ΕΙΜΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ

«Ο χειρότερος εχθρός δεν μπορεί να σε βλάψει τόσο, όσο οι σκέψεις που κάνεις απρόσεκτα.. Όταν όμως κυριαρχήσεις πάνω τους , τίποτε άλλο δεν θα είναι περισσότερη βοήθεια.» – The Dhammapada

Κάνοντας μια εκ βαθέων αναζήτηση, το να αποδεχτείς πως εσύ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις και πως ίσως αυτά που θεωρούσες ότι σου έκαναν κακό δεν είναι οι βασικές αιτίες που σε κρατάνε πίσω, είναι δύσκολο. Οι σκέψεις που κάνεις και τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν είναι εκείνα τα οποία σε κρατάνε στάσιμο.

Η ευτυχία και η δυστυχία είναι καταστάσεις του μυαλού ανάλογα με το πώς ερμηνεύει τα γεγονότα που βιώνει. Κι αυτή την επιλογή την κάνεις εσύ και κανένας άλλος. Κάθε τι που σκέφτεσαι εκδηλώνεται μέσω των επιλογών που κάνεις και σε ωθεί ή αντίστοιχα σε εμποδίζει να αναλάβεις δράση.

Ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού σου, είσαι εσύ ο ίδιος. Σπάνια θα τον επαινέσεις , προτιμάς να τον κρίνεις σε καθημερινή βάση, πιστεύοντας ότι έτσι μπορεί να γίνει καλύτερος. Έχεις σκεφτεί όμως κατά πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει στην κριτική που του ασκείς;

Νους , συναισθήματα και σώμα συνδέονται. Ο Ιπποκράτης έλεγε πως τα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν ασθένειες σε αντίθεση με τα θετικά που βοηθούν στην σωστή ανάρρωση . Οι σκέψεις που κάνεις επηρεάζουν ακόμα και την αναπαραγωγή των κυττάρων σου που γίνεται στο σώμα σου κάθε λεπτό. Κι όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με την Dr. Candace Pert τα πεπτίδια που έχουμε στο σώμα μας, τα οποία παράγονται στον υποθάλαμο αδένα στο κέντρο του εγκεφάλου, που διοχετεύονται στο αίμα και μετά συναντώνται με τα είκοσι- τριάντα τρισεκατομμύρια κύτταρα του σώματός μας, εγκαθίστανται εκεί και προκαλούν κάποια μικρά φυσιολογικά φαινόμενα τα οποία είναι η ερμηνεία που δίνουμε στις έντονες αλλαγές της συμπεριφοράς μας. Τα πεπτίδια αυτά όταν εγκαθίστανται στους υποδοχείς των κυττάρων που έχουμε, ελέγχουν κάθε δραστηριότητα του κυττάρου . Δηλαδή όταν τα κύτταρα λαμβάνουν πεπτίδια τα οποία δημιουργήθηκαν από αρνητικά συναισθήματα , αυτομάτως οι υποδοχείς των νέων κυττάρων που θα δημιουργηθούν θα είναι αυτά των αρνητικών-καταθλιπτικών συναισθημάτων. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως εάν έχουμε μελαγχολική διάθεση, κάθε κύτταρο που θα αναπαράγεται θα είναι αντίστοιχο του τι αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή. Κι όσο πιο πολύ καταθλιπτική διάθεση έχουμε τόσο περισσότεροι αρνητικοί υποδοχείς κυττάρων θα δημιουργούνται.

Μπορείς όμως να αναλογιστείς γιατί όταν κάνεις ένα βήμα μπροστά πας δυο πίσω; Γιατί όταν πιστεύεις πως έχεις όλα όσα ήθελες, νιώθεις κενός; Έχεις το αίσθημα του ανικανοποίητου.

Όταν δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου και προσπαθείς να κρύψεις τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητάς σου, όταν του επιβάλεις να περνάει από μια διαδικασία έντονων καταθλιπτικών συναισθημάτων και νιώθεις ανολοκλήρωτος πιέζοντάς τον συνέχεια πες μου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου;