Ειλικρίνεια (ή η ψευδαίσθησή της)

Οι περισσότεροι – εκτός από τα μικρά παιδιά - θα τρομάζαμε αν ανακαλύπταμε πόσα δεν ξέρουμε, υποθέτοντας ότι τα ξέρουμε. Έχουμε αντικαταστήσει τη γνώση με πληροφορίες, με τις οποίες γεμίζουμε το κεφάλι μας, στερώντας μας την δυνατότητα να μάθει, να γνωρίζει, ν' ανακαλύψει.

Πολλά είναι καταχωρημένα μπερδεμένα…

Σπάνια, και μόνο αν έχουμε τολμήσει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αντιλαμβανόμαστε ότι όλ’ αυτά που έχουμε ως γεγονότα και αλήθειες μέσα μας είναι ουσιαστικά απόψεις, σενάρια της δικής μας φαντασίας, πεποιθήσεις που μετατρέπονται σε πραγματικότητες. Αλλά, ποιος θα τ’ αμφισβητήσει όλ’ αυτά, όταν είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτά είναι γεγονότα, η πραγματικότητα. Ειδικά, αν την ίδια βλέπουν και όλοι οι άλλοι γύρω μας… ή έτσι υποθέτουμε;

Το δυσκολότερο να δει κάποιος είναι τον εαυτό του γιατί σε αυτό εμποδίζουν οι ήδη καταχωρημένες ιδέες του για αυτό που ονομάζει «εγώ είμαι», κάτι που ενισχύεται καθοριστικά με τις ήδη διαμορφωμένες ιδέες του για τους άλλους και για την ίδια τη ζωή. Αυτό που το καθιστά δύσκολο είναι η ανειλικρίνεια μας, με τον εαυτό μας.

Φυσικά, όλοι πιστεύουμε πως είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους… όπου μπορούμε, Και εδώ χωράνε πολλές διαφοροποιήσεις, εξαιρέσεις και παρεμβολές, όσες υπάρχουν αθέατες και κρυμμένες "αλήθειες", από τον Εαυτό μας για τον εαυτό μας.

Ό,τι άλλο κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε ή να είμαστε, αυτό εμποδίζεται μερικώς ή ολοκληρωτικά, από την άγνοιά μας όσον αφορά το τι εστί ειλικρίνεια. Λίγοι συνειδητοποιούν ότι μαθαίνουμε πολύ νωρίς να είμαστε ανειλικρινείς, ενώ πιστεύουμε πως είμαστε ειλικρινείς. Ακόμα λιγότεροι συνειδητοποιούν ότι για αυτό δεν «φταίνε» κάποιοι άλλοι, η ζωή ή οι συνθήκες στις οποίες μεγαλώσαμε, αλλά ότι είναι εσωτερικός νοητικός μηχανισμός, που ανακαλύπτουμε μόνοι μας, στην πορεία μας στη φυσική μας ζωή.

Οι θεωρίες και οι απόψεις του γιατί και πώς συνέβη αρχικά αυτό, ελάχιστα βοηθούν στην αντιστροφή αυτής της αναγκαίας πορείας μας. Πολλά άλλα πρέπει να ανακαλυφθούν εκ νέου μέσα μας, να επιτευχθούν, προτού αυτή η γνώση μάς φανερωθεί. Είναι φανερή η εξάρτησή μας από την ανάγκη της γνώσης, ενώ συνεχίζει να υπάρχει ο φόβος της αντιστροφής της ήδη καταχωρημένης πληροφόρησής μας, ως γνώση. Είναι όμως διαφορετικά επίπεδα του νου και δεν μάθαμε ποτέ πώς να έχουμε πρόσβαση και καθαρή θέαση σε αυτά. Συνεχίζουν λοιπόν τη ζωή τους οι περισσότεροι, νομίζοντας πως ξέρουν, υποθέτοντας ότι όλα όσα έχουν καταχωρήσει είναι αληθινά και αναλλοίωτα.

Η παγίδευση ξεκινά από πολύ νωρίς, και το περιβάλλον μας μα και οι όποιες συνθήκες της ζωής μας, δεν μπορούν να την εμποδίσουν. Η μόνη μας επιλογή, είναι να αναλάβουμε την ευθύνη συνειδητά να «ξυπνήσουμε» από το λήθαργό μας ή όχι.