…ό,τι με ενοχλεί, με εξουθενώνει, με εξοργίζει και είναι τοξικό για την υγεία και τη συναισθηματική μου ισορροπία. Να μια ευχή που ίσως δεν κάνατε ποτέ από τότε που γίνατε μαμάδες. Μήπως θα έπρεπε;Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως ένας ευγενικός και ευαίσθητος άνθρωπος δε λέει ποτέ όχι. Το «βιβλίο του Όχι» («The book of No») της συγγραφέα και διδάκτορα της ψυχιατρικής Susan Newman απογυμνώνει όλα τα αρνητικά που περιβάλλουν τη λέξη «όχι» θεωρώντας την ένα εξαιρετικό εργαλείο για τη διαδικασία της ανάπτυξης. Ήρθε η ώρα να μάθετε να λέτε «όχι» όταν χρειάζεται ή όταν έτσι νιώθετε. Ναι, ακόμη και στα παιδιά σας.
Τα οικογενειακά «όχι»
Στα παιδιά μου που θέλουν κάθε βράδυ να κοιμούνται στο κρεβάτι μας. Αν κάθε βράδυ αφήνετε τα παιδιά σας να ανεβούν στο κρεβάτι, θα μείνετε για πάντα άυπνοι.
Στον εκβιασμό του τρίχρονου γιου μου, που μου ζητάει να μην πάω στη δουλειά, ή απαιτεί γυρνώντας, να του φέρω το μισό κατάστημα παιχνιδιών.
Στην αγαπημένη μητέρα του άντρα μου, που αποφασίζει μόνη της για το… τι θα φάνε τα παιδιά, τι ώρα θα το φάνε και τι θα παρακολουθήσουν στην τηλεόραση.
Στα παιδιά μου όταν μου ζητάνε πράγματα που μπορούν να κάνουν και μόνα τους, όπως το να βάλουν τα παπούτσια τους. Έτσι κι αλλιώς, τα διευκολύνετε σε αυτά που δεν μπορούν να κάνουν, γιατί να τα διευκολύνετε και σε αυτά που μπορούν;
Στον ενοχικό «νοικοκυρίστικο» εαυτό μου. Αν μια μέρα δεν προλάβετε να μαγειρέψετε, θα πάρετε πίτσα, και το αυριανό πλυντήριο μπορεί να μετατεθεί για μεθαύριο.
Σε όποιο πρόσωπο της οικογένειας «απαιτεί». Εξηγήστε τους χωρίς νεύρα πως για να λειτουργήσει σωστά μια ομάδα η μαμά βάζει προτεραιότητες. Και αυτή τη στιγμή προτεραιότητα είναι το μαγείρεμα ή απλώς το να μιλήσει στο τηλέφωνο.
Επαγγελματικά «όχι»
Στο συνάδελφο που ζητάει τη βοήθειά μου την ώρα που πνίγομαι.
Στη συνάδελφο που παρόλο που την ξέρω ελάχιστα ζητάει δανεικά κάνοντάς με να αισθάνομαι άσχημα και να ντρέπομαι για λογαριασμό της.
Στο αφεντικό μου που περιμένει να ακούσει κομπλιμέντα. Το ψέμα λειτουργεί ως ψυχολογικό μπούμερανγκ. Γυρίζει πάντα πάνω μας.
Στην «τοξική» συνάδελφο που μιλάει μόνο για αρρώστιες και μου ρίχνει την ψυχολογία για να ανέβει η δική της.
Φιλικά «όχι»
Στη φίλη που ζητάει να πάρω το παιδί της από τον παιδικό σταθμό, μια που θα πάω και για το δικό μου, όταν τρέχω με την ψυχή στο στόμα να προλάβω ενώ εκείνη δουλεύει part-time.
Στην κολλητή μου φίλη που με στήνει στο ραντεβού μας-για μια ακόμη φορά- ενώ ξέρει πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μου.
Στις φίλες χωρίς παιδιά που δεν δείχνουν καμιά κατανόηση και ζητούν να μου αναλύσουν το πρόβλημά τους στις δέκα το βράδυ ενώ κοιμάμαι όρθια.
Στις φίλες με παιδιά που μιλάνε συνέχεια για τα παιδιά τους.
Στο φιλικό ζευγάρι που έρχεται για μια απογευματινή επίσκεψη για να παίξουν τα παιδιά και κάθονται αραχτοί μέχρι τις 12 το βράδυ χωρίς να ρωτήσουν αν είμαστε κουρασμένοι.
Στη φίλη που δεν μου λέει ποτέ ότι αδυνάτισα. Θυμάται όμως πάντα να μου πει ότι πάχυνα.
Γενικά «όχι»
Στην αυτολύπηση. Η αυτολύπηση είναι μια παγίδα που συνήθως βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας γιατί έτσι μας βολεύει. Προκειμένου να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα οικτίρουμε τον εαυτό μας και βουλιάζουμε. Ο βάλτος όμως ίσως κάποια μέρα μας βυθίσει!
Στη σκληρή αυτοκριτική. Τα λάθη δεν έχουν τίποτε το τρομακτικό. Αν μονίμως ανησυχούμε μήπως κάτι πάει λάθος, δεν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε ποτέ τίποτα.
Στην τελειομανία. Η ζωή δεν είναι τέλεια και σίγουρα δεν έχουμε τον έλεγχο των πάντων. Η τέχνη τελικά βρίσκεται στο να μπορούμε να διαχειριστούμε ότι μας προκύπτει με ή χωρίς επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου