Σε έλεγαν ήρωα

Σε έλεγαν ήρωα,
μα εσύ, ήξερες τους φόβους σου που είχες αντιπαλέψει μόνος κρατώντας σε ξάγρυπνο τα βράδια και είχες όμως βγει νικητής.

Σε έλεγαν μεγάλο,
μα εσύ, ήξερες τις στιγμές της αγωνίας που σε έκαναν να κουλουριάζεσαι στο κρεβατάκι σου σαν μικρό παιδί, μέχρι να κατορθώσεις να υψώσεις το μπόι σου.

Σε έλεγαν γίγαντα των επιτευγμάτων,
μα εσύ, ήξερες τις ατελείωτες ώρες των αποτυχιών που πικρά γευόσουν μονάχος, όμως εξακολουθούσες πάραυτα να επιμένεις.

Σε έλεγαν παράδειγμα προς μίμηση,
μα εσύ, ήξερες ότι μέχρι να φτάσεις έως εκεί πάνω σε είχαν αποπάρει χιλιάδες φορές δείχνοντάς σε ως παράδειγμα για αποφυγή.

Σε έλεγαν χαρούμενη προσωπικότητα,
μα εσύ, ήξερες ότι είχες καταπιεί πολλά δάκρυα, πολύ πόνο, πολύ απογοήτευση, ώσπου να δεις τον ήλιο πίσω από τα σύννεφα.

Σε έλεγαν λαμπρό,
μα εσύ, ήξερες το βούρκο από τον οποίο είχες βγει αποφασίζοντας στη λάσπη του ποτέ να μην ξαναβουλιάξεις.

Σε έλεγαν μέγιστο άνθρωπο,
μα εσύ, μειδιούσες γνωρίζοντας ότι το δρόμο σου τον είχαν ανοίξει άλλοι μέγιστοι άνθρωποι πολύ πριν από σένα και σε αυτούς όφειλες.

Σε έλεγαν…, μα εσένα δεν σε νοιάζει πια, γιατί ξέρεις ποιος είσαι!