Μπορούσαν να πετάξουν οι Αρχαίοι;

Στο πέρασμα της ιστορίας έχουν υπάρξει πολλοί κοινοί μύθοι και θρύλοι για ιπτάμενες μηχανές και συσκευές, όπως τα γνωστά ιπτάμενα χαλιά της Αραβίας, για Βιβλικές φιγούρες όπως ο Ιεζεκιήλ και ο Σολομών να πετούν από μέρος σε μέρος και για τους μαγικούς πολεμιστές, ή Βιμάνας (Vimanas) , της αρχαίας Ινδίας και Κίνας.

Υπάρχουν αρκετοί Κινέζικοι μύθοι για το πέταγμα, που συμπεριλαμβάνουν ένα θρυλικό ιπτάμενο πολεμιστή που ανήκε σε ένα Κινέζο Πρίγκιπα και τον πιο πρόσφατο Wan Hoο του 15ου αιώνα AD ή περίπου.

Αυτός έφτιαξε ένα συμπαγές ξύλινο πλαίσιο γύρω από μια άνετη καρέκλα και πρόσδεσε 47 εκτοξευτήρες στην πλάτη του καθίσματος. Στο πάνω μέρος έδεσε δυο μεγάλους αετούς. Μετά την πρόσδεση του στην καρέκλα, σήκωσε τα χέρια του και οι υπηρέτες που κρατούσαν αναμμένους πυρσούς κατευθύνθηκαν προς το όχημα και άναψαν τους πυραύλους. Σε λίγο έγινε μια πολύ ισχυρή έκρηξη που ακολουθήθηκε από ένα τεράστιο σύννεφο μαύρου καπνού. Ο Wan Hoo εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του τίποτα άλλο από ένα θρύλο. Μεταξύ των πιο φημισμένων αρχαίων κειμένων που αναφέρουν ιπτάμενα οχήματα (Vimanas) είναι η Ramayana και η Mahabharata. Άλλα λιγότερο γνωστά κείμενα είναι το Samarangana Sutradhara, το Yuktikalpataru of Bhoja (12 αιώνας A.D.), το Mayamatan (αποδίδεται στον Αρχιτέκτονα Maya που εξυμνείται στην Mahabharata), το Rig veda, το Yajurveda και το Ataharvaveda.

Σύμφωνα με τον Ινδό ιστορικό Ramachandra Dikshitar που έγραψε ένα κλασικό κείμενο για τους πολέμους στην Αρχαία Ινδία, άλλα κείμενα που αναφέρουν εναέρια οχήματα και ταξίδια είναι τα: Satapathya Brahmanas, Rig Veda Samhita, Harivamsa, Makandeya Purana, Visnu Purana, Vikramaurvasiya, Uttararamacarita, Harsacarita, Tamil text Jivakocintamani Samaranganasutradhara. Στο Manusa, έχουν καταγραφεί οι επεξεργασμένες με την περισσότερη ακρίβεια λεπτομέρειες, για την κατασκευή εναέριων μηχανών. Στο Samarangana Sutradhara λέγεται ότι ήταν κατασκευασμένα από ελαφριά υλικά, με ένα ισχυρό καλοσχηματισμένο κορμό. Σίδηρος, χαλκός, υδράργυρος και μόλυβδος χρησιμοποιήθηκαν στις κατασκευές τους.

Μπορούσαν να πετάξουν για μεγάλες αποστάσεις και προωθούνταν μέσα στον αέρα από μηχανές. Το κείμενο Samarangana Sutradhara αφιερώνει 230 στάνζες στην κατασκευή αυτών των μηχανών, και την χρήση τους στην ειρήνη και τον πόλεμο. Το σώμα πρέπει να είναι σκληρό και ανθεκτικό, όπως ένα πτηνό με σπουδαίο πέταγμα, από ελαφρύ υλικό. Μέσα του κάποιος πρέπει να τοποθετήσει την μηχανή υδραργύρου, με την συσκευή θέρμανσης του σιδήρου από κάτω. Με την ισχύ που έδινε ο υδράργυρος για την δημιουργία του στροβίλου, ένας άνθρωπος καθισμένος μέσα μπορούσε να ταξιδέψει μια μεγάλη απόσταση στον ουρανό με ένα καταπληκτικό τρόπο.

Παρομοίως με την χρήση μιας προκαθορισμένης πορείας κάποιος μπορεί να χτίσει ένα Vimana τόσο μεγάλο όσο ο ναός του Θεού σε κίνηση. Τέσσερα γερά δοχεία υδραργύρου πρέπει να χτιστούν στο εσωτερικό της κατασκευής. Όταν αυτά θερμανθούν με ελεγχόμενη φωτιά από τα δοχεία του σιδήρου, το Vimana αναπτύσσει κεραυνοβόλο ισχύ μέσω του υδραργύρου. Και μονομιάς μετατρέπεται σε ουράνιο μαργαριτάρι.

Επιπλέον, αν αυτή η σιδερένια μηχανή με κατάλληλα κολλημένους συνδέσμους γεμιστεί με υδράργυρο, και η θερμότητα επαχθεί στο ανώτερο μέρος, αναπτύσσει ισχύ με βρυχηθμό λιονταριού.

Η Rαmayana περιγράφει το Vimana σαν κυλινδρικό αεροσκάφος με διπλό κατάστρωμα, διακριτή είσοδο και τρούλο. Πετούσε με την ταχύτητα του ανέμου και άφηνε πίσω του ένα μελωδικό ήχο. Τα Αρχαία Ινδικά κείμενα για τα Vimana είναι τόσα πολλά που θα έπαιρνε ολόκληρα βιβλία για να συσχετίσεις τα λεγόμενα τους. Οι Αρχαίοι Ινδοί οι ίδιοι έγραψαν ολόκληρα κείμενα οδηγιών για την λειτουργία των διαφόρων ειδών Vimana, και ιδιαίτερα για τέσσερα: Το Shakuna Vimana, το Sundara Vimana, το Rukma Vimana και το Tripura Vimana.

To Vaimanika Sastra είναι ίσως το πιο σπουδαίο εναπομείναν κείμενο για τα Vimana. Πρωτίστως αναφέρθηκε ότι βρέθηκε το 1918 στην βασιλική σανσκριτική βιβλιοθήκη στο Baroda. Το Baroda βρίσκεται βόρεια της Βομβάης και νότια του Αχμεδαβάτ στο Gujerat. Κανένα άλλο αντίγραφο δεν έχει αναφερθεί νωρίτερα, όμως ο Swami Dayananda Saraswati στην περιεκτική μελέτη του πάνω στη Rig Vada αναφέρει το Vaimanika Sastra στην βιβλιογραφία του, όπως και άλλα κείμενα για τα Vimana.

Το Vaimanika Sastra αναφέρεται σε 97 παρελθοντικές εργασίες και αυθεντίες, εκ των οποίων τουλάχιστον 20 ασχολούνται με τους μηχανισμούς εναέριων μηχανών, αλλά καμιά από αυτές δεν είναι τώρα ανιχνεύσιμη. Ο καθηγητής Σανκριτικής φιλολογίας Dileep Kumar Kanjilal, Ph.D. του West Bengal Senior Educational service, λεει ότι από τη στιγμή που η εγγραφή της εργασίας οριοθετείται χρονικά στις αρχές του εικοστού αιώνα η αυθεντικότητα του Vail Sastra μπορεί να αμφισβητηθεί.

Με προσεχτική μελέτη βρέθηκε ότι η εργασία διατήρησε ορισμένα αρχαία στοιχεία που αναφέρονται σε μια παλιά Sastra. Όπως στις Σούτρες του Panini οι κανόνες έχουν βεβαιωθεί δογματικά με ένα αφοριστικό στυλ με την αιτιολόγηση να εκφράζεται στις Vrittis και Karikas. Το στυλ της Σούτρας εντοπίζεται σε νωρίτερες εργασίες στην γραμματική, Smrti και φιλοσοφία, ενώ η χρήση των Karikas είναι τόσο παλιά όσο η Batsyayana, Kautilya και άλλα της πρώιμης Χριστιανικής περιόδου.

Ο Bharadwja ως συγγραφέας μιας Srauta Sastra και εργασίας Smrti είναι πασίγνωστος όπως και ένας σοφός Bharadwaja ως προφήτης της έκτης Μανδάλα της Rig Veda είναι επίσης γνωστός. Ο Panini επίσης που αναφέρθηκε σ' αυτόν στο VIII. II.63. Kautilya, είχε επίσης δείξει ότι ο Bharadwaja ήταν ένας αρχαίος συγγραφέας της πολιτικής. Η Mbh. (Mahabharata, Santiparva Ch. 58.3) αναφέρει τον Bharadwaja ως συγγραφέα της πολιτικής. Συγγραφείς της πολιτικής έχουν βρεθεί συχνά να γράφουν για τεχνολογικές επιστήμες επίσης. Η αυθεντικότητα, επομένως, όποιας πραγματείας, στις τεχνικές επιστήμες, συνετέθη από τον Bharadwaja δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Λέει γι' αυτό η Vaimanika Sastra: Σ' αυτό το βιβλίο περιγράφεται σε 8 πλήρη και σαγηνευτικά κεφάλαια, η τέχνη της κατασκευής διαφόρων ειδών αεροπλάνων για ήπιο και άνετο ταξίδι στον ουρανό, σαν ενοποιητική δύναμη για το σύμπαν, που συνεισφέρει στο καλό της ανθρωπότητας.
Αυτό που κινείται με την δική του ισχύ, σαν πουλί, στη γή, στο νερό ή στον αέρα, καλείται Vimana.
Αυτό που μπορεί να ταξιδέψει στον ουρανό, από μέρος σε μέρος, από γη σε γη, ή σφαίρα σε σφαίρα, καλείται Vimana από τους επιστήμονες της αεροναυπηγικής. Το αρχαίο χειρόγραφο ισχυρίζεται ότι δίνει:

Το μυστικό της κατασκευής αεροπλάνων, που δεν θα σπάσουν, που δεν θα κοπούν, που δεν θα πιάσουν φωτιά και δεν μπορούν να καταστραφούν.

· Το μυστικό για να γίνουν τα σκάφη ακίνητα.
· Το μυστικό για να γίνουν τα σκάφη αόρατα.
· Το μυστικό για να ακούς τις συζητήσεις και άλλους ήχους από τα εχθρικά αεροπλάνα.
· Το μυστικό της λήψης φωτογραφιών του εσωτερικού των εχθρικών αεροσκαφών.
· Το μυστικό της εξακρίβωσης της κατευθύνσης των εχθρικών αεροσκαφών που πλησιάζουν.
· Το μυστικό του να κάνεις τα άτομα του εχθρικού αεροσκάφους να χάνουν τις αισθήσεις τους.
· Το μυστικό της καταστροφής των εχθρικών αεροσκαφών.

Η Ινδία πριν από 15.000 χρόνια είναι σε κάποιους γνωστή σαν την αυτοκρατορία Rama, γη που ήταν σύγχρονη της Ατλαντίδας. Ένας μεγάλος πλούτος γραπτών που ακόμα υπάρχει στην Ινδία πιστοποιεί τον εξαιρετικά προοδευμένο πολιτισμό που λέγεται σ' αυτά ότι υπήρχε 26.000 χρόνια πριν. Τρομεροί πόλεμοι και επακόλουθες αλλαγές στην γη κατέστρεψαν αυτούς τους πολιτισμούς, αφήνοντας μόνο απομεινάρια.

Οι ισοπεδωτικοί πόλεμοι της Ramayana και ειδικά της Mahabharata λέγεται ότι είναι το μεσουράνημα των τρομερών πολέμων της τελευταίας Kali Yuga. Η διαδικασία της χρονικής τοποθέτησης είναι δύσκολη, κατά το ότι δεν υπάρχει καμιά ακριβής μέθοδος της αρίθμησης των Γιούγκα επειδή υπάρχουν κύκλοι μέσα στους κύκλους και Γιούγκες μέσα στις Γιούγκες. Ο μεγαλύτερος κύκλος της Γιούγκα λέγεται ότι κρατάει 6000 χρόνια ενώ ο μικρότερος κύκλος της Γιούγκα 360 χρόνια στην θεωρία που ανέπτυξε ο Dr. Kunwarlal Jain Vyas. Τα γραπτά του λένε ότι η Rama ανήκει στον εικοστό τέταρτο μικρό Γιούγκα κύκλο και ότι υπάρχει διάστημα 71 κύκλων μεταξύ της Manu και της Mahabharata περιόδου, που υπολογίζεται στα 26.000 χρόνια. Ο θρύλος της Ατλαντίδας, η Αρχαία αυτοκρατορία του Rama και των Vimanas φτάνουν σε μας σήμερα. Το μυστηριώδες κύμα αεροναυπηγικής της δεκαετίας του 1890 μπορεί να είναι κάλλιστα μια παρατήρηση αρχαίου αεροσκάφους, που λειτουργούσε ακόμα, πετώντας αργά κατά την προαεροναυπηγική περίοδο πριν τα τέλη του 19ου αιώνα στην Αμερική.

Τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα, έγινε ορατός ένας αριθμός ασυνήθιστων αεροσκαφών τα οποία μπορεί να είναι Vimana. Το 1873 στο Bonham του Τέξας, εργάτες σε καλλιέργεια βαμβακιού ξαφνικά είδαν ένα λαμπερό, ασημί αντικείμενο που ήρθε κατευθείαν από τον ουρανό κατά πάνω τους. Τρομοκρατημένοι, το έβαλαν στα πόδια, ενώ το μεγάλο ασημί ελικοειδώς κινούμενο αντικείμενο, όπως το περιέγραψαν μερικοί άνθρωποι, περιστράφηκε και τους επιτέθηκε ξανά. Μια ομάδα αλόγων το έσκασε, ο οδηγός πετάχτηκε κάτω από τις ρόδες του βαγονιού και σκοτώθηκε. Λίγες ώρες αργότερα την ίδια μέρα στο Fort Riley του Κάνσας, ένα παρόμοιο αεροσκάφος εφόρμησε από τον ουρανό σε μια παρέλαση του ιππικού και τρομοκράτησε τα άλογα σε τέτοιο βαθμό που τα γυμνάσια του ιππικού τέλειωσαν σε ταραχή.

Η μεγάλη πτήση του αεροσκάφους το 1897 στην πραγματικότητα άρχισε τον Νοέμβριο, το 1896 στο Σαν Φραντζίσκο της Καλιφόρνια, όταν εκατοντάδες κάτοικοι είδαν ένα τεράστιο, επιμήκη, μαύρο αντικείμενο που χρησιμοποιούσε λαμπερούς προβολείς και κατευθυνόταν αντίθετα στον άνεμο, ταξιδεύοντας βορειότερα κατά μήκος του Όακλαντ. Λίγες ώρες αργότερα αναφορές ήρθαν από άλλες βορειότερες πόλεις της Καλιφόρνια, όπως η Σάντα Ρόζα, το Χίκο, το Σακραμέντο και το Ρεντ Μπλάφ, και όλοι περιγράφουν αυτό που προκύπτει να είναι το ίδιο αεροσκάφος, ένα σκάφος που μοιάζει με πούρο. Είναι πολύ πιθανό αυτό το σκάφος να κατευθυνόταν στο Mount Shasta στη βόρεια Καλιφόρνια.

Το αεροσκάφος κινούνταν πολύ αργά και μεγαλοπρεπώς, πετώντας χαμηλά κάποιες στιγμές, και τη νύχτα φωτίζοντας το έδαφος με τους πανίσχυρους προβολείς του. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ,όπως ο Jacques Vallee έκανε στο βιβλίο του Dimentions, ότι μπορούσε να κάνει ακριβώς αυτό που το ένοιαζε, επειδή αντιθέτως με σήμερα, δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο να καταρριφτεί. Δεν υπήρχαν αεροπορικές μοίρες για να συμπλακούν με τον αέριο εισβολέα, ούτε αντιαεροπορικά όπλα ή πύραυλοι εδάφους-αέρος για να καταρρίψουν τον καταπατητή των αιθέρων.

Η ερώτηση που τίθεται μερικές φορές από τους μελετητές των Vimana είναι αν οι Αρχαίοι Ινδοί και Άτλαντες πήγαν ποτέ στο Φεγγάρι ή τον Άρη. Αν η ανθρωπότητα είχε τέτοια σκάφη στους αρχαίους καιρούς, θα είχαν σχεδιάσει βάσεις στο φεγγάρι και τον Άρη όπως εμείς σχεδιάζουμε να κάνουμε σήμερα; Αν είχαν στήσει μόνιμες βάσεις, τις καταλαμβάνουν μέχρι σήμερα;