ΣΥΓ(Γ)ΝΩΜΗ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΛΕΞΗ…

Eιμαστε αυτα που κανουμε.
αυτα που πιστευουμε.
αυτα που λεμε.
αυτα που αγαπαμε.
αυτα που θελουμε.
ειμαστε ο τροπος με τον οποιο τα κανουμε ολα αυτα.
Eιμαστε οι στιγμες μας.
οι λεπτομερειες μας προσδιοριζουν.
αυτο που κανουμε, ο,τι και αν ειναι αυτο, ειμαστε εμεις.
ειναι κομματι μας.
και πολλες φορες το απαρνιομαστε.
με μια μονο λεξη.απο τις πιο διαδεδομενες.
την συγ(γ)νωμη…

δεν υπαρχει συγ(γ)νωμη.
κανουμε κατι την στιγμη που το θελουμε, επειδη το θελουμε.
δινουμε το στιγμα μας.δειχνουμε την ταυτοτητα μας.
η πραξη μας ειναι το αποτυπωμα μας.

και με την λεξη αυτη λοιπον,ερχομαστε να αλλαξουμε αυτο που καναμε.
αυτο που στην ουσια ειμαστε…
επειδη νιωθουμε ενοχες.
επειδη το αποτελεσμα της πραξης μας δεν ηταν αυτο που ειχαμε φανταστει.
δεν υπαρχει συγ(γ)νωμη.
το θελαμε,το καναμε,τελειωσε.αυτοι ειμαστε…
η συγ(γ)νωμη δεν ειναι λεξη,ουτε εννοια.ειναι παγιδα…
αποπροσανατολιζει το ειναι μας.

πολλες φορες,ισως τις περισσοτερες,μας δημιουργει την εντυπωση πως μπορουμε να ειμαστε κατι αλλο απο αυτο που ειμαστε.
την λεξη αυτη την χρησιμοποιουμε για να διορθωσουμε κατι.
λειτουργει σαν ασπιδα,σαν κουρτινα,σαν να κρυβουμε την σκονη κατω απο το χαλακι…
δεν υπαρχει συγ(γ)νωμη.
το θελαμε,το καναμε,τελειωσε.αυτοι ειμαστε…

το αν μας αρεσει αυτο που ειμαστε και αν αισθανομαστε περηφανοι για τον εαυτο μας,ειναι κατι που το ξερουμε μονο εμεις.
και δεν αλλαζει με μια λεξη…