Ο Φόβος Της Εγκατάλειψης

Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι ένας φόβος πολύ βαθύς και τις περισσότερες φορές εντελώς ασυνείδητος. Κρύβεται πολύ καλά κάτω από όλους τους προηγούμενους φόβους.

Μήπως, πολλές φορές, κάνεις πράγματα για αποδοχή και αγάπη, αλλά από πίσω κρύβεται η απειλή της εγκατάλειψης;
Μήπως έχεις ανάγκη να σε αγαπούν, γιατί έτσι αποκλείεις το ενδεχόμενο να σε εγκαταλείψουν;
Μήπως έχεις λόγους να θέλεις να σε αποδέχονται, γιατί έτσι λαμβάνεις την επιβεβαίωση ότι δε θα σε αφήσουν;
Τι θα γίνει αν σε εγκαταλείψουν; Μήπως αισθάνεσαι ότι κινδυνεύεις;
Μήπως πιστεύεις ότι δε θα τα καταφέρεις μόνος σου και απειλείται η ζωή σου;
Μήπως γι’ αυτό επιδιώκεις να έχεις φίλους που σε θαυμάζουν και σε αγαπούν;

Όσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη σου να σε αγαπούν, τόσο πιο έντονα και ύπουλα υποβόσκει από κάτω αυτός ο φόβος.

Όμως έχεις έναν πολύ καλό φίλο, ο οποίος δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψει ποτέ. Αυτός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, τόσο ο γήινος όσο και ο ανώτερος. Ακόμα και να μην το θέλεις, αυτός είναι και θα είναι πάντα κοντά σου.

Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από αυτό;
Οι σύντροφοι, τα παιδιά, οι φίλοι, έρχονται στη ζωή σου, παίρνεις και παίρνουν τα μαθήματά τους και φεύγουν γεμάτοι και πιο έμπειροι, τόσο εκείνοι όσο κι εσύ.

Δεν έχει νόημα να φοβάσαι ότι θα σε εγκαταλείψει ο αγαπημένος σου, γιατί αν είναι να φύγει από κοντά σου, είναι γιατί και οι δυο πήρατε τα μαθήματά σας και κάποιος άλλος θα έρθει στη ζωή σου για να πορευτεί μαζί σου.

Αυτή είναι η ροή της ζωής. Είναι σαν το ποτάμι που περνάει, ποτίζει τα δέντρα που βρίσκει στο διάβα του και φεύγει, ενώ τα δέντρα το ευγνωμονούν και το απελευθερώνουν.

Εσύ το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να απελευθερώσεις με αγάπη αυτό που φεύγει και να ετοιμαστείς για να υποδεχτείς το νέο.

Όλα γίνονται όπως πρέπει και σύμφωνα με το ανώτερο καλό όλων.