O χρονος ειναι εχθρος.
ειναι υπουλος.
ειναι ψευτης.
ειναι απεναντι σου.
ειναι με τους αλλους.
μεσα απο το σκοτεινο του πεπλο δημιουργει αναμνησεις και σε παει πισω.
οδηγει την σκεψη σε πραγματα που εχουν συμβει,που εχουν τελειωσει, που εχουν μεινει στην μεση και δεν βρηκαν συνεχεια…
ενισχυει τα διλημματα και δημιουργει ερωτηματικα.
σε μπερδευει και σε κανει να αναρωτιεσαι.
σου δινει χωρο για αμφισβητηση του εαυτου σου,των πραξεων και των αποφασεων σου.
πιανεσαι απο το σημειο που επιλεγεις σαν αρχη και γαντζωνεσαι πεισματικα πανω του.
δημιουργεις μια δευτερη,παραλληλη με την κανονικη σου,ζωη.
Aρχιζεις και ζεις με αυτο που θα γινοταν αν δεν ειχε γινει αυτο που εγινε…
η πραγματικοτητα ομως ειναι ηδη πιο μπροστα,δεν εχει σημασια ποσο. εστω και μια στιγμη.
σημασια εχει πως προηγειται και πως αυτο που συνεβη ειναι το πραγματικο.που δεν γυριζει πισω.
δεν υπαρχει περιθωριο για διορθωσεις και για επανεκκινηση.
το χθες δεν αλλαζει…
μα ο ανθρωπος γοητευεται απο τα αν.
απο το τι θα γινοταν αν…
απο το τι δεν θα γινοταν αν…
απο το τι θα ηταν αν…
απο το τι δεν θα ηταν αν…
απο ολα τα αν…
Aυτα τα αν ειναι η μητρα που δημιουργει τις σκεψεις.
και ο χρονος βοηθαει σε αυτο.
οσο περναει ο καιρος τα ερωτηματα μεγαλωνουν.
οπως και η απορια.και η θεληση να μαθεις το γιατι και το πως.
και τοτε γινεσαι ενα με τον χρονο,με αυτον που εχει περασει…
αφηνοντας στην ακρη αυτο που ερχεται.
ωσπου καποια στιγμη,θα τα φερει ετσι ο χρονος,ωστε να εχεις τα ιδια ερωτηματα για το τωρα,που τοτε θα ειναι χθες.
O καθενας πρεπει να κανει αυτο που πιστευει,που νιωθει και θελει την στιγμη που συμβαινει.
αδιαφορωντας για το στιγμιαιο εκεινο αυριο.
η στιγμη δεν εχει χρονο.και πρεπει να την ζουμε.
με οποιαδηποτε αποφαση και αν παρουμε.
μονο ετσι θα αποκτησει νοημα ο χρονος.
οταν δεν υπαρχουν στο μυαλο ερωτηματικα και αν…για το καθε περασμενο.
οταν η αποφαση γινεται ζωη.
οταν ο περασμενος χρονος θα διαγραφεται απο μονος του.
οταν δεν θα εχει νοημα υπαρξης.
Oλα αυτα για τις στιγμες που θεωρουμε πως κατι δεν καναμε σωστα.
για τις στιγμες που μας αφησαν πληγες και μας τσαλακωσαν.
για ολες τις αλλες,που μας γοητευσαν και τις θυμομαστε με ευχαριστηση και χωρις αν,υπαρχει εκει εξω καποιος αλλος,
που για αυτον, εκεινος ο χρονος ειναι ο δικος του εχθρος…
ειναι υπουλος.
ειναι ψευτης.
ειναι απεναντι σου.
ειναι με τους αλλους.
μεσα απο το σκοτεινο του πεπλο δημιουργει αναμνησεις και σε παει πισω.
οδηγει την σκεψη σε πραγματα που εχουν συμβει,που εχουν τελειωσει, που εχουν μεινει στην μεση και δεν βρηκαν συνεχεια…
ενισχυει τα διλημματα και δημιουργει ερωτηματικα.
σε μπερδευει και σε κανει να αναρωτιεσαι.
σου δινει χωρο για αμφισβητηση του εαυτου σου,των πραξεων και των αποφασεων σου.
πιανεσαι απο το σημειο που επιλεγεις σαν αρχη και γαντζωνεσαι πεισματικα πανω του.
δημιουργεις μια δευτερη,παραλληλη με την κανονικη σου,ζωη.
Aρχιζεις και ζεις με αυτο που θα γινοταν αν δεν ειχε γινει αυτο που εγινε…
η πραγματικοτητα ομως ειναι ηδη πιο μπροστα,δεν εχει σημασια ποσο. εστω και μια στιγμη.
σημασια εχει πως προηγειται και πως αυτο που συνεβη ειναι το πραγματικο.που δεν γυριζει πισω.
δεν υπαρχει περιθωριο για διορθωσεις και για επανεκκινηση.
το χθες δεν αλλαζει…
μα ο ανθρωπος γοητευεται απο τα αν.
απο το τι θα γινοταν αν…
απο το τι δεν θα γινοταν αν…
απο το τι θα ηταν αν…
απο το τι δεν θα ηταν αν…
απο ολα τα αν…
Aυτα τα αν ειναι η μητρα που δημιουργει τις σκεψεις.
και ο χρονος βοηθαει σε αυτο.
οσο περναει ο καιρος τα ερωτηματα μεγαλωνουν.
οπως και η απορια.και η θεληση να μαθεις το γιατι και το πως.
και τοτε γινεσαι ενα με τον χρονο,με αυτον που εχει περασει…
αφηνοντας στην ακρη αυτο που ερχεται.
ωσπου καποια στιγμη,θα τα φερει ετσι ο χρονος,ωστε να εχεις τα ιδια ερωτηματα για το τωρα,που τοτε θα ειναι χθες.
O καθενας πρεπει να κανει αυτο που πιστευει,που νιωθει και θελει την στιγμη που συμβαινει.
αδιαφορωντας για το στιγμιαιο εκεινο αυριο.
η στιγμη δεν εχει χρονο.και πρεπει να την ζουμε.
με οποιαδηποτε αποφαση και αν παρουμε.
μονο ετσι θα αποκτησει νοημα ο χρονος.
οταν δεν υπαρχουν στο μυαλο ερωτηματικα και αν…για το καθε περασμενο.
οταν η αποφαση γινεται ζωη.
οταν ο περασμενος χρονος θα διαγραφεται απο μονος του.
οταν δεν θα εχει νοημα υπαρξης.
Oλα αυτα για τις στιγμες που θεωρουμε πως κατι δεν καναμε σωστα.
για τις στιγμες που μας αφησαν πληγες και μας τσαλακωσαν.
για ολες τις αλλες,που μας γοητευσαν και τις θυμομαστε με ευχαριστηση και χωρις αν,υπαρχει εκει εξω καποιος αλλος,
που για αυτον, εκεινος ο χρονος ειναι ο δικος του εχθρος…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου