Ωχ, εδώ τι απαντάμε; (XV)

Ο πατέρας με τις κόρες;

Διαβάζουμε —όπως κάθε πρωί, έτσι;;— την ιεράν βίβλον, σήμερα την Γένεση, Κεφάλαιο 19, εκεί που γίνεται αναφορά στα Σόδομα και Γόμορρα, τον Λωτ, τη γυναίκα του και τις κόρες του:

Δική μου μετάφραση:

(1) Ήλθα δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το βράδυ· και στεκόταν ο Λωτ στην πύλη των Σοδόμων· όταν τους είδε δε ο Λωτ, σηκώθηκε να τους συναντήσει και τους προσκύνησε με το πρόσωπον στο έδαφος· (ο Λωτ έβλεπε αγγέλους να περπατάνε γύρω του, οι άλλοι μάλλον όχι, αλλιώς θα έκαναν κι αυτοί κάτι!)

(2) Και τους είπε, «εμπρός κύριοί μου, παρακαλώ, κατευθυνθείτε στην οικία τού δούλου σας, για να διανυκτερεύσετε και να πλύνετε τους πόδας σας· και, αφού σηκωθείτε το πρωί, να πάτε στη δουλειά σας»· αυτοί είπαν όμως όχι, θα διανυκτερεύσουμε στην πλατεία. (τους κάλεσε δε και στο σπίτι του, αλλά αυτοί ήταν ακατάδεκτοι, "μα δεν είναι ανάγκη".)

(3) Αφού τους πίεσε πολύ, κατευθύνθηκαν μαζί του στην οικία του· και τους οργάνωσε συμπόσιο και έψησε άζυμα και έφαγαν.

(4) Πριν όμως κοιμηθούν, οι άνδρες της πόλης των Σοδόμων, περικύκλωσαν το σπίτι, νέοι και γέροντες, όλος ο λαός από παντού· (τελικά πήγαν οι άγγελοι στου Λωτ, αλλά ξεσηκώθηκε ο λαός των Σοδόμων...) 

(5) και στον Λωτ και του έλεγαν, «πού είναι οι άνδρες που ήρθαν στο σπίτι σου τη νύκτα; βγάλ' τους έξω να τους γνωρίσουμε.» (τι γνωριμία να επεδίωκαν άραγε; αναρωτιέται ο ευσεβής μελετητής.) 

(6) Βγήκε έξω ο Λωτ στην είσοδο του σπιτιού, έκλεισε πίσω του την πόρτα,

(7) και είπε, «όχι αδελφοί μου, μη κάμετε τέτοιο κακό» (μα τι κακό θα μπορούσαν να κάνουν στους επισκέπτες; να τους γνωρίσουν ήθελαν... Κάτι παραπάνω ήξερε όμως ο Λωτ:)

(8) «Εδώ, έχω δύο θυγατέρες, οι οποίες είναι παρθένες· να σας τις φέρω λοιπόν έξω· και να τους κάνετε ό,τι σας αρέσει· μόνον να μην κάνετε τίποτα σ' αυτούς τους άνδρες, αφού ήρθαν στην προστασία τους σπιτιού μου. (δηλαδή, αδελφοί μου, ο λαός των Σοδόμων είδε τις αγγελικές αγορίνες και σκέφτηκε να τις πηδήξουν, ούτε που τους πέρασε από το μυαλό να προσευχηθούν μαζί τους ή οτιδήποτε άλλο... Μόνο ο Λωτ έβλεπε αγγέλους, οι άλλοι όλοι έβλεπαν τα κόκκινα μαγουλάκια... Και προσφέρει ο θεόπληκτος Λωτ ως αντάλλαγμα τις παρθένες κόρες του για πήδημα, χωρίς να τις ρωτήσει, φυσικά, να μην πάθουν τίποτα οι αγορίνες που τις νόμιζε για αγγέλους!)

Στην συνέχεια δε του παραμυθιού (διαβάστε και τίποτα μόνοι σας!) πήδηξε και ο ίδιος ο Λωτ, ευκαιρίας δοθείσης, και τις δύο (όχι πια παρθένες) θυγατέρες του! Η μία του έκανε δε έναν γιο, τον Βεν-αμμί και η άλλη άλλον ένα γιο, τον Μωάβ.

Το ερώτημα αδελφοί μου εν παραμυθίοις είναι, να πάρουμε τοις μετρητοίς τα λεγόμενα στο ιερό βιβλίο ή να τα θεωρήσουμε μια ψυχοπαθολογική σαχλαμάρα; Κι αν μπορούμε να κάνουμε παιδιά με τα κορίτσια του σπιτιού, αντιλαμβάνεται καθένας τι μήνυμα ενάντια στην ηθική και τη βιολογία δίνεται στον αναγνώστη (μελετάτε τας γραφάς!), αν θεωρήσουμε δε όλη την ιστορία σχιζοφρενική σαχλαμάρα, γιατί τα προηγούμενα και τα επόμενα να είναι συγκροτημένα και σοβαρά;

Και, τέλος, γιατί αυτά τα «ιερά πηδήματα» να απουσιάζουν από το σχολικό «ιερό βιβλίο» των μαθητών που τόσο διψούν για μάθηση και γνώση;