Τι μας κάνει χαρούμενους;
Μπορούμε ποτέ να είμαστε απομονωμένοι σε έναν όλο και περισσότερο συνδεδεμένο, ελεγχόμενο κόσμο;
Είναι ο κόσμος που ζούμε απόλυτα ελεγχόμενος ή απλά χαοτικός;
O άνθρωπος που αντιμετωπίζει την ίδια τη ζωή του και αυτή των συνανθρώπων του
σαν κάτι χωρίς νόημα δεν είναι απλά δυστυχής αλλά και σχεδόν ανάξιος να ζει.Τι ασυνήθιστη κατάσταση είναι αυτή η δική μας, των θνητών! Καθένας από εμάς βρίσκεται εδώ για μια σύντομη διαμονή.
Δε γνωρίζει για ποιο σκοπό, αν και μερικές φορές το διαισθάνεται.
Αλλά από τη σκοπιά της καθημερινής ζωής, χωρίς να πηγαίνουμε βαθύτερα,
υπάρχουμε για τους συνανθρώπους μας - πρώτιστα γι αυτούς που από τα χαμόγελά τους και την καλή τους κατάσταση εξαρτάται η ευτυχία μας και έπειτα για όλους αυτούς τους άγνωστους σε μας προσωπικά, με τις τύχες των οποίων όμως είμαστε δεμένοι μέσω δεσμών συμπάθειας.
Εκατοντάδες φορές καθημερινά υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η εσωτερική και η εξωτερική ζωή μου εξαρτώνται από την εργασία άλλων ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών, και πως πρέπει να προσπαθήσω να δίνω στον ίδιο βαθμό που έχω δεχτεί και ακόμα δέχομαι.
Είμαι σε μεγάλο βαθμό αφοσιωμένη σε μια απλή ζωή και συχνά καταπιέζομαι από την αίσθηση ότι απορροφώ ένα άχρηστο ποσό από την εργασία των συνανθρώπων μου.
Θεωρώ τις ταξικές διαφορές αντίθετες προς τη δικαιοσύνη και σε τελευταία ανάλυση βασισμένες στη δύναμη.
Επίσης θεωρώ ότι η απλή ζωή είναι καλή για όλους, φυσιολογικά και διανοητικά.
Τι ασυνήθιστη κατάσταση είναι αυτή η δική μας, των θνητών!
Καθένας από εμάς βρίσκεται εδώ για μια σύντομη διαμονή.
Δε γνωρίζει για ποιο σκοπό, αν και μερικές φορές το διαισθάνεται.
Αλλά από τη σκοπιά της καθημερινής ζωής, χωρίς να πηγαίνουμε βαθύτερα,
υπάρχουμε για τους συνανθρώπους μας - πρώτιστα γι αυτούς που από τα χαμόγελά τους και την καλή τους κατάσταση εξαρτάται η ευτυχία μας και έπειτα για όλους αυτούς τους άγνωστους σε μας προσωπικά, με τις τύχες των οποίων όμως είμαστε δεμένοι μέσω δεσμών συμπάθειας.
Επίσης θεωρώ ότι η απλή ζωή είναι καλή για όλους, φυσιολογικά και διανοητικά.
Τα ιδανικά που μου φώτισαν το δρόμο και που κάθε στιγμή μού έδιναν κουράγιο για να αντιμετωπίσω τη ζωή ευδιάθετα υπήρξαν η Αλήθεια, η Καλοσύνη και η Ομορφιά της Ψυχής...
Χωρίς την έννοια της αδελφότητας με ανθρώπους με παρόμοιες σκέψεις, τη φροντίδα για το αντικειμενικό, το αιώνια απραγματοποίητο στο χώρο της τέχνης και της επιστημονικής έρευνας, η ζωή θα μου φαινόταν άδεια.
Το πολυτιμότερο πράγμα στη μεγαλοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής για μένα.
είναι η δημιουργία η ευαίσθησία η προσωπικότητα.....
Ο καθένας μας έχει συγκεκριμένα ιδανικά που καθορίζουν την κατεύθυνση των προσπαθειών του και της κρίσης του.
Το Νόημα Της ζωής... ΖΩ...!
Μαρία Ιωσηφίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου