καθε μερα και πιο αποτομα.
και πιο γρηγορα.
και πιο σκληρα.
λες και το 24ωρο εχει μειωθει.
δεν καταλαβαινουμε πως περναει αλλη μια μερα.
εχουν χαθει οι στιγμες που νιωθουμε.
που κλαιμε και που γελαμε.
που δεν σκεφτομαστε τιποτα και που χαζευουμε στον δρομο.
που κοιταμε τον ουρανο…
Kαι ετσι ανθρωπε αφηνουμε τα δευτερολεπτα να περνανε ανεκμεταλλευτα.
μικραινουμε μονοι μας την μερα μας.
και μικραινουμε και την ζωη μας.
γιατι η ζωη ειναι οι αναμνησεις μας.
Eιναι οι στιγμες εκεινες που θα τις κουβαλαμε για παντα στο μυαλο μας.
γιατι στην ουσια αυτες ειναι οι στιγμες που ζησαμε πραγματικα.
που μας μεγαλωσαν και μας εκαναν αυτο που ειμαστε.
ο,τι και να ειμαστε.
γιατι στο τελος του χρονου μας και την στιγμη της τελευταιας μας προσθεσης αυτες ειναι που θα μετρησουμε.
...για αυτο ανθρωπε σταματα να σκεφτεσαι.
ξεκινα να δημιουργεις αναμνησεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου