Όταν βρισκόμαστε σε μια προσπάθεια ριζικής αλλαγής αυτό-καταστροφικών συνηθειών, κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρχουν πάντα πράγματα που θα μας τραβούν πίσω στο παλιό τρόπο ζωής μας: άνθρωποι, πράγματα που βλέπουμε και μας δελεάζουν ή μυρωδιές , ή συναισθήματα που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.
Το πιο τρομακτικό είναι όταν η νοοτροπία μας αρχίζει να γλιστράει πίσω στο παλιό εαυτό μας, και αρχίζουμε να μαντεύουμε το δικό ταξίδι μας.
Κάνω πραγματικά το σωστό;
Δεν θα έπρεπε να πάω σπίτι και να είμαι με το σύζυγό μου / τα παιδιά / την οικογένεια;
Αυτό δεν θα έπρεπε να κάνει ένας καλός πατέρας;
Μπορώ ίσως να παραλείψω αυτή τη συνάντηση.
Πρέπει να προσφέρω τα προς το ζην στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου, δεν χρειάζεται να ολοκληρώσω αυτή τη θεραπεία / αυτό το βήμα.
Ίσως να μπορώ να το παζαρέψω, είναι απαραίτητο να βγάλω κάποια χρήματα.
Αυτές οι σκέψεις που κατακλύζουν το κεφάλι μας όταν αισθανόμαστε αδυναμία μας δίνουν μια επιλογή.
Θα τις πιστέψουμε;
Ή θα τις αμφισβητήσουμε και θα τις αποβάλουμε, γιατί γνωρίζουμε πραγματικά τι είναι καλύτερο για εμάς.
Μερικές φορές σαμποτάρουμε τον εαυτό μας, και αρνούμαστε να κάνουμε ό, τι είναι σωστό για εμάς.
Ίσως υποσυνείδητα νομίζουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί, ότι δεν αξίζουμε μια καλύτερη ζωή.
Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα.
Δεν είμαι αυτός που ήσουν, και έχω την επιλογή να μην ξαναπάω εκεί.
Είμαστε οι χειρότεροι χειριστές του εαυτού μας, γι’ αυτό πρόσεχε τις σκέψεις σου.
(Ένας φίλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου