Ο «προφήτης» Ηλίας (Ηλί-Γιαχ=Θεός μου είναι ο Γιαχβέ) καταπάτησε όλες τις
βουνοκορφές της Ελλάδος
Κοιτάξτε γύρω σας όλα σχεδόν τα ελληνικά βουνά. Από τους δασωμένους λόφους και τα υψώματα, οι μνήμες και τα τοπωνυμία ξεριζώθηκαν απ’ την τρισένδοξη αρχαιοελληνική γη και παραδόθηκαν στην πυρά της θρησκευτικής λήθης. Με εύκολους αναβαπτισμούς, χιλιάδες ελληνικά τοπωνύμια φορτωμένα ιστορία, αντικατεστάθησαν από ονομασίες και συμβάντα της νέας απαλλοτριωτικής Συριο-σωτηρίας!
Τα αρχαία τοπωνύμια της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία «κάηκαν»! Όλα σχεδόν τα ελληνικά υψώματα, φιμωμένα παραδόθηκα σαν δώρο υποτελείας σ’ έναν ξενόφερτο «άγιο» … στον άγνωστο μέχρι τότε σε όλους τους Έλληνες άγιο, τον Χαλδαιο-εβραίο Ηλία!
Γιατί πρέπει και μάλιστα με ενθουσιασμό να δεχθούμε, πάνω σε όλες τις μικρές και μεγάλες βουνοκορφές της ιστορικότατης αυτής χώρας, να δεσπόζει το όνομα ενός ήρωα της αρχαιο-ισραηλιτικής ιστορίας; Έστω κι αν αυτός είναι ο προφήτης Ηλί-Γιαχ, ή όπως είναι γνωστός με το εξελληνισμένο του όνομα Ηλίας;
Ναι αγαπητοί μου, κάθε ένα απ’ τα εκατοντάδες χιλιάδες ολόλευκα, ξωκλήσια του εξελληνισμένου πια Αϊ Λιά … δεν είναι παρά ένας ύμνος υποτέλειας στην μνήμη ενός άγνωστου ήρωα της αρχαιο-Εβραικής ιστορίας! Του Ελίγια ή Ελι-Γιάχ, (Elijah) όνομα που σημαίνει: «θεός μου ο Γιάχ» (Ελ=θεός + Γιαχ=Γιαχβέ ή όπως ακριβώς είναι στα Εβραϊκά: Eliyahu (Ελι-γιαχού)
Στον ιερό βράχο της Ακρόπολης υπάρχουν και Εβραϊκές εκκλησίες,
έχουν βεβηλώσει κάθε ιερό των Ελλήνων.
Ρωτήσαμε δεκάδες Έλληνες και οι περισσότεροι επέμειναν ότι: «ο Ηλίας είναι
οπωσδήποτε ένας Έλληνας άγιος» ή «είναι ότι απέμεινε απ’ τον αρχαίο θεό του
φωτός Απόλλωνα» ή ότι: «το όνομα Ηλίας προέρχεται από τον ζωοδότης Ήλιο που
βγαίνει πίσω απ’ τις κορυφές των βουνών» !!!
Ο μέσος Έλληνας λοιπόν όχι μόνο δεν ξέρει τι στο καλό ήταν ή έκανε αυτός ο Ηλί-γιαχ, αλλά συγχέει συχνά τον Ηλία με τον ζωοδότη Ήλιο! Βέβαια ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Ηλίας αυτός, υπήρξε πράγματι μέγας και τρανός της ισραηλιτικής ιστορία, πως εξηγεί αυτό ότι του παραδώσαμε ολόκληρη την ορεινή Ελλάδα!
Δυστυχώς φαίνετε πως τιμούμε το όνομα αυτό, μόνο επειδή κάποιοι κρυπτο-ιουδαίοι, φορτωμένοι σκοπιμότητες το αποφάσισαν, και όχι επειδή μας ενθουσίασαν οι αξιότιμες πράξεις του!
Αν όμως τα ονόματα των παιδιών μας. Οι ετήσιες εορτές μας. Τα τοπωνυμία μας. Η παιδεία μας! Η άποψη μας για το παρελθόν, αλλά κι αυτές οι ελπίδες μας για το μέλλον, παραπέμπουν κατευθείαν σε ότι είπαν και έκαναν οι ήρωες ενός αλλού λαού, δεν είναι αυτό ανησυχητικό δείγμα προχωρημένης παρακμής, αλλοτρίωσης, και υποτέλειας;
Πιστεύετε λοιπόν, πως όταν ο Αβραάμ κατάστρωνε τα μεγαλεπήβολα σχέδια διάπυρου διαμελισμού και άλωσης των εθνών, εννοούσε οπωσδήποτε κάτι περισσότερο απ’ αυτό που είδη μας συμβαίνει;! Ή όταν ο Σερούχ, ο παππούς του Αβραάμ, είχε επιφέρει την πρόγονο-αντικατάσταση στην Ουρ της Χαλδαίας, και κατάφερε στο θρησκιο-εξουσιαστικό παιγνίδι του να λατρεύονται οι δικοί τους προπάτορες, είχε καταφέρει κάτι περισσότερο, απ’ αυτό που και σήμερα συμβαίνει σε μας;
Αν ο μέσος Έλληνας ρωτήσει την ιδια του τη μητέρα, «ποιους έχουμε εμείς οι Έλληνες προπάτορες;» θα του απαντήσει με αρχαίο-Εβραϊκά ονόματα απ’ την εβδομαδιαία εκκλησιαστική της παιδεία ή με σιωπή! Είναι αυτό φυσιολογικό; Δεν έχουν οι Έλληνες καλούς ή κακούς προπάτορες; Είναι φυσιολογικό οποίοι κι αν ήταν να τους αγνοούμε;
Γιατί κανένα ελληνόπουλο της σημερινής παιδείας δεν γνωρίζει: «Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρας Έλλην, εκ’ του οποίου Ελλάς και Έλληνες» Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7
Αλήθεια, για πόσες χιλιετίες ακόμα είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τον κεντρικότερο κοινωνικό μας στύλο, την θρησκεία, έξω και μακριά από οποιονδήποτε έλεγχο; Και οι καλύτεροι θεσμοί κάποτε παρακμάζουν. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην θρησκεία; Τι είναι η θρησκεία το απόλυτα αδιάφθορο αγαθό; Ή μήπως χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει, οι θρησκείες είναι σχεδόν παγκοσμίως, το πλέον πυκνοκατοικημένο άντρο της διαφθοράς;
Είναι πραγματικά τραγικό, μια ολόκληρη χώρα να ακολουθεί χωρίς δεύτερη σκέψη, τις υποδείξεις των «σωτήρων» της, χωρίς καμμία φωνή διαφοροποίησης και έλεγχου … κι αυτή η χώρα να είναι η ίδια, που κάποτε φιλοξένησε τους μεγαλύτερους και τους πιο πεισματικούς και παραγωγικούς αμφισβητίες όλων των εποχών!
Η μισθωμένη υποταγή, εξαργυρώνει το αύριο και διαιωνίζει τις επιβουλές του χθες. Μόνο η αμφισβήτηση γεννά ελευθερία και ανοίγει χώρο για να γεννηθεί το καινούργιο. Η αμφισβήτηση δεν είναι αφηρημένο ρητορικό στολίδι, αλλά βαρύ εργαλείο διασφάλισης των κεκτημένων του πολιτισμού, και το καλύτερο μνημόσυνο στους ήρωες των στοχασμών. Οι σθεναρές μάλιστα αμφισβητήσεις, γενούν μαχητικότητα αλλά και απίστευτη οξύνοια.
Σκεφτείτε αλώστε πως ακόμα και οι καλύτεροι θεσμοί, αμέσως μετά την γέννηση και την εφαρμογή τους, σταδιακά φορτώνονται σκοπιμότητες και σταθερά διαφθείρονται από θεσμοκάπηλους. Οι σώφρονες ελέγχουν εγκαίρως κάθε επικίνδυνη θεσμική ρωγμή και διάβρωση, και γνωρίζουν ότι και οι καλύτεροι θεσμοί διολισθαίνουν σταθερά στην παρακμή! Τα πράγματα λοιπόν, μόνο πολύ χειρότερα μπορεί να είναι για θρησκευτικούς θεσμούς τέτοιους, που βαθιά στο παρελθόν φαίνεται πως γεννήθηκαν με τις χειρότερες κατασχετικές προφητικές σκοπιμότητες.
Ναι, συμφωνώ πως σε μια πρώτη επαφή με την αμφισβήτηση, όλα αυτά ακούγονται υπερβολές και φανταστικοί φόβοι! Θα θέλαμε πράγματι να είναι έτσι.
Πότε όμως στ’ αλήθεια ελέγξαμε για τελευταία φορά εξαντλητικά και ασυμβίβαστα τα συνολικά δεδομένα της θρησκευτικής μας ιστορίας; Πότε σκεφτήκαμε σθεναρά προς την κατεύθυνση αυτή; Τι είναι η θρησκεία, ακατάστρεπτο αγαθό; Ή μήπως το ιστορικότερο άντρο απάτης;
Οι απαντήσεις γίνονται εύκολα ορατές, αν δείτε την θρησκεία σαν παγκόσμιο διαχρονικό φαινόμενο. Κοιτάξτε γύρω σας εξεταστικά το απίστευτα πολύχρωμο θρησκευτικό τοπίο της γης. Σπάνια κάποιες από τις εκατοντάδες χιλιάδες λαοφιλείς θρησκείες, που ξεκίνησαν πράγματι με τις ευγενέστερες προθέσεις, θυμίζουν σήμερα κάτι απ’ το ευγενές καταστατικό της αρχικής σύστασής τους. Οι περισσότερες έχουν μεταβληθεί σε αναίσχυντες ιερατικές ελπιδεμπορικές εταιρίες.
Ποιος το περίμενε λοιπόν, στην ένδοξη αυτή γωνία της γης, να ξεκινήσουμε με ψυχωμένους μυθολογημένους ήρωες, που αδίστακτα τα έβαζαν και με θεούς ακόμα. Να περάσουμε στους ασυμβίβαστους εξερευνητές της αληθείας φιλόσοφους. Να υποστούμε όλους τους πόνους γέννας του μοναδικού ελληνικού πολιτισμού. Να γεννήσουμε τις περισσότερες παγκοσμίως αποδεκτές αλήθειες και θεσμούς των πλέον ευνομούμενων κοινωνιών και αντί να συμπληρώσουμε τον κύκλο των επιδόσεων μας, ανεβαίνοντας στο δοξασμένο βάθρο του φυσικού πολιτισμικού ηγέτη του κόσμου.
Αντί από καθέδρας να εποπτεύουμε διαχρονικά την εφαρμογή των ιδεών, προωθώντας τις ιαματικές αρετές στους λαούς όλου του κόσμου, εξασφαλίζοντας τον παγκόσμιο σταδιακό εξανθρωπισμό, ανανεώνοντας και φροντίζονται μάλιστα διαχρονικά τους θεσμούς και τις ιδέες που εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε, αντίθετα εμείς αυτοκαταργηθήκαμε, κατεδαφίσαμε και κάψαμε μάλιστα ενθουσιωδώς, ότι ανεπανάληπτο έφτιαξαν οι πρόγονοί μας, και γίναμε αναχωρητές και άγιοι.
Αντί να γίνουμε τουλάχιστον οι χαρισματικοί φροντιστές του κόσμου, εμείς γίναμε άγιοι! «Οι άγιοι Έλληνες» !!!
Αν δεν ήταν τόσο τραγικό, θα έλεγα πως ακούγεται απίστευτα αστείο.
Αντί να θεωρολογούμε όμως με ατέλειωτους αυτοοικτιρμούς, ας πάρουμε καλύτερα μια ακόμα ξινόπικρη γεύση άγιας υποτέλειας.
Κοιτάξτε γύρω σας όλα σχεδόν τα ελληνικά βουνά. Από τους δασωμένους λόφους και τα υψώματα, οι μνήμες και τα τοπωνυμία ξεριζώθηκαν απ’ την τρισένδοξη αρχαιοελληνική γη και παραδόθηκαν στην πυρά της θρησκευτικής λήθης. Με εύκολους αναβαπτισμούς, χιλιάδες ελληνικά τοπωνύμια φορτωμένα ιστορία, αντικατεστάθησαν από ονομασίες και συμβάντα της νέας απαλλοτριωτικής Συριο-σωτηρίας!
Τα αρχαία τοπωνύμια της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία «κάηκαν»! Όλα σχεδόν τα ελληνικά υψώματα, φιμωμένα παραδόθηκα σαν δώρο υποτελείας σ’ έναν ξενόφερτο «άγιο» … στον άγνωστο μέχρι τότε σε όλους τους Έλληνες άγιο, τον Χαλδαιο-εβραίο Ηλία!
Γιατί πρέπει και μάλιστα με ενθουσιασμό να δεχθούμε, πάνω σε όλες τις μικρές και μεγάλες βουνοκορφές της ιστορικότατης αυτής χώρας, να δεσπόζει το όνομα ενός ήρωα της αρχαιο-ισραηλιτικής ιστορίας; Έστω κι αν αυτός είναι ο προφήτης Ηλί-Γιαχ, ή όπως είναι γνωστός με το εξελληνισμένο του όνομα Ηλίας;
Ναι αγαπητοί μου, κάθε ένα απ’ τα εκατοντάδες χιλιάδες ολόλευκα, ξωκλήσια του εξελληνισμένου πια Αϊ Λιά … δεν είναι παρά ένας ύμνος υποτέλειας στην μνήμη ενός άγνωστου ήρωα της αρχαιο-Εβραικής ιστορίας! Του Ελίγια ή Ελι-Γιάχ, (Elijah) όνομα που σημαίνει: «θεός μου ο Γιάχ» (Ελ=θεός + Γιαχ=Γιαχβέ ή όπως ακριβώς είναι στα Εβραϊκά: Eliyahu (Ελι-γιαχού)
Στον ιερό βράχο της Ακρόπολης υπάρχουν και Εβραϊκές εκκλησίες,
έχουν βεβηλώσει κάθε ιερό των Ελλήνων.
Ο μέσος Έλληνας λοιπόν όχι μόνο δεν ξέρει τι στο καλό ήταν ή έκανε αυτός ο Ηλί-γιαχ, αλλά συγχέει συχνά τον Ηλία με τον ζωοδότη Ήλιο! Βέβαια ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Ηλίας αυτός, υπήρξε πράγματι μέγας και τρανός της ισραηλιτικής ιστορία, πως εξηγεί αυτό ότι του παραδώσαμε ολόκληρη την ορεινή Ελλάδα!
Δυστυχώς φαίνετε πως τιμούμε το όνομα αυτό, μόνο επειδή κάποιοι κρυπτο-ιουδαίοι, φορτωμένοι σκοπιμότητες το αποφάσισαν, και όχι επειδή μας ενθουσίασαν οι αξιότιμες πράξεις του!
Αν όμως τα ονόματα των παιδιών μας. Οι ετήσιες εορτές μας. Τα τοπωνυμία μας. Η παιδεία μας! Η άποψη μας για το παρελθόν, αλλά κι αυτές οι ελπίδες μας για το μέλλον, παραπέμπουν κατευθείαν σε ότι είπαν και έκαναν οι ήρωες ενός αλλού λαού, δεν είναι αυτό ανησυχητικό δείγμα προχωρημένης παρακμής, αλλοτρίωσης, και υποτέλειας;
Πιστεύετε λοιπόν, πως όταν ο Αβραάμ κατάστρωνε τα μεγαλεπήβολα σχέδια διάπυρου διαμελισμού και άλωσης των εθνών, εννοούσε οπωσδήποτε κάτι περισσότερο απ’ αυτό που είδη μας συμβαίνει;! Ή όταν ο Σερούχ, ο παππούς του Αβραάμ, είχε επιφέρει την πρόγονο-αντικατάσταση στην Ουρ της Χαλδαίας, και κατάφερε στο θρησκιο-εξουσιαστικό παιγνίδι του να λατρεύονται οι δικοί τους προπάτορες, είχε καταφέρει κάτι περισσότερο, απ’ αυτό που και σήμερα συμβαίνει σε μας;
Αν ο μέσος Έλληνας ρωτήσει την ιδια του τη μητέρα, «ποιους έχουμε εμείς οι Έλληνες προπάτορες;» θα του απαντήσει με αρχαίο-Εβραϊκά ονόματα απ’ την εβδομαδιαία εκκλησιαστική της παιδεία ή με σιωπή! Είναι αυτό φυσιολογικό; Δεν έχουν οι Έλληνες καλούς ή κακούς προπάτορες; Είναι φυσιολογικό οποίοι κι αν ήταν να τους αγνοούμε;
Γιατί κανένα ελληνόπουλο της σημερινής παιδείας δεν γνωρίζει: «Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρας Έλλην, εκ’ του οποίου Ελλάς και Έλληνες» Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7
Αλήθεια, για πόσες χιλιετίες ακόμα είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τον κεντρικότερο κοινωνικό μας στύλο, την θρησκεία, έξω και μακριά από οποιονδήποτε έλεγχο; Και οι καλύτεροι θεσμοί κάποτε παρακμάζουν. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην θρησκεία; Τι είναι η θρησκεία το απόλυτα αδιάφθορο αγαθό; Ή μήπως χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει, οι θρησκείες είναι σχεδόν παγκοσμίως, το πλέον πυκνοκατοικημένο άντρο της διαφθοράς;
Είναι πραγματικά τραγικό, μια ολόκληρη χώρα να ακολουθεί χωρίς δεύτερη σκέψη, τις υποδείξεις των «σωτήρων» της, χωρίς καμμία φωνή διαφοροποίησης και έλεγχου … κι αυτή η χώρα να είναι η ίδια, που κάποτε φιλοξένησε τους μεγαλύτερους και τους πιο πεισματικούς και παραγωγικούς αμφισβητίες όλων των εποχών!
Η μισθωμένη υποταγή, εξαργυρώνει το αύριο και διαιωνίζει τις επιβουλές του χθες. Μόνο η αμφισβήτηση γεννά ελευθερία και ανοίγει χώρο για να γεννηθεί το καινούργιο. Η αμφισβήτηση δεν είναι αφηρημένο ρητορικό στολίδι, αλλά βαρύ εργαλείο διασφάλισης των κεκτημένων του πολιτισμού, και το καλύτερο μνημόσυνο στους ήρωες των στοχασμών. Οι σθεναρές μάλιστα αμφισβητήσεις, γενούν μαχητικότητα αλλά και απίστευτη οξύνοια.
Σκεφτείτε αλώστε πως ακόμα και οι καλύτεροι θεσμοί, αμέσως μετά την γέννηση και την εφαρμογή τους, σταδιακά φορτώνονται σκοπιμότητες και σταθερά διαφθείρονται από θεσμοκάπηλους. Οι σώφρονες ελέγχουν εγκαίρως κάθε επικίνδυνη θεσμική ρωγμή και διάβρωση, και γνωρίζουν ότι και οι καλύτεροι θεσμοί διολισθαίνουν σταθερά στην παρακμή! Τα πράγματα λοιπόν, μόνο πολύ χειρότερα μπορεί να είναι για θρησκευτικούς θεσμούς τέτοιους, που βαθιά στο παρελθόν φαίνεται πως γεννήθηκαν με τις χειρότερες κατασχετικές προφητικές σκοπιμότητες.
Ναι, συμφωνώ πως σε μια πρώτη επαφή με την αμφισβήτηση, όλα αυτά ακούγονται υπερβολές και φανταστικοί φόβοι! Θα θέλαμε πράγματι να είναι έτσι.
Πότε όμως στ’ αλήθεια ελέγξαμε για τελευταία φορά εξαντλητικά και ασυμβίβαστα τα συνολικά δεδομένα της θρησκευτικής μας ιστορίας; Πότε σκεφτήκαμε σθεναρά προς την κατεύθυνση αυτή; Τι είναι η θρησκεία, ακατάστρεπτο αγαθό; Ή μήπως το ιστορικότερο άντρο απάτης;
Οι απαντήσεις γίνονται εύκολα ορατές, αν δείτε την θρησκεία σαν παγκόσμιο διαχρονικό φαινόμενο. Κοιτάξτε γύρω σας εξεταστικά το απίστευτα πολύχρωμο θρησκευτικό τοπίο της γης. Σπάνια κάποιες από τις εκατοντάδες χιλιάδες λαοφιλείς θρησκείες, που ξεκίνησαν πράγματι με τις ευγενέστερες προθέσεις, θυμίζουν σήμερα κάτι απ’ το ευγενές καταστατικό της αρχικής σύστασής τους. Οι περισσότερες έχουν μεταβληθεί σε αναίσχυντες ιερατικές ελπιδεμπορικές εταιρίες.
Ποιος το περίμενε λοιπόν, στην ένδοξη αυτή γωνία της γης, να ξεκινήσουμε με ψυχωμένους μυθολογημένους ήρωες, που αδίστακτα τα έβαζαν και με θεούς ακόμα. Να περάσουμε στους ασυμβίβαστους εξερευνητές της αληθείας φιλόσοφους. Να υποστούμε όλους τους πόνους γέννας του μοναδικού ελληνικού πολιτισμού. Να γεννήσουμε τις περισσότερες παγκοσμίως αποδεκτές αλήθειες και θεσμούς των πλέον ευνομούμενων κοινωνιών και αντί να συμπληρώσουμε τον κύκλο των επιδόσεων μας, ανεβαίνοντας στο δοξασμένο βάθρο του φυσικού πολιτισμικού ηγέτη του κόσμου.
Αντί από καθέδρας να εποπτεύουμε διαχρονικά την εφαρμογή των ιδεών, προωθώντας τις ιαματικές αρετές στους λαούς όλου του κόσμου, εξασφαλίζοντας τον παγκόσμιο σταδιακό εξανθρωπισμό, ανανεώνοντας και φροντίζονται μάλιστα διαχρονικά τους θεσμούς και τις ιδέες που εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε, αντίθετα εμείς αυτοκαταργηθήκαμε, κατεδαφίσαμε και κάψαμε μάλιστα ενθουσιωδώς, ότι ανεπανάληπτο έφτιαξαν οι πρόγονοί μας, και γίναμε αναχωρητές και άγιοι.
Αντί να γίνουμε τουλάχιστον οι χαρισματικοί φροντιστές του κόσμου, εμείς γίναμε άγιοι! «Οι άγιοι Έλληνες» !!!
Αν δεν ήταν τόσο τραγικό, θα έλεγα πως ακούγεται απίστευτα αστείο.
Αντί να θεωρολογούμε όμως με ατέλειωτους αυτοοικτιρμούς, ας πάρουμε καλύτερα μια ακόμα ξινόπικρη γεύση άγιας υποτέλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου