Κι αν πράγματι υπάρχουν άλλοι κόσμοι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας ή με κάποιους από μας; Να επικοινωνήσουν με μια αίρεση ή με μια μυστική εταιρεία ή με κάποιους εσωτεριστές της γης μας;
Η εμπειρία μου μου λέει πριν να μπω στο κυρίως θέμα, ότι οι αστρονόμοι μας τους έχουν δει αυτούς τους κόσμους, καθώς και οι μετεωρολόγοι και οι σοφοί και όλοι οι ειδικοί, αλλά το σύστημα δεν τους επέτρεψε να κοινοποιήσουν τα αποτελέσματα.
Όσο κι αν είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος χαρακτήρας, κάθε φορά που επισκέπτομαι το “Αμερικάνικο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας” ο κυνισμός μου με οδηγεί στο τμήμα των “απολιθωμάτων”.
Τεράστια οστά τα έχουν ξαναφτιάξει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξανασυνθέσουν το σκελετό ενός δεινοσαύρου που να φαίνεται “σαν αληθινός”. Στον όροφο κάτω από το τμήμα των απολιθωμάτων, έχουν ανακατασκευάσει ένα πραγματικό παιδικό κρεβάτι εκείνης της εποχής. Είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον ίδιο το μύθο, τόσο όμορφο είναι φτιαγμένο. Έχουν παρουσιάσει το μύθο με απέραντη αγάπη και φροντίδα, για να σε πείθουν πως είναι πραγματικός.
Αλλά γιατί, αφού μας επισκεφτήκαν στο παρελθόν όντα από άλλους κόσμους, δεν μας επισκέπτονται πια;
Μπορώ να δώσω μια απάντηση απλή και λογικοφανή: Θα μπορούσαμε να μορφώσουμε και να εκπολιτίσουμε τα γουρούνια, πάπιες και αγελάδες; Θα ήμαστε ικανοί να έχουμε διπλωματικές σχέσεις με μια κότα που λειτουργεί μόνο για να μας ικανοποιήσει, με την απόλυτη έννοια της αποπεράτωσης αυτής της λειτουργίας;
Νομίζω πως είμαστε σταθερά όντα και αναγκαία, πως είμαστε τελικά ένα μέρος του ζωικού βασιλείου, είμαστε κτήνη.
Ξαναπιάνοντας αυτό το έργο στα χέρια μου, μου φάνηκε με τη σειρά μου, πως έπρεπε να αδιαφορήσω για κάποιες άλλες πλευρές της πραγματικότητας. Δε βλέπω πως είναι δυνατόν να καλύψεις με αυτό το βιβλίο όλους τους δυνατούς συνδυασμούς της ανθρωπότητας για να περιγράψεις ένα διαφορετικό τρόπο ύπαρξης ή ακόμα, να δικαιολογήσεις την κολακευτική ψευδαίσθηση, που μας θέλει να είμαστε χρήσιμοι για κάποιον ή για κάτι.
Τα γουρούνια, οι χήνες και οι αγελάδες θα πρέπει πρώτα να καταλάβουν πως τα κατέχουμε και κατόπιν να τα απασχολήσει γιατί τα κατέχουμε. Ίσως να είμαστε προορισμένοι για να μας χρησιμοποιούν, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλά μέρη: κάτι έχει πάνω μας, έννομο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να αποκτήσει την ιδιοκτησία που ανήκε παλιότερα σε μας.
Αυτή η συναλλαγή ήταν γνωστή, εδώ και αιώνες σε πολύ λίγους από μας και οι οποίοι θα ήταν οπαδοί κάποιας “λατρείας” ή κάποιας μυστικής εντολής και όπου τα μέλη της πρώτης τάξης, μας κατευθύνουν στο επίπεδο των παραδεδεγμένων γνώσεων και μας προσανατολίζουν προς αυτή τη μυστηριώδη λειτουργία μας.
Πιο παλιά πριν θεσμοθετηθεί η αρχή της νόμιμης κατοχής, ήρθαν στη γη μας κάτοικοι από ένα λαό του σύμπαντος. Πήδηξαν πάνω στη γη, με φτερά ή από παρέκκλιση της πορείας τους, κατευθύνθηκαν στις ακτές μας ο καθένας τους χωριστά ή σε ομάδες.
Μας επισκέπτονταν ευκαιριακά ή περιοδικά για κυνήγι, για λόγους ανταλλαγής ή έρευνας ή ακόμα και για να γεμίσουν τα χαρέμια τους. Έφτιαξαν σε διάφορα σημεία τις αποικίες τους και μετά χάθηκαν ή αναγκάστηκαν να ξαναφύγουν. Λαοί πολιτισμένοι ή πρωτόγονοι, όντα ή πράγματα, μορφές άσπρες, μαύρες ή κίτρινες.
***
“Η Αυγή των Μάγων” (1910)
L. PAUWELLS & J. BERGIER
Η εμπειρία μου μου λέει πριν να μπω στο κυρίως θέμα, ότι οι αστρονόμοι μας τους έχουν δει αυτούς τους κόσμους, καθώς και οι μετεωρολόγοι και οι σοφοί και όλοι οι ειδικοί, αλλά το σύστημα δεν τους επέτρεψε να κοινοποιήσουν τα αποτελέσματα.
Όσο κι αν είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος χαρακτήρας, κάθε φορά που επισκέπτομαι το “Αμερικάνικο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας” ο κυνισμός μου με οδηγεί στο τμήμα των “απολιθωμάτων”.
Τεράστια οστά τα έχουν ξαναφτιάξει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξανασυνθέσουν το σκελετό ενός δεινοσαύρου που να φαίνεται “σαν αληθινός”. Στον όροφο κάτω από το τμήμα των απολιθωμάτων, έχουν ανακατασκευάσει ένα πραγματικό παιδικό κρεβάτι εκείνης της εποχής. Είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον ίδιο το μύθο, τόσο όμορφο είναι φτιαγμένο. Έχουν παρουσιάσει το μύθο με απέραντη αγάπη και φροντίδα, για να σε πείθουν πως είναι πραγματικός.
Αλλά γιατί, αφού μας επισκεφτήκαν στο παρελθόν όντα από άλλους κόσμους, δεν μας επισκέπτονται πια;
Μπορώ να δώσω μια απάντηση απλή και λογικοφανή: Θα μπορούσαμε να μορφώσουμε και να εκπολιτίσουμε τα γουρούνια, πάπιες και αγελάδες; Θα ήμαστε ικανοί να έχουμε διπλωματικές σχέσεις με μια κότα που λειτουργεί μόνο για να μας ικανοποιήσει, με την απόλυτη έννοια της αποπεράτωσης αυτής της λειτουργίας;
Νομίζω πως είμαστε σταθερά όντα και αναγκαία, πως είμαστε τελικά ένα μέρος του ζωικού βασιλείου, είμαστε κτήνη.
Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η γη σε κάποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα, όπου κάποιοι άλλοι άνθρωποι τη είχαν επισκεφτεί πριν απο μας, την είχαν εξερευνήσει, την αποίκησαν και στο τέλος τσακώθηκαν μεταξύ τους.Τώρα πια, κάτι περίεργο κατέχει η γη, που έγινε αιτία να απομακρυνθούν όλοι οι άποικοι. Εδώ και χρόνια δεν έχει εμφανιστεί κάτι που προέρχεται από τον έξω κόσμο και να είναι τόσο χειροπιαστό, όπως ας πούμε, ένας Χριστόφορος Κολόμβος, που ξεκινάει για το Σαν Σαλβαδόρ, ή ο Χάτσον που διέσχισε το ποτάμι που φέρνει το όνομά του. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που μας πείθουν για το αντίθετο, όσο αφορά λαθραίες επισκέψεις ή αποστολές από άλλους πλανήτες στη γη, και οι οποίοι μας έχουν δώσει πειστικές αποδείξεις πως μας αποφεύγουν.
Ξαναπιάνοντας αυτό το έργο στα χέρια μου, μου φάνηκε με τη σειρά μου, πως έπρεπε να αδιαφορήσω για κάποιες άλλες πλευρές της πραγματικότητας. Δε βλέπω πως είναι δυνατόν να καλύψεις με αυτό το βιβλίο όλους τους δυνατούς συνδυασμούς της ανθρωπότητας για να περιγράψεις ένα διαφορετικό τρόπο ύπαρξης ή ακόμα, να δικαιολογήσεις την κολακευτική ψευδαίσθηση, που μας θέλει να είμαστε χρήσιμοι για κάποιον ή για κάτι.
Τα γουρούνια, οι χήνες και οι αγελάδες θα πρέπει πρώτα να καταλάβουν πως τα κατέχουμε και κατόπιν να τα απασχολήσει γιατί τα κατέχουμε. Ίσως να είμαστε προορισμένοι για να μας χρησιμοποιούν, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλά μέρη: κάτι έχει πάνω μας, έννομο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να αποκτήσει την ιδιοκτησία που ανήκε παλιότερα σε μας.
Αυτή η συναλλαγή ήταν γνωστή, εδώ και αιώνες σε πολύ λίγους από μας και οι οποίοι θα ήταν οπαδοί κάποιας “λατρείας” ή κάποιας μυστικής εντολής και όπου τα μέλη της πρώτης τάξης, μας κατευθύνουν στο επίπεδο των παραδεδεγμένων γνώσεων και μας προσανατολίζουν προς αυτή τη μυστηριώδη λειτουργία μας.
Πιο παλιά πριν θεσμοθετηθεί η αρχή της νόμιμης κατοχής, ήρθαν στη γη μας κάτοικοι από ένα λαό του σύμπαντος. Πήδηξαν πάνω στη γη, με φτερά ή από παρέκκλιση της πορείας τους, κατευθύνθηκαν στις ακτές μας ο καθένας τους χωριστά ή σε ομάδες.
Μας επισκέπτονταν ευκαιριακά ή περιοδικά για κυνήγι, για λόγους ανταλλαγής ή έρευνας ή ακόμα και για να γεμίσουν τα χαρέμια τους. Έφτιαξαν σε διάφορα σημεία τις αποικίες τους και μετά χάθηκαν ή αναγκάστηκαν να ξαναφύγουν. Λαοί πολιτισμένοι ή πρωτόγονοι, όντα ή πράγματα, μορφές άσπρες, μαύρες ή κίτρινες.
***
“Η Αυγή των Μάγων” (1910)
L. PAUWELLS & J. BERGIER
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου