Σεβασμός στην πίστη του άλλου!

Συχνά γίνεται λόγος για «σεβασμό στην πίστη» του άλλου, σε προφορικές συζητήσεις και σε γραπτά μηνύματα. Φυσικά, κανείς δεν ασχολείται με τα παραμύθια που πιστεύει καθένας, εφόσον δεν επιβαρύνει με αυτά τον περίγυρό του και την κοινωνία, άρα περιττεύει και η συζήτηση για σεβασμό τους. Όμως η προσπάθεια επιβολής στην κοινωνία είναι συνεχής, οπότε κάθε αντίδραση είναι απαραίτητη...

Πριν από χρόνια ξεσηκώθηκαν οι απανταχού μουσουλμάνοι επειδή κάποιοι Ευρωπαίοι σκιτσογράφοι δημιούργησαν γελοιογραφίες του προφήτη τους, έναν ιμάμη με ψηλό τουρμπάνι… «Δεν σέβονται τη θρησκεία μας» διαλαλούσαν και μερικοί –λίγοι ή πολλοί- προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον σκιτσογράφο. Το γεγονός ότι αυτά τα σκίτσα δημοσιεύτηκαν στη Δανία και, αν δεν έκαναν οι θρησκόληπτοι φασαρία, δεν θα το είχε πληροφορηθεί κανένας, δεν έπαιξε ρόλο! Αντίθετα, ήθελαν ως ζηλωτές να δείξουν την παρουσία τους και να απειλήσουν τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους — όπως κάνουν και στις μέρες μας.

Παρ’ ημίν έχει περάσει, βέβαια, η εποχή των βασανιστηρίων και δολοφονιών εκ μέρους του χριστιανικού ιερατείου και του θρησκευόμενου όχλου, η επιβάρυνση του περίγυρου δεν έχει σταματήσει όμως — από τις μισθολογικές εισπράξεις για το τίποτα που προσφέρει το ιερατείο, μέχρι τις καμπάνες και τα μεγάφωνα που βουίζουν στις γειτονιές, μέχρι και τους αγιασμούς και τα μαθήματα θρησκοληψίας στα σχολεία και στο στρατό, μέχρι τις εικονίτσες και τα καντηλέρια σε δημόσιους χώρους, θέλει δεν θέλει ο πολίτης.

Και θα μπορούσε να κάνει ο φιλήσυχος άνθρωπος κάποιες υποχωρήσεις, να αφήνει τους θεόπληκτους να εκφράσουν τις ιδεοληψίες τους με θορύβους και αλαλαγμούς! Ιδίως οι φυσιοκράτες, οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση που δεν αντιλαμβάνονται και δεν δέχονται υπερφυσικά φαινόμενα και πρόσωπα, που δεν αναγνωρίζουν κανένα φανταστικό φίλο στους ουρανούς ή αλλού, καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν όλα τα μέλη μιας κοινωνίας να βρίσκονται στην ίδια γραμμή πνευματικής και πολιτισμικής ανάπτυξης. Πάντα κάποιοι θα μένουν πίσω, άλλοι κολλημένοι στο ποδόσφαιρο, άλλοι στα αναβολικά και ναρκωτικά και άλλοι, ουραγοί αυτοί, στις θρησκείες και στους φανταστικούς θεούς και αγίους…

Ας δούμε όμως τι διαβάζουν και πρέπει να πιστεύουν οι θεόπληκτοι, προς το παρόν μόνο αυτοί που κυκλοφορούν στη δική μας κοινωνία. Τα «ιερά κείμενά» τους είναι εύγλωττα! Και δεν είναι δυνατόν να ισχυριστούν ότι αυτά είναι περασμένα και αδιάφορα (καταργείστε τα τότε!), ότι πρέπει να τα εννοούμε μεταφορικά (άλλα λέγανε ο Αυγουστίνος και ο Βασίλειος!), ότι γράφτηκαν για άλλες εποχές (αυτό λέμε κι εμείς!) κ.λπ. Αυτά ισχύουν, αυτά διδάσκει και επιβάλλει το ιερατείο τους και, αν οι πιστοί δεν τα αποδέχονται, θα υποστούν τις συνέπειες που περιέχονται ως απειλές σ’ αυτά:
Μουσουλμάνοι: Οι «άπιστοι», σύμφωνα με το κοράνι, όχι μόνο θα τιμωρηθούν από τον μουσουλμάνο θεό της ειρήνης και αγάπης με «αιώνιο πυρ», αλλά θα πνιγούν στο πύον και τα νερά του βόθρου (σούρες 14,16 και 78,25), θα πιουν «καυτό νερό» (σούρα 6,70), θα «ξεσκιστούν τα σωθικά τους» (σούρα 47,15), θα «χτυπηθούν με μεταλλικά ρόπαλα» (σούρα 22,21), θα «φοράνε ρούχα από υγρό χαλκό και πίσσα» (ιδέα, ε;) (σούρα 22,19)… και πάρα πολλά ακόμα!

Σε πάμπολλα σημεία του κορανίου γίνεται αναφορά στο μίσος που έχει ο φιλεύσπλαχνος Αλλάχ για τους «άπιστους», τους χαρακτηρίζει «τα χειρότερα ζώα» (σούρα 8,55) και, εννοείται, κάθε πιστός στον «αληθινό θεό» έχει την ιερή υποχρέωση να εκτελέσει την οργή τού Αλλάχ εναντίον τους (σούρα 8,15-16).

Χριστιανοί: Ο χριστιανικός θεός της αγάπης δεν είναι βέβαια τόσο κακός όσο ο μουσουλμανικός, αλίμονο! Δίνει εντολή (Δευτερονόμιο, κεφάλαιο 28): «Eάν δεν υπακούσεις επιμελώς εις την φωνή του Κυρίου του θεού σου, για να προσέχεις να εκτελείς όλες τις εντολές του και τα διατάγματα του, τα οποία εγώ σε προστάζω σήμερα, όλες αυτές οι κατάρες θα έλθουν πάνω σου και θα σε βρουν…

 «Eάν δεν υπακούσεις, καταραμένος θα είσαι στην πόλη και καταραμένος θα είσαι στον αγρό. Καταραμένες θα είναι οι αποθήκες σου, το καλάθι και η σκάφη σου. Καταραμένος ο καρπός της κοιλίας σου και τα γεννήματα της γης σου, καταραμένες οι γέννες των γελαδιών και των προβάτων σου. Καταραμένος θα είσαι όταν εξέρχεσαι αλλά και όταν εισέρχεσαι. Ο Κύριος θα στείλει επάνω σου την φτώχεια και την πείνα, τον τρόμο, την θλίψη και την φθορά και ό,τι πιάνεις θα καταστρέφεται. Ο Κύριος θα προσκολλήσει πάνω σου θανατικό. Ο Κύριος θα σε χτυπήσει με απορία, πυρετό, ρίγος, ερεθισμό, μαρασμό, φλόγωση και κιτρινίλα και με μάχαιρα και με ανεμοφθορία και θα σε καταδιώκει μέχρι να αφανισθείς!» Αληθώς, λόγια αγάπης, αν δεν υπακούσεις στον δημιουργό σου, ο οποίος ο ίδιος σε έφτιαξε έτσι και ξέρει τι θα κάνεις (ως πάνσοφος) και θα μπορούσε να σε αποτρέψει (ως παντοδύναμος), αλλά σου αφήνει ελευθερία να δει αν θα το κάνεις, παρότι ξέρει τι θα γίνει…

Κι επειδή η Π.Δ. είναι των Εβραίων και απορρίπτεται από τους ολιγόπιστους χριστιανούς, όταν δεν βολεύει, να δούμε τι αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου (13, 41-43): «Θα στείλει ο υιός του ανθρώπου (μάλλον ο φανταστικός Χριστούλης) τους αγγέλους του και θα μαζέψουν στο βασίλειό του (νοοτροπία αυτοκρατορίας) όλα τα σκάνδαλα και τους παρανόμους και θα τους βάλει στο καμίνι της πυράς (ό,τι έκαναν αργότερα συστηματικά οι πιστοί)»

Αυτών και άλλων ευαγγελικών απειλών προηγήθηκε ο Παύλος, ο οποίος δεν είχε σχέση με τον αρχηγό του, δεν άκουσε ποτέ τι είπε αυτός, προσκολλήθηκε σε ένα θρησκευτικό ρεύμα Ιουδαίων αιρετικών, επινόησε ένα θαύμα που τον έβαζε στο κέντρο των εξελίξεων, μάζεψε ηθικολογίες από τη Μέση Ανατολή και μίλαγε στο ίδιο αιμοβόρικο και εκδικητικό ιουδαϊκό στιλ όπως οι πνευματικοί πρόγονοί του (προς Ρωμαίους 1, 28-32): «Όσοι αρνούνται να αναγνωρίσουν τον θεό (των χριστιανών), γεμάτοι με κάθε αδικία πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, γεμάτοι από φθόνο φόνο, έριδα, δόλο, κακοήθεια, ψιθυριστές, αυτοί που είναι μισημένοι από το θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών, ανυπάκουοι στους γονείς, κ.λπ. κ.λπ.», έχει αραδιάσει ο περιφερόμενος προσηλυτιστής όλες τις «αμαρτίες» που είχε στο μυαλό του από τη Μικρασία και γύρω — όλοι αυτοί λοιπόν «είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνο αν τα κάνουν όλα αυτά, αλλά και αν συμβάλλουν με άλλους για να τα πράξουν». Αληθέστατα, ένας οχετός αγάπης εναντίων των «απίστων και αμαρτωλών»…
Απ’ την άλλη πλευρά, οι φυσιοκράτες δεν έχουμε κανένα ιερό σύγγραμμα, ούτε της νομαδικής εποχής ούτε και σύγχρονο, για να το υπερασπιστούμε, δεν χρειαζόμαστε καν κάτι τέτοιο!

Γνωρίζουμε στο βαθμό που μας επιτρέπει η παιδεία μας τη φύση και τους νόμους της και δεν απειλούμε ή καταριόμαστε κανέναν αν πράττει κάτι αντίθετο… Να καταραστούμε κάποιον που δεν «σέβεται» τον νόμο της βαρύτητας; Το πολύ πολύ να συμμετάσχουμε στην ανάσυρσή του από τη χαράδρα που έπεσε… Να απειλήσουμε κάποιον που δεν «σέβεται» τους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού; Στην ανάγκη θα φροντίσουμε να αποκατασταθεί η υγεία του, αν υποστεί ηλεκτροπληξία ή χτυπηθεί από τον κεραυνό που έφαγε κατακέφαλα, όταν κυκλοφορούσε σε ανοικτό έδαφος ή κάτω από ψηλά δέντρα ή όταν κολυμπούσε στη θάλασσα μέσα σε καταιγίδα…

Οι άθεοι δεν μισούν κανέναν που πιστεύει σε παραμύθια, δεν θέλουν όμως να πληρώνουν για τα είδωλα και τα μαγικά των θεοκρατών, οι οποίοι κουκουλώνουν την ανασφάλεια και άγνοιά τους με πίστη σε φανταστικούς αρχηγούς και φίλους…