Αντιστρέφοντας την πορεία

Μιλάμε για απλότητα, αλλά αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ελάχιστοι την κατανοούμε. Απλότητα, λιτότητα, …οι λέξεις αυτόματα ερμηνεύονται από τις καταχωρημένες πεποιθήσεις, που είναι δύσκολο ν’ αναδυθούν.

Όμως η απλότητα έχει να κάνει με ταυτόχρονες έννοιες που δεν έχουν γίνει κατανοητές ούτε έχουν κατακτηθεί ως στάσεις ζωής. Και, παρόλο που θέλουμε να το προσπερνάμε, όσο αυτές δεν συνυπάρχουν, τότε παραμένουμε στα λόγια, ενώ η ουσία και η πράξη, μας διαφεύγει.

Αυτό που πάντα με κάνει και χαμογελάω είναι το πόσα θέλουμε και προσπαθούμε να κρύβουμε από τον εαυτό μας, ενώ είναι φανερά (τουλάχιστον σε αυτούς που μπορούν να δουν).  Το πόσα αδυνατούμε να δούμε, μόλις η παρατηρητικότητά μας απουσιάζει, ενώ πιστεύουμε πως βλέπουμε, ακούμε και αντιλαμβανόμαστε.

Δεν μπορείς να είσαι απλός αν δεν είσαι ειλικρινής. Μα ούτε και μπορείς να είσαι ειλικρινής αν δεν θέλεις ουσιαστικά να είσαι, με τον εαυτό σου. Οι προθέσεις κρύβονται, ενώ εμείς πάντα πιστεύουμε πως έχουμε τις καλύτερες.

Μόνο κάποιος που τα έχει χάσει όλα μπορεί να σηκώσει τον εαυτό του και να σταθεί ξανά. Δεν είναι τα υλικά που φοβόμαστε περισσότερο να χάσουμε. Είναι αυτό που πιστεύουμε πως είμαστε και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαφορετική ιδέα για το ποιοι είναι από αυτό που είναι πραγματικά, κάθε στιγμή. Η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, μας βολεύει και γύρω της χτίζουμε τείχη και φρούρια, με σκοπό να προφυλάξουμε αυτό που πιστεύουμε πως κινδυνεύει: την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.

Μόνο αν είσαι με τον εαυτό σου ειλικρινής, μπορείς να είσαι με άλλους. Μόνο αν έχεις κοιτάξει κατάματα τις ιδέες σου για τον εαυτό σου, αν έχεις τολμήσει να σπάσεις όλες τις παραμορφωμένες εικόνες που έχεις για τον εαυτό σου, μπορείς να κοιτάξεις έναν οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο κατάματα, με την αγνότητα της Ψυχής σου και την καθαρότητα του Πνεύματος σου.

Βλέπω τους ανθρώπους που έχουν πάντα κάτι να πουν, έστω κι αν δεν λένε τίποτα. Αγωνιούν να φανούν έστω κι αν δεν τολμούν ακόμα να φανερωθούν στον εαυτό τους (παρόλο που πιστεύουν πως το κάνουν). Όταν έχεις τολμήσει να δεις, με θάρρος και ταπεινότητα τις δικές σου εικόνες, όλες οι άλλες φανερώνονται αυτόματα μπροστά σου, με ευκολία και διαφάνεια.

Η ζωή πάντα θα μας δοκιμάζει γιατί η ζωή βασίζεται στην αλήθεια, στη διαφάνεια και στη συνύπαρξη. Ναι, είμαστε όλοι ένα αλλά είμαστε διαφορετικοί. Κανείς άλλος δεν μπορεί να δει μέσα από τα δικά σου μάτια, όπως ούτε και εσύ μπορείς να δεις μέσα από τα δικά του. Μπορείς όμως να διαπεράσεις όλες τις εικόνες, όλους τους ρόλους, τις εικονικές πραγματικότητες, όταν τολμάς να διαπερνάς τις δικές σου.

Και όσο το κάνεις, γίνεσαι ακόμα πιο απλός, πιο ειλικρινής, πιο αγνός. Αρχίζεις να κατανοείς πως η δύναμη σχετίζεται με την ταπεινότητα, πως η ισορροπία σχετίζεται με την εσωτερική σου πρόθεση της διάκρισης της αλήθειας. Αρχίζεις να κατανοείς πολλά, που αντιστρέφουν τα δεδομένα που ήξερες, που γκρεμίζουν τα φρούρια και τα κάστρα που έκτισες για να προστατεύεσαι. Και εκεί που νόμιζες πως δεν θα έχεις τίποτα, εκεί που νόμιζες πως θα κινδύνευες, ανακαλύπτεις ότι έχεις γίνει άτρωτος, καθαρός και απλός.

Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει κάποιον που είναι άφοβος. Και χρειάζεται να γίνεις άφοβος… γιατί ο φόβος είναι ψέμα, που σε βοηθάει να δεις, αν δεν τον φοβάσαι. Ανακαλύπτεις, σε αυτήν την μαγική πορεία προς τον εαυτό σου, πως το μόνο που σε απειλούσε ποτέ ήταν ο ίδιος ο φόβος, που έμαθες ν’ αποφεύγεις. Και εδώ αρχίζει ένα άλλο μεγάλο θέμα: η έννοια και ο ρόλος του φόβου... από την αρχή της ζωής μας μέχρι το τέλος της...