Οι δύσκολες συνθήκες δένουν τους ανθρώπους μεταξύ τους. Οι ζωές όλων τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί, το βιοτικό επίπεδο έχει ανέβει κι όλοι λίγο-πολύ τα έχουν καταφέρει καλά στη ζωή τους. Και, μακάρι να πηγαίνουν όλα προς το καλύτερο πάντα. Αυτό είναι το επιθυμητo.Αναπόφευκτα, όμως, συμβαίνει η καλοζωία και η ευμάρεια να οδηγούν σε κάποια ηθική παρακμή.
Όταν ζεις καλά, έχεις λύσει τα προβλήματα επιβίωσης, νιώθεις ασφαλής και υπάρχει μια σταθερότητα στη ζωή σου, τότε γίνεσαι περισσότερο εγωιστής και λιγόψυχος. Φοβάσαι μήπως χάσεις τα κεκτημένα, τα οποία αναμφισβήτητα με κόπο απέκτησες. Γίνεσαι όμως, πιο κλειστός άνθρωπος, πιο καχύποπτος και πιο άπληστος, συνήθως.
Ακούς πολλές φορές τους παππούδες και τους γονείς να μιλάνε για τις πραγματικά δύσκολες συνθήκες πείνας, πολέμου, ανέχειας στις οποίες έζησαν και μεγάλωσαν. Και σου κάνει εντύπωση, που μιλούν με νοσταλγία γι’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Στο τέλος πάντα διαπιστώνουν, ότι ήταν δύσκολα, αλλά ωραία χρόνια. Οι άνθρωποι ήταν δεμένοι μεταξύ τους και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε ατομικό επίπεδο, στην καθημερινότητα του καθενός. Όταν συναντιέσαι με άτομα που δουλεύετε μαζί και μοιράζεστε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες καλές ή κακές συνθήκες εργασίας, έχετε να αντιμετωπίσετε τα ίδια προβλήματα, τότε νιώθεις, ότι αυτή η παρέα σε κάνει δυνατό.
Κάθε φορά που βρίσκεστε εκτός δουλειάς θέλετε ν' αφήσετε πίσω τα επαγγελματικά και να μιλήσετε γι' άλλα πράγματα, αλλά πάντα η συζήτηση καταλήγει σε θέματα και προβλήματα που αφορούν την κοινή σας επαγγελματική δραστηριότητα.
Δε βαριέστε ποτέ να μιλάτε γι’ αυτά. Αλίμονο, σ' όποιον άσχετο είναι στην παρέα, ο οποίος θα βαρεθεί να σας ακούει να γκρινιάζετε για όλα τα κακώς κείμενα στη δουλειά σας και θα μάθει όλα τα κουτσομπολιά και πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το αφεντικό σας.
Οι καλύτερες φιλίες πάντως, αποδεδειγμένα, αναπτύσσονται ανάμεσα σε άτομα που μοιράζονται ίδια ή παρόμοια προβλήματα. Ένα σκληρό περιβάλλον εργασίας κάνει τους συνάδελφους να δένονται μεταξύ τους για να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν τον κοινό «εχθρό».
Κι αυτό συμβαίνει σ' όλες τις ηλικίες. Θυμηθείτε τα μαθητικά χρόνια και αργότερα τα φοιτητικά. Οι δύσκολοι καθηγητές και το ατελείωτο διάβασμα στην εξεταστική φέρνει πάντα πιο κοντά τους φοιτητές. Ανταλλάσσουν σημειώσεις και πληροφορίες σχετικά με τις παγίδες της εξεταστικής, ρωτούν άλλους σε μεγαλύτερα έτη για συμβουλές.
Ειδικά στο πρώτο έτος ως φοιτητής όλη αυτή η διαδικασία είναι που σε κάνει να συνειδητοποιείς, ότι ανήκεις σε μια ευρύτερη ομάδα και ότι υπάρχουν κι άλλοι που πέρασαν τα ίδια και μπορούν να σε βοηθήσουν. Αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο ασφαλής, ενώ μέχρι πρότινως ένιωθες σαν ψάρι έξω απ' το νερό.
Πολύ έντονο, με τον ίδιο τρόπο, είναι και το δέσιμο των ανδρών, όταν πάνε στο στρατό. Ως γυναίκες έχουμε βαρεθεί ν' ακούμε ιστορίες απ' το στρατό, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα αγόρια περνούν όντως δύσκολα σ' αυτήν την περίοδο της ζωής τους, την οποία δεν μπορούν ν' αποφύγουν.
Οι άντρες θεωρούν τις φιλίες απ' το στρατό ιερές και δεν αφήνουν κανέναν ν' αμφισβητήσει αυτήν την ιερότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι κι εκείνοι με τη σειρά τους βαριούνται ν' ακούν αντίστοιχες ιστορίες τοκετού και γέννησης παιδιών, αλλά κι αυτό το δέσιμο μεταξύ γυναικών που έχουν γεννήσει είναι ιερό και κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει, αν δεν το έχει ζήσει.
Πολύ πιο έντονοι και δυνατοί είναι οι δεσμοί, όταν πρόκειται για θέματα υγείας. Άνθρωποι που γνωρίζονται εξαιτίας κοινών προβλημάτων υγείας παίρνουν δύναμη, όταν μοιράζονται τον πόνο τους με ανθρώπους που βιώνουν τις ίδιες δυσκολίες. Είναι πολύ σημαντικό και επιδρά καθοριστικά στην ψυχολογία τους, όταν γύρω τους έχουν ανθρώπους που μπορεί να είναι σε χειρότερη κατάσταση κι όμως δεν το βάζουν κάτω.
Αντίθετα, έχουν όλη τη θετική ενέργεια του κόσμου πάνω τους, παρόλο που η μοίρα τους έχει χτυπήσει πολύ άσχημα. Τι άλλο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πιο δυνατός από έναν άνθρωπο που υποφέρει, αλλά το υπομένει μ' ένα χαμόγελο στα χείλη κι έναν καλό λόγο πάντα, πιστεύοντας πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μάθημα ζωής απ' αυτό.
Το δέσιμο και η φιλία μεταξύ ανθρώπων που βιώνουν κοινές εμπειρίες σε κάποια φάση της ζωής τους δεν εξαρτάται απ' το χρόνο που γνωρίζεις κάποιον. Οι δύσκολες μέρες μετρούν διπλά, αλλά όταν έχεις συμμάχους δίπλα σου τις αντέχεις καλύτερα.
Αν το καλοσκεφτείς, από κάθε δύσκολη περίοδο που πέρασες στη ζωή σου, έχει μείνει τουλάχιστον ένας ή δύο άνθρωποι, τους οποίους θεωρείς δικούς σου και που ο δεσμός μεταξύ σας είναι άρρηκτος, ακόμα κι αν δεν μοιράζεστε πια τα ίδια προβλήματα. Αυτό λοιπόν είναι το αντίτιμο, έτσι σε πληρώνει η ζωή για τις δυσκολίες που σου στέλνει.
Στο τέλος πάντα έχεις πλουτίσει αποκτώντας έναν ή περισσότερους φίλους με τους οποίους σε δένει κάτι δυνατό. Η δύναμη άλλωστε δε μετριέται σε χρήματα, αλλά σε ανθρώπους. Δυνατός είναι αυτός που έχει ένθερμους φίλους κι υποστηρικτές, ακόμη κι αν δεν έχει τίποτε άλλο στη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου