Μια μέρα το μοναδικό άλογο ενός φτωχού αγρότη δραπέτευσε από το λιβάδι και έφυγε μακρυά. Όταν το άκουσαν οι υπόλοιποι χωρικοί συνειδητοποίησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης και σκέφτηκαν πόσο δύσκολο θα ήταν τώρα για τον φτωχό χωρικό να καλλιεργήσει τη γή του. Φυσικά αν δε μπορούσε να καλλιεργήσει τη γή του, δε θα μπορούσε να θρέψει τη οικογένεια του. Τον βοήθησαν να ψάξει για το άλογο κι όταν τελικά δε μπόρεσαν να το βρούν πουθενά, απλά εξέφρασαν τη λύπη τους για αυτό που είχε συμβεί. «Τι κακοτυχία!», είπαν στον αγρότη.
Ο αγρότης απλά απάντησε: Κακοτυχία, καλοτυχία,ποιός ξέρει;»
Μετά από μερικές μέρες το άλογο επέστρεψε. Οι χωρικοί με έκπληξη αλλά και με χαρά διαπίστωσαν πως το άλογο είχε φέρει μαζί του και άλλα άλογα που ήταν νέα και ικανά. « Τι καλη τύχη» είπαν οι χωρικοί. « Μπορείς να τα δαμάσεις κι έπειτα να τα πουλήσεις και να βγάλεις κάποια χρήματα». Ο αγρότης απλά απάντησε «Καλοτυχία, κακοτυχία, ποιός ξέρει;».
Παρόλα αυτά, ο αγρότης έκανε αυτό που του πρότειναν. Αυτός και ο γιός του άρχιζαν να τα δαμάζουν και να τα εκπαιδεύουν. Η διαδικασία ήταν δύσκολη. Κάποια μέρα, ο γιός του αγρότη, καθώς εκπαίδευε ένα από τα άλογα, έπεσε απότομα και έσπασε το πόδι του. Η οικογένεια ήταν φτωχή και έπρεπε τώρα να διαθέσει πολλά χρήματα για ιατρική περίθαλψη. Τα νέα γρήγορα εξαπλώθηκαν στο χωριό. Η οικογένεια σίγουρα είχε τα πάνω της και τα κάτω της. Και πάλι οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τη λύπη τους στον αγρότη. «Φοβερή κακοτυχία», του είπαν. Ο αγρότης για μια ακόμη φορά ανασήκωσε τους ώμους τους και είπε «κακοτυχία,καλοτυχία, ποιός ξέρει;».
Ο καιρός πέρασε και έγινε πόλεμος. Στρατιωτικοί ηρθαν στο χωριό για να κατατάξουν όλα τα νέα αγόρια. Ο γιός του χωρικού, μη έχοντας αναρρώσει ακόμα και όντας ανίκανος να περπατήσει, απέφυγε τη στράτευση. Οι χωρικοί είπαν στο άγροτη «οι γιοί μας πήγαν να πολεμήσουν. Θα μπορούσαν να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν βαριά. Ο δικός σου γιός το απέφυγε. Τι καλή τύχη!». Ο αγρότης τους εξήγησε ότι για αυτόν καλοτυχία και κακοτυχία είναι ερμηνείες που αποδίδουμε σε αυτά που μας συμβαίνουν στη ζωή. Οι νόμοι της φύσης δεν έχουν την πρόθεση να δημιουργήσουν καλή ή κακή τύχη για μας.Δεν έχει σημασία τόσο το τι συμβαίνει αλλά πως το ερμηνεύουμε. Για αυτό όταν μου εκδηλώνετε τη χαρά σας ή τη λύπη σας σας απαντώ «Καλοτυχία,κακοτυχία,ποιός ξέρει;»
Η ζωή είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Συχνά θεωρούμε τους εαυτούς μας «καλότυχους» ή «κακότυχους» ανάλογα με αυτά που μας συμβαίνουν. Όμως πολλές φορές, τα γεγονότα κουβαλούν διαφορετικό νόημα από αυτό που τους αποδίδουμε.Ισως να βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για το νόημα όλων αυτών που μας συμβαίνουν. Ισως να βιαζόμαστε να ονομάσουμε κάτι «καταστροφικό» ή «υπέροχο». Η αλήθεια πιθανόν να είναι κάπου στη μέση και τα αρνητικά και θετικά γεγονότα της ζωής μας να συνδέονται με δεσμό αναπόσπαστο. Μερικές φορές στη ζωή μας, χρειάζεται να υπάρξει αναστάτωση πρώτα προκειμένου να αποκτήσουμε την τελική ισορροπία. Όπως όταν αποφασίζουμε να πετάξουμε όλα τα παλιά έπιπλα από το σπίτι μας. Πρώτα, θα υπάρξει μια αναστάτωση και μια αταξία καθώς θα μετακινούμε τα έπιπλα.Ίσως η μετακίνηση μας κουράσει. Ίσως δούμε επιπλέον σκόνη, σκουπιδάκια ή φθορά στο πάτωμα ή τους τοίχους του σπιτιού μας που τα παλιά έπιπλα έκρυβαν. Όλη όμως αυτή η αναστάτωση είναι η προετοιμασία για τα καινούρια έπιπλα που θα μπούν στο σπίτι μας.
Έτσι και στη ζωή μας, μετά από δυσκολίες ,ίσως νιώσουμε κουρασμένοι και «άδειοι». Μπορεί η δύναμη μας να έχει φθαρεί όπως οι παλιοί τοίχοι του σπιτιού μας και να νιώθουμε διαρκή αναστάτωση και αταξία με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι αρνητικές μας σκέψεις. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ξέρουμε πού τελικά θα μας οδηγήσουν οι δυσκολίες. Έχουμε δύο επιλογές: Είτε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας κακότυχους, είτε να σκεφτούμε ότι υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική: ότι οι δυσκολίες δεν είναι μόνιμες κι οχι απαραίτητα «κακή τύχη». Μόνοι μας μπορούμε να τους αποδώσουμε ένα νόημα που θα μας ενδυναμώνει να συνεχίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου