Ένας δασκάλος έφερε μία ημέρα μερικά κομμάτια από χαρτόνι. Είχε κόψει ολόκληρο τον παγκόσμιο χάρτη στα μικρά αυτά κομμάτια, και τα είχε βάλει επάνω στην έδρα. Ρώτησε τότε: «Μπορεί κάποιος να έρθει και να τα βάλει στη σωστή θέση ;»
Πολλοί προσπάθησαν και απέτυχαν. Μόνο ένα αγόρι, βλέποντας ότι όλοι αποτυγχάνουν να φτιάξουν τον παγκόσμιο χάρτη βάζοντας τα κομμάτια μαζί, κοίταξε ένα κομμάτι από την ανάποδη πλευρά. Τότε γύρισε ανάποδα όλα τα κομμάτια και ανακάλυψε την εικόνα ενός ανθρώπου. Συναρμολόγησε τα κομμάτια της εικόνας του ανθρώπου που ήταν πολύ ευκολότερο από το να συναρμολογήσει τον χάρτη κι αυτό ήταν το κλειδί. Από τη μια πλευρά ήταν φτιαγμένος ο άνθρωπος κι από την άλλη πλευρά ο παγκόσμιος χάρτης.
Ίσως να ισχύει το ίδιο και για τον πραγματικό κόσμο… αν μπορέσουμε να φτιάξουμε τον άνθρωπο, θα φτιαχτεί και ο κόσμος. Εάν μπορέσουμε να κάνουμε τον άνθρωπο λίγο περισσότερο σιωπηλό, γαλήνιο, φιλικό, εάν μπορέσουμε να ενώσουμε τα κομμάτια που τον διχάζουν εσωτερικά, τα έθνη δε θα υπάρχουν πια, οι πόλεμοι θα σταματήσουν, όλες οι βρώμικες πολιτικές θα εξαφανιστούν. Ο κόσμος θα γίνει αληθινά ένας παράδεισος. Στην πραγματικότητα, άλλος παράδεισος δεν υπάρχει, εκτός αν δημιουργήσουμε εμείς έναν σ’ αυτόν εδώ τον πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου