερχόταν, έπεσε αυτή μπροστά στον Ιησού και του είπε: «Υιέ του Δαβίδ, λυπήσου με». Αλλά οι «μαθητές» την έδιωχναν. Και ο Ιησούς, ο οποίος θύμωσε, πήγε με αυτήν στον κήπο όπου ήταν ο τάφος και αμέσως ακούστηκε μια δυνατή κραυγή από τον τάφο. Πλησιάζοντας, ο Ιησούς κύλησε την πέτρα από την εισόδου του τάφου. Και αμέσως μπήκε μέσα, όπου ήταν ο νεαρός, άπλωσε το χέρι του και τον τράβηξε επάνω, κρατώντας το χέρι του. Αλλά ο νεαρός, όταν τον αντίκρισε, τον αγάπησε και άρχισε να τον εκλιπαρεί να μείνει μαζί του. Και εξήλθαν από τον τάφο και πήγαν στο σπίτι του νεαρού, γιατί αυτός ήταν πλούσιος. Μετά από έξι μέρες του είπε ο Ιησούς τι να κάνει και το απόγευμα ο νεαρός τον πλησιάζει (τον Ιησού), φορώντας ένα(διαφανές) λινό ύφασμα επάνω στο γυμνό κορμί. Και αυτός (Ιησούς) έμεινε αυτήν την νύχτα μαζί του, για να του διδάξει το μυστικό της βασιλείας του Θεού. Και από εκεί σηκώθηκε (ο νεαρός) και πέρασε πίσω στην άλλη μεριά του Ιορδάνη.]
[(κατά Μάρκον 14:50) ...;όλοι τότε τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ένας νεαρός τον ακολούθησε (τον Ιησού) περιτυλιγμένος με ένα (λεπτό) ύφασμα επάνω στο γυμνό του κορμί, αλλά τον (νεαρό) έπιασαν οι άλλοι νέοι. Αυτός (ο νεαρός) όμως άφησε το ύφασμα στα χέρια τους και έφυγε γυμνός.]
Μήπως όμως ο Ιησούς είχε και καμιά ερωτική σχέση με «μαθητή»; Για να το δούμε κι αυτό. Υπήρχε ένας «μαθητής» ονόματι Ιωάννης που ήταν ο αγαπητός «μαθητής» του Κυρίου, διότι «έσκυβε με πάθος στις διδασκαλίες του Ιησού» («σκύψε ευλογημένε» που λένε και οι σημερινοί «άγιοι» πατέρες)! Κατά βάθος ο Ιησούς με τις τεχνικές υπνωτισμού και ελέγχου του μυαλού που έμαθε στην Αίγυπτο, έσβησε «το σκληρό δίσκο» από το μυαλό του Ιωάννη και έβαλε στο μυαλό του τις αρρωστημένες ορέξεις του.
[(πράξεις του Ιωάννη στοίχος 90, απόκρυφα) ...;ήρθα κρυφά κοντά του (στον Ιησού) γιατί με αγαπούσε, σαν να μη με έβλεπε, σηκώθηκα και κοίταξα στον πισινό του: και είδα ότι αυτός (ο Ιησούς) δεν φορούσε κανένα ρούχο, αλλά ήταν γυμνός μπροστά μας]
[(πράξεις του Ιωάννη στοίχος 113, απόκρυφα) ...;εσύ (Ιησού) που με κράτησες μέχρι αυτήν την στιγμή για τον εαυτό σου, ανέγγιχτος από ένωση με γυναίκα, ο οποίος (εγώ) όταν στα νιάτα μου επιθύμησα να παντρευτώ εσύ (ο Ιησούς) εμφανίσθηκες σε μένα και μου είπες, Ιωάννη, έχω ανάγκη από εσένα. Εσύ (Ιησού) που μου επέφερες μια αρρώστια του σώματος μου. Που όταν για τρίτη φορά ήθελα να παντρευτώ αμέσως με απέτρεψες και την τρίτη ώρα της ημέρας όταν ήμασταν στην θάλασσα είπες σε εμένα, Ιωάννη, αν δεν ήσουν δικός μου, θα επέτρεπα σε εσένα να παντρευτείς. Εσύ (Ιησού) που με τύφλωσες για δυο χρόνια, και με έβαλες να θρηνώ και να σε εκλιπαρώ. Που εσύ (Ιησού) τον τρίτο χρόνο μου άνοιξες τα πνευματικά μάτια και επίσης μου παραχώρησες τα φυσικά μου μάτια. Που όταν εγώ έβλεπα πλέον καθαρά, εσύ (Ιησού) όρισες να είναι επίπονο για μένα όταν κοιτάω μια γυναίκα.]
Για να δούμε και κάτι άλλο. Ήταν όμορφος ο Ιησούς; Υπάρχει σε όλο τον κόσμο η εντύπωση ότι ήταν όμορφος, ψηλός, λεπτός, με ξανθά μακριά μαλλιά και γαλανά ματιά. Όλοι έχουμε αυτή την εικόνα στο μυαλό μας, μια εικόνα που μας έχουν πλασάρει οι αγιογράφοι και το Χόλυγουντ!
Πάω γυρεύοντας, μου φαίνεται, για να φάω κανέναν αφορισμό! Λοιπόν, θα τα πω και ο ...; Θεός βοηθός! Ο Κύριος ήταν κοντός, φαλακρός και άσχημος. Επίσης είχε χοντρό μούσι, όπως είχαν και οι διδασκαλίες του! Αυτό μας το επιβεβαιώνουν ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, τα απόκρυφα του Ιωάννη, τα απόκρυφα του Πέτρου αλλά και ο μέγας χριστιανός πατέρας Ωριγένης (178 μ.Χ) που ευνουχίστηκε μόνος του για χάρη του Ιησού! Θου φυλακή το στόματί μου Κύριε!
[(πράξεις του Πέτρου, απόκρυφα) ...;Ο προφήτης λέει για αυτόν (Ιησού): τον είδαμε και δεν είχε ούτε ομορφιά ούτε ανάστημα]
[(Κλήμης ο Αλεξανδρεύς) ...;αλλά ότι ο Κύριος είχε μια άσχημη εξωτερική εμφάνιση, αυτό το αποδεικνύει το πνεύμα (προφητεία) του Ησαΐα ...; «η μορφή του μισητή και κατώτερη από τους ανθρώπους».]
[(Ωριγένης, κατά Κέλσου) ...;Ομόφωνα λοιπόν είναι καταγραμμένο, πως το σώμα του Ιησού ήταν κακόμορφο, αλλά όχι αγενές όπως λέει ο Κέλσος (ακόμη δεν αναφέρεται ξεκάθαρα εάν ήταν κοντός).]
[(πράξεις του Ιωάννη 90, απόκρυφα) ...;και αυτός (ο Ιησούς), γυρνώντας προς εμένα, φαινόταν σαν άντρας με μικρό ανάστημα (κοντός) και έπιασε το μούσι μου και το τραβούσε]
[(πράξεις του Ιωάννη 88, απόκρυφα) ...;όταν αυτός (ο Ιησούς) διάλεξε τον Πέτρο και τον Ανδρέα (για μαθητές), οι οποίοι ήταν αδέρφια, αυτός (ο Ιησούς) ήρθε προς εμένα και τον αδερφό μου, λέγοντας: Έχω ανάγκη από εσάς, ελάτε προς εμένα. Και ακούγοντας αυτό ο αδερφός μου είπε: Ιωάννη, τι έχει αυτό το παιδί που είναι στην ακτή και μας φωνάζει; Και εγώ είπα: Ποιο παιδί; ...;Αυτός (Ιησούς) φαινόταν σε εμένα σχεδόν φαλακρός, αλλά το μούσι του πυκνό και πεταχτό, αλλά στον Ιακώβ (φαινόταν) σαν έναν νεαρό, που το μούσι του μόλις βγήκε]
Σκατόφατσα ο Ιησούς, λοιπόν. Και αδελφή! Ξέρω ότι σας χάλασα ακόμα και την φυσική εικόνα που είχατε για τον Ιησού! Να δω λοιπόν τί μπορώ να κάνω για την Ανάστασή του!
Όλοι μαζί δυνατά: Χριστόός ανέέστηη έέκ νεεκρώώώών
Συγνώμη, παρασύρθηκα λίγο, αλλά μετά από αυτά που σας είπα, πιστεύετε ακόμα στην «Ανάσταση»; Τότε θα πρέπει να σας πω πώς έγινε στην πραγματικότητα όλη αυτή η «φάση»! Η ιστορία ξεκινά κάπως έτσι:
Η συμμορία του Ιησού είχε βαριές ελλείψεις σε χρήματα και τροφή, γιατί ήταν πολλά άτομα, πάνω από 100, ίσως και 500. Για αυτό έπρεπε ξανά και ξανά να σκαρφίζεται καινούργια κόλπα, όπως τον δαιμονισμένο άντρα, τον οποίο γιατρεύει ο Ιησούς διώχνοντας τα δαιμόνια σε ένα κοπάδι γουρούνια που μετά πέφτουν στην θάλασσα και πνίγονται. Βέβαια ο δαιμονισμένος άντρας ήταν «ηθοποιός», κάποιος από τους 72 που πήγαιναν πριν τον Ιησού σε διάφορα μέρη και έκαναν τους «δαιμονισμένους», τους «παράλυτους», τους «τυφλούς» κλπ που «θεράπευε» με «θαύματα» ο Ιησούς. Και τα γουρούνια, που άνηκαν στους ντόπιους κατοίκους (προφανώς εθνικούς, γιατί οι εβραίοι δεν τα τρώνε τα χοιρινά), πνίγονταν από την συμμορία για να καταλήξουν στο στομάχι τους! Και δεν πα να λέει ο Πατέρας Γιαχβέ ότι δεν πρέπει να τρώνε γουρούνια! Άμα πεινάς θα κωλώσεις στα γουρούνια;
Αυτό το «τρικ» ήταν βέβαια επικίνδυνο αφού δεν ήξεραν ποτέ πως θα αντιδράσουν οι ιδιοκτήτες, που συνήθως τους έδιωχναν μετά από τέτοιες «θεατρικές παραστάσεις». Σε αυτήν την μιζέρια άρχισαν να δημιουργούνται διάφορες εντάσεις μεταξύ Ιησού και «μαθητών» ιδιαίτερα με τον υπαρχηγό τον Πέτρο. Έτσι ο Ιησούς αποφασίζει διαλύσει αυτό το «τσίρκο Μεντράνο».
[(κατά Λουκάν 8:32,37) ...Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψουν να μπουν στους χοίρους, και τους επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε ...;Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους έπιασε μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω.]
[(ευαγγέλιο του Ιακώβ, απόκρυφα) ...;(Ιησούς) «επιθυμείται να γίνεται ολοκληρωμένοι;» Μετά απάντησε ο Πέτρος: «Κύριε, τρεις φορές μας είπες να γίνουμε ολοκληρωμένοι, αλλά εμείς είμαστε ολοκληρωμένοι» ...;Και ο Πέτρος απάντησε σε όλα αυτά και είπε: «Μερικές φορές μας οδηγείς στο Βασίλειο του Ουρανού, άλλες φορές μας τραβάς μακριά από το Βασίλειο του Ουρανού. Μερικές φορές μας πείθεις να πιστέψουμε και μας υπόσχεσαι ζωή, τις άλλες φορές μας διώχνεις από το Βασίλειο του Ουρανού»]
[(κατά Ματθαίον 16:23) ...;και ο Ιησούς γύρισε και είπε στον Πέτρο: Φύγε από μπροστά μου, Σατανά! Εσύ μου γίνεσαι εμπόδιο γιατί δεν σκέφτεσαι όπως θέλει ο θεός, αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι]
[(ευαγγέλιο του Ιακώβ, απόκρυφα) ...;Ιδού, θα φύγω (εγώ ο Ιησούς) από εσάς (τους μαθητές). Φεύγω τώρα και δεν επιθυμώ πλέον να είμαι κοντά σας, όπως και εσείς δεν επιθυμείται (να είμαι κοντά σας)]
Μετά από 3 χρόνια περιοδεία, νηστικοί και κουρασμένοι φτάνουν στην Ιερουσαλήμ που ήταν υπό την Ρωμαϊκή διοίκηση του Πιλάτου. Εκεί επινοούν ένα «κόλπο» για το πως θα αρπάξουν χρήμα και φαγητό: Στην πόλη υπήρχε ο γιγάντιος ναός του Σολομώντος, τον οποίο έχτιζε επί δεκαετίες στην παλαιά θέση του ο «κακός» Ηρώδης. Δίπλα στον ναό κατασκευάστηκε μια πλατεία για να μπορούν οι έμποροι να τοποθετούν στους πάγκους τους και να πωλούν τα απαραίτητα εμπορεύματα για τις θρησκευτικές ανάγκες των πιστών (ζώα και άλλα αντικείμενα για τις θυσίες, σκεύη, προσφορές κλπ) και οι «τραπεζίτες» της εποχής τους πάγκους για ανταλλαγή χρημάτων, αφού οι πιστοί έρχονταν από διάφορα μέρη με διαφορετικά νομίσματα. Παρ' όλο που η αγορά δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Ναού και των πιστών και ήταν έξω από τον ναό, ο Ιησούς, με την δικαιολογία ότι ο ναός δεν ήταν προορισμένος για το εμπόριο αλλά για την προσευχή, εισβάλει με σπαθιά και όλους τους μαθητές στην αγορά και διώχνει τους εμπόρους. Βέβαια (εκτός από ένα ξύλο, ή ένα σχοινί σαν μαστίγιο) δεν είναι γραμμένο ότι χρησιμοποίησε τους «μαθητές-συμμορίτες» με τα σπαθιά, αλλά αυτός είναι ο μόνος δυνατός τρόπος για να διώξεις αυτόν τον όχλο των ανθρώπων χωρίς να φας «το ξύλο της αρκούδας». Για προσπαθήστε να διώξετε έστω και έναν έμπορο από τον πάγκο του! Τη βάψατε!
Για να μην ξεφεύγουμε όμως από την ιστορία, τελικά πέτυχε το «κόλπο», όλοι οι έμποροι έφυγαν και οι μαθητές άρπαξαν ότι βρήκαν εκεί. Υπήρχε και ένα παγκάρι που οι περαστικοί έριχναν χρήματα για την ενίσχυση του ναού (και του τότε παπαδαριού), που ο Ιησούς με την συμμορία του παρακολουθούσαν τις προηγούμενες ημέρες πόσα χρήματα έριχναν οι περαστικοί! Πήραν και τα χρήματα από αυτό το παγκάρι! Δυστυχώς όμως για τον Ιησού και την «συμμορία» του, η φασαρία που προκάλεσε έφτασε και στα αφτιά των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι ήξεραν ότι σε κάθε επανάσταση γίνεται και κατάληψη του ναού, όπως έγινε το 66 μ.Χ. από τους Σικάριους και Ζηλωτές, οι οποίοι έδιωξαν τους ιερείς και έβαλαν δικούς τους. Για αυτό ανησύχησαν και έστειλαν στρατό, για να εξετάσει το συμβάν και να πιάσουν τον Ιησού.
[(κατά Μάρκον 12:41-44 Και τότε κάθισε ο Ιησούς απέναντι από το γαζοφυλάκιο (παγκάρι) και έβλεπε πως ο λαός έριχνε χάλκινα νομίσματα στο γαζοφυλάκιο (παγκάρι). Και πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Και ήλθε μία φτωχή χήρα και έριξε δύο λεπτά, το οποίο σημαίνει ένα κοδράντην. Και αφού φώναξε τους μαθητές του τους είπε· «αλήθεια σας λέω, ότι αυτή η φτωχή χήρα έριξε στο κουτί πολύ περισσότερα από όλους τους άλλους. Όλοι έριξαν από το περίσσευμά τους, αυτή δε από τις στερήσεις της έβαλε όλα όσα είχε, όλη τη ζωή της».]
Η συμμορία κατά την φυγή σκορπίζεται και ο Ιησούς με τους 12 «υπαρχηγούς» καταφέρνει να κρυφτεί σ' ένα ελαιοτριβείο στο όρος των ελαιών, αλλά όχι να διαφύγει από την πόλη, διότι η πόλη είχε τείχη και πύλες που φυλασσόταν.
[(κατά Μάρκον 13:3) Και ενώ καθόταν (ο Ιησούς) στο όρος των Ελαιών απέναντι από τον ναό ...;]
Έτσι αναγκάστηκε ο Ιησούς να φτιάξει ένα πανούργο σχέδιο για να σώσει το «τομάρι» του: «Κάποιος» αντικαταστάτης θα έπρεπε να παραδοθεί στους Ρωμαίους με το όνομα του «Ιησού» ώστε ο ίδιος να ξεφύγει από την πόλη! Αυτός ο «κάποιος» έπρεπε να είναι έμπιστος, ευκολόπιστος και προφανώς κάποιος από τους «μαθητές».
Όσο τρελό και να ακούγεται αποφάσισε ότι το κορόιδο θα ήταν ο Ιούδας του Σίμωνος, ο καλούμενος και Ισκαριώτης! Αυτός ταίριαζε τέλεια: Έμπιστος, αφού το απέδειξε σαν οικονόμος του ταμείου της συμμορίας, αλλά και φανατικός, διότι λεγόταν «Ισκαριώτης», δηλαδή Σικάριος, επαναστάτης, τρομοκράτης! Πιθανόν ο Ιησούς να έπεισε τον Ιούδα λέγοντάς του ότι χρειαζόταν έναν αντιπερισπασμό για να ξεφύγει και να ξεκινήσει σαν «Μεσσίας» μια επανάσταση. Βέβαια μπορεί απλά να τον υπνώτισε ή να τον γέμισε ναρκωτικά. Μια άλλη εκδοχή (η πιο πιθανή και τεκμηριωμένη) είναι να έβαλαν κλήρο και με κόλπο να «κέρδισε» ο Ιούδας!
[(πράξεις των αποστόλων 1:16-17) ...;έδει πληρωθήναι την γραφήν ταύτην ην προείπε το Πνεύμα το άγιον διp στόματος Δαυίδ περί Ιούδα του γενομένου οδηγού τοις συλλαβούσι τον Ιησούν, Eτι κατηριθμημένος ην συν ημίν και έλαχε τον κλήρον της διακονίας ταύτης ...;]
Παρένθεση εδώ. Αν καταλάβατε καλά, ό,τι κι αν έγινε, είτε ο Ιούδας πήγε να πει στους Ρωμαίους που κρύβεται ο Ιησούς είτε ο Ιούδας πήρε τη θέση του Ιησού (το πιο σίγουρο αφού τεκμηριώνεται από τα γραπτά της εποχής όπως θα δούμε), αυτό έγινε με κλήρο που έβαλαν μεταξύ τους οι «μαθητές» και ο κλήρος της διακονίας αυτής έλαχε στον Ιούδα! Παραμύθια της Χαλιμάς η προδοσία! Κλείνει η παρένθεση.
Την ίδια νύχτα φεύγει ο Ιησούς από το ελαιοτριβείο και πηγαίνει στους ρωμαίους σαν «απλός πολίτης» που τυχαία ανακάλυψε το κρησφύγετο των «επαναστατών» και τους λέει που βρίσκονται. Αμέσως οι ρωμαίοι συντάσσουν μια στρατιωτική μονάδα, την λεγόμενη «σπείρα» αποτελούμενη από 500 μέχρι 1000 άντρες συν ιππικό και ακολουθούν τον Ιησού. Οι «μαθητές», γνωρίζοντας το σχέδιο, όταν πλησιάζει ο στρατός εξαφανίζονται, μόνο ο Ιούδας μένει και προσποιείται τον Ιησού. Τον συλλαμβάνουν, τον καταδικάζουν για προσπάθεια σφετερισμού του εβραϊκού θρόνου και τελικά τον σταυρώνουν.
Άντε να βρούμε τώρα τις αποδείξεις που θα σας πείσουν για όλη αυτή την ανατροπή της ιστορίας! Να έχουμε δηλαδή τον Ιησού να «προδίδει» τον Ιούδα και όχι τον Ιούδα να «προδίδει» τον Ιησού! Για να δούμε τι υπάρχει. Υπάρχουν τρεις αποδείξεις:
Ο Ιησούς και όλοι «μαθητές» στη συνέχεια ξαναεμφανίζονται μετά την «Ανάσταση του Χριστού» αλλά μόνο ο Ιούδας λείπει!
Γράφτηκαν, κατά λάθος, δυο διαφορετικές εκδοχές του ύποπτου θανάτου του Ιούδα: Στο «κατά Ματθαίον» αυτοκτονεί με ένα σχοινί, ενώ στις «πράξεις αποστόλων» πέφτει στο χώμα και σκίζεται η κοιλιά του! Υπάρχει και μια περίεργη αναφορά στις «πράξεις των αποστόλων», ότι μετά την «ανάσταση του Ιησού» υπάρχουν και οι 12 απόστολοι. Αυτό το μπέρδεμα έγινε για να «καλύψουν» το «κόλπο» με τον Ιούδα!
Στα απόκρυφα του Ναγκ Χαμαντί, Μεγάλος Σηθ, ο Ιησούς, γελώντας, λέει ότι άλλος πέθανε στη θέση του και αυτός ήταν ο Σίμων, δηλαδή ο Ιούδας Σίμων.
[(κατά Μάρκον 14:50) ...;όλοι τότε τον (Ιησού) εγκατέλειψαν και έφυγαν]
[(Μεγάλος Σηθ, δεύτερος λόγος, απόκρυφα) ...;ήταν ένας άλλος που σήκωσε το σταυρό, τον λέγανε Σίμων. Σε άλλον έβαλαν το στεφάνι με τα αγκάθια, εγώ (ο Ιησούς) γέλαγα για την άγνοια και την εξαπάτηση τους.]
[(πράξεις των αποστόλων 25:19) ...;απεναντίας, είχαν μαζί του κάτι διαφορές για ζητήματα της θρησκείας τους, και για κάποιον Ιησού που είχε πεθάνει, αλλά ο Παύλος ισχυριζόταν ότι ζει]
[(πράξεις των αποστόλων 1:18) ...;ο άνθρωπος αυτός (Ιούδας) με τα λεφτά που πήρε ως αμοιβή για το έγκλημα του, αγόρασε ένα χωράφι. Έπεσε όμως με το πρόσωπο στην γη, σκίστηκε η κοιλιά του και χύθηκαν όλα τα σπλάχνα του.]
[(κατά Ματθαίον 27:5) ...;Ο Ιούδας τότε πέταξε τα αργύρια στο ναό, έφυγε και πήγε και κρεμάστηκε]
[(προς Κορινθίους Α, 15:5) ...;αναστήθηκε (ο Ιησούς) την τρίτη μέρα και εμφανίστηκε στον Κηφά (Πέτρο), έπειτα στους Δώδεκα. Έπειτα εμφανίστηκε (ο Ιησούς) σε περισσότερους από πεντακόσιους αδερφούς συγχρόνως]
[(κατά Ιωάννην 19:19) ...;Ο Πιλάτος διέταξε επίσης και έγραψαν μια επιγραφή και την τοποθέτησαν επάνω στον σταυρό. Κι έγραφε: ο Ιησούς ο Ναζωραίος, Βασιλιάς των Ιουδαίων (ως αιτία της καταδίκης του)]
Έχουμε αφήσει μια εκκρεμότητα. Τον περίφημο Μυστικό Δείπνο. Ο «μυστικός δείπνος», λοιπόν, δεν ήταν και τόσο «μυστικός», διότι αυτή την ιστοριούλα την έκλεψαν από την «Θρησκεία του Μίθρα», όπου ο ήρωας και δάσκαλος Μίθρας λέει στους 12 μαθητές του: «Φάτε, αυτός ο άρτος είναι η σάρκα μου. Πιείτε, αυτός ο οίνος είναι το αίμα μου». Είχε την ίδια ημερομηνία γέννησης, την 25 Δεκεμβρίου, είχε σώσει τον κόσμο και του είχαν αφιερώσει την Κυριακή όπως και στον Ιησού. Βέβαια ο «Μιθραϊσμός», ο οποίος ήταν διαδεδομένος στους Ρωμαίους στρατιώτες, ήταν πολύ πιο παλιός από τον Χριστιανισμό.
Πάμε τώρα στην Ανάσταση του Κυρίου! Οι ρωμαίοι δήθεν βάλανε φύλακες να προστατεύουν τον τάφο, λέει. Μπούρδες! Η αλήθεια είναι ότι οι ρωμαίοι ήταν ορθολογιστές και δεν πίστευαν σε τέτοιες βλακείες. Ο μόνος λόγος που θέλει η Καινή Διαθήκη να υπήρχαν φύλακες είναι ότι έπρεπε να «αποδείξουν» ότι αναστήθηκε ο Ιησούς και δεν κλάπηκε απλώς το πτώμα. Ακόμα (κατά Ματθαίον 28:10) λέει ότι οι αρχιερείς δωροδόκησαν τους φύλακες για να πουν ότι αυτήν την νύχτα κοιμόταν και ότι ήρθαν οι μαθητές και έκλεψαν το πτώμα. Βέβαια αυτό ήταν τεράστιο ψέμα διότι ο Ματθαίος δεν γινόταν να ξέρει για αυτήν την δωροδοκία αφού την είχε κοπανήσει και κρυβόταν αυτές τις ώρες. Άλλως τε ρωμαίοι φύλακες που κοιμόνταν σύμφωνα με το στρατιωτικό νόμο τιμωρούνταν πολύ αυστηρά και κανένας δεν μπορούσε να τους απαλλάξει από την τιμωρία, ούτε και οι εβραίοι αρχιερείς. Άρα τελικά ήρθαν αλήθεια οι «μαθητές» μια νύχτα, έκλεψαν με την ησυχία τους το "πτώμα" του Ιούδα, και την «κοπάνησαν». Ο Ιούδας φυσικά δεν είχε πεθάνει (όπως θα δει κάποιος αναλύοντας το τί λένε τα ευαγγέλια για τη σταύρωση και την αποκαθήλωση, πράγμα που δεν είναι του παρόντος), αλλά δεν υπάρχουν άλλες αναφορές για την τύχη του στα διασωθέντα κείμενα της εποχής, εκτός από δύο αναφορές στις Πράξεις των Αποστόλων!
[(προς Κορινθίους Α, 15:5) ...;αναστήθηκε (ο Ιησούς) την τρίτη μέρα και εμφανίστηκε στον Κηφά (Πέτρο), έπειτα στους Δώδεκα.]
[(πράξεις των αποστόλων 1:18) ...;ο άνθρωπος αυτός (Ιούδας) με τα λεφτά που πήρε ως αμοιβή για το έγκλημα του, αγόρασε ένα χωράφι.]
Για να δούμε τι έγινε μετά την «Ανάσταση». Ο Ιησούς, όπως μας λέει ο Ματθαίος, είχε πει στους μαθητές ότι θα τους συναντούσε στο «Βουνό» της Γαλιλαίας. Εκεί συμφώνησαν ότι θα ήταν καλύτερα να χώριζαν οι δρόμοι του Ιησού και της συμμορίας εφ' όσον τώρα θεωρείται νεκρός και καταδικασμένος. Ο Ιησούς δίνει την αρχηγεία στα χέρια του Πέτρου που συνεχίζει την «παλιά τέχνη» του προσηλυτισμού, ανακηρύσσοντας τον Ιησού «Θεό» με αρκετή επιτυχία. Έτσι ο Ιησούς παίρνει μερικούς από τους «δευτερεύοντες μαθητές» και φεύγει για την Συρία. Εκεί φτάνει στην Δαμασκό, όπου μένει για ένα διάστημα έχοντας και αρκετά χρήματα από την κλοπή στο ναό. Ακόμα και σήμερα η περιοχή που έμενε ονομάζεται «Mayuam I-Isa» που σημαίνει «εκεί που ζούσε ο Ιησούς».
[(κατά Ματθαίον 28:16) ...;Οι έντεκα μαθητές έφυγαν για την Γαλιλαία στο Βουνό όπου ο Ιησούς τους παράγγειλε να πάνε]
[(πράξεις των αποστόλων 1:15) ...;Μια από εκείνες τις μέρες σηκώθηκε ο Πέτρος στάθηκε ανάμεσα στους μαθητές, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 120 πρόσωπα και είπε ...;.]
[(κατά Ματθαίον 16:19) ...;και (εγώ ο Ιησούς) θα σου δώσω (Πέτρο) τα κλειδιά των Ουρανών και ότι δέσεις στη γη θα είναι δεμένο και στους ουρανούς, και αν λύσεις επί της γης θα είναι λυμένο και στους Ουρανούς]
Μην νομίζετε ότι έτσι τελειώνει η ιστορία με τον Ιησού και όλοι γίνονται Χριστιανοί! Το κούφιο το μυαλό των Χριστιανών τελειώνει εδώ! Έχει πολύ κόσμο που θα κλάψει ακόμα!
Όταν ο Πέτρος με μεγάλη επιτυχία προσηλυτίζει νέα μέλη κηρύττοντας την ανάσταση του Ιησού, αρχίζουν και ανησυχούν οι φαρισαίοι αρχιερείς. Όμως όταν μαθαίνουν ότι ο Ιησούς τελικά ζει και κρύβεται στη Δαμασκό, αποφασίζουν να δράσουν. Επιλέγουν ένα νέο φανατικό φαρισαίο, που είναι Ρωμαίος πολίτης, τον Σαούλ (που αργότερα έγινε Σαύλος και μετά Παύλος για να αποφύγει τη σύλληψη γιατί είχε τυφλώσει κάποιον "αντιφρονούντα" όταν πήγε στην Κύπρο), με αποστολή να συλλάβει τον Ιησού και να τον φέρει ζωντανό για να εξευτελίσουν την νέα απειλητική θρησκευτική αίρεση, την αίρεση των Ναζωραίων. Φτάνοντας όμως ο Σαούλ στη Δαμασκό, ο Ιησούς μαθαίνει ότι τον ψάχνουν και διατάζει τον Ανανία και τους βοηθούς του όταν βρουν μόνο του τον Σαούλ να τον απαγάγουν. Οι βοηθοί πιάνουν τον Σαούλ και τον πηγαίνουν στον Ιησού, ο οποίος χρησιμοποιεί επάνω στον Σαούλ το γνωστό κόλπο του υπνωτισμού και «προσωρινής τύφλωσης», όπως στον Ιωάννη, τον οποίο κατάφερε και τον έκανε πειθήνιο όργανο του. Έτσι μετά από 3 μέρες ο «τυφλωμένος» Σαούλ συμφωνεί σε όλα όσα του ζητά ο Ιησούς και αφού αντιλαμβάνεται ότι έχει πολλά φράγκα η όλη υπόθεση, μένει στη συμμορία ως το τέλος της ζωής του αλλάζοντας το όνομά του από Σαούλ σε «Σαύλος».
[(πράξεις των αποστόλων 25:19) ...;απεναντίας, είχαν μαζί του κάτι διαφορές για ζητήματα της θρησκείας τους, και για κάποιον Ιησού που είχε πεθάνει, αλλά ο Παύλος ισχυριζόταν ότι ζει]
[(πράξεις των αποστόλων 9:3) ...;Καθώς πήγαινε, όταν πλησίαζε στην Δαμασκό, ξαφνικά τον φώτισε μια αστραπή από τον ουρανό. Έπεσε (ο Σαούλ) στη γη και άκουσε μια φωνή να του λέει : «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;» Αυτός ρώτησε: «Ποιος είσαι, κύριε;» Κι ο Κύριος απάντησε: «Εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ καταδιώκεις»]
[(πράξεις των αποστόλων 9:17) ...;Τότε ο Ανανίας έφυγε, πήγε σε εκείνο το σπίτι κι ακουμπώντας τα χέρια του επάνω στο Σαούλ του είπε: «Σαούλ, αδελφέ, με έστειλε ο Κύριος, ο Ιησούς, που σου φανερώθηκε στο δρόμο καθώς ερχόσουνα για να ξαναβρείς το φως σου και να γεμίσεις με Άγιο Πνεύμα»]
[(πράξεις του Ιωάννη, στοίχος 113, απόκρυφα) ...;Εσύ (Ιησού) που με τύφλωσες για δυο χρόνια, και με έβαλες να θρηνώ και να σε εκλιπαρώ: Που εσύ (Ιησού) τον τρίτο χρόνο μου άνοιξες τα πνευματικά μάτια και επίσης μου παραχώρησες τα φυσικά μου μάτια.]
Ο Ιησούς αφού «έπλυνε τον εγκέφαλο» του Σαούλ και τον έκανε «Σαύλο» τον έστειλε στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Βαρναβά ή Βαρνάβα επί το Ελληνικότερον, ο οποίος ήταν κάτι σαν δεσμοφύλακας του, με νέα αποστολή να βρει την παλιά ομάδα με αρχηγό πλέον τον Πέτρο και να δώσει ένα μήνυμα του Ιησού. Σε αυτό το μήνυμα πρότεινε μια νέα εκστρατεία προσηλυτισμού προς τις εβραϊκές παροικίες που ζούσαν στην Μικρά Ασία, στην Ελλάδα και στην Ρώμη. Αυτή η επιστολή αργότερα εμπλουτίστηκε και κατέληξε να λέγεται «η Αποκάλυψη του Ιωάννη»!
[(προς Κορινθίους Α, 12,7 ...;Για να μην υπερβάλω τις αποκαλύψεις μου και υπερηφανευτώ, μου βάλθηκε παλούκι (σκόλοψ) στην σάρκα, και άγγελος του σατανά με τιμωρεί ώστε να μην υπερηφανεύομαι. Για αυτό το παλούκι (σκόλοψ) τρεις φορές παρεκάλεσα τον Κύριο να το διώξει από πάνω μου]
[(πράξεις των αποστόλων 9:26) ...;Ο Σαύλος (Παύλος) πήγε στην Ιερουσαλήμ και προσπαθούσε να συνδεθεί με τους μαθητές. Όλοι όμως τον φοβόταν και δεν πίστευαν ότι είναι μαθητής. Τότε ο Βαρνάβας τον πήρε και τον πήγε στους αποστόλους και τους διηγήθηκε πως είδε στον δρόμο τον Κύριο και ότι ο Κύριος του μίλησε, και ότι κήρυττε στην Δαμασκό με τόλμη τον Ιησού.]
[(αποκάλυψις Ιωάννου 22:16) ...;«Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελο μου να σας τα αναγγείλει ετούτα στις εκκλησίες.]
Ο Πέτρος εκείνη την εποχή είχε πλουτίσει αφού είχε πλήρη έλεγχο επάνω στη νέα κοινότητα των χριστιανών. Και όταν λέμε «πλήρη έλεγχο» εννοούμε ότι όταν τα μέλη δεν πλήρωναν αρκετά, πολλές φορές δολοφονούνταν, όπως για παράδειγμα η Ζαπφείρα και ο άντρας της, που έπρεπε να πουλήσουν τα χωράφια τους και να δώσουν τα λεφτά στον «Άγιο» Πέτρο, αλλά δεν του τα έδωσαν όλα κι αυτός τα πήρε στο κρανίο και τους σκότωσε! Έτσι ο Πέτρος είχε πολύ καλά βολευτεί με την κατάσταση, ώστε να μην επιθυμεί να έχει σχέση με τα μεγαλομανή σχέδια του Ιησού να γίνει «παγκόσμιος Θεός», σχέδια που απαιτούσαν και πολύ περπάτημα και ο Πέτρος δεν ήταν για τέτοια!
[(πράξεις των αποστόλων 5:8) ...;ο Πέτρος τη ρώτησε: «Πες μου, τόσο πουλήσατε το κτήμα;» Και αυτή είπε: «Ναι, τόσο». Ο Πέτρος τότε της λέει: «Γιατί συμφωνήσατε (με τον άντρα σου) να προκαλέσετε το Πνεύμα του Κυρίου; Να, αυτή την στιγμή βρίσκονται εκείνοι που έθαψαν τον άντρα σου αυτοί θα βγάλουν (από εδώ μέσα νεκρή) και εσένα». Την ίδια στιγμή αυτή έπεσε μπροστά στα πόδια του και ξεψύχησε. Μπήκαν μέσα οι νέοι και τη βρήκαν νεκρή. Την έβγαλαν και αυτήν και την έθαψαν δίπλα στον άντρα της. Όλη η εκκλησία και όλοι όσοι άκουσαν αυτά, φοβήθηκαν πολύ.]
Ο Ιησούς, βέβαια, δεν χάρηκε με αυτό το «φτύσιμο» του Πέτρου, αλλά «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» και θα εκδικηθεί για αυτό το ατόπημα του Πέτρου. Διαδίδει ότι ο Πέτρος την νύχτα της σύλληψης τού Ιησού «πριν λαλήσει ο κόκορας» τρεις φορές τον είχε αρνηθεί. Έτσι, με την ρετσινιά του δειλού και αρνητή του Κυρίου, καταφέρνει να εκτοπίσει τον Πέτρο από την αρχηγεία της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, δίνοντας την θέση του στον Ιάκωβο, τον αδελφόθεο. Ως και ο νεοφερμένος, ο Σαύλος, που εν τω μεταξύ τον είχαν στείλει στην Κύπρο σε "δοκιμαστική" αποστολή για να συνετίσει ένα "αντιφρονούντα" τον οποίο τύφλωσε και για να μπορέσει να φύγει χωρίς να συλληφθεί άλλαξε το όνομά του σε «Παύλος»,του αντιμιλά, ρίχνοντας τον Πέτρο στη θέση «4» της οργάνωσης.
[(πράξεις των αποστόλων 13:9-11) Ο Σαύλος δε, ο οποίος λεγόταν και Παύλος, αφού γέμισε από Πνεύμα Άγιο, κοίταξε τον μάγο και είπε· «ω εσύ που είσαι γεμάτος από κάθε δολιότητα και κάθε ραδιουργία, υιέ διαβόλου, εχθρέ κάθε δικαιοσύνης, δεν θα παύσης να διαστρέφεις τις οδούς του Κυρίου τις ευθείες; Και τώρα, ιδού, το χέρι του Κυρίου είναι επάνω σου και θα μείνεις τυφλός μη βλέπων τον ήλιο μέχρις ορισμένου καιρού». Και αμέσως έπεσε επάνω σ' αυτόν κάτι σαν πυκνή ομίχλη και σκοτάδι, και περιφερόταν και ζητούσε ανθρώπους, να τον οδηγούν από το χέρι.]
[(προς Γαλιλαίους 2:11) ...;όταν ήρθε ο Πέτρος στην Αντιόχεια του αντιμίλησα (εγώ ο Παύλος) κατάμουτρα, γιατί ήταν αξιοκατάκριτος]
Το σχέδιο συνεχίζεται κανονικά. Το «ψώνιο» του Ιησού ποτέ δεν θα σταματούσε! Θέλει να γίνει «Μίθρας» στην θέση του «Μίθρα». Έτσι παίρνει τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τραβάει ακάθεκτα προς την Ρώμη περνώντας πρώτα από την Μικρά Ασία, την Μακεδονία, την Αθήνα και την Κόρινθο, χωρίς να επηρεάζεται από τις γνώμες του Παύλου και του Βαρνάβα. Όλη η εκστρατεία γίνεται με επιτυχία λόγω των εβραϊκών κοινοτήτων, της «τέχνης» του Ιησού αλλά και της «ρητορικής» του Παύλου που ήταν μορφωμένος.
[(πράξεις των αποστόλων 16:7) ...;όταν ήρθαν στα σύνορα της Μυσίας, ήθελαν να συνεχίσουν τον δρόμο για την Βιθυνία, το πνεύμα του Ιησού όμως δεν τους άφησε.]
Άλλη μια παρένθεση εδώ! Μάθατε λοιπόν, κάτι το συνταρακτικό! Το καταλάβατε ή να σας το κάνω λιανά; Ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ, πέρασε από την Ελλάδα!!! Πήγε στην Μακεδονία, κατέβηκε στην Αθήνα και έμεινε για λίγο καιρό στην Κόρινθο! Ο Θεός περπάτησε στην Ελλάδα!!!!!Ελλάδα, η χώρα που περπάτησαν οι Θεοί (αληθινοί και ψεύτικοι). Κλείνει η παρένθεση.
Η ιστορία μας, ή μάλλον η αληθινή ιστορία του Ιησού, δυστυχώς φθάνει στο τέλος της. Μια καλή «φάση» όμως την έχουμε ακόμα! Με μάγους και βασιλιάδες, με πυρομανείς και αλλοπαρμένους!
Ομιλούμε για έτος 49 μ.Χ. Ο Ιησούς, ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήταν στην Ρώμη και γλεντούσαν τρελά, ειδικά ο Ιησούς, μάλλον γιατί η σεξουαλική ζωή στη Ρώμη ήταν πιο έντονη από την συντηρητική Ιουδαία. Μόνο ο Παύλος γκρίνιαζε λίγο, διότι δεν ανταμειβόταν ανάλογα με τα προσηλυτιστικά κηρύγματα και τις κλεψιές των μελών! Αρκετές φορές ξεσήκωναν και τον λαό τους για να «σπάσουν πλάκα», γεγονός που δεν άρεσε καθόλου στους Ρωμαίους και τους ανάγκαζε να λαμβάνουν μέτρα εναντίων τους, χωρίς αποτέλεσμα βέβαια.
Όπως αναφέρει ο ρωμαίος ιστορικός Σουητώνιος, οι Ρωμαίοι μαθαίνουν ότι κάποιος «Chrestus», που είναι μια παράφραση του «Χριστός», ξεσηκώνει τους Ναζωραίους στην πόλη, αλλά δεν καταφέρνουν να τον πιάσουν. Ακόμα και ο «ταξιδιώτης» Παύλος γλιτώνει μια φορά χρησιμοποιώντας το ίδιο παλιό «κόλπο της Σταύρωσης» του Ιησού και αντί για αυτόν εκτελούν κάποιον Διόσκουρο που του μοιάζει.
Όλα θα ήταν μέλι-γάλα ...; αν δεν ερχόταν μια μέρα κάποιος «κακός Μάγος» στην περιοχή! Αλλά τι κακό έκανε; Ποιος ήτανε; Και από πού μας «κουβαλήθηκε»;
Για να λύσουμε αυτές τις απορίες, πρέπει να πάμε πρώτα πίσω στην Ιερουσαλήμ, όπου κάποιος «μάγος» που ήταν αρχηγός της γνωστής ανταγωνιστικής αίρεσης του Ιωάννη του Βαπτιστή (που παρεμπιπτόντως ζη και βασιλεύει ακόμα στις ημέρες μας), αρχίζει και κάνει προβλήματα στον Πέτρο, αφού προσηλύτιζε χριστιανούς και ιδιαίτερα πλούσιους. Τον όνομα του, «Σίμωνας ο Μάγος», που διαδέχθηκε τον Δωσίθεο και αποδείχτηκε άτομο ικανότατο και γνώστης πολλών μαγικών «τρικ», κάτι σαν Χουντίνι ή Ντέιβιντ Κόπερφιλντ με άρωμα θρησκείας! Αφού κάνουν διαγωνισμούς θαυμάτων με τον Πέτρο, ο Πέτρος καταφέρνει με χίλια ζόρια να διώξει τον «Σίμωνα τον Μάγο» από την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία, αναγκάζοντας τον κυνηγημένο να φύγει για την Ρώμη, όπου για κακή του τύχη βρίσκονταν και ο Ιησούς με τον Παύλο. Γεγονός που, όπως θα δούμε, θα δημιουργήσει πολλά αλλά προβλήματα.
Άλλη μια παρένθεση εδώ. Το παπαδαριό σήμερα μας λέει ότι αν κάποιος προσπαθήσει να δωροδοκήσει το Άγιο Πνεύμα για να αποκτήσει θεϊκές ικανότητες, τότε διαπράττει Σιμωνία, γιατί ο Σίμων ο Μάγος προσπάθησε ...; με το αζημίωτο μέσω του Πέτρου να έχει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, όπως μας λένε οι Πράξεις των Αποστόλων! Κλείνει η παρένθεση.
Φτάνοντας στη Ρώμη, η πρώτη του επιτυχία είναι να αποσπάσει τον Ρωμαίο γερουσιαστή Μάρκελλο από τους Ναζωραίους. Ο Μάρκελλος ήταν πλούσιος αλλά και αφελής, κοινώς κορόιδο, αφού πλήρωνε πολλά χρήματα στους φτωχούς Ναζωραίους. Δεν φτάνει αυτό όμως, κάνει και μια ιδιωτική επίδειξη μαγικής τέχνης στον αυτοκράτορα Νέρωνα, όπου τον αποκεφαλίζουν και ανασταίνεται την τρίτη ημέρα, πράγμα που ξεφτιλίζει κάπως την ανάσταση του Ιησού.
Ο Ιησούς και ο Παύλος οργισμένοι από την τόση αναίδεια δεν «μένουν με σταυρωμένα χέρια» και φωνάζουν τον μαχαιροβγάλτη Πέτρο, ο οποίος αφρίζει από μίσος και αποφασίζει να πάει στην Ρώμη, παρ' όλο που μισεί τα ταξίδια και τον Παύλο. Και πράγματι, ο Πέτρος καταφέρνει να σκοτώσει ύπουλα τον «Σίμωνα τον Μάγο». Δυστυχώς όμως ο «Σίμωνας ο Μάγος» με τις μαγικές παραστάσεις του, είχε ήδη κάνει πολλές γνωριμίες με την αφρόκρεμα της Ρώμης και έτσι δεν έμεινε απαρατήρητη η δολοφονία του. Ο Παύλος και ο Πέτρος συλλαμβάνονται, δικάζονται, καταδικάζονται και θανατώνονται. Ο Παύλος με αποκεφαλισμό (ως Ρωμαίος πολίτης) και ο Πέτρος με σταύρωση! Βέβαια ο Ιησούς (σε προχωρημένη πλέον ηλικία), που πέρασε τόσα πολλά μαζί με τους δυο, εκδικείται ξεσηκώνοντας τους Ναζωραίους να κάψουν την Ρώμη, το 64 μ.Χ.
Ο Νέρων θεωρεί τους Ιουδαίους οπαδούς της αίρεσης των Ναζωραίων υπεύθυνους για την φωτιά, αλλά ο λαός και η γερουσία δεν τον πιστεύουν. Στην ιστορία βέβαια γράφτηκε ότι ο Νέρων ήταν κακός και έκαψε την Ρώμη και βλέποντας τις φωτιές έπαιζε με την άρπα του και τραγουδούσε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι βρισκόταν τουλάχιστον 40 χιλιόμετρα από την Ρώμη, απ' όπου φυσικά δεν έβλεπε τίποτα! Η σημερινή επιστημονική άποψη είναι πλέον ότι ο Νέρων δεν είχε καμιά σχέση με αυτόν τον εμπρησμό. Μη ξεχνάμε ακόμα ότι ο Νερών ήταν ο μόνος ρωμαίος κυβερνήτης που έδωσε αυτονομία στην Ελλάδα, κατήργησε τις αναίτιες δολοφονίες δούλων και τις θανατηφόρες μονομαχίες στην Αρένα.
[(προς Κορινθίους Β, 11:8) ...;(Εγώ ο Παύλος) άλλας εκκλησίας εσύλησα (κατέκλεψα)]
[(προς Κορινθίους Α, 9:4) ...;Δεν έχουμε το δικαίωμα (εμείς ο Παύλος και ο Βαρνάβας) να τρώμε και να πίνουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να περιφέρουμε γυναίκα «αδερφή» και εμείς όπως κάνουν οι υπόλοιποι απόστολοι και τα αδέρφια του Κυρίου και ο Κηφάς (Πέτρος);]
[(πράξεις του Πέτρου και Παύλου, καθολική παράδοση) ...;Ο Διόσκουρος ο πλοίαρχος που ήταν και αυτός φαλακρός και φορούσε ρούχα πλοιάρχου, μιλούσε πολύ τολμηρά. Και όταν βγήκε έξω την πρώτη μέρα στην πόλη της Ποντιόλης νομίζοντας ότι είναι ο Παύλος τον έπιασαν, τον αποκεφάλισαν και έστειλαν το κεφάλι του στον αυτοκράτορα.]
[(Σουητώνιος, ρωμαίος ιστορικός, έργο «Οι ζωές των Καισάρων», στο βιβλίο «Κλαύδιος» 5:25:4) ...;«Από τη στιγμή που οι Εβραίοι, σε σταθερή βάση, δημιουργούσαν ταραχές προκαλούμενες από κάποιον Chrestus (Χρήστο) (ο αυτοκράτορας Κλαύδιος το 49 μ.Χ.) τους έδιωξε από την Ρώμη».]
[(πράξεις του Πέτρου και Παύλου, καθολική παράδοση) ...;Και ο Κύριος μου ο Ιησούς Χριστός με συνάντησε, και κοιτάζοντάς τον, εγώ είπα: «Κύριε που πηγαίνεις;» «Στη Ρώμη για να σταυρωθώ.» ...;Και εγώ είπα: «Κύριε, εγώ θα πάω να εκτελέσω την διαταγή σου».]
[(πράξεις του Πέτρου, απόκρυφα) ...;Όταν πέρασαν τα 12 χρόνια τα οποία είχε επιβάλλει επάνω του ο Κύριος ο Ιησούς, αυτός εμφανίστηκε σε ένα όραμα λέγοντας σε αυτόν: Πέτρο, ο Σίμωνας ο Μάγος τον οποίο εσύ έδιωξες έξω από την Ιουδαία, καταδικάζοντας τον, ήρθε πάλι εναντίων σου στην Ρώμη.]
[πράξεις του Πέτρου, απόκρυφα) ...;Και τότε οι αδερφοί λυπήθηκαν και ικέτευσαν τον Πέτρο να πολεμήσει εναντίων του Σίμωνα (ο οποίος έλεγε πως είναι η δύναμη του Θεού και κατοικούσε στο σπίτι του Μαρκέλλου του Γερουσιαστή, τον οποίο έπεισε με την γοητεία (μαγεία) του.) λέγοντας: «Πίστεψε μας, Πέτρο. Δεν υπήρχε τόσο σοφός άντρας ανάμεσα στους ανθρώπους όπως ο Μαρκέλλος. Όλες τις χήρες που πίστευαν στον Χριστό τις βοηθούσε. Όλοι που δεν είχαν πατέρα τους τάιζε. Και τι ακόμη αδελφέ. Όλοι οι φτωχοί αποκαλούσαν τον Μαρκέλλο ευεργέτη τους.]
[(πράξεις του Πέτρου και Παύλου, καθολική παράδοση) ...;Διότι ο άπιστος Σίμωνας με πονηριά είπε στον Νέρωνα: Διέταξε να με αποκεφαλίσουν σε ένα σκοτεινό μέρος και εκεί να με αφήσουν σκοτωμένο και αν δεν αναστηθώ την τρίτη μέρα να πιστέψεις πως είμαι μάγος (τσαρλατάνος), αλλά εάν αναστηθώ, πίστεψε πως είμαι ο Υιός του Θεού ...; ...;Και την τρίτη μέρα εμφανίστηκε στον Νέρωνα και είπε: «Επέτρεψε μου να καθαριστώ από τα αίματα μου, διότι έχοντας αποκεφαλιστεί, όπως υποσχέθηκα αναστήθηκα την τρίτη μέρα». Και ο Νέρων είπε: «Να, εδώ η απόδειξη» και γυρίζοντας στο Παύλο του λέγει: «Εσύ Παύλε γιατί δεν μιλάς;»]
[(πράξεις του Πέτρου και Παύλου, καθολική παράδοση) ...;Τότε ο Νέρων, έχοντας καλέσει τον Αγρίππα, τον αρχηγό των Πραιτοριανών, είπε σε αυτόν: «Είναι αναγκαίο να εκτελούνται άνθρωποι που εισάγουν κακόβουλες θρησκευτικές συνήθειες. Για αυτό σε διατάζω να τους πάρεις σιδηροδέσμιους και να θανατωθούν σε θαλάσσια μάχη (στη αρένα)». Και ο Αγρίππας, ο αρχιπραιτοριανός, είπε: «Έξοχε αυτοκράτορα, αυτό που διατάζεις δεν αρμόζει σε αυτούς, διότι ο Παύλος είναι αθώος και ο Πέτρος ένοχος». Ο Νέρων είπε: «Πώς να πεθάνουν;» Ο Αγρίππας απάντησε: «Μου φαίνεται σωστό ο Παύλος να αποκεφαλιστεί και ο Πέτρος να σταυρωθεί με την κατηγορία της δολοφονίας». Ο Νέρων είπε: Πολύ σωστά δίκασες.]
Η Ρώμη ήταν εντελώς κατεστραμμένη και χρειαζόταν αστρονομικά ποσά για την ανοικοδόμηση της, έτσι στέλνει την διαταγή στον Φλώρο, τον κυβερνήτη της Ιουδαίας να πάρει τα χρήματα από τον ναό του Σολομώντος στην Ιερουσαλήμ και να τα στείλει στην Ρώμη, γιατί οι Ιουδαίοι ευθύνονταν για την καταστροφή και αυτοί έπρεπε να πληρώσουν. Κάποιοι εβραίοι στην Καισαρεία παίρνουν καλάθια και κάνουν «έρανο» για να διακωμωδήσουν τον Φλώρο, γεγονός που τον εξοργίζει και διατάζει να τους συλλάβουν. Όμως δεν τους βρίσκει και σταυρώνει κάποιους τυχαίους εβραίους. Αυτό φέρνει γενική αναταραχή και ξεσπάει η πρώτη εβραϊκή επανάσταση κατά των ρωμαίων, που σαν αποτέλεσμα έχει την καταστροφή του ναού του Σολομώντος και τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων εβραίων.
Και έτσι ο Ιησούς εκπλήρωσε «δυο σε μία» προφητείες: Την Φωτιά που θα έβαζε στον Κόσμο και την καταστροφή του ναού του Σολομώντος! Βέβαια έπρεπε και αυτός να βάλει το χεράκι του. Και έτσι έζησε καλά και εμείς καλύτερα ( ...;κάπως)!
[(κατά Λουκάν 12:49) ...;Φωτιά ήρθα να βάλω στην γη ( εγώ ο Ιησούς) και τι άλλο θα ήθελα από το να έκαιγε ήδη. Έχω όμως ένα βάπτισμα να περάσω. Νομίζετε πως ήρθα για να φέρω ειρήνη στην γη, όχι, αλλά διαχωρισμούς.]
[(Θωμάς Λόγος 10, απόκρυφα) ...;Ο Ιησούς είπε: «Έβαλα φωτιά στον κόσμο και δες την κρατώ (την φωτιά) έως να καίει δυνατά.»]
[(προς θεσσαλονικείς 1:8) ...;Με πύρινη Φλόγα θα εκδικηθεί σε όσους δεν τον γνώρισαν τον θεό και δεν υπάκουσαν το ευαγγέλιο του Κύριου μας Ιησού.]
[(προς Εβραίους 12:29) ...;Γιατί ο θεός μας είναι Φωτιά που κατακαίγει.]
[(Θωμάς Λόγος 82, απόκρυφα) ...;Ο Ιησούς είπε: «Οποίος είναι κοντά μου, είναι κοντά στην Φωτιά. Και οποίος είναι μακριά μου, είναι μακριά από το Βασίλειο».]
[(Θωμάς Λόγος 71, απόκρυφα) ...;Ο Ιησούς είπε : «Θα καταστρέψω αυτόν τον οίκο και κανείς δεν θα τον ξανακτίσει».]
[(ευαγγέλιο Φίλιππου, απόκρυφα) ...;Ο Θεός είναι ανθρωποφάγος.. Για αυτό του θυσιάζουν ανθρώπους. Πριν από τους ανθρώπους θυσίαζαν ζώα, γιατί δεν ήταν αληθινοί Θεοί στους οποίους θυσίαζαν.]
Καταστρέψαμε την εικόνα του Ιησού, εντελώς και αμετάκλητα. Αυτός ο άνθρωπος που περιγράψαμε είναι ο ίδιος ο Σατανάς ή ο υιός του! Να σας πω όμως κάτι; Και ο ίδιος ο Ιησούς παραδέχεται ότι είναι «διαβολάκι» και μισεί όταν τον παρεξηγούν και τον λένε «αγαθό»! Θα το ξέρατε αν διαβάζατε τις Γραφές, αμαρτωλοί!
[(ευαγγέλιο του Ιακώβ, απόκρυφα) ...;Αλίμονο σε αυτούς που είδαν τον Υιό του Ανθρώπου (Ιησού), μακάριοι όσοι δεν τον είδαν, όσοι δεν είχαν συναναστροφή μαζί του και όσοι δεν τον άκουσαν καθόλου. Αυτοί θα ζήσουν. Αλίμονο σε σας που χρειάζεστε βοήθεια και έλεος. Μακάριοι είναι αυτοί που μίλησαν ελεύθερα για τον εαυτό τους και δεν χρειάζονται το έλεος κανενός.]
[(αποκάλυψις Ιωάννου 22:16) ...;«Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελο μου να σας τα αναγγείλει ετούτα στις εκκλησίες. Εγώ είμαι από τη ρίζα και την γενιά του Δαβίδ, το άστρο το λαμπερό, το πρωινό (Εωσφόρος)]
[(Ησαΐας 14:12) ...;Πως έπεσες από τον ουρανό Εωσφόρε (πρωινό άστρο), Υιέ της Αυγής, συντρίφτηκες στην γη, εσύ ο καταπατών τα έθνη ...; ...;Αυτοί που σε βλέπουν θα σε παρατηρούν, λέγοντας: Αυτός ήτανε ο άνθρωπος που έκανε την γη να τρέμει, που τάραξε τα βασίλεια.]
[(κατά Μάρκον 10:18) ...;Και ο Ιησούς του είπε: «Γιατί με αποκαλείς αγαθό (καλό); Κανένας δεν είναι αγαθός (καλός), μόνον ο Θεός.»]
[(πράξεις του Ιωάννη, απόκρυφα) ...;(ο Ιησούς είπε) Γίνεται καλύτεροι από μένα, και κάντε τους εαυτούς σας ως Υιούς του Αγίου Πνεύματος.]
[(κατά Λουκάν 4:23) ...;Και είπε (ο Ιησούς): « θα μου πείτε ασφαλώς την παροιμία γιατρέ γιάτρεψε τον εαυτό σου.»]
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Ιησού! Υπάρχει βέβαια ένα τελευταίο θέμα που δεν έθιξα. Είναι αυτό του θανάτου του Ιησού. Λοιπόν ...; ο Ιησούς δεν πέθανε γιατί ήταν Θεός! Εντάξει ...; πλάκα κάνω! Δεν έχω κάτι να πω μέχρι τώρα για το πού, πότε και πώς πέθανε ο Ιησούς! Κάτι τεκμηριωμένο εννοώ. Υπάρχει μόνο μια αναφορά του Ειρηναίου ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε σε ηλικία γήρατος αλλά αυτό δεν διασταυρώνεται από πουθενά! Υπάρχει και μια άλλη Εβραϊκής προελεύσεως πληροφορία που μας λέει ότι πέθανε πάνω στο σταυρό με την κατηγορία της μαγείας σε ηλικία γήρατος, αλλά και αυτή η πληροφορία δεν μπορεί να τεκμηριωθεί! Η έρευνα όμως συνεχίζεται ...;.
* * *
Αυτά με την ιστορία του Ιησού! Αλλά αμέσως δημιουργούνται ορισμένες απορίες:
1. Πώς αυτή η ιστορία κατέληξε σε θρησκεία με τον Ιησού να προάγεται σε ΘΕΟ;
2. Από πού κατάγεται στην πραγματικότητα η θρησκεία «Χριστιανισμός»;
3. Ποιοι συνέγραψαν την Καινή Διαθήκη, το θεμέλιο λίθο της χριστιανικής πίστης, και ποιός ήταν ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος που περιγράφει;
H Εκκλησία δίνει τις δικές της απαντήσεις, αλλά η Ιστορία έρχεται να αποκαλύψει ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού ...; Ας δούμε, λοιπόν, όλα αυτά που η Εκκλησία δεν θέλει να ξέρουμε.
Ο Χριστιανισμός διαφέρει από άλλες θρησκείες, γιατί στηρίζεται σε συγκεκριμένα γεγονότα που σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη συνέβησαν πριν από 2000 χρόνια. Τα γεγονότα αυτά που παρουσιάζονται στην Καινή Διαθήκη υποτίθεται ότι έγιναν έτσι ακριβώς όπως μας τα λένε οι συγγραφείς της και είναι αποτέλεσμα Θείας έμπνευσης! Ωστόσο, όπως έχουμε ήδη περιγράψει και αναλύσει, δεν πρόκειται για πραγματικά γεγονότα, τόσον όσον αφορά την χρονολογική σειρά, όσο και τα πρόσωπα που συμμετέχουν στα γεγονότα. Η Εκκλησία το ψιλοπαραδέχεται όταν η ίδια ομολογεί ότι είτε είναι, είτε δεν είναι αυθεντικά και σωστά τα κείμενα, εμείς θα τα θεωρούμε σε μεγάλο βαθμό ως δεδομένα! Άρα υπάρχουν και αμφιβολίες ...; σε μικρό βαθμό!
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol.iii, p.712). «Οι γραπτές πηγές της γνώσης μας για την απαρχή και πρώιμη εξέλιξη του Χριστιανισμού προέρχονται κυρίως από τα ιερά κείμενα της Καινής Διαθήκης, την αυθεντικότητα των οποίων, οφείλουμε να παίρνουμε, σε μεγάλο βαθμό, ως δεδομένη»]
Στην πραγματικότητα, το παπαδαριό πέφτει σε απίστευτες αντιφάσεις. Π.χ, ενώ λέει ότι τα Ευαγγελίων που συνθέτουν την Καινή Διαθήκη δεν αναφέρονται στον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής περιόδου, μετά μας τα γυρίζει και λέει ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν σταδιακά κατά την διάρκεια των αιώνων, ξεκινώντας μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού Xριστού. Τώρα βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα χρόνια μετά τον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής περιόδου είναι σαφώς μετά την σταύρωση. Α ...; όλα κι όλα! Η αλήθεια να λέγεται!
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol.vi, p.137, pp.655-6) «(τα ευαγγέλια) δεν αναφέρονται στον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής περιόδου»]
Το πρώτο Ευαγγέλιο είναι του Μάρκου, όπως παραδέχεται και η εκκλησία, αλλά επειδή έχει αναφορά στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. λογικά γράφτηκε μετά το 70 μ.Χ. Άρα από την σταύρωση και την ανάσταση που σύμφωνα με το παπαδαριό έγινε το 33 μ.Χ. έως και το 70 μ.Χ. (τουλάχιστον) δεν έχουμε καμία αναφορά στον Ιησού Χριστό το Ναζωραίο! Σαράντα περίπου χρόνια τον είχαν ξεχάσει τον Σωτήρα και Μεσσία και ξαφνικά τον θυμήθηκαν κι άρχισαν να γράφουν για όσα είχε πει! Κατά λέξη! Και το παλαιότερο θρησκευτικό χειρόγραφο που σώζεται χρονολογείται μετά το 350 μ.Χ.! Όλα τα άλλα καταστράφηκαν, αλλά ο σταυρός που σταύρωσαν τον Χριστό έχει βρεθεί σε πολύ καλή κατάσταση. Και τα καρφιά από την σταύρωση του Ιησού έχουν βρεθεί. Χωρίς ίχνος σκουριάς! Ατσάλινα και ανοξείδωτα θα ήταν. Τα χειρόγραφα όμως χάθηκαν!
Μια παρένθεση (από τις πολλές που έχω κάνει). Το σταυρό του Ιησού, που τον βρήκε άθικτο η «Αγία» Ελένη στον Γολγοθά μετά από 350 χρόνια, ΔΕΝ τον διατήρησαν ατόφιο αλλά τον έκοψαν σε κομματάκια για να «πάρουν όλοι» λίγο θαυματουργό ξύλο (δώσε κι εμένα μπάρμπα)! Κι αν μαζέψει κάποιος όλα τα κομμάτια του Τίμιου Ξύλου θα καταλάβει πώς από δάσος έγινε έρημος η Σαχάρα! Τίμιο Ξύλο! Ε ρε ξύλο άτιμο που τους χρειάζεται!
Α! Και κάτι ακόμα. Μας λέει το παπαδαριό ότι η «Αγία» Ελένη (βοήθειά μας) εκτός από το σταυρό του Ιησού βρήκε και τον τάφο του, κάτω από τα ερείπια του ναού της Αφροδίτης που βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ και τον γκρέμισαν οι φανατικοί Ζηλωτές που κουβαλούσε μαζί της! Τέτοια ψέματα μας ταΐζουν αιώνες τώρα! Σας προλαβαίνω και σας λέω ότι: Ναι, ο Πανάγιος τάφος στην Ιερουσαλήμ είναι μια απάτη της Εκκλησίας! Ναι, αυτός ο τάφος μέσα από τον οποίο πηγάζει το «Άγιο Φως» και μόνο σε Ορθόδοξο Ιερέα δίνεται από το Θεό ...; Έχει αρχίσει και μουδιάζει η δεξιά μεριά του προσώπου μου! Θα μας τρελάνουν! Θα πάθω κανένα εγκεφαλικό! Στα πρόθυρα είμαι! Και θα το τεκμηριώσω! Όχι το εγκεφαλικό, για την απάτη του «Πανάγιου Τάφου» ομιλώ! Αυτήν θα τεκμηριώσω!
Λοιπόν. Στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και όπου αλλού ζούσαν Έλληνες, ή υπήρχαν άνθρωποι που λάτρευαν τους Θεούς των Ελλήνων, ουδέποτε ανεγείρονταν Ναός κάποιου Θεού των Ελλήνων (πόσο μάλιστα της Αφροδίτης!) επάνω σε μιασμένο έδαφος. Και τέτοιο θεωρούνταν σαφέστατα έδαφος όπου είχε υπάρξει τάφος ή τάφοι.
Αυτό σημαίνει ότι, πολύ απλά, σε εκείνο το σημείο ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΤΕ ΤΑΦΟΣ!! Αυτό το οποίο συνέβη είναι ότι οι ζηλωτές και οι θρησκόληπτοι εντολοδόχοι της «Αγίας» Ελένης, φορτωμένοι με εξουσίες και χρήμα, εντόπισαν ένα ενδιαφέρον σημείο στην Ιερουσαλήμ, ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΗΔΗ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, και με την γελοία κατηγορία ότι ο Ναός ήταν ψεύτικης Θεότητας, ειδωλολατρικής και βάση του ...; «οράματος» που είδε η πρώην εταίρα αλλά και εταίρα του Κωνστάντιου (του πατέρα του Κωνσταντίνου) Ελένη, κατεδάφισαν τον περικαλλή Ναό ώστε να ...; «εμφανιστεί» ως εκ του θαύματος ο ...; Πανάγιος Τάφος κάτω από το Ναό!!
Να που όμως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Σύμφωνα, λοιπόν, τόσο με τις εβραϊκές συνήθειες όσο και με τις περιγραφές της Καινής Διαθήκης, κανένας τάφος δεν υπήρχε ή ανεγείρονταν ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ!
Ξαφνικά όμως, και ΜΕΤΑ ΑΠΟ 350 ΧΡΟΝΙΑ, εμφανίζεται το ψώνιο η Ελένη, μια πρώην εταίρα (πόρνη δηλαδή) η οποία παρ' ότι δεν αξιώθηκε να παντρευτεί τον Κωνστάντιο, έφερε στον κόσμο τον φρενοβλαβή και νόθο γιό του Φλάβιο Βαλέριο, τον μετέπειτα χρισμένο «Μέγα Κωνσταντίνο», βλέπει όραμα, γκρεμίζει το Ναό και βρίσκει από κάτω ...; τάφο!
Ναι, αδελφοί Χριστιανοί, τόσο τραγελαφικά «βρέθηκε» ο δήθεν τάφος!! Από ένα ...; «όραμα» που είδε όχι κάποιος Απόστολος, ούτε κάποιος Άγιος, ούτε κάποιος Πατέρας, ούτε κάποιος Μάρτυρας, αλλά ...; η πόρνη μητέρα του καθάρματος και μπάσταρδου Φλάβιου Βαλέριου, του κατασκευαστή του άλλου αθλιότατου «θαύματος», του περίφημου παραμυθιού του ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ!!
Τόσο ο δήθεν «Πανάγιος Τάφος» όσο και το δήθεν «Τίμιο Ξύλο», αποτελούν μια θλιβερή προσκυνηματική φάρσα που γίνεται στις καμπούρες των αδαών και πλανεμένων χριστιανών.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, και καλά θα κάνουν όλοι οι Χριστιανοί να συμφιλιωθούν μαζί της. Κλείνει η μεγαλύτερη παρένθεση.
Δεν γνώριζε κανείς, λοιπόν, τα ευαγγέλια τον πρώτο αιώνα μ.Χ., αλλά γράφτηκαν μετά την σταύρωση και την ανάσταση. Και γιατί τα έγραψαν τότε και όχι νωρίτερα; Γιατί τα κρατούσαν κρυφά; Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου, γνωστοί όμως οι τσαρλατάνοι!
Γνωρίζουμε από την ίδια την Εκκλησία ότι τα πιο παλαιά χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται μετά το 350 μ.Χ. Δηλαδή 350 χρόνια μετά την εποχή που υποστηρίζεται ότι ο Ιησούς περπάτησε στην Παλαιστίνη και έκανε όσα «θαυμαστά» έκανε. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο δημιουργείται ένα μεγάλο συγγραφικό κενό στην ιστορία του Χριστιανισμού. Η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι πράγματι αυτά τα κείμενα γράφτηκαν μετά τον 350 μ.X. Πώς λοιπόν δημιουργήθηκε η Καινή Διαθήκη; Πώς κάλυψε το κενό γνώσης των 350 χρόνων; Και κυρίως, τί απ' όλα όσα μας λέει για τον Ιησού Χριστό και κατ' επέκταση για τον Χριστιανισμό είναι αλήθεια;
[(Catholic Encyclopedia, op. Cit., pp.656-7) «τα νεότερα από τα σωζόμενα χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται λίγο πριν από τα μισά του 4ου αιώνα π.X.»]
Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν και τεκμηριώνουν (όπως θα δούμε) ότι υπεύθυνος της δημιουργίας της Καινής Διαθήκης και επομένως και του Χριστιανισμού ως θρησκείας, ήταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (Φλάβιος Βαλέριος 272-337). Αυτό έγινε γιατί ο Κωνσταντίνος είχε να αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα με το τότε ιερατείο. Οι επίσκοποι είχαν χαμηλό πνευματικό επίπεδο, τσακώνονταν μεταξύ τους έχοντας μεγάλες διαφορές (οικονομικές, δογματικές, εδαφικές κλπ) και πίστευαν σε πολυάριθμους Θεούς και Μεσσίες, στοιχεία τα οποία συχνά οδηγούσαν σε βίαιες θρησκευτικές διαμάχες.
[(Ωριγένης κατά Κέλσου, 1:67, 3:44) «Τα πιο άξεστα πρόσωπα... που δίδασκαν περίεργα και παράδοξα πράγματα... που δήλωναν ανοιχτά ότι μόνο οι αδαείς ήταν κατάλληλοι για να ακούν τις ομιλίες τους... που δεν εμφανίζονταν ποτέ στους κύκλους των σοφότερων, αλλά πάντα φρόντιζαν να χώνονται στους κύκλους των αμαθών και ακαλλιέργητων... που περιπλανούνταν στις αγορές και στις γιορτές κάνοντας κόλπα... που γέμιζαν τα βιβλία τους με παραμύθια... που το μυαλό τους δεν πήγαινε παρά πέρα... που έγραφαν ανοησίες στις περγαμηνές τους...»]
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol.xiv, pp.370-1) H Εκκλησία τους τιμά και τους αποκαλεί «Πατέρες» της και προσπαθεί να σκεπάσει την αλήθεια για τον χαρακτήρα τους και την προσπάθεια του Κωνσταντίνου να τους χαλιναγωγήσει.]
Οι ομάδες αυτές των επισκόπων πίστευαν σε πολλές θεότητες και οι δογματικές αντιλήψεις τους για κάθε μια θεότητα διαμόρφωναν πολυάριθμες θρησκευτικές αιρέσεις, η καθεμία με το δικό της δόγμα. H ένωσή τους, λοιπόν, κάτω από ένα κοινό δόγμα θα ήταν ό,τι καλύτερο για την χώρα και τον Αυτοκράτορα. Γι' αυτό αυτή η ένωση ήταν ένα από τα κυριότερα πράγματα που ήθελε να πετύχει άμεσα ο Κωνσταντίνος.
[(Optatus of Milevis, 1:15, 19) «Και συχνά οι ομάδες διαφιλονικούσαν μεταξύ τους για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δογμάτων τους και ανταγωνίζονταν για να κερδίσουν κοινό στις ομιλίες τους»]
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων του Κωνσταντίνου. Υπάρχει η κοινή αντίληψη, αν όχι η βεβαιότητα, ότι ο Κωνσταντίνος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και στη συνέχεια τον επέβαλε ως επίσημη θρησκεία. O μύθος ότι ο Κωνσταντίνος προσηλυτίστηκε και βαπτίστηκε Χριστιανός, είναι κυριολεκτικά μύθος. Αντίθετα, ο Κωνσταντίνος δεν είχε αποκρυσταλλωμένες θεολογικές αντιλήψεις. Ήταν θεολογικά ...; αναποφάσιστος και ...; «όπου φυσά ο άνεμος», αλλά και όπου υπάρχει οικονομικό ή άλλο συμφέρον.
[(Catholic Encyclopedia, Pecci ed., vol.iii, p.299, passim) «(η θεωρία του ...; Χριστιανού Κωνσταντίνου) δεν βρίσκει κανένα ιστορικό πάτημα και πρέπει να αναθεωρηθεί»]
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol xiv, pp.370-1). «το ότι ο Κωνσταντίνος έγινε Χριστιανός και βαπτίστηκε είναι ολοκληρωτικά... μύθος»]
[(Catholic Encyclopedia, New edition, vol.xii, p.576, passim). «(ο Κωνσταντίνος) ποτέ δεν υιοθέτησε μια σταθερή θεολογική γνώση και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στους θρησκευτικούς συμβούλους του».]
Καθώς η διαμάχη μεταξύ των πολυάριθμων και διαφορετικής θρησκευτικής αντίληψης φατριών μεγάλωνε, ο Κωνσταντίνος βρήκε την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα καινούργιο δόγμα, με ένα νέο Θεό ο οποίος θα είχε στοιχεία από όλα τα δόγματα και θα ικανοποιούσε όλες τις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Αυτή τη «Νέα Θρησκεία» φρόντισε να την προστατέψει με νέους νόμους. Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία από την αρχή για να καταλάβουμε πώς μας προέκυψε ο Χριστιανισμός ως θρησκεία.
Ο Κωνσταντίνος ζήτησε από τους επισκόπους να πάνε στη Νίκαια, έχοντας μαζί τους γραπτές τεκμηριώσεις των δογμάτων τους. Η πλάκα είναι ότι αυτοί οι σύνεδροι ήταν 318, αλλά αυτές οι γραπτές τεκμηριώσεις αριθμούσαν συνολικά 2231 θρύλους για θεούς και σωτήρες. Δηλαδή ο κάθε επίσκοπος κουβαλούσε μαζί του (αναλογικά) γύρω στα 7 τεκμηριωμένα δόγματα με τους ανάλογους «Αληθινούς Θεούς»! Μόνο από αυτό καταλαβαίνει κάποιος το πόσο γελοίοι και ανόητοι ήταν αυτοί οι επίσκοποι και πόσο χαμηλού επιπέδου! Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, γιατί υπήρξε η μέριμνα αργότερα για καταστροφή των αρχείων αυτής της συνόδου, που ονομάστηκε, από το όνομα της πόλης που έγινε, «σύνοδος της Νίκαιας» ή «Α' Οικουμενική σύνοδος».
[(Life of Constantine, op.cit, vol.ii, p.73;N&PNF, op.cit, vol, I, p.518) «(οι επίσκοποι κατέθεσαν) 2231 θρύλους για θεούς και σωτήρες...»]
[(Catholic Encyclopedia, New Edition, vol I, p.792). «Πρόκειται για ένα από τα πιο περίεργα γεγονότα της εκκλησιαστικής ιστορίας. Επειδή ο Κωνσταντίνος είχε μυηθεί τότε στην θρησκευτική αδελφότητα του Ηλίου Παντοκράτορα, μία από τις δύο επικρατέστερες λατρείες που θεωρούσαν τον Ήλιο ως τον υπέρτατο θεό (η άλλη ήταν ο Mιθραϊσμός), διέταξε να γίνουν οι πρώτες συνεδριάσεις κατά το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Iουνίου 325».]
Ο Σαββίνιο, ο επίσκοπος της Hράκλειας μας αναφέρει ότι εκτός από τον Κωνσταντίνο και τον έμπιστό του Ευσέβιο της Καισάρειας (Ευσέβιος ο Παμφίλου), όλοι οι άλλοι επίσκοποι που είχαν πάει εκεί ήταν αγράμματα και ασήμαντα πλάσματα, που δεν καταλάβαιναν τίποτα.
[(Secrets of the Christian Fathers, Bishop J.W.Sergerus, 1685). «Εκτός από τον Κωνσταντίνο και τον έμπιστό του Ευσέβιο (Ευσέβιος ο Παμφίλου), δεν υπήρχαν εκεί παρά αγράμματα, ασήμαντα πλάσματα, που δεν καταλάβαιναν τίποτα»]
[(An Apology for Christianity, 1776, dr. Richard Watson 1737-1816). «...Ο κλήρος στη σύνοδο της Νίκαιας βρισκόταν υπό το καθεστώς του διαβόλου ...ήταν ένα σώμα ασυνάρτητων ηλιθίων ...και η σύνοδος προστάτευε τις πιο ποταπές αχρειότητες».]
Κι όμως, όλα δείχνουν ότι αυτό το σώμα των «επισκόπων» έθεσε τις βάσεις για την έναρξη της Χριστιανικής θρησκείας και την θεολογική γέννηση της οντότητας του Ιησού Xριστού. Το παπαδαριό μας λέει σήμερα ότι τα πλέον σημαντικά στοιχεία των πρακτικών της συνόδου της Νίκαιας χάθηκαν κατά μυστηριώδη τρόπο!
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol iii, p.160) «(τα πρακτικά της Νίκαιας) μυστηριωδώς απουσιάζουν από τους κανόνες».]
Αυτό φυσικά, αποτελεί ένα πρόβλημα, αλλά εμείς θα ξεκινήσουμε από τα ελάχιστα κομμάτια των αρχείων που έχουν σωθεί. Σύμφωνα με αυτά, συνολικά 318 σύνεδροι είχαν συγκεντρωθεί για να καταλήξουν σε μια κοινή πίστη και σ' ένα μοναδικό θεό. Μαζί τους κουβαλούσαν (όπως είπαμε) μακροσκελείς καταλόγους με τις θεότητες που λάτρευαν: Δίας, Μίθρας, Καίσαρας, Θορ, Μίνωας, Κρόνος, Ρα, Όσιρις, Ίσις, Απόλλωνας, Άρης, Αθηνά, Ταύρος, Ποσειδώνας, Φραγκαπάτη, Ήφαιστος, Άτις, Ίντρα, Ερμής, Εκάτη, Βάαλ, Ηρακλής, Άδωνης, Διόνυσος, Ήσους, Ώρος, Κρίσνα, είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που διαμόρφωναν το συγκεχυμένο θρησκευτικό αχταρμά των «Πατέρων» που έφτασαν στη Νίκαια.
Μέχρι το συνέδριο της Νίκαιας, η Ρωμαϊκή αριστοκρατία λάτρευε δυο Έλληνες θεούς, τον Απόλλωνα και τον Δία, αλλά ο λαός λάτρευε ως Θεό τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μίθρα. Αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο για την εποχή που ομιλούμε. H πρόθεση όμως του Κωνσταντίνου στη Νίκαια ήταν να δημιουργήσει έναν εντελώς νέο Θεό και μια νέα κοινή πίστη για όλη την αυτοκρατορία του. Κατά την διάρκεια των συναντήσεων, 53 ονόματα θεών τέθηκαν τελικά προς συζήτηση και οι σύνεδροι πλακώνονταν μεταξύ τους, χωρίς να καταλήγουν κάπου.
[(God's Book of Erska, Prof.S.L.MacGuire's translation, Salisbury, 1922, ch.x1viii, paragr.36, 41) «...κανένας θεός δεν είχε εκλεγεί από το σώμα των συνέδρων και συνέχιζαν να ψηφίζουν για να διευθετηθεί το θέμα... Η ψηφοφορία κράτησε ένα χρόνο και πέντε μήνες...».]
Ενάμιση χρόνο προσπαθούσαν να βρουν οι επίσκοποι ένα κοινό Θεό. Το παπαδαριό βέβαια μας λέει ότι η σύνοδος διήρκεσε δύο μήνες, αλλά μάλλον αφαιρούν την χρονική διάρκεια της ψηφοφορίας! Για το όνομα του Ιησού δεν έχει γίνει μέχρι τώρα καμία αναφορά! Όταν τελικά ο Κωνσταντίνος επέστρεψε, είχαν επιτέλους επικρατήσει πέντε ονόματα: Kαίσαρας (Ceasar), Kρίσνα (Krishna), Mίθρας (Mithra), Ώρος (Horus) και Δίας (Zeus)
[(Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 3,325). « ...;είχαν επιτέλους επικρατήσει πέντε ονόματα: Kαίσαρας (Ceasar), Kρίσνα (Krishna), Mίθρας (Mithra), Ώρος (Horus) και Δίας (Zeus)»]
Προσέξτε. Δώστε βάση. Δεν τα λέω εγώ αυτά, ούτε κάποιος ιστορικός συγγραφέας που ίσως να μην χώνευε τον Ιησού, τον Χριστιανισμό και τους Χριστιανούς! Το λέει ο Ευσέβιος ο Καισαρείας, ή Ευσέβιος της Καισάρειας, (275-339 μ.Χ.), ο οποίος ονομάζεται και Ευσέβιος ο Παμφίλου και υπήρξε επίσκοπος της Καισάρειας της Παλαιστίνης, εξηγητής και ιστορικός. Συνήθως αναφέρεται ως ο πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας λόγω του έργου του, της καταγραφής, δηλαδή, της ιστορίας στις απαρχές της Χριστιανικής Εκκλησίας, που είναι γνωστό ως Εκκλησιαστική Ιστορία και αποτελείται από 5 τόμους!
Τελικά ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος προσπάθησε να δώσει τη λύση! Πρότεινε τον συνδυασμό του δυτικής καταγωγής θεού Ήσους (Hesus, θεότητα Δρυίδων Κελτών) και του ανατολικού θεού-σωτήρα Κρίσνα (Krisna = σκούρος, μαυριδερός αλλά και ομόηχος του Christ = Χριστός, αυτός που έχει πάρει το χρίσμα). Ακολούθησε ψηφοφορία, όπου με οριακή πλειοψηφία συμφώνησαν (161 ψήφοι έναντι 157) και έτσι προέκυψε ένας νέος θεός, που επίσημα και με δημοκρατικές διαδικασίες επικυρώθηκε από τον Κωνσταντίνο (Acta Concilii Nicaeni, 1618). Αυτή η καθαρά πολιτική πράξη θεοποίησης τοποθέτησε νόμιμα και αποτελεσματικά τους Ήσου και Κρίσνα στην κορυφή του Ρωμαϊκού πάνθεου, σαν μια ξεχωριστή οντότητα. Το όνομα του νέου Θεού Ήσους Κρίσνα (Hesus Krisna) σταδιακά εξελίχτηκε σε Ήσους Κράιστ (Hesus Christ), Τζέσους Κράιστ (Jesus Christ) και στα Ελληνικά Ιησούς Χριστός.
Αμέσως μετά την ανακάλυψη του νέου Θεού έπρεπε να κατασκευαστή και η γραπτή θρησκευτική ιστορία του Θεού και τα διδάγματά του. Ο Κωνσταντίνος διέταξε τον επίσκοπο Ευσέβιο να περισυλλέξει όλα τα γραπτά και θρησκευτικά κείμενα που είχαν συγκεντρωθεί στο συνέδριο και να τα συνθέσει σε μια ενιαία συλλογή.
[(God's Book of Eskra, ch.x1viii, paragr.31) «Μελέτησε αυτά τα βιβλία και κράτα από αυτά ό,τι είναι καλό. Αλλά ό,τι είναι κακό, πέτα το. Ό,τι είναι καλό σ' ένα βιβλίο, ένωσέ το με ό,τι είναι καλό στο άλλο βιβλίο. Κι αυτό που θα προκύψει θα πρέπει να ονομαστεί το Βιβλίο όλων των Βιβλίων. Και θα πρέπει να γίνει το δόγμα των υπηκόων μου, το οποίο θα εισηγηθεί σε όλο το έθνος και έτσι θα σταματήσει κάθε πόλεμος για θρησκευτικούς σκοπούς».]
Ο Ευσέβιος τότε ένωσε τους θρύλους και τους μύθους όλων των θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου που είχαν φέρει μαζί τους οι επίσκοποι. Αντλώντας τις πληροφορίες από τα χειρόγραφα των επισκόπων και ανακατεύοντας ανατολικές και δυτικές παραδόσεις, πέτυχε να διαμορφώσει μια παγκόσμια πίστη και ως Μεσσία και Υιό Θεού λόγω της καταγωγής του (είπαμε ότι ο Ευσέβειος ήταν από την Παλαιστίνη) έβαλε τον Ιησού που ταίριαζε ηχητικά το όνομά του (τότε το πρόφεραν Χέσους ή κάπως έτσι) και τον συνέδεσε και με την παλαιά Διαθήκη (απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ) και φυσικά με τον θεό των Εβραίων Γιαχβέ (Υιός του). Τα περισσότερα στοιχεία για τη ζωή τού νέου Θεού τα πήρε από τον Μίθρα!
Στη συνέχεια, ανέθεσε σε αντιγραφείς να φτιάξουν πενήντα πολυτελή αντίγραφα γραμμένα σε περγαμηνές και να είναι ευανάγνωστα και να μεταφέρονται εύκολα. Αυτά αποτέλεσαν τις «Νέες Διαθήκες», την πρώτη ιστορικά ονομασία της Καινής Διαθήκης. Αμέσως μετά, ο Κωνσταντίνος διέταξε να καούν όλα τα προγενέστερα χειρόγραφα των πρεσβυτέρων και τα πρακτικά του συνεδρίου και ανακοίνωσε ότι όποιος αποκαλυφθεί να κρύβει προγενέστερα γραπτά, θα αποκεφαλιστεί. Πράγματι, δεν υπάρχουν σωζόμενα γραπτά από το συνέδριο της Νίκαιας, παρά μόνο κομματάκια κειμένων. Αυτή είναι πιθανότατα και η αιτία της μυστηριώδους απουσίας στοιχείων από τους κανόνες του συνεδρίου, που δημιουργεί κενό γνώσεων της πρώιμης ιστορίας του Χριστιανισμού.
[(Life of Constantine, vol.iv, pp.36-39, 331). «(ο Ευσέβειος) ένωσε θρύλους και μύθους όλων των θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου» ...;.«(έφτιαξε ο Ευσέβειος) πενήντα πολυτελή αντίγραφα ...;.γραμμένα σε περγαμηνές και ευανάγνωστα...που να μεταφέρονται εύκολα» ...;.«τις Νέες Διαθήκες» ...;. (και διέταξε) «να καούν (τα παλαιά χειρόγραφα)» ...;.«(και ανακοίνωσε) όποιος αποκαλυφθεί να κρύβει γραπτά, θα αποκεφαλιστεί».]
Μεταγενέστεροι συγγραφείς ονόμασαν τον Κωνσταντίνο μεγάλο θριαμβευτή της Χριστιανοσύνης, στην οποία έδωσε νομική υπόσταση και την έκανε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, τα ιστορικά αρχεία αποκαλύπτουν ότι το προσωπικό του συμφέρον ως αυτοκράτορα ήταν αυτό που τον οδήγησε στην δημιουργία μιας ενιαίας πίστης, η οποία δεν αποκαλούνταν καν χριστιανισμός ως τον 15ο αι. μ.X. και όσοι πίστευαν σ' αυτή τη θρησκεία λέγονταν Ναζωραίοι. Όπως θα έχετε καταλάβει, «παραμύθι φούρναρης» το «Εν Τούτω Νίκα» και τα οράματα του Κωνσταντίνου. Πιο πιθανό είναι να είχε οραματιστεί (σε ώρες που πείναγε) αλλαντικά του Νίκα παρά το Εν Τούτω Νίκα!
Απλά το παπαδαριό και οι "πατέρες" της εκκλησίας προσπάθησαν να εξαγνίσουν τον Κωνσταντίνο και να τον κάνουν πιστό Χριστιανό και Θεοφοβούμενο. Ποιόν; Τον Κωνσταντίνο. Ένα κοινό φονιά, συζυγοκτόνο, παιδοκτόνο και ραδιούργο, που είχε παίξει «ξύσε μου την πλάτη να σου ξύσω την δική σου» με το παπαδαριό κι έκαναν ό,τι έκαναν στη Νίκαια.
Μερικές φορές εξοργίζομαι όταν μου έρχεται στο νου πόσο κατηγορήθηκαν (και κατηγορούνται) οι αρχαίοι μας πρόγονοι από τους θεόπνευστους για τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Καταλαβαίνω, ότι τους σημερινούς χριστιανούς τους φοβίζουν τα κείμενά τους. Όπως τους ζορίζουν και τα κείμενα που είχαν βρεθεί στο Ναγκ Χαμμαντί. Έχουν τύψεις ή απλά ενοχλούνται με τις ζαβολιές, τις πλαστογραφίες και τις ταχυδακτυλουργίες των θεόπνευστων, που συμμάχησαν με κοινούς εγκληματίες όπως ο περιβόητος κατά συρροή και κατ' επανάληψη φονιάς και εκ φύσεως ραδιούργος «μέγας» Κωνσταντίνος (να τον χαίρεστε!) για να βγάλουν τους αντιφρονούντες εκτός κόλπου, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κατηγορείτε τους πνευματικούς γίγαντες της Αρχαίας Ελλάδος τόσο επιπόλαια. Λίγος σεβασμός ΔΕΝ βλάπτει!
Ας επιστρέψουμε όμως στην Καινή Διαθήκη. Στους αιώνες που ακολούθησαν μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, διαδόθηκε και υπέστη διάφορες «παρεμβάσεις» και «μεταλάξεις».
Μέχρι τη σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν: Αν ο γιος είναι θεός, και διάφορος από τον πατέρα, πως μπορεί ο Γιαχβέ να είναι ...; ένας; Αν ο Ιησούς είναι θεός, πως μπορεί να είναι και άνθρωπος; Πολλοί πίστευαν ότι η ανθρώπινη φύση του Ιησού ήταν φαινομενική παρά αληθινή. Αντίθετα άλλοι επέμενε ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος, και για να διαφυλάξουν την άποψη αυτή, πρόσθεσαν στο δόγμα τις λέξεις «γεννημένος από την παρθένο Μαρία», τονίζοντας την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού.
Ένα δεύτερο πρόβλημα ήταν η ενότητα του θεού Γιαχβέ. Μια ομάδα (σαβελλιανοί), θέλοντας να διαφυλάξουν την ενότητα, δήλωναν ότι ο Γιαχβέ είχε αποκαλυφθεί με 3 διαδοχικούς τρόπους, ως πατέρας, γιος, και πνεύμα. Μια αντίπαλη ομάδα έβλεπε το Χριστό σαν τον άνθρωπο στον οποίο εισήλθε η δύναμη του Γιαχβέ.
Τον 2ο μ.χ. αιώνα, ο Άριος και οι οπαδοί του πίστευαν ότι ο υποτιθέμενος γιος δεν είναι το ίδιο με τον Γιαχβέ, αλλά κτίσμα, ο πρώτος μέσα στα πλάσματά του, ίσως ένα είδος ημίθεου. Μετά τη σύνοδο της Νίκαιας το 325 όπου μπήκε σε ένα καλούπι η νέα θρησκεία με τον τρόπο που περιγράψαμε, το πρόβλημα αυτό λύθηκε με το γιο να ανακηρύσσετε θεός εκ θεού, φως εκ φωτός, ομοούσιος κτλ με τον πατέρα!
Πρόβλημα υπήρχε επίσης με τη φύση του Γιαχβέ, που ενσαρκώθηκε στον Ιησού. Οι θεολόγοι της Αλεξάνδρειας τόνιζαν τη θεϊκή φύση του Ιησού απορρίπτοντας την ανθρώπινη. Οι αντίπαλοι τους, από τη σχολή της Αντιόχειας, τόνιζαν την ανθρώπινη φύση του Ιησού, παρά τη θεϊκή.
Οι απολλινάριοι πίστευαν ότι στον άνθρωπο Ιησού ο Λόγος είχε αντικαταστήσει το μυαλό ή το πνεύμα, απορρίπτοντας έτσι την ανθρώπινη φύση του. Η άποψη αυτή καταδικάστηκε το 381 στη σύνοδο της Κωνσταντινούπολις.
Το 397 ο Ιωάννης Χρυσόστομος άλλαξε τη δομή κειμένων που είχε γράψει ο Απολλώνιος ο Τυαναίας, ένας περιπλανώμενος σύγχρονος του Ιησού σοφός του 1ου αι. μ.X. και τα συμπεριέλαβε στα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Το λατινικό όνομα του Απολλώνιου είναι Παύλος και η Εκκλησία σήμερα ονομάζει τα γραπτά αυτά Επιστολές του Παύλου, αν και γνωρίζει την καταγωγή τους και τις αλλοιώσεις που έχουν υποστεί για να ταιριάξουν με το Χριστιανικό δόγμα, από τις αναφορές του καρδιναλίου Bembo (1547), γραμματέα του πάπα Λέοντα X, προς τον έμπιστό του καρδινάλιο Sadoleto.
[(Cardinal Bembo: His letters and comments on Pope Leo X, A.L.Collins, London, 1842). «Aγνόησε αυτά τα μικροπράγματα. Γιατί τέτοιες ανοησίες δεν ωθούν τον άνθρωπο στην τιμιότητα. Σκέψου ότι μια σοφή φωνή από τον Παράδεισο τα πρόσθεσε αργότερα».]
Τον 5ο μ.Χ. αιώνα, Ο Νεστόριος πίστευε ότι 2 άνθρωποι ενώθηκαν για να ενσαρκώσουν το Χριστό, και απέρριψε τον τίτλο που είχε δώσει η Αλεξάνδρεια στη Μαρία (Θεοτόκος). Ο Νεστόριος, πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, πίστευε ότι η Μαρία ήταν η μητέρα του ανθρώπου Ιησού, και όχι του «θεανθρώπου Υιού».
Η σύνοδος της Εφέσου, το 431, και της Χαλκηδόνας, το 451, οικειοποιήθηκαν τον τίτλο «Θεοτόκος», και η ενσάρκωση καθορίστηκε ως «δύο φύσεις, ένα πρόσωπο», κάτι που έμεινε σταθερό στην ορθοδοξία. Ο ορισμός αυτός πάντως της Χαλκηδόνας δημιούργησε νέες διαμάχες, καθώς η σχολή της Αλεξάνδρειας υποστήριξε ότι ο ενσαρκωμένος υιός είχε μια θεϊκή φύση, και με τον τρόπο αυτό η ανθρώπινη φύση του Ιησού αμφισβητούνταν!
Η ορθόδοξη Χαλκηδόνια αντίληψη περί Χριστού προσβάλλεται σε πολλά σημεία. Ο πλουραλισμός της Καινής Διαθήκης περί Χριστού δεν αναγνωρίζεται, και το δόγμα της Χαλκηδόνας στηρίζεται μόνο από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη και από την άποψη της παρθενογένεσης που διατυπώνεται στα Ευαγγέλια Ματθαίου και Λούκα. Κατά τον θεολόγο Rudolf Bultmann, «η Χαλκηδόνια αντίληψη περί Χριστού βασίζεται σε αρχαίες μυθολογικές απόψεις (εβραϊκός μεσσιανισμός και ενδεχομένως γνωστικισμός), καθώς και σε απαρχαιωμένες μεταφυσικές αντιλήψεις, κατά τις οποίες γίνονται αντιληπτές οι έννοιες πρόσωπο, φύση, ουσία».
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι ο Χριστιανισμός που σήμερα έχει ως έχει, βασίζεται σε συμβατικές αποφάσεις ισχυρών ομάδων και όχι σε υποτιθέμενες «εξ αποκαλύψεως» διδαχές. Θα μπορούσε κάλλιστα ο Ιησούς να είχε αναγνωριστεί ως άνθρωπος, ως θεός, ως πρώτος μεταξύ των δημιουργημάτων του θεού Γιαχβέ, ή ως ημίθεος!
Ολόκληροι πατριάρχες πίστευαν άλλα από ότι επικράτησε στο τέλος. Το δόγμα ήταν στην αρχή έτσι και μετά αλλιώς. Κομμάτια προστέθηκαν και κατασκεύασαν αυτό το φτιαχτό δόγμα σε διάρκεια 3-4 αιώνων. Το δόγμα του Χριστιανισμού βασίζεται κυρίως σε ένα ευαγγέλιο, παραβλέποντας τα άλλα.
Αν στη Χαλκηδόνα οι «φωτισμένοι» οπαδοί του Ιησού και της αίρεσής του είχαν αποφανθεί κάτι άλλο σε σχέση με αυτό που επικράτησε, τώρα θα πίστευαν άλλα οι χριστιανοί για τον Ιησού που περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη.
Αν π.χ. η άποψη του Αρίου είχε επικρατήσει και εξαπλωθεί, ο Ιησούς δε θα ήταν ομοούσιος με το Γιαχβέ αλλά δημιούργημα του. Το ΠΩΣ κατέληξε αυτό το κατασκεύασμα δεν έχει σημασία, η ουσία είναι πως δεν είναι κάτι απόλυτο, αλλά το συμβατικό δημιούργημα μιας συγκεκριμένης περιόδου στην οποία οι ισχυρότερες ομάδες επέβαλαν την άποψη τους και εδραίωσαν το δόγμα τους.
Ότι έπραξε με άλλα λόγια κάπως αργότερα ο Μωάμεθ, «διορθώνοντας» τα όσα λαθεμένα έλεγαν οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί, σύμφωνα πάντοτε με την «εντολή» που (και αυτός!) είχε λάβει!!!!
Ας μην ξεχνάμε δε, πως ετούτο το αλαλούμ ξεκαθάρισε και με την βοήθεια μπόλικου αίματος. Αλλά ήτανε αίμα ...; απίστων ...;
Αυτά για το «ενιαίο» του δόγματος αδελφοί Χριστιανοί.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1859, ο διακεκριμένος θεολόγος Constantin von Tischendorf (1815-1874) ανακάλυψε στους κλίβανους του απόμερου μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, 346 φύλλα από έναν αρχαίο κώδικα. Ήταν γραμμένος στα ελληνικά πάνω σε δέρμα γαϊδάρου (κοίτα τι κάνει ο Διάβολος!) και περιείχε την Παλιά και την Καινή Διαθήκη. Οι αρχαιολόγοι αποφάνθηκαν ότι χρονολογείται περί το 380 μ.X. και τον ονόμασαν Σιναϊτικό Κώδικα. H ανακάλυψή του τάραξε τον χριστιανικό κόσμο, καθώς το περιεχόμενό του αποκάλυπτε σε όλο της το μεγαλείο την παραποίηση των επίσημων χριστιανικών κειμένων και το γεγονός ότι αποτελούσαν απλό «συναρμολόγημα μύθων»
[(Encyclopedie, Diderot, 1759). « ...;(ο Σιναϊτικός κώδικας απεκάλυψε) παραποίηση των επίσημων χριστιανικών κειμένων που αποτελούν απλό συναρμολόγημα μύθων»]
O Tischendorf είχε μελετήσει και άλλες αρχαίες Βίβλους. Την Αλεξανδρινή, για την οποία πίστευε ότι είναι η δεύτερη αρχαιότερη Βίβλος στον κόσμο και την Βίβλο του Βατικανού, την τρίτη κατ' αυτόν αρχαιότερη, αλλά υποστήριξε ότι ο Σιναϊτικός κώδικας αποτελεί την αρχαιότερη όλων Βίβλο. Τον 19ο αιώνα, όταν κυκλοφόρησαν αγγλικές μεταφράσεις του κώδικα, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι θορυβήθηκαν, καθώς κινδύνευαν να γκρεμιστούν οι καθιερωμένες θεωρίες περί Χριστιανισμού. H ολοκληρωτικά διαφορετική εκδοχή της ιστορίας του Ιησού Xριστού, που έδινε ο Σιναϊτικός κώδικας, οδήγησαν την εκκλησία σε απεγνωσμένες προσπάθειες ακύρωσής του. Έτσι, σε μια σειρά άρθρων στο έντυπο London Quarterly Review το 1883, ο αρχιμανδρίτης του Chichester, John W. Burgon, χρησιμοποιεί κάθε θεωρητικό τέχνασμα, για να υποβιβάσει το περιεχόμενο του κώδικα.
[(London Quarterly Review, 1883, John W. Burgon of Chichester) «Χωρίς ψήγμα δισταγμού, ο Σιναϊτικός κώδικας διαφθείρει σκανδαλωδώς... εκθέτοντας τα πιο αισχρά και λειψά κείμενα ως τώρα. Αυτά που είναι παρακαταθήκες μιας μεγάλης ποσότητας πλαστών γραπτών... και σκόπιμων διαστρεβλώσεων της αλήθειας...».]
Το 1933, το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε τον Σιναϊτικό κώδικα (που βρισκόταν ως τότε στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη της Ρωσίας και ήταν ακριβοθώρητος) και τον μελέτησε με την χρήση υπεριώδους φωτός. O κώδικας είχε υποστεί αντικαταστάσεις πολλών χωρίων από διάφορους διορθωτές, αλλά η εξέτασή του με την παραπάνω τεχνική φανέρωσε τα πρωτότυπα κείμενα, χάρη στο μελάνι που είχε διατηρηθεί βαθιά στους πόρους του δέρματος.
Αρκεί μια απλή συγκριτική μελέτη μεταξύ του Σιναϊτικού κώδικα και της καθιερωμένης εκδοχής της Καινής Διαθήκης για να εντοπίσει κανείς αλλεπάλληλες διαφορές στην κύρια θεματολογία τους.Συνολικά υπάρχουν 14.800 διαφορές! Αλλά αυτό που ζορίζει την Εκκλησία, δεν είναι τόσο όσα αναφέρονται στην αρχαιότερη όλων Βίβλο, αλλά κυρίως εκείνα που ΔΕΝ αναφέρονται και ειδικότερα: η πλήρης απουσία σημαντικών δεδομένων της χριστιανικής πίστης, όπως η παρθενογένεση του Ιησού Xριστού. Την Αγνοούσαν! Δεν την γνώριζαν και δεν την ανέφεραν! Δεν τη γνώριζαν ή μήπως δεν συνέβη ποτέ;
[(Encyclopedia Biblica, Adam&Charles Black, London, 1899) «Έχει αναφερθεί προ πολλού, ότι, όπως του Παύλου, έτσι και τα νεότερα Ευαγγέλια δεν γνώριζαν την θαυματουργή γέννηση του Σωτήρα μας».
Βάση των στοιχείων, ο Ευσέβιος είναι ο πρώτος που δημιούργησε μία αυθεντική έκδοση της Καινής Διαθήκης. Σήμερα αποκαλείται το Ευαγγέλιο του Μάρκου και η Εκκλησία δέχεται ότι είναι «το πρώτο Ευαγγέλιο που γράφτηκε». Στο ευαγγέλιο του Μάρκου στηρίχτηκαν και οι αντιγραφείς των Ευαγγελίων του Ματθαίου και του Λουκά, ειδικά του Ματθαίου που αποτελεί σχεδόν κατά λέξη αντιγραφή! Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη δεν σχετίζεται με αυτά τα γραπτά και η θεωρία του 15ου αιώνα ότι γράφτηκε μεταγενέστερα για να υποστηρίξει και να συμμαζέψει τα άλλα τρία ευαγγέλια είναι σωστή.
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol vi, p.657) «το πρώτο Ευαγγέλιο που γράφτηκε ήταν του Μάρκου».]
Γι' αυτό το λόγο, το Ευαγγέλιο του Μάρκου, που περιέχεται στον Σιναϊτικό κώδικα, μεταφέρει πιθανότατα την πρώτη ιστορική περιγραφή της ζωής του Ιησού Xριστού. Ξεκινάει με τον Ιησού «στην ηλικία των τριάντα περίπου» (κατά Μάρκον 1:9) και δεν αναφέρεται στην Μαρία, στην άμωμο σύλληψη της, ούτε στη μαζική δολοφονία των νεογέννητων παιδιών από τον Ηρώδη. Αναφορές στον Ιησού ως «Υιό του Θεού» δεν υπάρχουν, όπως εμφανίζονται στην επίσημη εκδοχή της Βίβλου (κατά Μάρκον 1:1), ούτε και οι «μεσσιανικές προφητείες» ή το «μεσσιανικό» οικογενειακό δέντρο του Xριστού. Τέλος, ο Σιναϊτικός κώδικας περιέχει ασύμβατες με τα σημερινά δεδομένα εκδοχές γεγονότων σχετικά με την έγερση του Λαζάρου και παραλείπει εντελώς την νεκρανάσταση του Ιησού και την ανάληψή του στον παράδεισο, στοιχεία που, μαζί με την παρθενογένεση, συγκροτούν το βασικότερο δόγμα του Χριστιανισμού και αποτελούν μακροσκελείς διηγήσεις στην επίσημη Καινή Διαθήκη (κατά Μάρκον 16:9-20).
Είναι ενδεικτικό ότι αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν απ' όλες τις σωζόμενες αρχαίες βίβλους: την Αλεξανδρινή, την Βίβλο του Βατικανού, την Βίβλο του Βεζά (ή Κανταβρύγιο Κώδικα) και το αρχαίο λατινικό χειρόγραφο του Μάρκου, το οποίο οι αναλυτές βαφτίζουν «K». Λείπουν επίσης από την αρχαιότερη Αρμενική εκδοχή της Καινής Διαθήκης, από τις Αιθιοπικές εκδοχές του 6ου αιώνα μ.X. και τις Αγγλοσαξονικές Βίβλους του 9ου αιώνα μ.X. Κατά μια περίεργη σύμπτωση όμως, εμφανίζονται στα Ευαγγέλια του 12ου αιώνα ως αναφορές με αστερίσκους ...; δηλαδή υπό την μορφή συμπληρώσεων των εκάστοτε αντιγραφέων! Δηλαδή οι αντιγραφείς, που φυσικό ήταν να έχουν κάποια μόρφωση, όπου έβρισκαν κενά και βλακείες, συμπλήρωναν έκοβαν και έραβαν! Πρέπει όμως, να τους φώτιζε το Άγιο Πνεύμα, γιατί όπως όλοι ξέρουμε, η Καινή Διαθήκη είναι Θεόπνευστη! Την έγραψαν οι Ευαγγελιστές, αλλά με υπαγόρευση των Αγγέλων και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν! Ε, ρε βρεγμένη σανίδα που χρειάζεται!
Σ' αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε μερικά ακόμα παράδοξα.
Στις νεότερες και αποδεκτές εκδοχές του Ευαγγελίου του Μάρκου, τα χωρία που αναφέρονται στην νεκρανάσταση του Ιησού θεωρούνται πλαστά από την ίδια την Εκκλησία.
[(Encyclopedia Biblica, vol ii, p.1880, vol iii, pp.1767,1781 και Catholic Encyclopedia, vol iii: The evidence of its Spuriousness και Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol iii, pp.274-9: Canons). «Τα συμπεράσματα του Μάρκου είναι πράγματι πλαστά... σχεδόν όλο το χωρίο αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη»]
Πλαστογραφία του 6ου αιώνα μ.X αποτελεί επίσης το χωρίο για την νεκρανάσταση στο τελευταίο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη. Και αυτό το παραδέχεται η Εκκλησία.
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol viii, pp.441-442 και New Encyclopedia (NCE), Gospel Of John, p.1080, vol xii, p.407). «Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι το 21ο κεφάλαιο (του ευαγγελίου του Ιωάννη) προστέθηκε μεταγενέστερα και γι' αυτό πρέπει να θεωρηθεί παράρτημα του Ευαγγελίου»]
Κι όμως, η Εκκλησία δέχεται αυτές τις πλαστογραφίες στο δόγμα της και ακόμα περισσότερο, στηρίζει πάνω τους τα θεμέλια του Χριστιανισμού! Κι είναι φυσικό, καθώς η ανάσταση και ανάληψη του Ιησού αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της Χριστιανικής κοσμοθεωρίας.
[(προς Κορινθίους Α, 5:17) «Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε η πίστη σας είναι ανώφελη».]
Οι μοντέρνες εκδοχές του Ευαγγελίου του Λουκά αναφέρουν ότι ο Ιησούς μεταφέρθηκε στον παράδεισο, στοιχείο που απουσιάζει από κάθε άλλη διήγηση των αρχαιότερων εκδοχών και είναι γνωστό στους εκκλησιαστικούς κύκλους ως η «Μεγάλη Παράλειψη».
H παραπάνω «τρύπα» δεν ήταν δυνατόν να μείνει κενή και τον 15ο αιώνα μ.X συμπληρώθηκε με χωρία από άλλα Ευαγγέλια, συνολικής έκτασης 8.500 λέξεων. (κατά Λουκαν 9:51-18:14) Έτσι, η «Μεγάλη Παράλειψη» μετετράπη σε «Μεγάλη Προσθήκη», γεγονός που προκαλεί σοβαρές διχογνωμίες μεταξύ των αναλυτών του Χριστιανισμού. Τόσο, που η Εκκλησία σπεύδει να πει ότι ο χαρακτήρας αυτών των χωρίων μπορεί να οδηγήσει σ' επικίνδυνα συμπεράσματα και ότι τα Ευαγγέλια απηχούν, αναμφισβήτητα, τον γνήσιο λόγο του Θεού.
[(Catholic Encyclopedia, Pecci ed., vol ii, p.407) «ο χαρακτήρας αυτών των χωρίων μπορεί να οδηγήσει σ' επικίνδυνα συμπεράσματα» ...;«τα Ευαγγέλια απηχούν, αναμφισβήτητα, τον γνήσιο λόγο του Θεού.»]
Ακόμα κι ο πιο ανίδεος θα καταλάβαινε πως εδώ υπάρχει μια πρόθεση εξαπάτησης ...;
Όπως στην περίπτωση της Καινής Διαθήκης, έτσι και στην περίπτωση των «Εκκλησιαστικών Πατέρων» υπήρχαν βλαπτικά γραπτά, που τροποποιήθηκαν κατά την διάρκεια των αιώνων και πολλά από τα περιεχόμενά τους ξαναγράφτηκαν ή αποσιωπήθηκαν.
H Εκκλησία, υιοθετώντας τα ψηφίσματα της εν Τριδέντω Συνόδου (1545-63), σταδιακά ανέπτυξε μια διαδικασία εξαφάνισης των επικίνδυνων χωρίων και συγκέντρωσης των ωφέλιμων πληροφοριών από τα πρώιμα εκκλησιαστικά κείμενα των «Πατέρων» της. Το 1562, το Βατικανό ίδρυσε ένα ειδικό γραφείο εξαγνιστικής αποδελτίωσης (Index Expurgatorius) που σκοπό είχε την απαγόρευση δημοσίευσης λανθασμένων χωρίων των πρώιμων εκκλησιαστικών κειμένων, που έρχονταν σε αντίθεση με τους κανόνες του καθιερωμένου δόγματος.
[(Delineation of Roman Catholicism, Rev. Charles Elliott, DD, G. Lane&P.P. Standford, N.York, 1842, p.89, The Vatican Censors, pr. Peter Elmsey, Oxford, p.327). «(απαγορεύεται η δημοσίευση) «λανθασμένων χωρίων των πρώιμων εκκλησιαστικών κειμένων που έρχονταν σε αντίθεση με τους κανόνες του καθιερωμένου δόγματος».]
[(Index Expurgatorius Vaticanus, R.Gibbings, ed., Dublin, 1837, The Literary Policy of the Church of Rome, J.Mendham, J.Duncan, London, 1830) «(Όταν οι αρχειοφύλακες έβρισκαν) αυθεντικές κόπιες των Πατέρων, τις διόρθωναν σύμφωνα με τις αρχές της εξαγνιστικής αποδελτίωσης».]
Επιπλέον, η Encyclopedia Biblica αποκαλύπτει ότι 1.200 χρόνια της χριστιανικής ιστορίας παραμένουν άγνωστα. Ίσως δεν είναι τυχαίο το ότι, εκείνη την περίοδο, το 1198, ο Πάπας Ιννοκέντιος III (1198-1216) εξαφάνισε όλες τις πρώιμες πηγές της ιστορίας, με την ίδρυση των Κρυφών Αρχείων.
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol xv, p.287). «Δυστυχώς, ελάχιστα αρχεία (της Εκκλησίας) προγενέστερα του 1198 έχουν αποκαλυφτεί».]
[(How the Great Pan Died, Edmond S. Bordeaux, p.46). «H Εκκλησία έβαλε προγενέστερες χρονολογίες σε μεταγενέστερες εργασίες της, άλλες εκ νέου γραμμένες, άλλες διορθωμένες και άλλες πλαστογραφημένες, που συγκροτούσαν την τελική έκφραση της ιστορίας της... Χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική για να παρουσιάσει νεότερα εκκλησιαστικά γραπτά ως προγενέστερα και να φωτίσει, μ' αυτόν τον τρόπο, τον πρώτο, δεύτερο και τρίτο αιώνα μ.X.»]
Τα συμπεράσματα του καθηγητή Edmond S. Bordeaux ενισχύονται από το γεγονός ότι, το 1587, ο Πάπας Σίξτος ο 5ος (1585-90) ίδρυσε στο Βατικανό μια εκδοτική αρχή και τύπωσε την άποψη της Εκκλησίας!
[(Encyclopιdie, Diderot, 1759). «H εκκλησιαστική ιστορία θα καταρτιστεί τώρα... Θα πρέπει να τυπώσουμε την δική μας άποψη.»]
Τα αρχεία του Βατικανού αποκαλύπτουν ότι ο ίδιος Πάπας πέρασε 18 μήνες της ζωής του γράφοντας μια καινούργια Βίβλο και στη συνέχεια εισηγήθηκε στον Καθολικισμό μια «Νέα Γνώση».
H εγκυκλοπαίδεια του Diderot φανερώνει καθαρά πώς η Εκκλησία εξαπάτησε τον κόσμο, συνθέτοντας η ίδια την ιστορία της. Γι' αυτό, ο Πάπας Κλεμέντιος XIII (1758-69) διέταξε να καταστραφούν όλοι οι τόμοι της εγκυκλοπαίδειας αμέσως μετά την έκδοσή της, το 1759.
Το σενάριο της νοθείας και εξαπάτησης περιπλέκεται περισσότερο, καθώς η Εκκλησία παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει ποιος έγραψε τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές και ομολογεί ότι και τα 27 κείμενα της Καινής Διαθήκης εμφανίστηκαν ανώνυμα.
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol vi, pp.655-6). «...φαίνεται ότι οι υπάρχοντες τίτλοι των Ευαγγελίων δεν ανήκουν στους ίδιους ευαγγελιστές... (η συλλογή κειμένων της Καινής Διαθήκης) περιλαμβάνει τίτλους που, όσο παλιοί κι αν είναι, δεν ανήκουν στους αντίστοιχους συγγραφείς των κειμένων αυτών.»]
[(Catholic Encyclopedia, Farley ed., vol i, pp.655-6) «οι τίτλοι των Ευαγγελίων δεν έχουν την πρόθεση να φανερώσουν την ταυτότητα των συγγραφέων, καθώς οι επικεφαλίδες... επισυνάπτονται με αυτά (τα Eυαγγέλια).»]
Άρα, δεν πρόκειται για Ευαγγέλια γραμμένα «κατά Ματθαίο, Μάρκο, Λουκά και Ιωάννη» όπως είναι ως τώρα γνωστό και ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να ομιλούμε για αυθεντικές αποστολικές δημιουργίες. Και παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία προσπαθεί να δικαιολογήσει τα ...; αδικαιολόγητα, ερευνητές, όπως ο καθηγητής Tischendorf δεν μπορούν να βρουν καμιά δικαιολογία.
[(Alterations to the Sinai Bible, dr. Constantin von Tischendorf, 1863, British Library, London). «...πώς είναι δυνατόν οι συγγραφείς να επέτρεψαν στους εαυτούς τους αλλαγές εδώ κι εκεί, όχι μόνο λεκτικές, αλλά ουσιαστικές, τέτοιες που επηρεάζουν το βαθύ περιεχόμενο και το χειρότερο, δεν δίστασαν να αφαιρούν και να προσθέτουν χωρία εδώ κι εκεί...»]
[(When were our Gospels Written?, dr. Constantin von Tischendorf, 1865, British Library, London) «(οι νεότερες εκδόσεις της Καινής Διαθήκης) έχουν πλειστάκις παραποιηθεί» ...;.«δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ανταποκρίνονται στην αλήθεια.»]
Ύστερα απ' όλ' αυτά, προκύπτει μια σημαντική ερώτηση: Αν η Καινή Διαθήκη δεν είναι ιστορικό ντοκουμέντο, τότε τι είναι;
O δρ. Tischendorf μας δίνει μέρος της απάντησης στις κριτικές σημειώσεις του για τον Σιναϊτικό κώδικα: «Φαίνεται ότι πολλές θρησκείες χρησιμοποίησαν την προσωπικότητα του Ιησού Xριστού ως αφηγητή». Αυτό εξηγεί πώς βρίσκονται ανατυπωμένα στην Καινή Διαθήκη:
1. Διηγήσεις από το αρχαίο Ινδικό έπος Mahabharata, που αντιστοιχούν λέξη προς λέξη με τα Ευαγγέλια (Mατθ.1:25, 2:11, 8:1-4, 9:1-8, 9:18-26)
2. Χωρία από τα Φαινόμενα του Έλληνα πολιτικού Αράτου από τη Σικυώνα (271-213π.X.) που συναντούνται στην Καινή Διαθήκη.
3. Οι Ύμνοι στον Δία, του Έλληνα φιλοσόφου Κλεάνθη (331-232 π.X.) που εμφανίζονται στα Ευαγγέλια.
4. 207 λέξεις από το έργο Θαϊς του Μενάνδρου (343-291 π.X.) που επίσης εμφανίζονται στα Ευαγγέλια.
5. Εισαγωγικά από τον ποιητή Επιμενίδη (6ος-7ος αιώνας π.X.) που τοποθετούνται στα χείλη του Ιησού.
6. Εφτά χωρία από την Ωδή του Δία, αγνώστου συγγραφέα, που επίσης τοποθετούνται στα χείλη του Ιησού.
Τα συμπεράσματα του δρ. Tischendorf συμπίπτουν με τα ευρήματα του καθηγητή Bordeaux στα αρχεία του Βατικανού, σύμφωνα με τα οποία η αλληγορία του Ιησού Xριστού προήλθε από τον μύθο του Μίθρα.
Του Μίθρα, του θείου υιού του περσικού θεού Αχούρα Μάζντα και Μεσσία στις παραδόσεις της Περσικής Αυτοκρατορίας, περί το 400 π.X. H γέννησή του μέσα σε σπηλιά συνοδεύτηκε από την επίσκεψη μάγων που ακολούθησαν ένα αστέρι από την Ανατολή και έφτασαν με «δώρα από χρυσό, λιβάνι και μύρτο» (όπως στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 2:11). Το νεογέννητο αγόρι λατρεύτηκε από τους βοσκούς και εμφανίστηκε στον κόσμο φορώντας το Μιθραϊκό πηλίκιο, το οποίο υιοθέτησαν και οι Πάπες στην ενδυμασία τους ως τον 15ο αιώνα μ.X.
O Μίθρας ήταν μέλος Αγίας Τριάδας, καθόταν πάνω σε ιερό βράχο (έμβλημα της λατρείας του) και ήταν χρισμένος με μέλι. Μετά από δείπνο με τον Ήλιο και άλλους 11 συνδαιτυμόνες, ο Μίθρας σταυρώθηκε, το νεκρό του σώμα λινόδετο τοποθετήθηκε σε τάφο μέσα σε βράχο και αναστήθηκε την τρίτη μέρα (περί τις 25 Μαρτίου, με ολόκληρο φεγγάρι κατά την ανοιξιάτικη ισημερία, περίοδος που σήμερα αποκαλείται Πάσχα, ονομασία παρμένη από τη βαβυλωνιακή θεά Ιστάρ). H πύρινη καταστροφή του σύμπαντος ήταν το βασικό δόγμα του Μιθραϊσμού και σύμφωνα με την παράδοσή του, ο Μίθρας εκείνη την μέρα υποσχέθηκε να επιστρέψει στη γη ως άνθρωπος για να σώσει άξιες ψυχές. Οι πιστοί σύντροφοί του συμμετείχαν σε θεία κοινωνία άρτου και οίνου, όπως ακριβώς συμβαίνει στη Χριστιανική Θεία Ευχαριστία.
Κανείς, ως σήμερα, δεν μπόρεσε να βρει ιστορικές αναφορές για τον Ιησού και τα εντυπωσιακά περιστατικά που συνόδευσαν την ύπαρξή του, σε θρησκευτικά ή ιστορικά κείμενα που γράφτηκαν από τον 1ο ως τον 4ο αιώνα μ. X. Την παραπάνω διαπίστωση διατύπωσε πρώτος o Frederic Farrar (1831-1903) του Κολεγίου Trinity στο Cambridge.
[(The Life of Christ, Frederic W. Farrar, Cassell, London, 1874) «Είναι εκπληκτικό ότι η ιστορία δεν μας φύλαξε καμιά αδιαμφισβήτητη δήλωση ή εκδήλωση της ζωής του σωτήρα της ανθρωπότητας... Πουθενά στην ιστορία δεν συναντάται κανένα πρόσωπο που τον είδε ή μίλησε μαζί του. Τίποτα στην ιστορία δεν είναι πιο αξιοπερίεργο από την σιωπή των συγγραφέων των Ευαγγελίων ως προς τα γεγονότα που περιγράφονται εκεί.»]
Σύμφωνα με τον δρ. Tischendorf: «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε καμιά αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης για την ζωή του Ιησού Xριστού, εκτός από τα εκκλησιαστικά κείμενα που συντέθηκαν τον 4ο αιώνα μ.X.».
Τελικά ...; δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί ένα συνονθύλευμα κειμένων, τα μέρη του οποίου ανασύρθηκαν από την θρησκεία του Μιθραϊσμού, τις παραδόσεις των Δρυίδων Κελτών και των Αιγυπτίων, την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και τον Ινδουισμό. Και αν θέλουμε να εξηγήσουμε τα κενά στην χριστιανική ιστορία, φαίνεται πως υπάρχει μόνο μια απάντηση: ο Χριστιανισμός δεν ξεκίνησε πριν το πρώτο τέταρτο του 4ου αιώνα π.X και η γέννησή του προέκυψε από τις προσωπικές επιδιώξεις ενός Αυτοκράτορα. Και επειδή τα θεμέλια της νέας πίστης έπρεπε να κρατηθούν γερά, η αλήθεια κρατήθηκε επιμελώς στο σκοτάδι. Ίσως, γι' αυτό τον λόγο, ο Πάπας Λέοντας X (1521) αποκάλεσε τον Χριστό « ...;παραμύθι» (Cardinal Bembo: His Letters).
Αυτή είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία του Ιησού και του Χριστιανισμού ως θρησκεία. Φτάσαμε στο τέλος. Ελπίζω να φώτισα λίγο την όλη υπόθεση και να συνέβαλα στην έξαψη της περιέργειας των Χριστιανών κυρίως, αλλά και των μη Χριστιανών ή αδιάφορων ως προς την Χριστιανική θρησκεία, να ερευνήσουν και μόνοι τους για το βάσιμο ή όχι των όσων καταγράφηκαν εδώ.
Για τον χριστιανισμό γενικότερα, θέλω να πω ότι ο καθένας μελετώντας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Εγώ δεν είμαι ούτε κυνηγός Χριστιανών, ούτε (κυρίως) κυνηγός του Χριστού.
Ο Χριστός δε φταίει σε τίποτα για τις ανθρώπινες αντιδικίες περί του προσώπου του. Το ότι καπηλεύτηκαν κάποιοι το όνομά του και την όποια δράση του για το δικό τους συμφέρον, δεν είναι επιχείρημα κατά εκείνου.
Εναντίων του Ιερατείου είμαι και των όποιων Ιερατείων που φορτώνουν με ανύπαρκτες ενοχές τους ανθρώπους για να γίνονται υποχείριά τους και καπηλεύονται την δυστυχία και τον ανθρώπινο πόνο, πουλώντας συγχώρεση ανυπόστατων αμαρτιών, θεραπείες και γιατριές ασθενειών μέσω θαυμάτων των ανύπαρκτων Αγίων, των υπαρκτών λειψάνων πεθαμένων και των θαυματουργών μοναστηριακών αντικειμένων (εικόνων, φιδιών, μήλων, νερών πηγών, αναβλυζόντων μύρων κλπ)!
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ! Και μην ξεχνάτε: Το παγκάρι μέσα δεξιά και ο δίσκος έξω αριστερά!
ΧΡΗΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή