Μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να υποφέρει.

«Αν ένα γεγονός είναι πέρα από το δικό σου έλεγχο, τότε πώς είναι δυνατό να αναλάβεις την ευθύνη γι' αυτό»; ρώτησε τη φωνή.

«Αν πάντοτε αναλαμβάνεις την ευθύνη, τότε αποκτάς την ικανότητα να εστιάζεις την ενέργειά σου στο να βρίσκεις λύσεις. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείς κάτι θετικό μέσα από μια δύσκολη κατάσταση και μπορείς πια να δεις ξεκάθαρα πως κάθε αντιξοότητα προσφέρει μια ευκαιρία. Η ευκαιρία πάντα υπάρχει, μέσα σε κάθε αναποδιά, αλλά αν σπαταλάς όλη σου την ενέργεια στο να βρεις πού είναι το λάθος ή στο πώς θα μοιράσεις τις ευθύνες, τότε η ευκαιρία αυτή θα μείνει ανεκμετάλλευτη και εσύ δε θα τη δεις ποτέ».

«Μα δεν είναι σημαντικό να δώσεις ένα μάθημα σε κάποιον που είναι ανεύθυνος; Αλλιώς πώς θα μάθει»;

Δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για την ανευθυνότητα των άλλων. Το σημαντικό νια σένα είναι να μαθαίνεις από τις ανεύθυνες πράξεις των άλλων. Αν κάποιος σου κλέψει κάτι που για σένα είναι πολύτιμο, τότε ο θυμός και η αγανάκτηση θα σε σπρώξουν να απαιτήσεις ικανοποίηση, να κάνεις τον κλέφτη να πληρώσει. Φωνάζεις «ποιος φταίει»; και το φταίξιμο ξεκινάει από την προϊστορία του κατηγορούμενου και φτάνει ως την κυβέρνηση και την κοινωνία ολόκληρη».


Η φωνή συνέχισε: «Το πραγματικό μάθημα που πρέπει να πάρεις για να αναπτυχθείς βρίσκεται στη λύση, όχι στο φταίξιμο. Ίσως χρειάζεται να μάθεις να μην έχεις προσκόλληση στα αντικείμενα. Αν η προσκόλληση σου σ' αυτά επιτρέπει στ' αρνητικά σου συναισθήματα να σ' εξουσιάζουν τόσο πολύ, τότε ο μόνος τρόπος να γλιτώσεις από την απειλητική επιρροή αυτών των συναισθημάτων είναι να χάσεις τα αντικείμενα. Θυμήσου: μπορείς να κερδίσεις κάτι μόνον αν μάθεις να το απελευθερώνεις».

«Και τι θα γίνει με τον άνθρωπο που έκλεψε; Αν δεν τιμωρηθεί για την πράξη του, τότε σίγουρα δεν παίρνει κανένα μάθημα».

«Όποια τιμωρία και να του επιβάλει η κοινωνία το άτομο αυτό δε θα μάθει τίποτε, αν το ίδιο δεν επιλέξει να μάθει. Μπορεί να επιλέξει να απασχοληθεί μόνο με το ποιος έφταιγε και τον έπιασαν. Το πραγματικό μάθημα, δηλαδή να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του, μπορεί να είναι κρυμμένο ανάμεσα σε πολλά ψευτο - μαθήματα γι' αυτόν».

Εκείνος σκέφτηκε τα χρήματα που είχε χάσει καθώς και την απώλεια εκείνης. Πίστευε πως αυτά τα δύο έφταιγαν που η ζωή του άρχισε να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. «Μα μου φαίνεται πολύ άδικο να πρέπει να υποφέρω για να μάθω κάτι όταν φταίει κάποιος άλλος».

«Για το πνεύμα σου, που έχει ξεκάθαρη αντίληψη των πραγμάτων, είναι απόλυτα δίκαιο. Μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να υποφέρει. Όλα είναι έτσι όπως είναι, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι. Κάθε μάθημα που έρχεται στη ζωή σου είναι μια ευλογία και όλα αυτά τα ευλογημένα μαθήματα σου δίνονται με σκοπό να επιλέξεις να εξελιχθείς. Κάθε ανισορροπία στη ζωή σου θα έλξει καταστάσεις που σκοπό έχουν να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Αυτό το γεγονός είναι ευθυγραμμισμένο με την αναζήτηση του πνεύματός σου για την προσωπική σου ολοκλήρωση.